สำหรับเราของดีเมืองเกาะอย่างไต้หวันคงไม่พ้น แผ่นดินไหวและไต้ฝุ่น
ครั้งแรกที่ย้ายเข้ามาอยู่ ประมาณกันยาสองปีก่อน หัวข้อที่เพื่อนๆในคณะซึ่งกว่า 90% เป็นชาวต่างชาติทั้งหมด จะบลัฟกันคือ
'เมื่อคืนแผ่นดินไหว รู้สึกป่ะ'
ไอ่เราที่อยู่มาจะสองอาทิตย์ ไม่เคยได้ร่วมวงกับเขาเลยค่ะ เพราะหลับสนิท ไม่ได้รู้สึกรู้สาใดๆ
จนกระทั่งหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในห้องน้ำ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมา เหมือนมีคนมาผลักหลังเราไปข้างหน้า พร้อมดันชักโครกไปด้วยแบบตกใจ สักพักมือถือสั่น เป็น sms แจ้งเตือนบอกความแรงของแผ่นดินไหว ทีนี้เพื่อนมาเลย์ผู้ซึ่งไร้ความรู้สึกเหมือนกัน ก็บอกเคล็ดลับว่า ที่โต๊ะในห้องเขา จะมีแก้วน้ำใส่น้ำไว้ครึ่งหนึ่งเอาไว้สังเกตุ ถ้าน้ำกระเพื่อมแรงๆแปลว่าแผ่นดินไหวแน่ๆ จะได้ตื่นเต้นกับเขาบ้าง
อีกครั้งคือตอนนั้นอยู่ในห้องเรียนกับเพื่อนไต้หวันสองคน มันก็มาอีกแล้วสั่นๆเบาๆแบบเพลงบลอสซ่าครั้งที่หนึ่ง เพื่อนไต้หวันยังคงเล่นคอมต่อไป
sms แจ้งเตือนมาที่มือถือทันที
เรา : แกๆ แผ่นดินไหว
เพื่อนไต้หวัน : อือ สไลด์มือถือปิดเสียงสั่น เล่นคอมต่อ
สักพักมาอีกละ คราวนี้ชัดขึ้น เพื่อนยังคงเล่นคอมต่อ
ครั้งที่สาม เห้ย ปกติสองครั้งก็จบละนะ นี่ถือว่ายาวปกติมากๆ
เรา : ต้องไปอยู่ใต้โต๊ะไหมอ่ะ
เพื่อนไต้หวัน : ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเปิดประตูไว้แล้วกัน
เรา : แล้วจะรู้ได้ไงว่าต้องวิ่งไปที่หลุมหลบภัยตอนไหน
เพื่อนไต้หวัน : ตอนที่เห็นคนเยอะๆวิ่งกันนั้นแหละแก (กรรม)
ที่ตลกคือต่างชาติจะค่อนข้างตื่นตระหนกมากกว่าคนท้องที่ มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนฝรั่งลากแฟนคนไต้หวันลงมาที่หลบภัยข้างอพาทเม้นตอนตีสาม สงสัยคนที่นี่คงชินๆกันแล้วละมั้ง
อันที่สองคือไต้ฝุ่น เกิดมายังไม่เคยเจอไต้ฝุ่นเลย คิดแค่ว่ามันคงเป็นลมพัดหมุมๆแบบในหนังละมั้ง
ปกติเวลาจะมีไต้ฝุ่นมา เราจะรู้ข่าวกันล่วงหน้าประมาณ1-2อาทิตย์ แต่จะเป็นแค่การพยากรณ์ การประกาศหยุดงานหรือเตือนภัย จะประกาศก่อนประมาณ 2-3วันก่อนไต้ฝุ่นเข้า เพราะบางทีไต้ฝุ่นอาจจะมีอารมณ์ติส เปลี่ยนทิศไม่เข้าแล้วก็ได้ ที่นี่พอมาแน่ๆทางมหาลัยก็จะมีประกาศหยุด และให้เตรียมเสบียงอาหาร น้ำไฟ ตัดภาพมาที่ต่างชาติสามคน ชวนกันไปคาร์ฟูร์
คาร์ฟูร์คนเยอะมาก จนคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันสิ้นโลกหรือเปล่า
เรา : ต้องซื้ออะไรไปบ้างอ่ะ น้ำ มาม่างี้หรอ
