คือผมรู้สึกแย่ อยู่เกือบตลอดเวลา (รู้สึกจริงๆ) มาเป็น เวลาเกือบสามเดือนแล้วครับ
แต่ก่อนเป็นบ้างไม่เป็นบ้าง ตามอารมณ์และสถานการณ์ คาดว่ายังปกติตอนนั้น
เมื่อ สามเดือนก่อน ผมทะเลาะกับแม่อย่างรุนแรงมาก ผมร้องไห้ ร้องไห้หนักมาก
ผมรู้สึกว่าจะไม่ทน และ ทนไม่ไหวอีกต่อไป ผมพยายามดึงตัวเองให้ดีขึ้น อยากตายอยู่ตรงนั้น
ผมตัดตัวเองออกจากเพื่อน เพื่อต้องการหลบหน้า ไม่รู้ทำไมผมต้องทำอย่างนั้น
เพื่อนไม่รู้ด้วยความเป็นห่วงหรืออะไร เค้าก็ทักมาหาผมว่าเป็นอะไร มันก็เค้นจนผมต้องเล่า
บอกไม่ต้องไปเล่าต่อ เพราะมันน่าสมเพช แต่ก็นั้นแหละ มันก็นะ....
ผมรู้สึกแย่กว่าเดิม และคิดว่าผมคงไว้ใจใครไม่ได้อีก ผมร้องไห้รอบที่สอง
ร้องเจ็บเจียนตาย เจ็บตรงหัวใจเป้นอาทิตย์ ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากหายใจ
นั่งหน้าคอม เล่นอินเตอร์เน็ตไปวันๆ พยายามหากำลังใจให้ตัวเอง หาอะไรใหม่ๆทำ
เพื่อที่จะละไปจุดหนึ่ง แต่ก็ยังรู้สึกไม่พ้นจากตรงนั้น
ตอนนี้ผมพอรู้ตัวว่าผมรู้สึกอะไร อาการ ผมเป็นยังไง
ผมตั้งสมาธิไม่ได้ ผมพยายามจะอ่านหนังสือ แต่ผมรู้สึก เหมือนถูกดึงกลับไปช่วง จังหวะที่ผมรู้สึกแย่
จังหวะที่ผมรู้สึกขายหน้า จังหวะที่ผมเคยถูกล้อเลียน บางครั้งเสียงในตอนนั้นมันก็เล่นซ้ำในหัว แล้วจะรู้สึก
หงุดหงิดสับสนมาก และทำต่อไม่ได้อีก
ผมคุมตัวเองเวลาคุยกับใคร แล้วหยุดที่จะพูดถากถางถึงข้อเสียของคนที่คุยด้วยไม่ได้ (พูดกวน -ีน หนะครับ)
ผมรู้สึกสนุกจากตรงนั้น แต่เมื่อผมรู้ตัว ผมจะรู้สึกแย่ที่ทำ
ย้ำคิดย้ำทำ กุญแจ กระเป๋า โทรศัพท์
บงการตัวเองไม่ได้ ตอนช่วงที่หนักๆ ผมไม่หลับไม่นอน ไม่อาบน้ำ ไม่กิน กินแค่มื้อเดียวคำเดียว (ตอนนี้พ้นแล้ว)
ผมเคยพยายามดึงตัวออกมาอยู่คนเดียวและสำเร็จ ทุกคนเกลียดผม (ด้วยวิธีการแย่ๆ)
ซึ่งตอนนี้รู้สึกไม่เหลือใครเลยจริงๆ
ผมอยู่คนเดียวมาระยะหนึ่ง รู้สึกเหมือนร้องไห้ อยู่ข้างในตลอดเวลา เป็นตั้งแต่ช่วงทะเลาะ ผมก็หาอะไรทำเรื่อย
ออกกำลัง ปั่นจักรยาน หาอะไรใหม่ๆทำ แต่ก็เหงาละ ไม่ได้คุยกับใคร ไม่มีเพื่อนนี้นะ
หลังจากเห็นข่าวของเชสเตอร์ ผมคิดว่าผมคงอยู่แบบทรมาณไม่ได้แล้วละ
แต่ผมจะไม่ทำร้ายตัวเองนะ ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้ว และคิดว่าการตาย
เป็นทางออกที่น่า .... ที่สุด //ไม่ขอพูดแล้วกกันนะครับ ไม่งั้นคงโดนไล่ไปตายจริงแน่ๆ
//อินเตอร์เน็ตนี่น่ากลัวจริง
ผมอยากหาทางออก ผมอยากหลุดจากตรงนี้ แต่ผมไม่มีเงินที่จะรักษามากขนาดนั้น
ผมยังเรียนอยู่ แต่ผมอยากหาย ถ้าไม่หาย ชีวิตจบมหาลัยผมคงมีปัญหาแน่ๆ
ปล ผมเคยรถมอไซค์ล้มหนนึง (ถูกชน ไม่สวมหมวก) ไม่แน่ใจว่าหัวน็อคหรือเปล่า แต่ภาพตัดไปวืบนึงละ
หนึ่งวินาทีรู้สึกเหมือนครึ่งนาทีเลยตอนนั้น น่าจะเกี่ยวกันไหม
ปลสอง นี่หรือเปล่าที่เรียกว่าโรคซึมเศร้า ผมไม่อยากเหมารวม หรือ อ้างลอยๆว่าตัวเองเป็น
ปลสาม อาจวกวนหรือสับสน ขอโทษด้วยครับ
ผมควรไปพบกับจิตแพทย์ไหมครับ
แต่ก่อนเป็นบ้างไม่เป็นบ้าง ตามอารมณ์และสถานการณ์ คาดว่ายังปกติตอนนั้น
เมื่อ สามเดือนก่อน ผมทะเลาะกับแม่อย่างรุนแรงมาก ผมร้องไห้ ร้องไห้หนักมาก
ผมรู้สึกว่าจะไม่ทน และ ทนไม่ไหวอีกต่อไป ผมพยายามดึงตัวเองให้ดีขึ้น อยากตายอยู่ตรงนั้น
ผมตัดตัวเองออกจากเพื่อน เพื่อต้องการหลบหน้า ไม่รู้ทำไมผมต้องทำอย่างนั้น
เพื่อนไม่รู้ด้วยความเป็นห่วงหรืออะไร เค้าก็ทักมาหาผมว่าเป็นอะไร มันก็เค้นจนผมต้องเล่า
บอกไม่ต้องไปเล่าต่อ เพราะมันน่าสมเพช แต่ก็นั้นแหละ มันก็นะ....
