ep.16 เปิดใจ...
วันเวลาได้ผ่านเลยไป จนถึงช่วงกลางเดือนพฤษภาคม 2015...
ตอนนี้หนุ่มญี่ปุ่นเหลือเวลาอยู่ในไทยอีกไม่ถึงอาทิตย์ ซึ่งพวกเราก็มีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยเหมือนคู่รักทั่วๆไป เราก็ยังเป็นสาวไทยที่ขี้งอน ขี้โวยวายและเอาแต่ใจมาก ถึงมากที่สุด ในช่วงนั้นเราเก็บอาการไม่ค่อยเก่งอยากพูดอะไรก็พูด อยากให้พี่เค้าเอาใจ บางทีก็รู้สึกนอยด์อยู่เฉยๆก็คิดมากไปเอง (-...-) เราชอบทำตัวงี่เง่าขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่เคยชินมาตลอดว่าต้องถูกผู้ชายง้อ แต่กับแฟนคนนี้ ไม่ค่อยจะเข้าใจเราเลย ทำไมกันนะ... เรื่องง่ายๆ ทำไมต้องให้บอกด้วย เรารู้สึกเบื่อนิดหน่อยที่อะไรๆก็เหมือนจะไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง มันอึดอัดมาก จนมีวันนึงที่เราต้องนัดเพื่อนสนิทที่มหาลัย พอตกเย็นก็จะไปร้านนั่งชิลต่อเพื่อปรับทุกข์
วันนั้นทั้งวัน พวกเราไม่คุยกัน จนถึงตอนบ่ายเราเลยบอกพี่เค้าด้วยสีหน้าตึงๆว่า วันนี้จะไปหาเพื่อนนะ อาจจะกลับดึกหน่อย...
พี่เค้าก็คงเข้าใจสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร
พวกเราออกจากห้องมาพร้อมกัน เราแวะส่งเค้าที่ห้าง ส่วนเราจะนั่ง Bts ต่อ พวกเรากำลังแยกกันเดินไปคนละทาง... เราเลยหันหลังไปมองพี่เค้าที่กำลังเดินไป ทำไมพวกเราถึงไม่เข้าใจกันนะ... TT' พอคิดได้แบบนั้นเราเลยรีบเดินไปดึงแขนเค้าไว้... พี่เค้าค่อยๆหันมามองเราแบบสงสัย
เรากลืนน้ำลายก่อนค่อยๆพูดออกมาอย่างยากลำบาก
N : "k คุง... ฉันไม่เข้าใจ... ทำไมพวกเราไม่เข้าใจกันเลย..."
K : "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน..." พี่เค้าตอบหน้าเศร้าๆ
N : "ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ... "
K : "ผมก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน..."
N : "ทำไมเราต้องทะเลาะกันด้วยล่ะ..? ฉันน่ะ... ฉันแคร์คุณมากๆเลยนะ... แต่ทำไมคุณเหมือนไม่แคร์ฉันเลย..."
K : "ผมไม่แคร์คุณหรอ?"
N : "เห้อออออ... ฉันไม่รู้จะพูดยังไงให้เราเข้าใจกัน... แต่ทำไมคุณต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ!"
K : "I'm Japanese... " พี่เค้าพูดขึ้นมาแล้วก็หยุดพูดไป เราได้แต่รอฟัง แต่พี่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เรารู้สึกอึดอัดจนอยากจะร้องไห้ออกมา ตอนนี้น้ำตาคลอไปหมดแล้ว...
N : "ฉันรักคุณนะ..." เราพูดได้แค่นี้จริงๆ
พี่เค้ามองหน้าเราอยู่พักนึง ก่อนที่จะจับมือเรากลับก่อนพูดว่า
K : "งั้นไปเดินห้างกับผมเถอะนะ... ไม่ไปหาเพื่อนคุณได้มั้ย.... ไปร้านคาเฟ่กัน..."
เรามองหน้าพี่เค้ากลับ มันคงยากสำหรับพี่เค้าที่จะพูดแบบนี้ออกมา ถึงแม้ว่าเค้าจะพยายามยิ้มน้อยๆ แต่เราก็รู้สึกได้ว่ารอยยิ้มนั้นยังมีความเศร้าแฝงอยู่.....
