สวัสดีค่ะ เพื่อนๆพันทิป เรามีเรื่องอัดอั้น และทำตัวไม่ถูกเวลาอยู่กับญาติผู้ใหญ่บางท่าน
ขอเล่าเลยแล้วกันนะคะ
คือ .. ตั้งแต่เด็กยันโตมาเราค่อนข้างสบายค่ะ เป็นลูกคนเดียว พ่อเราเสียตั้งแต่เราเด็กๆ
เราอยู่กับย่า แม่ แล้วก็คนในครอบครัวอีก 2-3 คนค่ะ ที่บ้านค่อนข้างตามใจ
ตั้งแต่เด็กเรามีหน้าที่เรียนอย่างเดียว แม่ทำอาชีพค้าขายค่ะ ฐานะทางบ้านไม่ได้รวยฟู่ฟ่า แต่ก็ไม่ได้ขาดอะไร
เรายอมรับค่ะ ว่าเราติดนิสัยเอาแต่ใจบ้าง แต่ไม่เคยเกเรเลย อยู่ในลู่ในทางตลอด แม่ไม่เคยมาปวดหัวกับเรื่องเรียน
หรือเรื่องที่ลูกจะไปเกเรเลย .. แต่อาจจะมีบ่นบางเรื่องใช้ตังค์เก่ง 555 (ก็คงคล้ายๆกับบ้านอื่นล่ะมั้ง)
ในระหว่างที่เราโตมา เราจะได้ยินญาติผู้ใหญ่ว่าเราตลอด ประมาณว่า "เด็กเดี๋ยวนี้ไม่รุ้จักคำว่าลำบาก"
เราก็ได้ยินมาเรื่อยๆค่ะ เจอหน้าเรา ก็พูดแต่คำนี้ จนเรารู้สึกไม่ดีเลยค่ะ ซึ่งเราไม่เข้าใจ
ยิ่งตอนที่เราเรียนจบมาใหม่ๆ ยังไม่มีงานทำ
พอได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งเครียดค่ะ เครียดทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้งาน แต่ต้องมาได้ยินเค้าพูดอะไรแบบนี้
จนล่าสุดที่ตัดสินใจมาตั้งกระทู้เพราะนอยส์มาก
ตอนนี้เราได้งานทำแล้ว และเราทำอยู่ต่างจังหวัด แม่เราเลยซื้อรถให้ คือจริงๆแล้วแม่จะซื้อให้เพื่อเป็นของขวัญที่เรียนจบ
แต่ตอนนั้นเรายังไม่มีงานทำเลยยังไม่ซื้อ ซื้อไปก็ไม่รู้จะขับไปไหน ก็ใช้คันเดียวกับแม่ไปก่อนก็ได้
พอเราได้รถมา เราก็ได้ยินคำพูดนี้อีกค่ะ ว่า "เด็กเดี๋ยวนี้ไม่รู้จักลำบาก ไม่รู้จักคำว่าจน ไปทำงานจะคุ้มกับที่ซื้อรถมามั๊ย" (น้ำเสียงดูถูก)
เราก็เสียใจมากค่ะที่ได้ยินคำนี้ คือทำไมต้องมาพูดกับเราแบบนี้ ทั้งๆที่เราก็อยู่ของเราเฉยๆ
และการที่แม่เราซื้อให้เรา เราก็ไม่ได้ไปดิ้นๆๆร้องจะเอาๆๆ คือแม่พูดมาเองว่าจะให้ เค้าเต็มใจให้
เพราะเราทำงานต่างจังหวัด ขับรถไปกลับทุกวัน
จะเอารถแม่ไป ในระหว่างวันแม่ก็จะไม่มีใช้ค่ะ
คือในความคิดเรา เราคิดว่า...
ใช่ เราอาจจะดูสบายกว่าใครอีกหลายๆคน ที่เค้าอาจจะมีไม่พร้อมเท่าเรา
แต่ในเมื่อถ้าเรามีโทรศัพท์อยู่ในมือ เรายังต้องเขียนโทรเลขอยู่มํย...
