เริ่มเรื่องเลยนะคะตอนนี้เราอายุ18 เราเป็นคนที่ค่อนข้างจะขี้เกียจ เวลาครูในทำงานหรือรายงานเราไม่เคยส่งก่อนเดดไลน์สักครั้ง จะส่งเดดไลน์วันท้ายตลอด งานต้องออกมาดีที่สุด เพราะขี้เกียจกลับไปแก้หลายครั้ง
และเป็นคนที่รักสะอาดมาก ชอบความเป็นระเบียบ แต่บางครั้งก็อาจจะเว้อร์เกินไป (มั่ง ไม่รู้นะ..เผื่อคนอื่นก็เป็นด้วย) โต๊ะเครื่องแป้ง หน้ากระจก ทุกครั้งที่เราทาแป้งหรือหวีผม พอเราใช้พื้นที่ตรงนั้นเสร็จเราก็จะกวาดและถูทุกครั้ง ถ้าเอาเท้าไปลูบๆแล้วมันไม่ลื่นถือว่าโอเคแล้ว555 เราอยู่บ้านกับพ่อแม่ 3 คน
พ่อแม่จะออกไปทำงาน 8 โมง เข้าบ้านอีกทีก็ 6 โมงเย็น
แต่ก่อนกลับจาก รร. เราก็จะเก็บกวาดบ้าน หุงข้าวรอ
พ่อแม่กลับมาเหนื่อยๆเห็นบ้านสะอาดจะได้ชื่นใจ555
ตั้งแต่มีโควิดเรียนออนไลน์ เราก็ใช้เวลาอยู่บ้านแถบจะ
24 ชม. เราเลยดูแลบ้านเกือบทุกซอกทุกมุม อะไรเสียชำรุดหรืออะไรที่ต้องเพิ่มมาในบ้าน เราจะเป็นคนรายงาน
พ่อแม่ทุกอย่าง แล้วที่บอกว่าเราเป็นคนขี้เกียจก็คือ
เราขี้เกียจที่ต้องทำความสะอาดบ้านบ่อยๆ ประมาณว่าใน
1 อาทิตย์ เราจะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่อยู่ 2 วัน
ที่เหลือ 5 วันก็จะแค่กวาดพื้นนิดๆหน่อยๆ
ส่วน 2 วันนั้นวันแรกเราจะล้างห้องน้ำ ขัดล้างที่จอดรถ
เช็ดกระจก ซักผ้าเช็ดตัว ปลอกหมอน ปลอกผ้าห่ม ทั้งของเราและของพ่อกับแม่ มันหมดนี้หมดไป1วันแล้ว
วันที่ 2 เราก็ ปัด กวาด เช็ด ถู ตู้กระจก ชั้นวางหนังสือ ในห้องเราแล้วห้องแม่ ในตัวบ้านด้วย
เราจะทำให้สะอาดแบบสุดๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องทำบ่อยๆ
แถมครั้งต่อไปฝุ่นจะได้ไม่เกาะจับเยอะ จะได้ไม่ต้องใช้เวลานาน เพราะขี้เกียจ
ทุกอย่างก็เป็นไปได้ดี จนกระทั่งพี่สาวเราเลิกกับแฟนแล้ว
กลับมาอยู่บ้าน พร้อมลูกอีก 2 คน
เราอายุห่างกับพี่ 17 ปี เขาเรียกเราว่าลูกหลง
เราอยู่บ้านคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ เตรียมอนุบาล อ.1-3
เรากับหลานอายุเท่ากัน ถ้าเราจำไม่ผิดนะเพราะว่า
ป้าของเรา เป็นยายของมัน ยายของเรา เป็นยายทวดของมัน ชั่งมันเถอะ555 เอาเป็นว่าเราเรียนที่เดียวกันแล้วป้าก็จะรับเรากลับไปด้วย จนแม่เลิกงานถึงจะไปรับเราที่บ้านป้าอีกที ตอนนั้นพี่เราก็อยู่หอ ตอนอยู่ ป.3 มันก็แต่งงานย้ายไปอยู่บ้านแฟน คือในความทรงจำมีพี่อยู่บ้านด้วยแค่ในเทศกาล วันเกิด ไม่ก็มาบ้านเดือนละ 2-3 ครั้งกับตอนคลอดลูก