N : "ฉัน... ฉันนัดเพื่อนไว้แล้วค่ะ... ยังไงไว้เจอกันตอนดึกๆนะคะ.." เราพูดพร้อมค่อยๆเดินออกมา ไม่... เรายังไม่อยากร้องไห้ให้เค้าเห็น...
อะไรที่ทำให้เราตัดสินใจไม่ไปกับพี่เค้า คำตอบก็คือตอนนั้นเราอยากปรึกษาใครสักคนมากๆ เรายังไม่แน่ใจว่ารักครั้งนี้ของเราจะเป็นยังไง จากที่ใช้เวลาร่วมกันมา ทำไมเค้าถึงได้เข้าใจยากขนาดนี้...
พอตกเย็น เราก็ระบายให้เพื่อนฟังไป กระดกเหล้าเข้าปากไป อารมณ์แบบ เพื่อนมันไม่ต้องเข้าใจอะไรมากก็ได้ แค่ขอให้มันรับฟังเรื่องของเรา แล้วให้กำลังใจเราก็พอ คือหลายๆคนไม่เข้าใจปัญหาที่เราเผชิญอยู่ ด้วยความที่มีแฟนเป็นคนญี่ปุ่น เรื่องหลายๆเรื่องจึงค่อนข้างแปลกสำหรับคนไทย ถึงแม้จะมีความคิดเห็นของหลายๆคนคัดค้านเข้ามามากมายกับความรักครั้งนี้ แต่เราก็ยังอยากที่จะทำมันให้ถึงที่สุด จนกว่าจะหมดหนทางแล้วจริงๆ T^T
คืนนั้นเรากลับห้องเกือบเที่ยงคืน เราโทรให้พี่เค้าลงมารับ ถึงแม้ว่าเราจะเมาโซซัดโซเซ พี่เค้าก็ยังคงเทคแคร์เราพยุงพาขึ้นห้อง พี่เค้ายังไม่นอนเพราะเป็นห่วงเราอยู่ พอมาถึงห้องก็วางเราลงที่เตียง พร้อมห่มผ้าให้ เราอยากขอโทษพี่เค้าแต่ก็พูดไม่ออก ทำไมพี่เค้าดูเหมือนไม่โกรธอะไรเลยล่ะ? เราเลยลุกขึ้นนั่งแล้วกอดเค้าแทนคำขอโทษ
K : "นอนเถอะนะครับ มันดึกมากแล้ว" พี่เค้าพูดเบาๆ
แต่เรายิ่งกอดเค้าแน่นขึ้น อยากขอโทษแต่ไม่อยากเสียฟอร์มอ่ะ ฮืออออ~~~
พี่เค้าเลยมอบจูบก่อนนอนให้เราทีนึง เพื่อเป็นการส่งเข้านอน โอย.... แค่นี้ก็เพียงพอแล้วแหละ... เหตุผลที่เราเลือกเค้าและรักเค้า...♡
พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ก็รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้พี่แกมาทำตัวน่ารัก♡ มาออดอ้อนคลอเคลีย ชอบมาหนุนตักเรานอน ล่าสุดคือชอบมาขอนอนตรงก้น บอกมันนุ่มดี เหมือนเป็นหมอนส่วนตัวของพี่เค้า แต่เราก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นะ (มันเขินน่ะ กลัวเผลอตดใส่) (￣▽￣) เราก็นอนดูหนังไปเรื่อย หันมาอีกทีคือตอนที่ได้ยินเสียงกรนเบาๆ กรนไม่พอนะ อยู่ดีๆก็รู้สึกอะไรเปียกๆตรงก้นช้านนนนน!? สรุปคือพี่แกนอนหลับจริงอะไรจริง แต่นอนมีน้ำลายยืดน้อยๆไหลมาโดนก้นเราด้วย โอ้ยยยยย~! ขยับไปไหนก็ไม่ได้กลัวพี่แกตื่น ทั้งหงุดหงิดทั้งขำ ญี่ปุ่นเอ้ยยยย~! ขำแรง 555555
