ปฏิทินแม่บ้านปัจฉิมวัย....ในฝรั่งเศส!! ตอนยี่สิบสอง

หลังจากที่ได้ชมเมือง Colmar ย่อยอาหารเสร็จ เรามุ่งหน้าสู่พิพิธภัณฑ์ Unterlinden ที่ถือว่าเป็นสถานที่ที่มีชื่อเสียงและมีผู้เข้าเยี่ยมชมเป็นจำนวนมาก รองลงมาจากปารีส ซึ่งสิ่งที่ดึงดูดนั้นคือ ภาพ Isenheim Altarpiece ของจิตรกร  Matthias Grünewald ที่โด่งดัง
พิพิธภัณฑ์นี้ได้ตั้งขึ้นตั้งแต่ปี 1847 ที่มีของเก่าสะสมไว้มากมาย เช่น แผ่นโมเสคของโรมัน ตั้งแต่ศตวรรษที่ 3 (พบในพื้นที่อัลสาซ)
งานศิลปอื่นๆ เช่นรูปปั้น ส่วนใหญ่เป็นเรื่องราวและภาพวาดที่เกี่ยวกับศาสนาคริสต์




ภาพโมเสคชิ้นนี้ ตั้งแต่ศษวรรตที่สาม ยุคที่โรมันยังครองอยู่ในพื้นที่


ภาพวาดชิ้นนี้ฮามาก คือเป็นภาพเมียที่กำลังเหลืออดกับผัวขี้เมา เลยต้องมีตบตีนิดหน่อย


ภาพนี้ได้รับมาเป็นของขวัญจากนโปเลียน







แต่ก็มีงานศิลปรุ่นใหม่ของศตวรรษที่ 19 แยกเอาไว้ส่วนหนึ่ง...

ออกจากพิพิธภัณฑ์...กลับไปพักผ่อนที่โรงแรมเพื่อล้างหน้าล้างตาเปลี่ยนเครื่องแต่งตัว และมารวมตัวกันไปดินเน่อร์...
เพื่อนร่วมห้องของดิฉันเป็นหญิงวัยแก่กว่าดิฉันนิดหน่อย ที่เพิ่งจะมีโอกาสคุยกันเป็นเรื่องเป็นราว
ก็ตอนที่ทราบว่าจะต้องแชร์ห้องกันนี่เอง
ส่วนมารีแจนน์ได้แชร์กับคนอื่นที่เธอพอรู้จักมาก่อน
เรื่องห้องนี้...เรากำหนดไม่ได้ว่าจะอยู่กับใคร เพราะเป็นการจัดโดยสมาคมที่เห็นว่าสมควร..
(คือเขาต้องการให้เรารู้จักทุกคน ไม่ใช่มาเกาะกลุ่มใครกลุ่มมัน)

ดินเนอร์ค่อนข้างดี ไวน์ใช้ได้ มีให้ทั้งขาวและแดง..กว่าจะรับประทานเสร็จก็สี่ทุ่มกว่า
กลับถึงโรงแรมดิฉันแทบสลบ...มาดามเบนัวต์ เพื่อนร่วมห้องได้ส่งกุญแจมาให้ดิฉันและบอกว่า
กลับไปนอนก่อนเถอะ...เธอจะไปต่อกับเพื่อนๆ

ดิฉันอาบน้ำอาบท่าเสร็จก็หลับไม่ลง...ห่วงว่าเธอจะมาเคาะประตูเพราะเขาให้กุญแจมาดอกเดียว
เลยนั่งเล่นโทรศัพท์คอย...
เธอกลับมาเกือบเที่ยงคืน...ท่าทางจะดวดไปเยอะเอาการ เพราะอารมณ์ดี หัวเราะกิ๊กกั๊ก...
และที่สำคัญ...คือ...เกิดปรากฏการณ์มหัศจรรย์สุดๆ...เธอพูดภาษาอังกฤษกับดิฉันด้วยสำเนียงไม่เลวเลย และ ใช้ภาษาได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ เธอเล่าเป็นน้ำไหลไฟดับว่า
เธอเคยไปเมืองไทย ไปอเมริกา และอีกหลายประเทศในอดีต เมื่อครั้งสามียังมีชีวิตอยู่ เพราะเขาเป็นศาสตราจารย์ที่เชี่ยวชาญทางด้านธรณีวิทยา ที่ต้องไปเลคเชอร์ตามมหาวิทยาลัยต่างๆ
เธอมีลูกชายล้วน สี่คน และมีหลานย่ามากมาย...
นี่คือข้อความทั้งหมดที่เราคุยกัน ก่อนที่จะหลับ...