ได้รู้จักกับผู้ชายคนนึงค่ะ เมื่อปี กลางปี 2558 เขาเป็นคนที่หน้าตาไม่ได้หล่อเหลาอะไร
แต่การได้รู้จักเขานั้น เกิดจากการได้ทำงานร่วมกัน และ กลับมาบ้าน
เราก็ แอดเป็นเพื่อนเค้า ใน facebook ไม่ได้คิดอะไร แค่เพื่อนร่วมงาน
แต่ไม่คิดว่าเค้าจะมาทักแชทเรา มาคุยดีกับเราจนมาถึง การแลกเบอร์โทรคุยกัน
กินข้าวกัน ไปรับไปส่งตลอดทุกครั้งที่ได้ไปทำงานไม่ว่าที่ไหนๆ จนได้ไปเที่ยวด้วยกันและคบหากัน
ยอมรับเลยว่าเค้าเป็นคนที่ดีมากๆ เป็นคนที่คุยสนุกสนาน เฮฮาไม่ถือตัว และเค้าก็บังไม่มีครอบครัวค่ะ
ในสายตาเรา เราก็ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นคนเจ้าชู้ด้วยเหมือนกัน
ตลอดระยะเวลาที่คบกัน ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยมาก จนผูกพันธ์และมีความทรงจำดีๆเกิดขึ้นหลายที่มากมาย
และได้พามารู้จักกับครอบครัว ซึ่งพอได้รู้จัก เค้าก็ได้ดูแลครอบครัวเรามาอย่างดีตลอด ถามไถ่ตลอด
ซึ่งมี ผู้ชายไม่กี่คน ที่เค้าจะห่วงใยถึงครอบครัวเรา เค้าได้ใจเราไปมากๆ
ด้วยความที่เราไม่เคยเจอคนแบบนี้เข้ามาในชีวิต เราเลยหวงเขา หึงเขา กลัวที่จะไปมีใคร
แต่ เรื่องที่คิดหึงหวงเขา สุดท้ายมันคือ ความจริงค่ะ เพราะวันนึงแอบดูโทรศัพท์ของเขา
ที่เขาก็มีใครก่อนหน้าเรา และคนต่อมาจากเราที่เค้าเป็นห่วงเป็นใยอีกมากมาย ย้ำว่ามากมาย
เราและเขา เลยเลิกลากันไป เมื่อปี2559 แต่สุดท้าย ก็กลับมาได้พูดได้คุยเหมือนเดิม แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มันคงคือความผูกพันธ์
แต่จนตอนนี้ทำไมเราถึงลืมไม่ได้สักที หลายครั้งก็ฝืนใจ ไม่ให้คิดให้นึก แต่มันเจ็บมันเหนื่อยกว่าการ ปล่อยใจให้ลอยคิดถึงไปซะอีก
หลายครั้งก็พยายามคิด ในเมื่อเราได้เจอคนดีคนนึง ต่อไป คงต้องได้เจอคนที่ดีกว่านี้ พยายามคิดลวกให้กับตัวเอง
แต่ด้วยเพราะ กลัวเจ็บเลยไม่กล้าเปิดใจให้ใคร แค่อยากจะลืม แต่ไมาพร้อมจะมีใครเพิ่ม
อีกนานแค่ไหน ที่ความรู้สึกนี้จะหมดไปคะ
1 ปีแล้ว ที่เค้ายังวนเวียน และเราก็ลืมเขาไม่ได้สักที
แต่การได้รู้จักเขานั้น เกิดจากการได้ทำงานร่วมกัน และ กลับมาบ้าน
เราก็ แอดเป็นเพื่อนเค้า ใน facebook ไม่ได้คิดอะไร แค่เพื่อนร่วมงาน
แต่ไม่คิดว่าเค้าจะมาทักแชทเรา มาคุยดีกับเราจนมาถึง การแลกเบอร์โทรคุยกัน
กินข้าวกัน ไปรับไปส่งตลอดทุกครั้งที่ได้ไปทำงานไม่ว่าที่ไหนๆ จนได้ไปเที่ยวด้วยกันและคบหากัน
ยอมรับเลยว่าเค้าเป็นคนที่ดีมากๆ เป็นคนที่คุยสนุกสนาน เฮฮาไม่ถือตัว และเค้าก็บังไม่มีครอบครัวค่ะ
ในสายตาเรา เราก็ไม่คิดว่าเค้าจะเป็นคนเจ้าชู้ด้วยเหมือนกัน
ตลอดระยะเวลาที่คบกัน ได้ไปเที่ยวต่างจังหวัดบ่อยมาก จนผูกพันธ์และมีความทรงจำดีๆเกิดขึ้นหลายที่มากมาย
และได้พามารู้จักกับครอบครัว ซึ่งพอได้รู้จัก เค้าก็ได้ดูแลครอบครัวเรามาอย่างดีตลอด ถามไถ่ตลอด
ซึ่งมี ผู้ชายไม่กี่คน ที่เค้าจะห่วงใยถึงครอบครัวเรา เค้าได้ใจเราไปมากๆ
ด้วยความที่เราไม่เคยเจอคนแบบนี้เข้ามาในชีวิต เราเลยหวงเขา หึงเขา กลัวที่จะไปมีใคร
แต่ เรื่องที่คิดหึงหวงเขา สุดท้ายมันคือ ความจริงค่ะ เพราะวันนึงแอบดูโทรศัพท์ของเขา
ที่เขาก็มีใครก่อนหน้าเรา และคนต่อมาจากเราที่เค้าเป็นห่วงเป็นใยอีกมากมาย ย้ำว่ามากมาย
เราและเขา เลยเลิกลากันไป เมื่อปี2559 แต่สุดท้าย ก็กลับมาได้พูดได้คุยเหมือนเดิม แต่ไม่ได้เป็นอะไรกัน มันคงคือความผูกพันธ์
แต่จนตอนนี้ทำไมเราถึงลืมไม่ได้สักที หลายครั้งก็ฝืนใจ ไม่ให้คิดให้นึก แต่มันเจ็บมันเหนื่อยกว่าการ ปล่อยใจให้ลอยคิดถึงไปซะอีก
หลายครั้งก็พยายามคิด ในเมื่อเราได้เจอคนดีคนนึง ต่อไป คงต้องได้เจอคนที่ดีกว่านี้ พยายามคิดลวกให้กับตัวเอง
แต่ด้วยเพราะ กลัวเจ็บเลยไม่กล้าเปิดใจให้ใคร แค่อยากจะลืม แต่ไมาพร้อมจะมีใครเพิ่ม
อีกนานแค่ไหน ที่ความรู้สึกนี้จะหมดไปคะ