เราพาพี่เค้าไปกินร้านอาหารตามข้างทาง พวกสตรีทฟู้ด แถวๆปากซอย พี่เค้าชอบมาก บอกมันถูกและอร่อยดี ทำไมเรารู้สึกว่าตอนนี้เหมือนเป็นการใช้ชีวิตเหมือนคู่รักนักศึกษาที่มาอยู่หอพักด้วยกันยังไงอย่างงั้น อยู่ในช่วงที่กำลังเรียนรู้นิสัยใจคอกันจริงๆ พวกเราปรับตัวเข้าหากันยากมากพอสมควร ส่วนหนุ่มญี่ปุ่นนั้น พี่แกก็ยังคงสไตล์เดิม คือนิ่ง เก็บความรู้สึกเก่ง ใจเย็นมากกว่าคนทั่วไป เย็นมากเกิน โกรธเป็นบ้างมั้ยนั่น? ไม่เคยเห็นพี่เค้าโกรธเลย -"- (จนเราบางทีก็สงสัยว่ามีความรู้สึกอยู่รึเปล่าพี่) 5555
และเนื่องด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงไทย หลายๆอย่างเราค่อนข้างที่จะปิด และค่อนข้างอายที่จะทำมัน (-///-) เราชอบโกหกพี่เค้าอยู่บ่อยๆ เช่น ตอนพี่เค้าอยากอาบน้ำพร้อมเรามาก แต่เราก็ไม่ยอมไปอาบด้วย เราก็หลอกเค้าไปว่านั่นมันสำหรับคนที่แต่งงานแล้ว ที่ไทยถ้าเป็นแฟนกันอยู่เค้าจะไม่อาบพร้อมกันนะ เราหลอกเค้าแบบจริงจัง โกหกหน้าตายมากเพื่อให้เค้าเชื่อ เนียนสุดๆ (ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้บอกความจริงกับพี่เค้าค่ะ 5555) (￣▽￣)
เหตุผลที่เราต้องโกหกก็เพราะว่าเราอายค่ะ TT ไม่อยากให้เค้าเห็นเราตอนโป๊ แต่เราก็เคยอาบน้ำพร้อมกับพี่เค้าที่ฮ่องกงไปแล้วครั้งนึง โดนพี่เค้าบังคับขืนใจให้อาบด้วย ตื้ออยู่นานมากจนเรารำคาญ -*- แต่เราก็มีข้อแม้ว่าต้องปิดไฟในห้องน้ำ และเปิดไฟด้วยแสงสลัวๆข้างนอกไว้ คือเรื่องอย่างว่านี่เราต้องให้พี่เค้าปิดไฟตลอดเลยค่ะ มันอายยยยยยย (-////-)
แต่ยังไงที่นี่มันก็ไม่เหมือนกัน เราบอกว่าที่นี่ที่ไทย ยังไงก็ต้องทำตามกฎ พี่เค้าก็เหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจก่อนที่จะเดินงอนๆเข้าไปอาบน้ำคนเดียว ก็สมควรที่จะงอนอยู่แหละ เค้าก็พยายามตื้อเราตลอดนะ แต่เราก็ยังเซย์โนว เราก็มานั่งคิดทบทวน วัฒนธรรมไทยยังไม่ค่อยเปิดกว้างเรื่องพวกนี้ แต่เรามีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นที่สังคมเปิดกว้างและยอมรับ มันถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามากๆ เราก็ควรที่จะเปิดบ้างใช่มั้ย? TT' เราจึงทำใจกล้าหน้าด้านเดินเข้าไปในห้องน้ำ (พี่เค้าไม่ได้ล็อคประตู)
พอเปิดเข้าไปก็เห็นคุณแฟนกำลังอาบน้ำอยู่ โอ้วววว... โอ้ววววว....♡ แฟนกำลังโป๊! (OoO)! ร่างเพรียวๆเปลือยๆขาวๆ เห็นแล้วเลือดกำเดานี่แทบจะพุ่ง! (O.,O)
K : "อ๊ากกกกก!" เสียงอุทานด้วยความตกใจของคุณแฟนดังออกมา ทำให้เราดึงสติของตัวเองได้หลังจากที่ยืนจ้องอยู่พักนึง (//∇//)
K : "คุณเข้ามาทำไมครับ? หรือว่าเปลี่ยนใจมาอาบน้ำด้วยกันแล้ว?" พี่แกพูดพร้อมเอามือสองข้างปิดของสำคัญของตัวเองไว้ พี่เค้าคงอายเราเหมือนกันสินะ 55555
N : "เอ่อ.... คือ... เปล่าหรอกค่ะ ฉันมาอาบน้ำให้คุณน่ะ.." พูดไปก็อายไปน้อเรา (-///-) ด้านเข้าไว้ เราต้องทำให้ได้!