เพื่อนฝรั่ง : หนมปังก็กินง่ายดีนะ ฉันว่า
เรา : ถ้าไฟดับเราจะต้มมาม่ายังไงอ่ะ
เพื่อนฝรั่ง : เออว่ะ เอาอาหารกระป๋องไหม
เรา : ดีๆ อันนั้นแพคอะไรอ่ะ ใหญ่จัง
เพื่อนฝรั่ง : อ๋อ เบียร์กระป๋อง เอาไว้กินตอนดูหนัง 55555
คืนแรกรู้สึกได้ว่าเออ ไต้ฝุ่นมาก็อารมณ์ฝนตกหนักแบบนี้เองหรอ เบๆมากอ่ะ
ตอนเช้าตื่นมา เพราะได้ยินเสียงลมพัดหวิว ใบไม้ กิ่งไม้เล็กๆปลิวมาเกาะหน้าต่าง ด้วยความที่ห้องเป็นกระจกบานใหญ่เมตรครึ่ง เวลาลมพัดมา มีเสียงตึงๆ เหมือนมีผีมาขูดกระจกอ่ะ ต้นไม้จากเดิมแค่ไหลไปตามแรงลม ตอนนี้เอนจะ 180 องศาขนานกับพื้นแล้วจ้า ตัดภาพมาที่ต่างชาติสามคน ยืนถ่ายคลิปส่งไปอวดที่บ้าน พอพายุเข้า ฝนเริ่มตกหนักมากๆ น้ำก็จะกลายเป็นน้ำโคลนได้ ทางหอก็จะประกาศตัดน้ำ ตอนนั้นก็ต้องรีบตวงน้ำใส่กะละมังไว้ และอาบน้ำตั้งแต่สี่โมงเลยทีเดียว
สองอย่างที่ไม่ควรทำเวลาไต้ฝุ่นมาคือ ออกไปข้างนอก และสั่งแมคโดนัลล์ ซึ่งเป็นกิจวัตรที่เด็กหอพร้อมใจกันทำมาก แต่จริงๆถ้าในกรณีที่ยังไม่รุนแรงมาก เขาก็จะยังฝ่าสายฝนมาส่งให้นะ แต่ถ้าแรงมากๆก็จะงดไปเลย ส่วนการออกไปข้างนอกตอนนั้นเราแค่อยากกินขนมเลยจะไปมาร์ทในมอ สังเกตุว่าฝนเริ่มเม็ดเล็กละ มีลมนิดหน่อย เลยออกไปกับเพื่อนพร้อมร่ม ซึ่งพบว่า ร่มนั้นไม่ช่วยอะไร เพราะเวลาลมพัด ฝนมันก็สาดเฉียงๆใส่หน้าเราอยู่ดี พอมาถึงมาร์ทก็พบว่า เราอยูใน the walking dead แน่ๆ เพราะมาม่า ข้าวปั้น ผลไม้ นม แทบทุกอย่างถูกกวาดเรียบ
พอผ่านสองวันแรกที่ประกาศหยุดไป และยังพบว่าไต้ฝุ่นยังไม่หมด ก็ต้องมาลุ้นประกาศอีก โดยในไต้หวันจะมีเว็บกลางของรัฐบาลมีทั้งภาษาจีนและอังกฤษ จะอัพเดททุกชั่วโมง เป็นการประกาศหยุดงานตามเขตพื้นที่ ซึ่งแน่นอนเมืองที่เป็นต้นทางยังไงก็หยุดแน่ๆ แต่เมืองที่โดยแค่ปลายๆอย่างไทเป ก็ต้องมานั่งลุ้น รีเฟรชกัน เหมือนลุ้นผลแอดมิดชั่นเลยค่ะ พอประกาศหยุดเราก็เฮ แต่กลับมามองหน้ากันแบบ เฮ้อ แล้วจะทำอะไรต่อวะเนี่ย คือการได้นั่งกิน นอนกิน ดูหนังในห้องมันก็สบายนะ แต่มันอึดอัดแบบอยากออกไปไหนก็ไม่ได้
ถึงประสบการณ์มันจะฟังดูสนุกสนาน ตลกไป คงเพราะยังโชคดีที่ไม่เคยเจออะไรแบบรุนแรงจริงจัง จำได้ว่าครั้งหนึ่งที่คณะพาไปดู พิพิธภัณฑ์แผ่นดินไหวที่ไถจง คือมันน่ากลัวมากๆ ขนลุกเลย เพราะเขาใช้สถานที่จริงเป็นโรงเรียนที่ได้รับผลกระทบ มากั้นให้ดูเลย ตึกพัง พื้นโย้เย้ไปหมด มันน่ากลัวมากนึกไม่ถึงว่าคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น รอดชีวิตไหม โดนอะไรบ้าง