ผมรู้สึกแย่กว่าเดิม และคิดว่าผมคงไว้ใจใครไม่ได้อีก ผมร้องไห้รอบที่สอง
ร้องเจ็บเจียนตาย เจ็บตรงหัวใจเป้นอาทิตย์ ไม่อยากทำอะไร ไม่อยากหายใจ
นั่งหน้าคอม เล่นอินเตอร์เน็ตไปวันๆ พยายามหากำลังใจให้ตัวเอง หาอะไรใหม่ๆทำ
เพื่อที่จะละไปจุดหนึ่ง แต่ก็ยังรู้สึกไม่พ้นจากตรงนั้น
ตอนนี้ผมพอรู้ตัวว่าผมรู้สึกอะไร อาการ ผมเป็นยังไง
ผมตั้งสมาธิไม่ได้ ผมพยายามจะอ่านหนังสือ แต่ผมรู้สึก เหมือนถูกดึงกลับไปช่วง จังหวะที่ผมรู้สึกแย่
จังหวะที่ผมรู้สึกขายหน้า จังหวะที่ผมเคยถูกล้อเลียน บางครั้งเสียงในตอนนั้นมันก็เล่นซ้ำในหัว แล้วจะรู้สึก
หงุดหงิดสับสนมาก และทำต่อไม่ได้อีก
ผมคุมตัวเองเวลาคุยกับใคร แล้วหยุดที่จะพูดถากถางถึงข้อเสียของคนที่คุยด้วยไม่ได้ (พูดกวน -ีน หนะครับ)
ผมรู้สึกสนุกจากตรงนั้น แต่เมื่อผมรู้ตัว ผมจะรู้สึกแย่ที่ทำ
ย้ำคิดย้ำทำ กุญแจ กระเป๋า โทรศัพท์
บงการตัวเองไม่ได้ ตอนช่วงที่หนักๆ ผมไม่หลับไม่นอน ไม่อาบน้ำ ไม่กิน กินแค่มื้อเดียวคำเดียว (ตอนนี้พ้นแล้ว)
ผมเคยพยายามดึงตัวออกมาอยู่คนเดียวและสำเร็จ ทุกคนเกลียดผม (ด้วยวิธีการแย่ๆ)
ซึ่งตอนนี้รู้สึกไม่เหลือใครเลยจริงๆ
ผมอยู่คนเดียวมาระยะหนึ่ง รู้สึกเหมือนร้องไห้ อยู่ข้างในตลอดเวลา เป็นตั้งแต่ช่วงทะเลาะ ผมก็หาอะไรทำเรื่อย
ออกกำลัง ปั่นจักรยาน หาอะไรใหม่ๆทำ แต่ก็เหงาละ ไม่ได้คุยกับใคร ไม่มีเพื่อนนี้นะ
หลังจากเห็นข่าวของเชสเตอร์ ผมคิดว่าผมคงอยู่แบบทรมาณไม่ได้แล้วละ
แต่ผมจะไม่ทำร้ายตัวเองนะ ผมสัญญากับตัวเองไว้แล้ว และคิดว่าการตาย
เป็นทางออกที่น่า .... ที่สุด //ไม่ขอพูดแล้วกกันนะครับ ไม่งั้นคงโดนไล่ไปตายจริงแน่ๆ
//อินเตอร์เน็ตนี่น่ากลัวจริง
ผมอยากหาทางออก ผมอยากหลุดจากตรงนี้ แต่ผมไม่มีเงินที่จะรักษามากขนาดนั้น
ผมยังเรียนอยู่ แต่ผมอยากหาย ถ้าไม่หาย ชีวิตจบมหาลัยผมคงมีปัญหาแน่ๆ
ปล ผมเคยรถมอไซค์ล้มหนนึง (ถูกชน ไม่สวมหมวก) ไม่แน่ใจว่าหัวน็อคหรือเปล่า แต่ภาพตัดไปวืบนึงละ
หนึ่งวินาทีรู้สึกเหมือนครึ่งนาทีเลยตอนนั้น น่าจะเกี่ยวกันไหม
ปลสอง นี่หรือเปล่าที่เรียกว่าโรคซึมเศร้า ผมไม่อยากเหมารวม หรือ อ้างลอยๆว่าตัวเองเป็น
ปลสาม อาจวกวนหรือสับสน ขอโทษด้วยครับ