หนุ่มญี่ปุ่นมีท่าทีประหลาดใจ ก่อนจะถามอีกว่า
K : "ไม่อยากอาบด้วยกันจริงๆหรอครับ?"
N : "ไม่ล่ะค่ะ มามะ ฉันจะอาบให้" (´∀｀=)
ว่าแล้วเราก็หยิบสบู่เหลวบีบลงฝ่ามือ แล้วค่อยๆลูบไล้ทำความสะอาดไปทุกส่วนตามร่างกายของพี่เค้า (-///-) ส่วนคุณแฟนก็ยืนอยู่นิ่งๆให้อาบ ดูเหมือนพี่เค้าก็มีแอบเขินเราอยู่บ้างเหมือนกันสินะ (//∇//) ตอนนี้พูดตรงๆว่าอายมาก ถึงเราจะผ่านเรื่องอะไรๆมาก็เถอะ แต่นี่มันไม่เหมือนกัน เปิดไฟซะเห็นทุกส่วนทุกอณูของร่างกาย อาบให้ไปก็เขินไป พยายามไม่มองหน้าพี่เค้าเลยค่ะ โอ้ยยยยย~~ พอคิดอีกที ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้~~ (T▽T)
พอถูสบู่เสร็จก็อาบน้ำล้างตัวให้พี่เค้า ตัวนี่ขาว หอม สะอาดวิ้ง เสร็จแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวเค้า (เหมือนกำลังอาบน้ำให้เด็กน้อย) แล้วค่อยๆเช็ดผม พี่เค้าก็บอกขอบคุณเรา ความรู้สึกของเราตอนนั้นเหมือนทำภารกิจเสร็จสิ้น อัพเลเวลเพิ่มอีกเวล 5555 แต่มันก็รู้สึกดีนะ เหมือนได้ดูแลแฟนอีกทางเลย ฮี่ฮี่~~ ^^
หลายวันต่อมาเราก็ออกไปเที่ยวกันตามปกติ พวกเราพากันเริ่มรู้สึกเบื่อกรุงเทพอีกแล้ว (-.-) ที่ไปบ่อยสุดคงจะไม่พ้นสยาม หาของกิน หาร้านคาเฟ่นั่งกินเค้ก ถ่ายรูป ชีวิตประจำวันวนเวียนอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ จนพวกเราเริ่มรู้สึกว่า ถึงเวลาที่เราต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านแล้ว... ส่วนเค้าก็ต้องกลับญี่ปุ่นไปทำงานแล้วเช่นกัน...
ไว้ติดตามต่อตอนหน้านะคะ ^^
*อ่านย้อนหลังได้ที่ >>
https://pantip.com/topic/36657236
อ่านตอนถัดไปได้ที่
https://pantip.com/topic/36786127
*ฝากเพจของพวกเราด้วยนะคะ ^^ >>
https://web.facebook.com/nekocouplestory/
✿✿แชร์ประสบการณ์ ♥ริรักกับหนุ่มญี่ปุ่น♥ เมื่อความบังเอิญทำให้เราได้มาเจอกัน✿✿ (●^o^●) ตอนที่ 16
วันเวลาได้ผ่านเลยไป จนถึงช่วงกลางเดือนพฤษภาคม 2015...