เริ่มตั้งแต่ตื่นนอนเลยละกัน คนอีสานส่วนใหญ่เวลานอนจะชอบกางมุ้ง พอมันตื่นมันก็ไม่เก็บมุ้ง ที่นอนผ้าห่มก็ไม่เก็บ เราบอกให้มันเก็บมันก็บอก
โอเคๆ แต่ก็ไม่เก็บเหมือนเดิมไม่อยากวุ่นวายมากเลยชั่งมัน
โต๊ะเครื่องแป้ง ก็สมชื่อจริงๆแป้งขาวเต็มเลย เส้นผมร่วงเต็มพื้นไม่กวาด เคยบอกมันแล้วทำเป็นตัวอย่างให้ดูก็แล้ว
มันบอกว่าดีมาก เยี่ยมๆ วันถัดไปก็เหมือนเดิม เลยชั่ง
กวาดเองก็ได้ เวลาทำอาหาร น้ำตาล ซอส ทำแล้วก็ไม่เก็บเข้าที่ ปิดฝาให้เรียบร้อย ทำเสร็จก็ทิ้งไว้แบบนั้นอะ กินเสร็จก็แช่ให้เราล่าง เสื้อผ้าก็ซักให้ตากให้ พอแห้งแล้วมันก็ไม่เก็บ เวลาหลานกินโค๊ก กินนมเปรี้ยว มันหยดลงพื้นนิดๆหน่อยๆก็ไม่เช็ด เดินเหยียบแล้วพื้นก็เหนียวทั่วบ้าน บางครั้งล้างจานเสร็จ เศษอาหารยังติดตามอ่างอยู่เลยไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ทำความสะอาดให้เรียบร้อย มาอยู่นี้ 2 อาทิตย์ไม้กวาดมันจับอยู่ครั้งเดียว จากที่วันนึงถูพื้นวันละรอบนี้ต้องถูพื้นหลังอาหาร 3 มื่อเลย เตาแก๊ซทำอาหารเสร็จก็ไม่เสร็จ ถ้ามันไม่เปื้อนก็ไม่ต้องเช็ดก็ได้ แต่นี้เศษผัก เศษข้าว คราบน้ำแกง มองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามันเปื้อน ตื่นนอนหรืออกมาจากห้องทีไร
แถบเป็นลมตอนเห็นสภาพบ้าน เราเคยบอกมันว่าช่วยรักษาความสะอาดช่วยกันหน่อย
มันก็บอกไม่มีเวลา ซักผ้าถังนึง 1 วันก็ไม่เสร็จ เราบอกมันว่าเวลาทำอะไรก็ใส่ใจหน่อย ทำอะไรกินทำเสร็จก็เก็บกวาดก่อน ค่อยไปทำอย่างอื่น เวลานมหรือน้ำหวานมันหยดลงพื้นก็เช็ดหน่อย มันก็บอกว่าไม่ได้ว่างขนาดนั้น ตัวเองว่างทำไมไม่มาทำช่วย(คิดในใจนี้กูยังไม่ช่วยอีกหรอ)
เราก็มีงานของเรา ช่วงนี้ก็อ่านหนังสือจะสอบอยู่ด้วย
พอไม่พูดแล้วก็ทำๆไป มันก็ทำตัวเหมือนเดิมพอไปบอกพ่อว่าให้พี่ช่วยกันรักษาความสะอาดหน่อยขี้เกียจจะทำแล้ว
เอาเป็นว่าก็โดนพ่อเทศนามาเป็นชุด บอกว่าถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำ มันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว เช็ดๆถูๆไปก็จบ อย่าให้ได้ยินอีกนะรู้จักโตได้แล้ว/// โอเค จบแยก
