แก้นิสัยเสียของตัวเองยังไงค่ะ how to หน่อย?

เราขี้จุกจิกมากกกกกกก แก้ไม่หาย สารพัดวิธีก็แล้ว นอกจากนี้ยังเป็นคนที่เจ้าระเบียบสุด แบบต้องเป๊ะๆๆๆๆ ยกตัวอย่าง เรื่องที่เป็นปัญหากับชีวิตเราหลักๆ เลย เรื่องความสะอาดของบ้าน จะกวาดถูบ้านทุกเช้า ล้างจาน เช็ดตู้ โต๊ะ บลาๆ ทุกอย่างของบ้าน ต่อให้มีเรียนตอนเช้าก็ตื่นขึ้นมาทำ เวลาไม่ทำมันรู้สึกแบบ เห้ยยยยนี่ขี้เกียจหรอ บ้านนะ ก่อนนอนทุกคืนจะต้องกวาดถูห้องนอน (ของตัวเองนะ) อีกอย่างคือห้องนอนเรามีตู้เย็นเล็ก เราจะกอกน้ำใส่ตู้ทุกวัน ทั้งตู้เย็นข้างล่างและบนห้องของเรา ถามว่ารู้สึกขี้เกียจไหม? รู้สึกนะ มากกกกกกกด้วย แต่จิตใต้สำนึกมันชอบขัดกับตัวเองแบบว่า ชอบนอนหายใจทิ้งหรอ แค่ลุกขึ้นไปกอกน้ำเอง. 5555555 ที่สำคัญคือเจ้าระเบียบมากกกกกก แบบว่าหยิบอะไรตรงไหนมาต้องเก็บเข้าที่เดิม ต้องตากผ้าไปทางเดียวกันโทนสีเดียวกัน เวลาห่มผ้านี่ข้างในก็ข้างใน ข้างนอกก็ข้างนอก (นึกออกม่ะแบบผ้าห่มจะมีข้างนอกข้างใน ตะค่ายบน ล่างไรงี้55555) ยิ่งเวลาน้องเรามายืมของ และนางชอบมาวางไว้บนโต๊ะ เรานี่จะโวยวายเสียงดังมาก ทำเรื่องเล็กเป็นเรื่องใหญ่เลย แบบว่ายืมเป็นแต่ไม่มีปัญญาเก็บหรอ 55555555555บางทีกลับมานั่งคิดและรู้สึกอีบ้าาาาาาาาเกินไปปะ55555555555 หลายครั้งอยากแก้นะแต่แก้ไม่ได้ พี่สาวเคยฝากหลานไว้ที่บ้าน ละคือหลานก็กำลังซน กำลังเรียนรู้ รื้อบ้านข้างล่างเละเทะ โอ้ยยยยยยยอีนี่วีนแตกเลยจ้าาาาาาแบบว่าเดินไปฟ้องแม่ให้จัดการ พอวันหลังหลานมาเรานี่นั่งจับตาดูเลย รื้อปุ๊บฆ่าปั๊บ5555555 คือเยอะหลายอย่างมากอะ ฟังดูเวอร์ๆ แต่เรื่องจริง มันมีคนแบบเราจริงๆ หลายครั้งพยายามแก้ พยายามหย่อนสิ่งที่เป็นอยู่ แต่ทำได้แปปเดียวก็กลับมาเป็นแบบเดิม ถามว่าดีไหมที่เป็นก็ดีนะ แต่บางครั้งเราซีเรียสกับมันมากเกินไป (มากกว่าเรื่องเรียนซะอีก) แม่ของเราก็ขี้จุกจิก และเจ้าระเบียบนะ แต่น้อยกว่าเรา (ยายและน้องสาวเราบอก55555) บางครั้งเราคิดว่าที่เป็นแบบนี้เพราะถูกแม่สอนมาแต่เด็ก (แม่จะสอนเสมอว่าบ้านของเราต้องช่วยกันดูแลถ้าเราไม่ดูแลแล้วใครจะดูแล) แม่ชอบเปรียบเทียบระหว่างบ้านกับกองขยะว่าอยากให้บ้านเป็นแบบไหน ตอนเด็กๆ เราถูกแม่ตีทุกวัน วันละสามทีด้วยไม้แขวนเสื้อ หรือไม่ก็มือของแม่เอง จำได้ว่าทุกเรื่องนี่มาจากการรักษาความสะอาดในบ้าน ระเบียบตัวเอง การเรียน การกินข้าวทั้งนั้น55555 เด็กๆ เราตื่นเช้าใส่บาตรแทบทุกวัน ช่วยแม่ทำกับข้าว เก็บกวาดบ้าน กินข้าวตรงเวลา ได้ดูการ์ตูนวันละสองเวลาคือเช้ากับเย็น