ใครเคยมีแฟนแต่เหงาเหมือนไม่มีบ้าง???

มีแฟนอยู่ด้วยมา1ปี แต่เหมือนไม่ทีแฟนชีวิตประจำวัน ตัวคนเดียวตลอด ไม่ว่าจะกิน ไปไหนมาไหน เดินห้าง สังคม แฟนแทบจะไม่ไปไหนด้วย บอกแต่ว่าทำงานเลิกดึก ทุกๆวันเลิกงานเข้าบ้าน ตี1-2-3. ทั้งที่งานเลิกตั้งแต่22.30 พอถามก็บอกแวะกินข้าว โน่นนี่นั่น. คือไม่เคยได้กินข้าวเย็นด้วยกันเลย แปลกใจนะทั้งที่ตอนคบกันใหม่ๆ ก็มีเวลามาหาตลอดพาไปกินข้าวดูหนัง แต่พอยุด้วยกันกลับไม่เคยมีเวลาให้เลย วันไหนมีเตะบอล เข้าตี3-4-5  มีปัญหาก้อไม่กล้าจะคุยด้วย เพราะเขากลับมาก็ดึกเกินกว่าที่จะไปนั่งคุยแล้ว เพราะเราก็มีงานต้องรับผิดชอบเหมือนกัน ช่วงเวลาที่คบกันต่างคนต่างใช้ชีวิตมากแทบจะไม่ได้กินข้าวด้วยกัน ไม่ได้ไปไหนด้วยกัน ไม่ได้ออกสังคมด้วยกัน เพื่อนเขาก็รู้จักแค่บางคนที่เขาให้รู้จัก ไม่เคยเจอครอบครัวฝ่ายเขา และเขาแทบจะไม่พูดอะไรเกี่ยวกับตัวเองให้ฟังเลย เวลาถามอะไรก็ตอบวกไปวนมาบ้าง บ่ายเบี่ยงบ้าง เหมือนไม่อยากเอ่ยให้ฟัง ส่วนเราเห็นว่ากินยุกันมาเป็นปีๆแล้ว+กับที่เขาช่วยเหลือเราพอสมควร ในเรื่องเงินทอง การงาน เราขึงอยากให้เขารู้จักกับครอบครัวของเรา. แต่แล้วเขากลับปฏิเสธด้วยเหตุผลที่ว่ายังไม่พร้อม ครั้งหน้าแล้วกัน. เรารู้สึกเสียใจมากเพราะคิดว่าเขาคงไม่จิงจังกับเรา ซึ่งเราจิงจังกับเขา อยากคอบแทนน้ำใจเขาที่อยู่กับเราในวันที่เราไม่มีอะไรเลย มีแต่หนี้สิน แต่เขายื่นมือเข้ามาช่วย เรารู้สึกขอบคุณตรงนี้มาก จึงบอกกับตัวเองว่าจะรักและซื่อสัตย์กับผู้ชายคนนี้ แต่ดูเหมือนเขาคงไม่ซึ้งไม่อินกับเรา. เวลาผ่านไป เค้าไม่เคยใส่ใจเคยสนใจไม่เคยมีเวลาให้เราทำเหมือนไม่แคร์ทำเหมือนตัวเองโสด แล้วที่พีคไปกว่าคือเราจับได้ว่าเค้าไปจีบผู้หญิงคนอื่นแล้วเจอกันอีกครั้งตอนไปเท่ว แล้วรู้สึกเสียใจมากกับการที่เขาทรยศเราเราอึ้งมากจนทำอะไรไม่ถูกในใจตอนนั้นบอกกับตัวเองแค่ว่ารับไม่ได้มากๆและคงไม่มีวันรับได้ รู้สึกเจ็บมาก ฉันเค้าพยามจะโกหกและแถมให้ตัวเองผิดน้อยลงเหมือนคนไม่รู้สึกผิดเลย แต่ก็ มีขอโทษอยู่บ้าง เราสงสัยนะว่าการกระทำของเขานี่คือรักเราหรือเปล่าบ้าง ทำไมถึงไม่เคยอยากมีเวลาอยู่ด้วยกันทำไมถึงนอกใจ แต่ ขอเลิกก็ไม่ยอมเลิกพูดยังไงก็ไม่ยอมเลิกบอกแต่ว่าจะปรับปรุงตัวใหม่ แล้วถ้าไม่รักทำไมถึงไม่ช่วยเหลือมากมายขนาดนี้ มันสับสนรู้สึกเหงาอ้างว้างเค้าไม่เคยเทคแคร์ดูแลความรู้สึกเราเลยตอนนี้เราเหมือนจะเป็นโรคซึมเศร้าเพราะผิดหวังซ้ำซาก ซึ่งตอนนี้เรารู้สึกว่า โดดเดี่ยวมากๆเลยและอนาคตของเราคงเป็นไปไม่ได้ที่จะหยุดอยู่กับเขาสร้างนาคตร่วมกัน

  เราสับสนว่าควรไปต่อด้วยกันให้อภัยเขาหรือว่าเราควรพอเพราะตั้งแต่คบกันมาเราไม่มีความสุขเลยรู้สึกทุกข์พยายามเข้าใจในสิ่งที่เขาเป็นทุกสิ่งทุกอย่างรู้สึกโดดเดี่ยวเดียวดายเหงาอ้างว้างเพราะไม่เคยถูกใส่ใจในความรู้สึกเลยบางวันต้องนอนร้องไห้คนเดียว เรา คุณพอหรือไปต่อดี