ตอนนี้หนุ่มญี่ปุ่นเหลือเวลาอยู่ในไทยอีกไม่ถึงอาทิตย์ ซึ่งพวกเราก็มีทะเลาะกันบ้างเล็กน้อยเหมือนคู่รักทั่วๆไป เราก็ยังเป็นสาวไทยที่ขี้งอน ขี้โวยวายและเอาแต่ใจมาก ถึงมากที่สุด ในช่วงนั้นเราเก็บอาการไม่ค่อยเก่งอยากพูดอะไรก็พูด อยากให้พี่เค้าเอาใจ บางทีก็รู้สึกนอยด์อยู่เฉยๆก็คิดมากไปเอง (-...-) เราชอบทำตัวงี่เง่าขึ้นเรื่อยๆ ด้วยความที่เคยชินมาตลอดว่าต้องถูกผู้ชายง้อ แต่กับแฟนคนนี้ ไม่ค่อยจะเข้าใจเราเลย ทำไมกันนะ... เรื่องง่ายๆ ทำไมต้องให้บอกด้วย เรารู้สึกเบื่อนิดหน่อยที่อะไรๆก็เหมือนจะไม่ได้ดั่งใจสักอย่าง มันอึดอัดมาก จนมีวันนึงที่เราต้องนัดเพื่อนสนิทที่มหาลัย พอตกเย็นก็จะไปร้านนั่งชิลต่อเพื่อปรับทุกข์
วันนั้นทั้งวัน พวกเราไม่คุยกัน จนถึงตอนบ่ายเราเลยบอกพี่เค้าด้วยสีหน้าตึงๆว่า วันนี้จะไปหาเพื่อนนะ อาจจะกลับดึกหน่อย...
พี่เค้าก็คงเข้าใจสถานการณ์ที่เป็นอยู่ในตอนนี้ เค้าก็ไม่ได้พูดอะไร
พวกเราออกจากห้องมาพร้อมกัน เราแวะส่งเค้าที่ห้าง ส่วนเราจะนั่ง Bts ต่อ พวกเรากำลังแยกกันเดินไปคนละทาง... เราเลยหันหลังไปมองพี่เค้าที่กำลังเดินไป ทำไมพวกเราถึงไม่เข้าใจกันนะ... TT' พอคิดได้แบบนั้นเราเลยรีบเดินไปดึงแขนเค้าไว้... พี่เค้าค่อยๆหันมามองเราแบบสงสัย
เรากลืนน้ำลายก่อนค่อยๆพูดออกมาอย่างยากลำบาก
N : "k คุง... ฉันไม่เข้าใจ... ทำไมพวกเราไม่เข้าใจกันเลย..."
K : "ผมก็ไม่รู้เหมือนกัน..." พี่เค้าตอบหน้าเศร้าๆ
N : "ฉันไม่อยากเป็นแบบนี้เลยค่ะ... "
K : "ผมก็ไม่อยากเป็นแบบนี้เหมือนกัน..."
N : "ทำไมเราต้องทะเลาะกันด้วยล่ะ..? ฉันน่ะ... ฉันแคร์คุณมากๆเลยนะ... แต่ทำไมคุณเหมือนไม่แคร์ฉันเลย..."
K : "ผมไม่แคร์คุณหรอ?"
N : "เห้อออออ... ฉันไม่รู้จะพูดยังไงให้เราเข้าใจกัน... แต่ทำไมคุณต้องเป็นแบบนี้ด้วยนะ!"
K : "I'm Japanese... " พี่เค้าพูดขึ้นมาแล้วก็หยุดพูดไป เราได้แต่รอฟัง แต่พี่เค้าก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ เรารู้สึกอึดอัดจนอยากจะร้องไห้ออกมา ตอนนี้น้ำตาคลอไปหมดแล้ว...
N : "ฉันรักคุณนะ..." เราพูดได้แค่นี้จริงๆ
พี่เค้ามองหน้าเราอยู่พักนึง ก่อนที่จะจับมือเรากลับก่อนพูดว่า
K : "งั้นไปเดินห้างกับผมเถอะนะ... ไม่ไปหาเพื่อนคุณได้มั้ย.... ไปร้านคาเฟ่กัน..."
