ตอนนี้ผมอายุ32ปี ทำอาชีพเป็นช่างสัก ฐานะทางบ้านผมไม่ได้ร่ำรวย พ่อแม่ก็ค้าขายเป็นพ่อค้าแม่ค้าขายข้าว/ก๋วยเตี๋ยว
ตอนนี้ท่านก็อายุมากแล้ว พ่อผมตามองไม่เห็นข้างนึ่ง(บอด)แม่ผมก็ป่วยหน้ามืดบ่อยๆ ผมจึงไม่ให้ท่านทำงาน ผมก็ต้องทำงานหาเงินมาดูแลครอบครัว มาตลอดหลายปี แต่ด้วยอาชีพที่ผมทำมันมีรายได้จำกัด มันแค่พอเลี้ยงตัวเองไปวันๆเท่านั้น
แต่อยู่มาวันหนึ่ง มีผญ.คนนึ่ง(ขอใช้นามวมมุติว่านาง บี) บีเธอเป็นลูกสาวนายทหารยศนายพล มีพี่ชายออกแนวมาเฟียนักเลงหน่อยๆ บีเธอได้มาเจอผมจากที่พี่คนสนิท แนะนำมา แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ส่วนใจเธอ และบีก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย เราเจอกันแค่ไม่กี่ชม.วันเดียว แล้วก็ห่างหายกันไป1ปี ปรากฏว่าผมมาสังเกตเห็นเขามาแอดขอเป็นเพื่อนในfacebook แปลกใจที่ผมจำเธอได้ และเธอบอกกับผมว่าเธอเจอผมในเฟส จากที่ผมไปกดไลท์เพื่อนของเเพื่อนเธอ จึงมาตามแอดเพื่อน จากนั้นเราก็เริ่มคุยกัน เธอบอกว่าตอนนี้เธอโสด เลิกกับแฟนไปครึ่งปีแล้ว ผมก็คุยศึกษาไปเรื่อยๆ ยังไม่ได้รู้สึกชอบอะไร แต่พอเวลาผ่านไปเนื่อยๆ
ผมก็รักเธอเพราะความใจดีและความร่าเริง เฮฮ่าเป็นกันเอง และเธอยอมทำในสิ่งที่ลำบากสำหรับเธอเพื่อผมได้หลายครั้ง ทำให้ผมประทับใจ เราตกลงเป็นแฟนกัน...
ผ่านมาหลายเดือน เธอบอกว่าอยากมีลูกแล้วเพราะเธอมีความฝันว่าอยากจะครอบครัว มีตัวเล็กตลอด แต่ผมยังไม่พร้อม เพราะด้วยฐานะ การงาน การเงิน ยังไม่พอที่จะดูแลอีกหนึ่งชีวิตที่จะเกิดขึ้นมาได้ แค่พ่อแม่ผมยังจะต้องดิ้นหาเงินเฉียดยาแดงทุกเดือนเลย ด้วยการที่แฟนผมอยากมีลูกมาก เลยหลอกผมว่ากินยาคุมแล้ว และเธอไม่ชอบให้ผมใส่ถุง เลยตั้งท้องขึ้นมา ผมยอมรับว่าตอนแรกๆเครียดมาก และยังไม่พร้อมต้องไปเผชิญหน้าพ่อตา ที่แฟนผมบอกว่าโคตรดุ ผมก็ทำใจ เป็นไงเป็นกัน แต่พอมาได้เดือนเธอก็ "แท้ง" ออกมาเอง... เธอแอบไปโรงบ'าลไม่บอกผม สรุปหมอบอกว่าแฟนผมมีสิทธิ์ เป็นมะเร็งมดลูก มดลูกไม่แข็งแรง มีลูกไม่ได้ (เธอมีโอกาสเป็นมะเร็งสูงมาก)
แฟนผมประสาทเสียไปเป็นเดือน เพราะเธอหวังไว้มาก ผมก็ทำใจไม่ได้ความรู้สึกของคนที่กำลังจะเป็นพ่อคน ถึงเรายังไม่พร้อม แต่เราเห็นแฟนยิ้มเอามือกุ้มท้องอย่างมีความหวังแล้ว ทำให้ผมอยากจะดูแลเธอและลูกตลอดไป แต่แล้วฟ้าไม่ให้โอกาสผมและเธอ...