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นประสบการณ์ที่เจอมา ใครเคยอยู่ในเหตุการณ์แบบไหนบ้างลองมาแชร์กันนะคะ
มาแชร์ประสบการณ์เมื่อได้อยู่ท่ามกลางภัยพิบัติในต่างแดนกันค่ะ
ครั้งแรกที่ย้ายเข้ามาอยู่ ประมาณกันยาสองปีก่อน หัวข้อที่เพื่อนๆในคณะซึ่งกว่า 90% เป็นชาวต่างชาติทั้งหมด จะบลัฟกันคือ
'เมื่อคืนแผ่นดินไหว รู้สึกป่ะ'
ไอ่เราที่อยู่มาจะสองอาทิตย์ ไม่เคยได้ร่วมวงกับเขาเลยค่ะ เพราะหลับสนิท ไม่ได้รู้สึกรู้สาใดๆ
จนกระทั่งหนึ่งกำลังนั่งอยู่ในห้องน้ำ เหตุการณ์เกิดขึ้นเร็วมา เหมือนมีคนมาผลักหลังเราไปข้างหน้า พร้อมดันชักโครกไปด้วยแบบตกใจ สักพักมือถือสั่น เป็น sms แจ้งเตือนบอกความแรงของแผ่นดินไหว ทีนี้เพื่อนมาเลย์ผู้ซึ่งไร้ความรู้สึกเหมือนกัน ก็บอกเคล็ดลับว่า ที่โต๊ะในห้องเขา จะมีแก้วน้ำใส่น้ำไว้ครึ่งหนึ่งเอาไว้สังเกตุ ถ้าน้ำกระเพื่อมแรงๆแปลว่าแผ่นดินไหวแน่ๆ จะได้ตื่นเต้นกับเขาบ้าง
อีกครั้งคือตอนนั้นอยู่ในห้องเรียนกับเพื่อนไต้หวันสองคน มันก็มาอีกแล้วสั่นๆเบาๆแบบเพลงบลอสซ่าครั้งที่หนึ่ง เพื่อนไต้หวันยังคงเล่นคอมต่อไป
sms แจ้งเตือนมาที่มือถือทันที
เรา : แกๆ แผ่นดินไหว
เพื่อนไต้หวัน : อือ สไลด์มือถือปิดเสียงสั่น เล่นคอมต่อ
สักพักมาอีกละ คราวนี้ชัดขึ้น เพื่อนยังคงเล่นคอมต่อ
ครั้งที่สาม เห้ย ปกติสองครั้งก็จบละนะ นี่ถือว่ายาวปกติมากๆ
เรา : ต้องไปอยู่ใต้โต๊ะไหมอ่ะ
เพื่อนไต้หวัน : ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวเปิดประตูไว้แล้วกัน
เรา : แล้วจะรู้ได้ไงว่าต้องวิ่งไปที่หลุมหลบภัยตอนไหน
เพื่อนไต้หวัน : ตอนที่เห็นคนเยอะๆวิ่งกันนั้นแหละแก (กรรม)
ที่ตลกคือต่างชาติจะค่อนข้างตื่นตระหนกมากกว่าคนท้องที่ มีครั้งหนึ่งที่เพื่อนฝรั่งลากแฟนคนไต้หวันลงมาที่หลบภัยข้างอพาทเม้นตอนตีสาม สงสัยคนที่นี่คงชินๆกันแล้วละมั้ง
อันที่สองคือไต้ฝุ่น เกิดมายังไม่เคยเจอไต้ฝุ่นเลย คิดแค่ว่ามันคงเป็นลมพัดหมุมๆแบบในหนังละมั้ง
ปกติเวลาจะมีไต้ฝุ่นมา เราจะรู้ข่าวกันล่วงหน้าประมาณ1-2อาทิตย์ แต่จะเป็นแค่การพยากรณ์ การประกาศหยุดงานหรือเตือนภัย จะประกาศก่อนประมาณ 2-3วันก่อนไต้ฝุ่นเข้า เพราะบางทีไต้ฝุ่นอาจจะมีอารมณ์ติส เปลี่ยนทิศไม่เข้าแล้วก็ได้ ที่นี่พอมาแน่ๆทางมหาลัยก็จะมีประกาศหยุด และให้เตรียมเสบียงอาหาร น้ำไฟ ตัดภาพมาที่ต่างชาติสามคน ชวนกันไปคาร์ฟูร์
คาร์ฟูร์คนเยอะมาก จนคิดว่าพรุ่งนี้จะเป็นวันสิ้นโลกหรือเปล่า
เรา : ต้องซื้ออะไรไปบ้างอ่ะ น้ำ มาม่างี้หรอ
เพื่อนฝรั่ง : หนมปังก็กินง่ายดีนะ ฉันว่า
เรา : ถ้าไฟดับเราจะต้มมาม่ายังไงอ่ะ