โกธรพ่อจนปวดหัว เมื่อวานคือนอนตั้งแต่ 3 ทุ่มครึ่งเพราะโกธรมากแล้วก็ปวดหัวมากด้วย สรุปวันนี้ไข้แตก หัวก็ยังปวด เยี่ยมม ไม่รู้เป็นโรคหรืออะไรเวลาเห็นพื้นบ้านหรือบ้านสกปรก สิ่งของไม่เป็นระเบีบบจะก็รีบไปจัด ไปทำความสะอาดเองเลย แต่ก็เพราะขี้เกียจเหนื่อยที่ต้องทำหลายรอบ ทำอะไรสะอาดแล้วก็มีคนมาทำสกปรก จัดเป็นระเบียบแล้วก็มีคนมีรื้อมาทำให้มันรก แถมเป็นคนที่เวลาไม่ได้ดั่งใจหรือโกธรมากๆ ก็จะปวดหัวมาก ปวดจนน้ำตาไหล ปวดทีก็ 2-3 วัน // 2 ปีก่อนก็เป็นแบบนี้แหละ ตอนทะเลาะกันกับแฟน ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นหรือกดดันตัวเองให้เป็นเพื่อให้ใครสงสาร คิดมาดแล้วมันเป็นเอง จนเขาบอกเลิก แถมสงสารเขาแทน555 แต่ก็นั้นแหละในช่วงที่พ่อบอกก็มีประโยคนึงที่ว่า" อย่าทำตัวเป็นคนน่าเบื่อ ไปอยู่ไหนก็ไม่มีใครอยากอยู่ด้วย " หรือเราเยอะเกินไปหรอ ถ้าไปอยู่กับคนอื่นนี้คือต้องทำอย่างที่พี่ทำหรอ คิดส่ะว่าเป็นหน้าที่ของเจ้าของบ้านที่ต้องทำความสะอาดงี้หรอ
(ขอระบายหน่อยนะคะ)
แต่ก็เอาเถอะเราเป็นคนน่าเบื่อ จู้จี้จุกจิก ต่อให้ในอนาคตจะไม่มีใครอยู่ด้วย หรือไม่มีใครเอาก็แล้วแต่ ถ้าต้องมีแฟนแล้วต้องทำงานบ้านอยู่ฝ่ายเดียว
ซื้อบ้านอยู่คนเดียวกับหมา 2 ตัว สบายใจกว่า
เป็นคนน่าเบื่อ จู้จี้จุกจิก ไม่มีใครอยากอยู่ด้วยหรอก...(แล้วไง)
และเป็นคนที่รักสะอาดมาก ชอบความเป็นระเบียบ แต่บางครั้งก็อาจจะเว้อร์เกินไป (มั่ง ไม่รู้นะ..เผื่อคนอื่นก็เป็นด้วย) โต๊ะเครื่องแป้ง หน้ากระจก ทุกครั้งที่เราทาแป้งหรือหวีผม พอเราใช้พื้นที่ตรงนั้นเสร็จเราก็จะกวาดและถูทุกครั้ง ถ้าเอาเท้าไปลูบๆแล้วมันไม่ลื่นถือว่าโอเคแล้ว555 เราอยู่บ้านกับพ่อแม่ 3 คน
พ่อแม่จะออกไปทำงาน 8 โมง เข้าบ้านอีกทีก็ 6 โมงเย็น
แต่ก่อนกลับจาก รร. เราก็จะเก็บกวาดบ้าน หุงข้าวรอ
พ่อแม่กลับมาเหนื่อยๆเห็นบ้านสะอาดจะได้ชื่นใจ555
ตั้งแต่มีโควิดเรียนออนไลน์ เราก็ใช้เวลาอยู่บ้านแถบจะ
24 ชม. เราเลยดูแลบ้านเกือบทุกซอกทุกมุม อะไรเสียชำรุดหรืออะไรที่ต้องเพิ่มมาในบ้าน เราจะเป็นคนรายงาน
พ่อแม่ทุกอย่าง แล้วที่บอกว่าเราเป็นคนขี้เกียจก็คือ