หรือถ้าเราสอบติดทำงานที่เราโอเค เรากลับต้องไปทำอย่างอื่นเพื่อให้ดูลำบากหรอ
คือทุกวันนี้มันไม่ได้มีสถานการณ์อะไรเข้ามาให้มันดูว่าชีวิตมันลำบากอ่ะ เราต้องทำตัวยังไง
และก็ไม่ใช่ว่าทุกวันนี้เราสบายใช้เงิน เที่ยวฟู่ฟ่า เฮาฮา ใช้เงินเป็นกระดาษ
เราก็คนหนึ่งปกติทั่วไป เช้าทำงาน เย็นกลับบ้าน สมัยเรียนก็ไม่ได้เที่ยวอะไรนักหนา
การเที่ยวของเราคือไปกินข้าวเดินดูนู่นนี่นั่นบ้างหลังเลิกเรียน และก็กลับมาดูทีวี ดูละคร
การเรียนเราก็ไม่เคยเสีย ความประพฤติเราก็กล้าพูดว่าเราก็เป็นเด็กดีคนหนึ่ง ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใคร
คือเราไม่เข้าใจ ว่าเค้าต้องการอะไรจากเราค่ะ
เค้าชอบเล่าความหลังว่าแต่ก่อนต้องทำนา ลำบาก ไม่มีรถ ไม่มีเสื้อผ้าเหมือนเด็กสมัยนี้
ซึ่งเราก็คิดว่า ก็ยุคสมัยมันต่างกัน ในเมื่อสมัยก่อนคนส่วนใหญ่เค้าทำไร่ทำนาเป็นอาชีพหลัก มันก็ไม่แปลกที่คุณจะทำ
สมัยก่อนเสื้อผ้ามันก็คงไม่ได้มีให้เลือกมากมายเหมือนสมัยนี้ แล้วเราแต่งตัวตามสมัยปัจจุบันที่เราอยู่ เราผิดหรอคะ
และเราก็ไม่เคยมองว่าใครจะสบายกว่าใคร เพราะมันอยู่ที่ความคิดของคนๆนั้น
เราไม่ได้มองว่าคนทำนาคือคนที่ทำงานลำบาก หรือทำงานห้องแอร์คือคนที่สบาย
เรามองว่าต่างคนต่างมีกรรม มีบทบาท มีหน้าที่ มีสไตล์ เป็นของตัวเอง มีวิถีที่ปฏิบัติในทางของตัวเอง
บางคนเป็นกรรมกร คนอื่นอาจมองว่าเค้าลำบาก แต่เค้าอาจจะชอบกับสิ่งที่เค้าทำก็ได้
หรือให้คนที่ทำไร่ขุดดิน ที่ใครๆมองว่าลำบาก ให้มาทำงานเอกสารในออฟฟิตในห้องแอร์เย็นๆ เค้าอาจจะรู้สึกลำบากก็ได้ เพราะเค้าไม่ได้ถนัด
คือเรามองแบบนี้อ่ะ .. เราเลยไม่เข้าใจญาติเราว่าเค้าต้องการอะไรจากเรา เราต้องทำยังไงให้ตัวเองดูลำบากอ่ะ
คือเราผิดอะไรคะ T T
เรารู้สึกน้อยใจ และเสียใจมากค่ะ
สับสน ทำตัวไม่ถูก
ขอเล่าเลยแล้วกันนะคะ
คือ .. ตั้งแต่เด็กยันโตมาเราค่อนข้างสบายค่ะ เป็นลูกคนเดียว พ่อเราเสียตั้งแต่เราเด็กๆ
เราอยู่กับย่า แม่ แล้วก็คนในครอบครัวอีก 2-3 คนค่ะ ที่บ้านค่อนข้างตามใจ
ตั้งแต่เด็กเรามีหน้าที่เรียนอย่างเดียว แม่ทำอาชีพค้าขายค่ะ ฐานะทางบ้านไม่ได้รวยฟู่ฟ่า แต่ก็ไม่ได้ขาดอะไร
เรายอมรับค่ะ ว่าเราติดนิสัยเอาแต่ใจบ้าง แต่ไม่เคยเกเรเลย อยู่ในลู่ในทางตลอด แม่ไม่เคยมาปวดหัวกับเรื่องเรียน
หรือเรื่องที่ลูกจะไปเกเรเลย .. แต่อาจจะมีบ่นบางเรื่องใช้ตังค์เก่ง 555 (ก็คงคล้ายๆกับบ้านอื่นล่ะมั้ง)
ในระหว่างที่เราโตมา เราจะได้ยินญาติผู้ใหญ่ว่าเราตลอด ประมาณว่า "เด็กเดี๋ยวนี้ไม่รุ้จักคำว่าลำบาก"
เราก็ได้ยินมาเรื่อยๆค่ะ เจอหน้าเรา ก็พูดแต่คำนี้ จนเรารู้สึกไม่ดีเลยค่ะ ซึ่งเราไม่เข้าใจ
ยิ่งตอนที่เราเรียนจบมาใหม่ๆ ยังไม่มีงานทำ
พอได้ยินแบบนี้ก็ยิ่งเครียดค่ะ เครียดทั้งที่ตัวเองยังไม่ได้งาน แต่ต้องมาได้ยินเค้าพูดอะไรแบบนี้
จนล่าสุดที่ตัดสินใจมาตั้งกระทู้เพราะนอยส์มาก
ตอนนี้เราได้งานทำแล้ว และเราทำอยู่ต่างจังหวัด แม่เราเลยซื้อรถให้ คือจริงๆแล้วแม่จะซื้อให้เพื่อเป็นของขวัญที่เรียนจบ
แต่ตอนนั้นเรายังไม่มีงานทำเลยยังไม่ซื้อ ซื้อไปก็ไม่รู้จะขับไปไหน ก็ใช้คันเดียวกับแม่ไปก่อนก็ได้
พอเราได้รถมา เราก็ได้ยินคำพูดนี้อีกค่ะ ว่า "เด็กเดี๋ยวนี้ไม่รู้จักลำบาก ไม่รู้จักคำว่าจน ไปทำงานจะคุ้มกับที่ซื้อรถมามั๊ย" (น้ำเสียงดูถูก)
เราก็เสียใจมากค่ะที่ได้ยินคำนี้ คือทำไมต้องมาพูดกับเราแบบนี้ ทั้งๆที่เราก็อยู่ของเราเฉยๆ
และการที่แม่เราซื้อให้เรา เราก็ไม่ได้ไปดิ้นๆๆร้องจะเอาๆๆ คือแม่พูดมาเองว่าจะให้ เค้าเต็มใจให้
เพราะเราทำงานต่างจังหวัด ขับรถไปกลับทุกวัน
จะเอารถแม่ไป ในระหว่างวันแม่ก็จะไม่มีใช้ค่ะ
คือในความคิดเรา เราคิดว่า...
