สวัสดีค่ะ วันนี้มีประสบการณ์สยองต่างแดนมาเล่าสู่กันฟัง จขกท. เนื่องจากพี่สาวยกไอดีให้แล้วเพราะไม่ค่อยได้เล่นส่วน เราเลยขอไว้ใช้แบ่งปันประสบการณ์อีกสักหนึ่งเรื่อง และไม่ได้คิดไปเองแน่นอนแต่ถ้าหากไปขัดต่อความเชื่อ หลักทฤษฎี วิทยาศาสตร์อะไรก็ตามที่ใครยึดถือไว้ ขอให้อ่านเพื่อความบันเทิงก็ได้ค่ะไม่ใช้วาจาที่ไม่ดีต่อว่ากันนะ และขอให้ใช้วิจารณญาณในการอ่าน
เริ่ม...
จุดหมายของแบคแพคเกอร์ ส่วนมากจะเริ่มที่ในประเทศหรือประเทศเพื่อนบ้านที่ราคาค่าครองชีพค่อนข้างเท่ากันหรือตํ่ากว่าซะส่วนมาก เราเป็นคนผู้หญิงคนนึงยังเป็นนักศึกษาที่ชอบการเดินทางแบบกึ่งๆแบคแพคเกอร์งบน้อยแต่อยากเที่ยวนั่นแหละค่ะอยู่สบายบ้างประหยัดบ้างแบกเป้ไปใบเดียวตลอดเพื่อความสะดวกจึงเลือกเดินทางไปประเทศเพื่อนบ้านที่ค่อนข้างไม่ลำบากมากเกินไปและความปลอดภัยค่อนข้างเชื่อถือได้ เนื่องจากตัวเรานั้นเรียนเกี่ยวกับ ASEAN ด้วยเราจึงสนใจเที่ยวแถบนี้เป็นพิเศษ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เมื่อช่วงเดือนพฤศจิกายนปี2559 เพื่อนได้ชวนเราไปเที่ยว เมืองโฮจิมินห์ ประเทศเวียดนามทางตอนใต้ ส่วนทริปนี้ทางสายการบินหนึ่งมีโปรโมชั่นที่น่าสนใจในหลักร้อยแต่รวมภาษีออกมาแล้ว ตก2000 นิดๆซึ่งถือว่าราคาน่ารักสำหรับเราจึงตอบตกลงโดยให้เพื่อนจัดการเรื่องตั๋วให้เสร็จสรรพจนเราไม่ได้ใส่ใจเรื่องการเดินทางมากเพราะช่วงเดินทางคือใกล้คริสมาสต์ เราไม่มีความรู้อะไรเลยเกี่ยวกับประเทศเวียดนามรู้เพียงคร่าวๆถึงจะเรียนเกี่ยวกับประชาคมอาเซียน (ไม่ค่อยตั้งใจเรียน) ระหว่างนั้นเราก็เรียนตามปกติและเป็นช่วงที่โปรเจคหนักมากจนลืมเตรียมตัวหรือหาข้อมูลเอาเป็นว่าเรียกว่าลืมก็ยังได้ พอใกล้ๆวันเดินทางเราอยู่ในช่วงปิดเทอมแล้ว สารภาพว่าค่อนข้างพึ่งเพื่อนว่าคงหาข้อมูลอะไรให้เรียบร้อยจนในที่สุดก่อนบิน14 ชั่วโมงเพื่อนบอกเราว่า ไปไม่ได้ เราค่อนข้างช็อคแต่ก็ทำใจไว้ละนิดนึงเพราะเห็นเงียบๆไป เราวุ่นวายกับการเตรียมของและใช้วิธีหาข้อมูลคร่าวๆจาก pantip นี่แหละเป็นไงเป็นกันถ้าไม่ไปเสียดายค่าตั๋วอ่า เลยแคปเชอร์และจดทุกอย่างเกี่ยวกับการเดินทาง แลนมาร์ค คร่าวๆแต่ไม่มีแพลนเพราะงงๆโง่ๆอยู่ เราบินตอน6โมงกว่าๆ พอถึงสนามบินเซินเติ้นเญิต(หากเขียนผิดขออภัย) ที่โฮจิมินห์ ผ่านตรวจคนเข้าเมืองเรียบร้อย เปลี่ยนซิมและแจ้งที่บ้านว่าถึงแล้ว พร้อมกับไปตั้งสติในห้องนํ้าเริ่มเปิดทุกอย่างที่บันทึกไว้ ขึ้นรถเมล์ไปถนนฟามงูเหลาเพื่อไปจัดการซื้อตั๋วรถนอนไปเมืองดาลัด เมื่อเราเหยียบแผ่นดีนเวียดนามปุ๊บพายุเข้าค่ะฝนตกหนักมาก (ซวยโคตร) เลยกลับไปที่โรงแรมแถวๆสนามบินห้องน่าอยู่ดูดี ใกล้ร้านสะดวกซื้อ เราตัดสินใจพักค่ะเพราะไม่ได้นอนมาเลยโดนฝนอีกเหมือนจะมีไข้ช่วงเดินหาโรงแรม ตื่นมาจะได้วางแผนไปเที่ยว เลยตัดมุยเน่ออกไปเนื่องจากเวลาไม่น่าพอ
ซินจ่าว...สวัสดีเจอผีที่เวียดนาม
เริ่ม...