เรามองหน้าพี่เค้ากลับ มันคงยากสำหรับพี่เค้าที่จะพูดแบบนี้ออกมา ถึงแม้ว่าเค้าจะพยายามยิ้มน้อยๆ แต่เราก็รู้สึกได้ว่ารอยยิ้มนั้นยังมีความเศร้าแฝงอยู่.....
N : "ฉัน... ฉันนัดเพื่อนไว้แล้วค่ะ... ยังไงไว้เจอกันตอนดึกๆนะคะ.." เราพูดพร้อมค่อยๆเดินออกมา ไม่... เรายังไม่อยากร้องไห้ให้เค้าเห็น...
อะไรที่ทำให้เราตัดสินใจไม่ไปกับพี่เค้า คำตอบก็คือตอนนั้นเราอยากปรึกษาใครสักคนมากๆ เรายังไม่แน่ใจว่ารักครั้งนี้ของเราจะเป็นยังไง จากที่ใช้เวลาร่วมกันมา ทำไมเค้าถึงได้เข้าใจยากขนาดนี้...
พอตกเย็น เราก็ระบายให้เพื่อนฟังไป กระดกเหล้าเข้าปากไป อารมณ์แบบ เพื่อนมันไม่ต้องเข้าใจอะไรมากก็ได้ แค่ขอให้มันรับฟังเรื่องของเรา แล้วให้กำลังใจเราก็พอ คือหลายๆคนไม่เข้าใจปัญหาที่เราเผชิญอยู่ ด้วยความที่มีแฟนเป็นคนญี่ปุ่น เรื่องหลายๆเรื่องจึงค่อนข้างแปลกสำหรับคนไทย ถึงแม้จะมีความคิดเห็นของหลายๆคนคัดค้านเข้ามามากมายกับความรักครั้งนี้ แต่เราก็ยังอยากที่จะทำมันให้ถึงที่สุด จนกว่าจะหมดหนทางแล้วจริงๆ T^T
คืนนั้นเรากลับห้องเกือบเที่ยงคืน เราโทรให้พี่เค้าลงมารับ ถึงแม้ว่าเราจะเมาโซซัดโซเซ พี่เค้าก็ยังคงเทคแคร์เราพยุงพาขึ้นห้อง พี่เค้ายังไม่นอนเพราะเป็นห่วงเราอยู่ พอมาถึงห้องก็วางเราลงที่เตียง พร้อมห่มผ้าให้ เราอยากขอโทษพี่เค้าแต่ก็พูดไม่ออก ทำไมพี่เค้าดูเหมือนไม่โกรธอะไรเลยล่ะ? เราเลยลุกขึ้นนั่งแล้วกอดเค้าแทนคำขอโทษ
K : "นอนเถอะนะครับ มันดึกมากแล้ว" พี่เค้าพูดเบาๆ
แต่เรายิ่งกอดเค้าแน่นขึ้น อยากขอโทษแต่ไม่อยากเสียฟอร์มอ่ะ ฮืออออ~~~
พี่เค้าเลยมอบจูบก่อนนอนให้เราทีนึง เพื่อเป็นการส่งเข้านอน โอย.... แค่นี้ก็เพียงพอแล้วแหละ... เหตุผลที่เราเลือกเค้าและรักเค้า...♡
พอหลังจากเหตุการณ์วันนั้น ก็รู้สึกว่าเดี๋ยวนี้พี่แกมาทำตัวน่ารัก♡ มาออดอ้อนคลอเคลีย ชอบมาหนุนตักเรานอน ล่าสุดคือชอบมาขอนอนตรงก้น บอกมันนุ่มดี เหมือนเป็นหมอนส่วนตัวของพี่เค้า แต่เราก็ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่นะ (มันเขินน่ะ กลัวเผลอตดใส่) (￣▽￣) เราก็นอนดูหนังไปเรื่อย หันมาอีกทีคือตอนที่ได้ยินเสียงกรนเบาๆ กรนไม่พอนะ อยู่ดีๆก็รู้สึกอะไรเปียกๆตรงก้นช้านนนนน!? สรุปคือพี่แกนอนหลับจริงอะไรจริง แต่นอนมีน้ำลายยืดน้อยๆไหลมาโดนก้นเราด้วย โอ้ยยยยย~! ขยับไปไหนก็ไม่ได้กลัวพี่แกตื่น ทั้งหงุดหงิดทั้งขำ ญี่ปุ่นเอ้ยยยย~! ขำแรง 555555
