สวัสดีค่ะ มองจากภายนอก เราก็ดูเป็นผู้หญิงธรรมดาคนนึง รักสัตว์ (โดยเฉพาะหมา-แมว) รักเด็ก ทำบุญ+ให้ทานบ้าง ตามโอกาส
แต่สิ่งที่ทำให้จิตใจของเราลุกเป็นไฟ คือ ครอบครัวแฟน
เราคบกับแฟนเกือบ 10 ปี ยังไม่แต่งงานแต่ไปมาหาสู่ทั้ง2ฝ่าย
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราไม่เคยรู้สึกรักหรือรู้สึกดีกับครอบครัวแฟนเราเลย
เราต้องไปอยู่บ้านแฟนบ่อย ภายนอกเราก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ช่วยงานอย่างเหมาะสมตามหน้าที่
แต่ในใจเรารู้สึกเกลียดทุกคน
เราไม่ชอบน้องแฟน น้องเป็นเด็กดีมากๆ น้องมีปัญหาสุขภาพ น้องไม่เคยมายุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของเรา
ที่บ้านเราสอนให้เรารักให้เราเอ็นดูน้องแฟน แต่เราทำไม่ได้ ใจเรามันไม่สั่งให้รัก
อาจจะเป็นเพราะเราเป็นลูกคนเดียว ทำให้เราไม่เข้าใจความรู้สึกระหว่าง พี่-น้อง
หากเราไปไหนกับแฟน ไม่ว่าจะไปเที่ยว หรือไปที่ไหนๆ เราจะย้ำกับแฟนตลอดว่าอยากไปแค่2คน
ในใจเราคือกลัวน้องจะตามไปด้วย เมื่อก่อนเวลาเราไปไหนน้องจะขอไปด้วย แต่พอมาช่วงหลังเหมือนน้องจะรู้ว่าเราไม่โอเค น้องเลยไม่เคยขอไปไหนด้วยเลย ซึ่งเราผิดมากๆเรารู้ตัวมาตลอดว่าเราเป็นคนที่ใจแคบ
บางครั้งที่เราไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน เราจะซื้อของฝากให้ที่บ้านเรา พ่อ แม่ ปู ย่า เราซื้อให้หมด
แต่ถ้าแฟนซื้อให้ที่บ้านเค้า จิตใจเราจะรุ่มร้อนทันที เราไม่แสดงอาการออกมาให้เห็น แต่ในใจคือร้อนเป็นไฟ
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง ควรจัดการกับจิตใจและความคิดที่ไม่ดีแบบนี้ยังไง
เป็นไปได้มั๊ยคะ สาเหตุที่เราเป็นแบบนี้ เพราะเมื่อก่อนที่บ้านแฟนเค้าเคยไม่ชอบเรา เคยไม่ให้เกียรติเรา
แต่พอเวลาผ่านไป เค้าก็โอเคขึ้น ดีกับเราในระดับหนึ่ง ถือว่าดีกว่าแต่ก่อนเยอะ
เราคิดเสมอว่าชีวิตคู่ไม่ได้อยู่กัน2คน เราอยากให้แฟนรักครอบครัวเรา เราก็ต้องรักครอบครัวเค้าเหมือนกัน
ช่วยแนะนำ วิธีเปลี่ยนความคิดให้เราด้วยนะคะ
รู้สึกว่าตัวเองเป็นคนจิตใจแคบ+เห็นแก่ตัวควรแก้ปัญหานี้ยังไงดี
แต่สิ่งที่ทำให้จิตใจของเราลุกเป็นไฟ คือ ครอบครัวแฟน
เราคบกับแฟนเกือบ 10 ปี ยังไม่แต่งงานแต่ไปมาหาสู่ทั้ง2ฝ่าย
ตลอดเวลาที่ผ่านมา เราไม่เคยรู้สึกรักหรือรู้สึกดีกับครอบครัวแฟนเราเลย
เราต้องไปอยู่บ้านแฟนบ่อย ภายนอกเราก็ยิ้มแย้มแจ่มใส ช่วยงานอย่างเหมาะสมตามหน้าที่
แต่ในใจเรารู้สึกเกลียดทุกคน
เราไม่ชอบน้องแฟน น้องเป็นเด็กดีมากๆ น้องมีปัญหาสุขภาพ น้องไม่เคยมายุ่งเกี่ยวเรื่องส่วนตัวของเรา
ที่บ้านเราสอนให้เรารักให้เราเอ็นดูน้องแฟน แต่เราทำไม่ได้ ใจเรามันไม่สั่งให้รัก
อาจจะเป็นเพราะเราเป็นลูกคนเดียว ทำให้เราไม่เข้าใจความรู้สึกระหว่าง พี่-น้อง
หากเราไปไหนกับแฟน ไม่ว่าจะไปเที่ยว หรือไปที่ไหนๆ เราจะย้ำกับแฟนตลอดว่าอยากไปแค่2คน
ในใจเราคือกลัวน้องจะตามไปด้วย เมื่อก่อนเวลาเราไปไหนน้องจะขอไปด้วย แต่พอมาช่วงหลังเหมือนน้องจะรู้ว่าเราไม่โอเค น้องเลยไม่เคยขอไปไหนด้วยเลย ซึ่งเราผิดมากๆเรารู้ตัวมาตลอดว่าเราเป็นคนที่ใจแคบ
บางครั้งที่เราไปเที่ยวต่างจังหวัดกับแฟน เราจะซื้อของฝากให้ที่บ้านเรา พ่อ แม่ ปู ย่า เราซื้อให้หมด
แต่ถ้าแฟนซื้อให้ที่บ้านเค้า จิตใจเราจะรุ่มร้อนทันที เราไม่แสดงอาการออกมาให้เห็น แต่ในใจคือร้อนเป็นไฟ
เราอยากรู้ว่าเราควรทำยังไง ควรจัดการกับจิตใจและความคิดที่ไม่ดีแบบนี้ยังไง
เป็นไปได้มั๊ยคะ สาเหตุที่เราเป็นแบบนี้ เพราะเมื่อก่อนที่บ้านแฟนเค้าเคยไม่ชอบเรา เคยไม่ให้เกียรติเรา
แต่พอเวลาผ่านไป เค้าก็โอเคขึ้น ดีกับเราในระดับหนึ่ง ถือว่าดีกว่าแต่ก่อนเยอะ
เราคิดเสมอว่าชีวิตคู่ไม่ได้อยู่กัน2คน เราอยากให้แฟนรักครอบครัวเรา เราก็ต้องรักครอบครัวเค้าเหมือนกัน
ช่วยแนะนำ วิธีเปลี่ยนความคิดให้เราด้วยนะคะ