จุดหมายของแบคแพคเกอร์ ส่วนมากจะเริ่มที่ในประเทศหรือประเทศเพื่อนบ้านที่ราคาค่าครองชีพค่อนข้างเท่ากันหรือตํ่ากว่าซะส่วนมาก เราเป็นคนผู้หญิงคนนึงยังเป็นนักศึกษาที่ชอบการเดินทางแบบกึ่งๆแบคแพคเกอร์งบน้อยแต่อยากเที่ยวนั่นแหละค่ะอยู่สบายบ้างประหยัดบ้างแบกเป้ไปใบเดียวตลอดเพื่อความสะดวกจึงเลือกเดินทางไปประเทศเพื่อนบ้านที่ค่อนข้างไม่ลำบากมากเกินไปและความปลอดภัยค่อนข้างเชื่อถือได้ เนื่องจากตัวเรานั้นเรียนเกี่ยวกับ ASEAN ด้วยเราจึงสนใจเที่ยวแถบนี้เป็นพิเศษ
เข้าเรื่องเลยนะคะ เมื่อช่วงเดือนพฤศจิกายนปี2559 เพื่อนได้ชวนเราไปเที่ยว เมืองโฮจิมินห์ ประเทศเวียดนามทางตอนใต้ ส่วนทริปนี้ทางสายการบินหนึ่งมีโปรโมชั่นที่น่าสนใจในหลักร้อยแต่รวมภาษีออกมาแล้ว ตก2000 นิดๆซึ่งถือว่าราคาน่ารักสำหรับเราจึงตอบตกลงโดยให้เพื่อนจัดการเรื่องตั๋วให้เสร็จสรรพจนเราไม่ได้ใส่ใจเรื่องการเดินทางมากเพราะช่วงเดินทางคือใกล้คริสมาสต์ เราไม่มีความรู้อะไรเลยเกี่ยวกับประเทศเวียดนามรู้เพียงคร่าวๆถึงจะเรียนเกี่ยวกับประชาคมอาเซียน (ไม่ค่อยตั้งใจเรียน) ระหว่างนั้นเราก็เรียนตามปกติและเป็นช่วงที่โปรเจคหนักมากจนลืมเตรียมตัวหรือหาข้อมูลเอาเป็นว่าเรียกว่าลืมก็ยังได้ พอใกล้ๆวันเดินทางเราอยู่ในช่วงปิดเทอมแล้ว สารภาพว่าค่อนข้างพึ่งเพื่อนว่าคงหาข้อมูลอะไรให้เรียบร้อยจนในที่สุดก่อนบิน14 ชั่วโมงเพื่อนบอกเราว่า ไปไม่ได้ เราค่อนข้างช็อคแต่ก็ทำใจไว้ละนิดนึงเพราะเห็นเงียบๆไป เราวุ่นวายกับการเตรียมของและใช้วิธีหาข้อมูลคร่าวๆจาก pantip นี่แหละเป็นไงเป็นกันถ้าไม่ไปเสียดายค่าตั๋วอ่า เลยแคปเชอร์และจดทุกอย่างเกี่ยวกับการเดินทาง แลนมาร์ค คร่าวๆแต่ไม่มีแพลนเพราะงงๆโง่ๆอยู่ เราบินตอน6โมงกว่าๆ พอถึงสนามบินเซินเติ้นเญิต(หากเขียนผิดขออภัย) ที่โฮจิมินห์ ผ่านตรวจคนเข้าเมืองเรียบร้อย เปลี่ยนซิมและแจ้งที่บ้านว่าถึงแล้ว พร้อมกับไปตั้งสติในห้องนํ้าเริ่มเปิดทุกอย่างที่บันทึกไว้ ขึ้นรถเมล์ไปถนนฟามงูเหลาเพื่อไปจัดการซื้อตั๋วรถนอนไปเมืองดาลัด เมื่อเราเหยียบแผ่นดีนเวียดนามปุ๊บพายุเข้าค่ะฝนตกหนักมาก (ซวยโคตร) เลยกลับไปที่โรงแรมแถวๆสนามบินห้องน่าอยู่ดูดี ใกล้ร้านสะดวกซื้อ เราตัดสินใจพักค่ะเพราะไม่ได้นอนมาเลยโดนฝนอีกเหมือนจะมีไข้ช่วงเดินหาโรงแรม ตื่นมาจะได้วางแผนไปเที่ยว เลยตัดมุยเน่ออกไปเนื่องจากเวลาไม่น่าพอ