เรื่องมันเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้....ผมมีแฟนคนนึงที่คบกันมานานเรารักกันมานาน เข้าปีที่5แต่แล้วผมรู้สึกพอนานๆเข้าคนที่เขาเข้าใจเรากลับเปลี่ยนไปทีล่ะนิดทีล่ะนิดจนผมรู้สึกว่า...ตอนนี้ยังเป็นเรากันอยู่หรือเปล่า
จนวันนึงผมได้เจอกับคนใหม่ที่เค้าไม่ได้สวยอะไรมากแต่คือเราคุยกันแล้วโอเค..ก้อเลยคุยกันมาได้สีกพักจนวันหนึ่งน้องเค้ามาขอเราเป็นแฟนทั้งที่น้องเค้าก้อรู้ว่าเรามีแฟนอยู่แล้ว ผมเองก้อรู้สึกกัลน้องแบบเดียวกันเลยลองๆคบกันในขณะที่ผมยังคบกับคนเก่าอยู่. จนกระทั้งคนเก่ารู้เรื่อง..วันนั้นผมจึงคุยกับเธอให้รู้เรื่อง..และผมก็เลือกที่จะออกจากชีวิตของเธอเพื่อไปคบกับคนใหม่ เพราะผมคิดว่าในการที่ผมนอกใจแฟนนั้นผมไม่ได้ให้ความซื่อสัตย์ต่อตัวเธอความไว้เนื้อเชื่อใจมันคงแตกสลายไปในวันนั้น ผมละอายต่อสิ่งที่ผมทำต่อเธอเพราะตลอดมาเธอก็ดีกับผมหลายอย่างและก็แย่หลายอย่างด้วย
ผมจึงออกมาจากเธอ...
ถามว่าผมเสียใจไหม....เสียใจครับเสียใจที่ไม่ได้เดินจับมือกันไปต่อและทิ้งเธอไว้อย่างงั้น....แต่เมื่อผมตัดสินใจแล้วว่าจะไปผมก็จะไม่กลับคำตัวเอง
ต่อมาผมก็คบกับคนใหม่ผมก็มีความสุขปนๆความทุกข์กันไปตามประสาแฟน
แต่...ในขณะเดียวกัน
ผมก็เลิกติดต่อและรับข่าวสารจากแฟนเก่าเพราะผมไม่อยากทำร้ายแฟนใหม่ที่ผมคบอยู่...แต่ก็แปลกอยู่หนึ่งอย่างคือเราเข้ากันได้อย่างน่าประหลาดเหมือนกับเคยรู้จักกันมานานมากแล้ว ซึ่งแฟนใหม่ผมก็รู้สึกแบบเดียวกัน ก็เลยทำให้รู้ว่าต่างคนต่างรู้สึกยังไง แต่กับคนเก่าเราพยายามประคองกันไปมากกว่า(ความรู้สึกส่วนตัว)
แฟนเก่าผมก้อยังติดต่อผ่านSMSส่งมา(สาเหตุที่ไม่บล็อคเพราะต้องเคลียเรื่องบ้านของแฟนเก่าที่ผมเอาชื่อลงคล้ำไว้) เธอก็มักจะบอกว่า...กลับมาได้ไหม...อย่างน้อยก็เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิมจะได้ไหม? ในความรู้สึกผมก้อบอกตามตรงว่า"ไม่ได้"แต่ก็ยังใจอ่อนส่งข้อความไปขอโทษกับสิ่งที่ตัวเองทำ เธอก็ให้อภัยผมและบอกว่าจะรอผม...ผมบอกว่าไม่ต้องรอคนนิสัยแย่ๆอย่างผมเถอะผมมีอต่จะทำร้ายเธอแต่เธอก็ยังยืนยันคำเดิม

ตอนนี้ผมรู้สึกแย่อย่างบอกไม่ถูกเลย...
ผมมีความสุขกับแฟนใหม่ในขณะที่ผมกำลังทำร้ายคนเก่า...ผมควรจะทำยังไงดีครับ😢😢😢