เราขี้เกียจที่ต้องทำความสะอาดบ้านบ่อยๆ ประมาณว่าใน
1 อาทิตย์ เราจะทำความสะอาดบ้านครั้งใหญ่อยู่ 2 วัน
ที่เหลือ 5 วันก็จะแค่กวาดพื้นนิดๆหน่อยๆ
ส่วน 2 วันนั้นวันแรกเราจะล้างห้องน้ำ ขัดล้างที่จอดรถ
เช็ดกระจก ซักผ้าเช็ดตัว ปลอกหมอน ปลอกผ้าห่ม ทั้งของเราและของพ่อกับแม่ มันหมดนี้หมดไป1วันแล้ว
วันที่ 2 เราก็ ปัด กวาด เช็ด ถู ตู้กระจก ชั้นวางหนังสือ ในห้องเราแล้วห้องแม่ ในตัวบ้านด้วย
เราจะทำให้สะอาดแบบสุดๆ เพื่อจะได้ไม่ต้องทำบ่อยๆ
แถมครั้งต่อไปฝุ่นจะได้ไม่เกาะจับเยอะ จะได้ไม่ต้องใช้เวลานาน เพราะขี้เกียจ
ทุกอย่างก็เป็นไปได้ดี จนกระทั่งพี่สาวเราเลิกกับแฟนแล้ว
กลับมาอยู่บ้าน พร้อมลูกอีก 2 คน
เราอายุห่างกับพี่ 17 ปี เขาเรียกเราว่าลูกหลง
เราอยู่บ้านคนเดียวมาตั้งแต่เด็กๆ เตรียมอนุบาล อ.1-3
เรากับหลานอายุเท่ากัน ถ้าเราจำไม่ผิดนะเพราะว่า
ป้าของเรา เป็นยายของมัน ยายของเรา เป็นยายทวดของมัน ชั่งมันเถอะ555 เอาเป็นว่าเราเรียนที่เดียวกันแล้วป้าก็จะรับเรากลับไปด้วย จนแม่เลิกงานถึงจะไปรับเราที่บ้านป้าอีกที ตอนนั้นพี่เราก็อยู่หอ ตอนอยู่ ป.3 มันก็แต่งงานย้ายไปอยู่บ้านแฟน คือในความทรงจำมีพี่อยู่บ้านด้วยแค่ในเทศกาล วันเกิด ไม่ก็มาบ้านเดือนละ 2-3 ครั้งกับตอนคลอดลูก
เริ่มตั้งแต่ตื่นนอนเลยละกัน คนอีสานส่วนใหญ่เวลานอนจะชอบกางมุ้ง พอมันตื่นมันก็ไม่เก็บมุ้ง ที่นอนผ้าห่มก็ไม่เก็บ เราบอกให้มันเก็บมันก็บอก
โอเคๆ แต่ก็ไม่เก็บเหมือนเดิมไม่อยากวุ่นวายมากเลยชั่งมัน
โต๊ะเครื่องแป้ง ก็สมชื่อจริงๆแป้งขาวเต็มเลย เส้นผมร่วงเต็มพื้นไม่กวาด เคยบอกมันแล้วทำเป็นตัวอย่างให้ดูก็แล้ว
มันบอกว่าดีมาก เยี่ยมๆ วันถัดไปก็เหมือนเดิม เลยชั่ง
กวาดเองก็ได้ เวลาทำอาหาร น้ำตาล ซอส ทำแล้วก็ไม่เก็บเข้าที่ ปิดฝาให้เรียบร้อย ทำเสร็จก็ทิ้งไว้แบบนั้นอะ กินเสร็จก็แช่ให้เราล่าง เสื้อผ้าก็ซักให้ตากให้ พอแห้งแล้วมันก็ไม่เก็บ เวลาหลานกินโค๊ก กินนมเปรี้ยว มันหยดลงพื้นนิดๆหน่อยๆก็ไม่เช็ด เดินเหยียบแล้วพื้นก็เหนียวทั่วบ้าน บางครั้งล้างจานเสร็จ เศษอาหารยังติดตามอ่างอยู่เลยไม่เข้าใจว่าทำไมไม่ทำความสะอาดให้เรียบร้อย มาอยู่นี้ 2 อาทิตย์ไม้กวาดมันจับอยู่ครั้งเดียว จากที่วันนึงถูพื้นวันละรอบนี้ต้องถูพื้นหลังอาหาร 3 มื่อเลย เตาแก๊ซทำอาหารเสร็จก็ไม่เสร็จ ถ้ามันไม่เปื้อนก็ไม่ต้องเช็ดก็ได้ แต่นี้เศษผัก เศษข้าว คราบน้ำแกง มองจากดาวอังคารก็รู้ว่ามันเปื้อน ตื่นนอนหรืออกมาจากห้องทีไร