เราพาพี่เค้าไปกินร้านอาหารตามข้างทาง พวกสตรีทฟู้ด แถวๆปากซอย พี่เค้าชอบมาก บอกมันถูกและอร่อยดี ทำไมเรารู้สึกว่าตอนนี้เหมือนเป็นการใช้ชีวิตเหมือนคู่รักนักศึกษาที่มาอยู่หอพักด้วยกันยังไงอย่างงั้น อยู่ในช่วงที่กำลังเรียนรู้นิสัยใจคอกันจริงๆ พวกเราปรับตัวเข้าหากันยากมากพอสมควร ส่วนหนุ่มญี่ปุ่นนั้น พี่แกก็ยังคงสไตล์เดิม คือนิ่ง เก็บความรู้สึกเก่ง ใจเย็นมากกว่าคนทั่วไป เย็นมากเกิน โกรธเป็นบ้างมั้ยนั่น? ไม่เคยเห็นพี่เค้าโกรธเลย -"- (จนเราบางทีก็สงสัยว่ามีความรู้สึกอยู่รึเปล่าพี่) 5555
และเนื่องด้วยความที่เราเป็นผู้หญิงไทย หลายๆอย่างเราค่อนข้างที่จะปิด และค่อนข้างอายที่จะทำมัน (-///-) เราชอบโกหกพี่เค้าอยู่บ่อยๆ เช่น ตอนพี่เค้าอยากอาบน้ำพร้อมเรามาก แต่เราก็ไม่ยอมไปอาบด้วย เราก็หลอกเค้าไปว่านั่นมันสำหรับคนที่แต่งงานแล้ว ที่ไทยถ้าเป็นแฟนกันอยู่เค้าจะไม่อาบพร้อมกันนะ เราหลอกเค้าแบบจริงจัง โกหกหน้าตายมากเพื่อให้เค้าเชื่อ เนียนสุดๆ (ทุกวันนี้ก็ยังไม่ได้บอกความจริงกับพี่เค้าค่ะ 5555) (￣▽￣)
เหตุผลที่เราต้องโกหกก็เพราะว่าเราอายค่ะ TT ไม่อยากให้เค้าเห็นเราตอนโป๊ แต่เราก็เคยอาบน้ำพร้อมกับพี่เค้าที่ฮ่องกงไปแล้วครั้งนึง โดนพี่เค้าบังคับขืนใจให้อาบด้วย ตื้ออยู่นานมากจนเรารำคาญ -*- แต่เราก็มีข้อแม้ว่าต้องปิดไฟในห้องน้ำ และเปิดไฟด้วยแสงสลัวๆข้างนอกไว้ คือเรื่องอย่างว่านี่เราต้องให้พี่เค้าปิดไฟตลอดเลยค่ะ มันอายยยยยยย (-////-)
แต่ยังไงที่นี่มันก็ไม่เหมือนกัน เราบอกว่าที่นี่ที่ไทย ยังไงก็ต้องทำตามกฎ พี่เค้าก็เหมือนจะไม่ค่อยเข้าใจก่อนที่จะเดินงอนๆเข้าไปอาบน้ำคนเดียว ก็สมควรที่จะงอนอยู่แหละ เค้าก็พยายามตื้อเราตลอดนะ แต่เราก็ยังเซย์โนว เราก็มานั่งคิดทบทวน วัฒนธรรมไทยยังไม่ค่อยเปิดกว้างเรื่องพวกนี้ แต่เรามีแฟนเป็นคนญี่ปุ่นที่สังคมเปิดกว้างและยอมรับ มันถือว่าเป็นเรื่องธรรมดามากๆ เราก็ควรที่จะเปิดบ้างใช่มั้ย? TT' เราจึงทำใจกล้าหน้าด้านเดินเข้าไปในห้องน้ำ (พี่เค้าไม่ได้ล็อคประตู)
พอเปิดเข้าไปก็เห็นคุณแฟนกำลังอาบน้ำอยู่ โอ้วววว... โอ้ววววว....♡ แฟนกำลังโป๊! (OoO)! ร่างเพรียวๆเปลือยๆขาวๆ เห็นแล้วเลือดกำเดานี่แทบจะพุ่ง! (O.,O)
K : "อ๊ากกกกก!" เสียงอุทานด้วยความตกใจของคุณแฟนดังออกมา ทำให้เราดึงสติของตัวเองได้หลังจากที่ยืนจ้องอยู่พักนึง (//∇//)
K : "คุณเข้ามาทำไมครับ? หรือว่าเปลี่ยนใจมาอาบน้ำด้วยกันแล้ว?" พี่แกพูดพร้อมเอามือสองข้างปิดของสำคัญของตัวเองไว้ พี่เค้าคงอายเราเหมือนกันสินะ 55555
N : "เอ่อ.... คือ... เปล่าหรอกค่ะ ฉันมาอาบน้ำให้คุณน่ะ.." พูดไปก็อายไปน้อเรา (-///-) ด้านเข้าไว้ เราต้องทำให้ได้!
