มาแชร์ชีวิตแบบคนเป็นเกย์กันครับ

ผมเป็นเกย์ ที่มีแฟนคบกันนาน 12 ปี แต่เรามีความสัมพันธุ์กันแค่ปีแรกๆ หลังจากนั้นก็เฉยๆกันแต่เราก็รักดูแลกันมาถึงทุกวันนี้ ระหว่างเส้นทางเดินผมแอบมีโน่นนี่มาตลอด ด้วยความคิดที่ว่าคนอื่นแค่เซ็กส์ไม่ใช่ความรัก และคนที่เจอก็เป็นแบบเราเยอะ เข้าใจว่าธรรมชาติมันเป็นแบบนั้นซะเยอะ คือไม่ค่อยพอ  เราไม่ได้เปลี่ยนใจจากแฟนถือว่าไม่ได้นอกใจ (ตรงนี้คิดดีๆมันก็จริงแต่คนที่ไม่เห็นด้วยก็จะด่า) ส่วนตัวเป็นคนขาดความอบอุ่น แฟนชีวิตของเขาคืองาน เขาดีกับเราส่งเสียเรา แต่สิ่งที่เขาขาดคือเซ็กซ์  เวลา และความอบอุ่นทางจิตใจ เขาพูดไม่เก่ง จึงไม่มีศิลปในด้านให้การปรึกษา  เวลาต้องการมันจะขาดไป ทำให้ชีวิต เหงา ขาดที่ปรึกษาที่เข้าใจ เพื่อนแบบเดียวกันก็ไม่มี ผมจึงไข่วว้าหาเพื่อนจากการเจอคนนั้นคนนี้มาตลอดแต่เหมือนจะยาก เพราะสำหรับเกย์ยุคนี้แล้วส่วนใหญ่ต้องการแค่เซ็กส์มาก่อน เป็นเพื่อนกันต่อแทบเป็นไปไม่ได้เลย ถึงได้ก็แค่ระยะหนึ่ง ผมจะชอบคนมีอายุ มีความคิดหน่อย ไว้คอยพูดคุยได้
ที่สำคัญไม่ได้ชอบเปลี่ยนคนถ้าเจอคนที่ใช่ ล่าสุดเจอคนนึง รูปร่างหน้าตาคือไม่ แต่ภาพรวมคือใช่ เราคุยกันเจอกันเกือบปี คุยด้วยรู้สึกอบอุ่น มีกิจกรรมช่วงเวลาดีๆกันจนไม่คิดว่าวันนึงจะจบ เพราะเราคบกันแบบเพื่อนพี่น้อง แต่เหมือนผมจะคิดแค่คนเดียว ที่ผ่านมา ทุกครั้งจะเป็นเราที่ทักไป เขาไม่เคยติดต่อหรือทักเราก่อน ช่วงที่คบกันคือไม่กล้าถามอะไรที่ส่วนตัวมาก เช่นชื่อจริง งาน  เขาดูไม่เปิดเผยอะไรเลยโพรเทคตัวเอง แต่เราก็คิดแง่ดีมาตลอดว่าคงเหนื่อยกับงานแต่อีกใจก็คิดว่าจะไม่มีเวลาสักนาทีทักมาบ้างเลยหรอ ทุกครั้งที่ทักไปเขาจะบอกว่าคิดถึงแล้วก็มาหาแต่ละครั้งก็ห่างกันเป็นเดือน รู้จักกันเกือบปีสุดท้ายเขาก็หายไปแบบไม่มีคำอธิบาย มันเหมือนถูกฝ้าผ่าไม่คิดเลยว่าคนที่เรารู้สึกว่าเขาเป็นผู้ใหญ่ดูอบอุ่น จะใช้วิธีนี้  มันเจ็บปวดมากถึงมากที่สุด เพราะเราไม่รู้เหตุผลเลย ถามไปไม่มีคำตอบกลับมาซักคำ ท้ายสุดก็บล็อคทุกช่องทางสื่อสาร ที่สำคัญตอนมีอะไรกันไม่ได้ป้องกันเพราะไว้ใจคบกันนานพอควร (ยอมรับว่าง่ายไป) ที่ผ่านมาเราดีกับเขาตลอดแต่เค้าเห็นเราแค่ที่ปลดปล่อย เราแค่ต้องการมิตรภาพดีๆพี่น้องเพื่อนฝูงไม่เคยต้องการเป็นแฟนเพราะต่างคนต่างมี แต่แค่นี้ยังมีให้กันไม่ได้เลยในสังคมเกย์ในสังคมออนไลน์ มาย้อนคิดดูที่ผ่านมาเราก็เคยทำแบบนี้กับคนอื่นมาบ้าง แต่นั่นเราไม่ได้มีช่วงเวลาด้วยกันแบบคนนี้ เวรกรรมมันตามไวจริงๆ แต่เราจะเจ็บกว่าใครตรงที่รักง่ายลืมยาก ตลอดชีวิตที่ผ่านมาเจอมาหลายครั้งแต่ไม่เคยชิน ไม่รู้มีใครที่เป็นหรือเจอแบบเดียวกับผมบ้างไหม ผมควรทำอย่างไรกับสิ่งที่เป็นอยู่ คือเหงามาก วันๆแทบไม่ได้คุยกับใครเลย