แฮร่ๆ เราว่าจะเริ่มทำกระทู้สปอยเรื่องนี้ เพื่อให้เป็นที่พูดคุยของแต่ละตอน

แต่พอลองทำดู พบว่า โอ้โห เนื้อหาแต่ละตอนมันเยอะ แถมแคปชอตสวยๆก็ยาก (ยอมใจคนที่เคยทำ Yuri on ice เลย 555)

แต่ยังไงก็ได้ลองทำดูแล้ว มารับชมกันเลย 555 ใครจะเสริมอะไรบอกมาได้เลยนะครับ


.............................................................................................

ต่อจากตอนก่อน โทโมะเปิดห้องน้องชาย ก็เจอแฟนตัวเองนั่งร้องไห้อยู่


โทโมะ : มิอุ... นี่มันอะไรกันเนี่ย?

แต่มิอุก็ไม่ตอบอะไรร้องไห้อย่างเดียว (จร้าาา)

ฮิโรยะก็เลยพูดแทนว่า ตอนนี้พวกเขาคบกันแล้ว เพราะโทโมะนั่นแหละ ไม่สนใจมิอุเลย

โทโมะก็เถียงบอกว่า ไม่จริง ยังไปเดทกันอยู่เลย

ฮิโรยะ : หรอ ! งั้นรู้ไหมว่ามิอุตัดผมใหม่? รู้ไหมว่าเธอชอบกินอะไร? ชอบสีอะไร?

พอได้ยินแบบนี้โมโมะก็อึ้งไปเลย ส่วนมิอุนั้นร้องไห้วิ่งหนีออกจากห้อง

เรื่องนี้ทำให้โทโมะช็อคไปเลย

............................................................................................

ตัดมาที่ 2 อาทิตย์ต่อมา เพื่อนขี้อิจก็พูดกันเรื่องที่โทโมะไม่มาซ้อม


ริวจิ : ถ้าหมอนั่นจะเลิกก็ปล่อยไปเถอะน่า


ร้อนถึงโค้ชสาวต้องมาตามโทโมะถึงในห้องนอน


โค้ช : สรุปแล้ว... ก็โดนน้องแย่งแฟนไป ก็เลยหมดกำลังใจ ใช่ไหม

โทโมะ : ก็...ใช่... แต่โค้ชน่ะจะไปรู้อะไร เอาแต่สนใจเรื่องโดดน้ำ ไม่รู้เคยมีความรักหรือเปล่า!

พอได้ยินแบบนั้นโค้ชก็เลยถอนใจ แล้วก็เล่าให้ฟังเรื่อง
การที่ตัวเองเก่งทฤษฎีมากๆ แค่ดูการกระโดดน้ำก็จะรู้ได้ทันทีว่าคนนั้นขาดอะไรไป
แต่กลับนำมาใช้กับตัวเองไม่ได้ ทำให้ต้องผันตัวเป็นเพียงแค่โค้ช

โค้ช : แต่ที่ MDC ไม่ใช่นะ มีเด็กมีพรสววรค์

โทโมะ : โอคิตสึ กับ รุ่นพี่ฟุจิทานิ หรอครับ

โค้ชก็บอกว่าใช่ แต่นอกจากนั้น ยังรวมถึงโทโมะด้วย เพราะเขามีตา แบบที่เรียกว่า ตาเพชร ซึ่งมองวัตถุแบบล็อกเป้าได้ แม้จะกระโดดน้ำอยู่
ทำให้เขามองแท่นกระโดดแล้วเอามาปรับจังหวะในการหมุนตัวต่างๆได้ยอดเยี่ยม

โค้ช : ถ้าฉันผิดก็ขอโทษนะ... นึกว่าเธอจะก้าวข้ามโลก ที่แสนคับแคบนี่ได้เสียอีก....


.......................................................................................................................

ต่อมาเวลาผ่านมาถึงวันที่ต้องไปแข่งกระโดดน้ำ


โค้ชที่กำลังรออยู่ก็ได้เจอโทโมะยืนบนแท่นกระโดด

ซึ่งเขาเล่าให้ฟังว่า การซ้อมกระโดดน้ำทำให้เขาไม่ได้ทำเรื่องอื่นๆ เช่น เที่ยวกับเพื่อน หรือเรื่องสนุกอื่นๆ
แต่ตอนนี้เขาไม่สนใจแล้ว


โทโมะ : ผมจะเอาชนะโลกที่แสนเล็กนี้เอง

เป็นอันว่าไฟในการกระโดดน้ำของโทโมะกลับมาได้ทันเวลาพอดี


พาร์ทสุดท้ายเป็นการแข่งกระโดดน้ำ... ขอสรุปย่อๆพอนะ 5555

-เพื่อนขี้อิจ 2 คน โดดได้ห่วยมาก
-รุ่นพี่ก็โดดดี คะแนนเป็นที่ 1 ตามฟอร์ม
-ทำให้นายกางเกงชมพูเริ่มคิดว่า สู้รุ่นพี่ไม่ไหวแล้ววว
-จิโร่ก็เอาตัวตีน้ำเหมือนเดิม
-นายจืด คะแนนดี๊ดี แต่คนดูเฉยๆเพราะจืดมาก

ส่วนโอคิตสึ ตอนแรกเขาโดดทำคะแนน ก็เลยโดนโค้ชด่า ว่าจะเอาแต่คะแนน แต่ทิ้งเอกลักษณ์ตัวเองไป

โอคิตสึ : ก็ใครบอกให้โดดไม่ให้น้ำกระจายเล่า!!
โค้ช : มีวิธีให้น้ำไม่กระจายแล้วยังเป็นตัวนายเองอยู่ก็มี!!

โค้ช : ฟังนะ... ถึงคะแนนจะน้อยลง แต่การทำให้ผู้ชมประทับใจ ถ้าทำได้นายจะไม่มีวันลืมแน่

โอคิตสึก็เลยคิดถึงเรื่องที่ปู่สอนและคิดว่า ตัวเองคงจะกลัวการลาจากทะเล แล้วก็คิดว่า เป็นไงเป็นกัน!!


ผลออกมาสำเร็จ คนดูเริ่มจำเขาได้ ในการโดดรอบต่อๆไปเริ่มมีเสียงเชียร์และมีคนถ่ายรูปเขา

ส่วนโทโมะนั้นโดด 3 รอบครึ่งได้สวย คะแนนรวมเป็นลำดับ 4 เลยทีเดียว

พอจบงานโทโมะก็บอกกับโยอิจิว่า

โทโมะ : ผมรู้แล้วล่ะว่าโดดเพื่อความสนุกอย่างเดียวมันไม่ใช่...ตอนที่ผมแพ้ผมเจ็บใจมาก ....
โทโมะ : คราวหน้าผมจะชนะแล้วได้ที่ 1

โยอิจิ&โค้ช : หึหึหึหึ