เพื่อนฝรั่ง : เออว่ะ เอาอาหารกระป๋องไหม
เรา : ดีๆ อันนั้นแพคอะไรอ่ะ ใหญ่จัง
เพื่อนฝรั่ง : อ๋อ เบียร์กระป๋อง เอาไว้กินตอนดูหนัง 55555
คืนแรกรู้สึกได้ว่าเออ ไต้ฝุ่นมาก็อารมณ์ฝนตกหนักแบบนี้เองหรอ เบๆมากอ่ะ
ตอนเช้าตื่นมา เพราะได้ยินเสียงลมพัดหวิว ใบไม้ กิ่งไม้เล็กๆปลิวมาเกาะหน้าต่าง ด้วยความที่ห้องเป็นกระจกบานใหญ่เมตรครึ่ง เวลาลมพัดมา มีเสียงตึงๆ เหมือนมีผีมาขูดกระจกอ่ะ ต้นไม้จากเดิมแค่ไหลไปตามแรงลม ตอนนี้เอนจะ 180 องศาขนานกับพื้นแล้วจ้า ตัดภาพมาที่ต่างชาติสามคน ยืนถ่ายคลิปส่งไปอวดที่บ้าน พอพายุเข้า ฝนเริ่มตกหนักมากๆ น้ำก็จะกลายเป็นน้ำโคลนได้ ทางหอก็จะประกาศตัดน้ำ ตอนนั้นก็ต้องรีบตวงน้ำใส่กะละมังไว้ และอาบน้ำตั้งแต่สี่โมงเลยทีเดียว
สองอย่างที่ไม่ควรทำเวลาไต้ฝุ่นมาคือ ออกไปข้างนอก และสั่งแมคโดนัลล์ ซึ่งเป็นกิจวัตรที่เด็กหอพร้อมใจกันทำมาก แต่จริงๆถ้าในกรณีที่ยังไม่รุนแรงมาก เขาก็จะยังฝ่าสายฝนมาส่งให้นะ แต่ถ้าแรงมากๆก็จะงดไปเลย ส่วนการออกไปข้างนอกตอนนั้นเราแค่อยากกินขนมเลยจะไปมาร์ทในมอ สังเกตุว่าฝนเริ่มเม็ดเล็กละ มีลมนิดหน่อย เลยออกไปกับเพื่อนพร้อมร่ม ซึ่งพบว่า ร่มนั้นไม่ช่วยอะไร เพราะเวลาลมพัด ฝนมันก็สาดเฉียงๆใส่หน้าเราอยู่ดี พอมาถึงมาร์ทก็พบว่า เราอยูใน the walking dead แน่ๆ เพราะมาม่า ข้าวปั้น ผลไม้ นม แทบทุกอย่างถูกกวาดเรียบ
พอผ่านสองวันแรกที่ประกาศหยุดไป และยังพบว่าไต้ฝุ่นยังไม่หมด ก็ต้องมาลุ้นประกาศอีก โดยในไต้หวันจะมีเว็บกลางของรัฐบาลมีทั้งภาษาจีนและอังกฤษ จะอัพเดททุกชั่วโมง เป็นการประกาศหยุดงานตามเขตพื้นที่ ซึ่งแน่นอนเมืองที่เป็นต้นทางยังไงก็หยุดแน่ๆ แต่เมืองที่โดยแค่ปลายๆอย่างไทเป ก็ต้องมานั่งลุ้น รีเฟรชกัน เหมือนลุ้นผลแอดมิดชั่นเลยค่ะ พอประกาศหยุดเราก็เฮ แต่กลับมามองหน้ากันแบบ เฮ้อ แล้วจะทำอะไรต่อวะเนี่ย คือการได้นั่งกิน นอนกิน ดูหนังในห้องมันก็สบายนะ แต่มันอึดอัดแบบอยากออกไปไหนก็ไม่ได้
ถึงประสบการณ์มันจะฟังดูสนุกสนาน ตลกไป คงเพราะยังโชคดีที่ไม่เคยเจออะไรแบบรุนแรงจริงจัง จำได้ว่าครั้งหนึ่งที่คณะพาไปดู พิพิธภัณฑ์แผ่นดินไหวที่ไถจง คือมันน่ากลัวมากๆ ขนลุกเลย เพราะเขาใช้สถานที่จริงเป็นโรงเรียนที่ได้รับผลกระทบ มากั้นให้ดูเลย ตึกพัง พื้นโย้เย้ไปหมด มันน่ากลัวมากนึกไม่ถึงว่าคนที่อยู่ในเหตุการณ์ตอนนั้น รอดชีวิตไหม โดนอะไรบ้าง
ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เป็นประสบการณ์ที่เจอมา ใครเคยอยู่ในเหตุการณ์แบบไหนบ้างลองมาแชร์กันนะคะ