ใช่ เราอาจจะดูสบายกว่าใครอีกหลายๆคน ที่เค้าอาจจะมีไม่พร้อมเท่าเรา
แต่ในเมื่อถ้าเรามีโทรศัพท์อยู่ในมือ เรายังต้องเขียนโทรเลขอยู่มํย...
หรือถ้าเราสอบติดทำงานที่เราโอเค เรากลับต้องไปทำอย่างอื่นเพื่อให้ดูลำบากหรอ
คือทุกวันนี้มันไม่ได้มีสถานการณ์อะไรเข้ามาให้มันดูว่าชีวิตมันลำบากอ่ะ เราต้องทำตัวยังไง
และก็ไม่ใช่ว่าทุกวันนี้เราสบายใช้เงิน เที่ยวฟู่ฟ่า เฮาฮา ใช้เงินเป็นกระดาษ
เราก็คนหนึ่งปกติทั่วไป เช้าทำงาน เย็นกลับบ้าน สมัยเรียนก็ไม่ได้เที่ยวอะไรนักหนา
การเที่ยวของเราคือไปกินข้าวเดินดูนู่นนี่นั่นบ้างหลังเลิกเรียน และก็กลับมาดูทีวี ดูละคร
การเรียนเราก็ไม่เคยเสีย ความประพฤติเราก็กล้าพูดว่าเราก็เป็นเด็กดีคนหนึ่ง ไม่เคยสร้างปัญหาให้ใคร
คือเราไม่เข้าใจ ว่าเค้าต้องการอะไรจากเราค่ะ
เค้าชอบเล่าความหลังว่าแต่ก่อนต้องทำนา ลำบาก ไม่มีรถ ไม่มีเสื้อผ้าเหมือนเด็กสมัยนี้
ซึ่งเราก็คิดว่า ก็ยุคสมัยมันต่างกัน ในเมื่อสมัยก่อนคนส่วนใหญ่เค้าทำไร่ทำนาเป็นอาชีพหลัก มันก็ไม่แปลกที่คุณจะทำ
สมัยก่อนเสื้อผ้ามันก็คงไม่ได้มีให้เลือกมากมายเหมือนสมัยนี้ แล้วเราแต่งตัวตามสมัยปัจจุบันที่เราอยู่ เราผิดหรอคะ
และเราก็ไม่เคยมองว่าใครจะสบายกว่าใคร เพราะมันอยู่ที่ความคิดของคนๆนั้น
เราไม่ได้มองว่าคนทำนาคือคนที่ทำงานลำบาก หรือทำงานห้องแอร์คือคนที่สบาย
เรามองว่าต่างคนต่างมีกรรม มีบทบาท มีหน้าที่ มีสไตล์ เป็นของตัวเอง มีวิถีที่ปฏิบัติในทางของตัวเอง
บางคนเป็นกรรมกร คนอื่นอาจมองว่าเค้าลำบาก แต่เค้าอาจจะชอบกับสิ่งที่เค้าทำก็ได้
หรือให้คนที่ทำไร่ขุดดิน ที่ใครๆมองว่าลำบาก ให้มาทำงานเอกสารในออฟฟิตในห้องแอร์เย็นๆ เค้าอาจจะรู้สึกลำบากก็ได้ เพราะเค้าไม่ได้ถนัด
คือเรามองแบบนี้อ่ะ .. เราเลยไม่เข้าใจญาติเราว่าเค้าต้องการอะไรจากเรา เราต้องทำยังไงให้ตัวเองดูลำบากอ่ะ
คือเราผิดอะไรคะ T T
เรารู้สึกน้อยใจ และเสียใจมากค่ะ