แถบเป็นลมตอนเห็นสภาพบ้าน เราเคยบอกมันว่าช่วยรักษาความสะอาดช่วยกันหน่อย
มันก็บอกไม่มีเวลา ซักผ้าถังนึง 1 วันก็ไม่เสร็จ เราบอกมันว่าเวลาทำอะไรก็ใส่ใจหน่อย ทำอะไรกินทำเสร็จก็เก็บกวาดก่อน ค่อยไปทำอย่างอื่น เวลานมหรือน้ำหวานมันหยดลงพื้นก็เช็ดหน่อย มันก็บอกว่าไม่ได้ว่างขนาดนั้น ตัวเองว่างทำไมไม่มาทำช่วย(คิดในใจนี้กูยังไม่ช่วยอีกหรอ)
เราก็มีงานของเรา ช่วงนี้ก็อ่านหนังสือจะสอบอยู่ด้วย
พอไม่พูดแล้วก็ทำๆไป มันก็ทำตัวเหมือนเดิมพอไปบอกพ่อว่าให้พี่ช่วยกันรักษาความสะอาดหน่อยขี้เกียจจะทำแล้ว
เอาเป็นว่าก็โดนพ่อเทศนามาเป็นชุด บอกว่าถ้าเราไม่ทำแล้วใครจะทำ มันเป็นหน้าที่ของเราอยู่แล้ว เช็ดๆถูๆไปก็จบ อย่าให้ได้ยินอีกนะรู้จักโตได้แล้ว/// โอเค จบแยก
โกธรพ่อจนปวดหัว เมื่อวานคือนอนตั้งแต่ 3 ทุ่มครึ่งเพราะโกธรมากแล้วก็ปวดหัวมากด้วย สรุปวันนี้ไข้แตก หัวก็ยังปวด เยี่ยมม ไม่รู้เป็นโรคหรืออะไรเวลาเห็นพื้นบ้านหรือบ้านสกปรก สิ่งของไม่เป็นระเบีบบจะก็รีบไปจัด ไปทำความสะอาดเองเลย แต่ก็เพราะขี้เกียจเหนื่อยที่ต้องทำหลายรอบ ทำอะไรสะอาดแล้วก็มีคนมาทำสกปรก จัดเป็นระเบียบแล้วก็มีคนมีรื้อมาทำให้มันรก แถมเป็นคนที่เวลาไม่ได้ดั่งใจหรือโกธรมากๆ ก็จะปวดหัวมาก ปวดจนน้ำตาไหล ปวดทีก็ 2-3 วัน // 2 ปีก่อนก็เป็นแบบนี้แหละ ตอนทะเลาะกันกับแฟน ไม่ได้ตั้งใจให้เป็นหรือกดดันตัวเองให้เป็นเพื่อให้ใครสงสาร คิดมาดแล้วมันเป็นเอง จนเขาบอกเลิก แถมสงสารเขาแทน555 แต่ก็นั้นแหละในช่วงที่พ่อบอกก็มีประโยคนึงที่ว่า" อย่าทำตัวเป็นคนน่าเบื่อ ไปอยู่ไหนก็ไม่มีใครอยากอยู่ด้วย " หรือเราเยอะเกินไปหรอ ถ้าไปอยู่กับคนอื่นนี้คือต้องทำอย่างที่พี่ทำหรอ คิดส่ะว่าเป็นหน้าที่ของเจ้าของบ้านที่ต้องทำความสะอาดงี้หรอ
(ขอระบายหน่อยนะคะ)
แต่ก็เอาเถอะเราเป็นคนน่าเบื่อ จู้จี้จุกจิก ต่อให้ในอนาคตจะไม่มีใครอยู่ด้วย หรือไม่มีใครเอาก็แล้วแต่ ถ้าต้องมีแฟนแล้วต้องทำงานบ้านอยู่ฝ่ายเดียว
ซื้อบ้านอยู่คนเดียวกับหมา 2 ตัว สบายใจกว่า