หนุ่มญี่ปุ่นมีท่าทีประหลาดใจ ก่อนจะถามอีกว่า
K : "ไม่อยากอาบด้วยกันจริงๆหรอครับ?"
N : "ไม่ล่ะค่ะ มามะ ฉันจะอาบให้" (´∀｀=)
ว่าแล้วเราก็หยิบสบู่เหลวบีบลงฝ่ามือ แล้วค่อยๆลูบไล้ทำความสะอาดไปทุกส่วนตามร่างกายของพี่เค้า (-///-) ส่วนคุณแฟนก็ยืนอยู่นิ่งๆให้อาบ ดูเหมือนพี่เค้าก็มีแอบเขินเราอยู่บ้างเหมือนกันสินะ (//∇//) ตอนนี้พูดตรงๆว่าอายมาก ถึงเราจะผ่านเรื่องอะไรๆมาก็เถอะ แต่นี่มันไม่เหมือนกัน เปิดไฟซะเห็นทุกส่วนทุกอณูของร่างกาย อาบให้ไปก็เขินไป พยายามไม่มองหน้าพี่เค้าเลยค่ะ โอ้ยยยยย~~ พอคิดอีกที ทำไมเราต้องมาทำอะไรแบบนี้~~ (T▽T)
พอถูสบู่เสร็จก็อาบน้ำล้างตัวให้พี่เค้า ตัวนี่ขาว หอม สะอาดวิ้ง เสร็จแล้วก็เอาผ้าเช็ดตัวมาห่อตัวเค้า (เหมือนกำลังอาบน้ำให้เด็กน้อย) แล้วค่อยๆเช็ดผม พี่เค้าก็บอกขอบคุณเรา ความรู้สึกของเราตอนนั้นเหมือนทำภารกิจเสร็จสิ้น อัพเลเวลเพิ่มอีกเวล 5555 แต่มันก็รู้สึกดีนะ เหมือนได้ดูแลแฟนอีกทางเลย ฮี่ฮี่~~ ^^
หลายวันต่อมาเราก็ออกไปเที่ยวกันตามปกติ พวกเราพากันเริ่มรู้สึกเบื่อกรุงเทพอีกแล้ว (-.-) ที่ไปบ่อยสุดคงจะไม่พ้นสยาม หาของกิน หาร้านคาเฟ่นั่งกินเค้ก ถ่ายรูป ชีวิตประจำวันวนเวียนอยู่แบบนี้ไปเรื่อยๆ จนพวกเราเริ่มรู้สึกว่า ถึงเวลาที่เราต้องกลับไปช่วยงานที่บ้านแล้ว... ส่วนเค้าก็ต้องกลับญี่ปุ่นไปทำงานแล้วเช่นกัน...
ไว้ติดตามต่อตอนหน้านะคะ ^^
*อ่านย้อนหลังได้ที่ >> https://pantip.com/topic/36657236
อ่านตอนถัดไปได้ที่ https://pantip.com/topic/36786127
*ฝากเพจของพวกเราด้วยนะคะ ^^ >> https://web.facebook.com/nekocouplestory/