สมัยนั้นเราติดมากพวกดีสนีย์ แฮมทาโร่ เจ้าขุนทอง 555555555555 ต้องอ่านหนังสือทุกวัน จะออกจากบ้านไปไหนก็ต้องขอ บางทีไปซื้อลูกชิ้นข้างบ้าน(ห่างกัน1หลังยังต้องขอ) ถ้าไม่ขอกลับมาแม่จะตี555555 ไม่แปลกเลยที่โดนตีทุกวัน น่าแปลกตรงที่ในบรรดาพี่น้อง (เรามีพี่น้องสามคน เราคนกลาง)  มีเราคนเดียวที่เป็นแบบนี้ พี่สาวเรานี่ชิลมาก ไม่มีระเบียบเอาซะเลยยยย ที่นอนไม่เคยเก็บ เข้าไปในห้องนอนนี่เหมือนเมืองเมฆหมอก คือแบบฝุ่นฟุ้งอะ ความสามารถพิเศษคือสามารถนอนร่วมกับขยะและแมลงได้ เหอะๆๆๆๆ ส่วนน้องสาวเราไม่ต่างกัน นางอายุ15-16ละ ยังถอดกกน.เป็นเลข8 บางทีกกน.เลอะปจด.ก็ถอดไว้ในห้องน้ำ แรกๆ เราก็ไม่บ่นนะ หลังๆ เป็นบ่อยจนต้องถามมันว่านี่ลืม หรือขี้เกียจ บางทีนางหิวนางไม่ลุกไปกินข้าวนะ แต่รอให้แม่มาถาม (นิสัยคนเป็นแม่เรากล้าพูดเลยรักลูกคนเล็กมากกกกกกก) พอแม่ถามแม่ก็จะลงไปหาอะไรมาให้กินและเอามาประเคนให้บนห้องนอน ถึงเตียงเลยยยย ส่วนนางนอนเฉยๆ เล่นเกมส์ ไม่อ่านหรอกหนังสือ อย่างวันเสาร์-อาทิตย์นางควรจะซักผ้า (ชุดนักเรียน ชุดลำลอง ชุดไปเที่ยว) นางก็ไม่ซัก นางมาซักนู้นนนนน4-5ทุ่มใกล้จะนอนค่อยซัก กลัวมันแห้งหรอย่ะะะะะะะะะ ละคือไม่ได้ซักทุกตัวนะ นางซีกเฉพาะชุดที่ใส่ คือแบบบบบบบบบบบ (เกินจะบรรยาย)  ละคือแบบเราเจอชีวิตประจำวันแบบนี้ตั้งแต่เด็กๆ เจอจนชินแต่ก็ไม่เคยชินเลยสักที บ่นมากก็เดินหนีกันหมด พยายามเข้าใจนะว่าเรื่องส่วนบุคคลก็พยายามปล่อยไป แต่พี่น้องเรานี่ไม่เลย ชอบคิดว่าโตมาค่อยฝึก ถ้าไม่ฝึกตัวเองตั้งแต่ตอนนี้ โตขึ้นไปต้องอยู่ร่วมกับคนอื่น มีสังคม มีครอบครัวแล้วจะอยู่ได้หรอ เรารู้สึกว่าบางสิ่งบางอย่างมันยากเกินแก้นะ (โบราณไทยก็น่าจะไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดยาก) ยิ่งเป็นครอบครัวเดียวกันแบบนี้ ควรจะช่วยกันเพราะมันคือส่วนรวม ถ้าเราไม่ช่วยกัน แม่ก็ต้องกลับมาทำ แค่แม่ทำงานก็เหนื่อยมากพอแล้วจะให้แม่มาทำงานบ้าน มาหาข้าวปลาให้กินแบบตอนเด็กๆ มันก็ไม่ใช่แช้วไหมอะ ยิ่งเราโต ยิ่งควรแบ่งเบาภาระ ไม่ใช่สร้างภาระ  เราเลยสงสัยสรุปมันผิดที่เราหรือที่เขา ที่มันมากเกินไป ถามว่าปัญหาเราที่เกิดขึ้นใหญ่มากไหม สำหรับคนอื่นมองยังไงไม่รู้แต่สำหรับเราใหญ่มากกกกกกก ใหญ่จนเราจะย้ายออกมาอยู่ข้างนอกแล้ว แต่เราสงสารแม่ ถ้าเราไม่อยู่ แม่ก็ต้องเป็นคนทำ ถึงเขาจะทำแบบเต็มใจแต่ก็ไม่สมควร บ้านเรามีแต่ผู้หญิง (เราไม่มีพ่อ) ก็ควรจะช่วยกัน โอ้ยๆๆๆๆๆๆๆจบ พอและ ขอบคุณทุกคนที่อ่านจบนะค่ะ กราบบบบบบบ