จนเวลาผ่านไปเกือบปี แฟนผมก็ยังไม่ละความพยายามจะมีลูกให้ได้ ผมก็บอกว่าไปให้หมอตรวจให้แน่ใจก่อนว่าสามารถมีลูกได้แล้วจริงๆ เธอก็โกหกผมว่าหมออนุญาติ แล้วก็อ้อนขอมีลูก ผมก็เห็นเขาอยากมีเลยปล่อยเลยตามเลย ปรากฏตั้งท้องคนที่2 คราวนี้ผมไม่กลัวว่าใครจะคิดอย่างไง จะต้องเจอกันอุปสรรคอะไรก็ไม่สนใจ ผมอยากจะเป็นพ่อคนเต็มที่ แฟนผมดูแลตัวเอง เธอวางแผนโน้นนี้มากมายไว้ให้ลูก แต่...พอ4เดือน เธอก็หลุดอีก เป็นครั้งที่2 . . . . . ตอนนี้ผมเริ่มรับสภาพไม่ไหวแล้ว ผมทั้งโกรธตัวเองที่ใจอ่อน ยอมมีลูก โกรธที่แฟนผมดื้อร้องอยากมีลูก และโกหกว่าตั้งครรถ์ได้ ถ้าไม่อย่างงั้นเค้าคงไม่ต้องเกิดมาในท้องแล้วจากไปแบบนี้ สู้ไม่มีตั้งแต่แรกเลยดีกว่า
เราทั้งสองต่างจิตใจบอบช้ำ จนวันหนึ่งพี่ชายเธอมีลูกสาวเพิ่งคลอด เธอจึงขอเลี้ยง เธอสนิทกับเมียพี่ชายเธอมาก เธอรักเด็กคนนี้เหมือนลูกแท้ๆ จากวันนั้น ทุกอย่างก็ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไป เธอไม่ค่อยมีเวลาเหมือนเคย คุยกันน้อยลง พิมทักทายก็ค่อยหายไป จากปกติอย่างน้อยเราจะเจอกันเดือนละครั้ง แต่ปัจจุบัน3เดือนเข้าไปแล้ว ที่คุยก็ไม่ได้คุย เจอก็ไม่ได้เจอ พิมไปก็ไม่อ่าน ตอบกลับแค่เพียง "ค่ะ" "ทำงานอยู่" "ยุ่งอยู่" โทรไปคุยไม่ถึง4นาทีแล้วก็วาง จนผมทนไม่ได้ไปเมนต์หน้าเฟสเธอเลย ปกติผมจะไม่ไปยุ่งกับเธอในเฟส แต่ผลปรากฏพี่ชายเธอเจอผมในเฟส เขาสั่งให้บล็อคผม สั่งไม่ให้แฟนผมมายุ่งกับผม และจะไม่ให้เอาลูก(ของพี่ชาย)ไปเลี้ยงอีก แฟนผมรักเด็กคนนี้มากเลย ทักข้อความมาบอกกับผมว่า "ช่วงนี้อยู่กันเงียบๆเถอะ" แล้วก็เงียบไปเลย...ผมส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน จะไปหาเธอที่ทำงาน ก็กลัวว่าไปจะทำให้เธอลำบาก เพราะพี่ชายเธอไม่อยากให้มาคบกับคนแบบผม...(เคยจะส่งคนมากระทืบผมด้วย แล้วเขาชอบพกปืน) เธอกลัวพ่อเธอมากๆ กลัวพี่ชายจะเอาเรื่องที่คบผมไปบอกพ่อ... ทางบ้านเขามีอิทธิพล มีอำนาจ ผมต้องทนอยู่สภาวะนี้ไม่ต่างจากตัวเองเป็นเมียน้อย ต้องหลบซ่อนคนจากครอบครัวแฟน มาโดยตลอด...
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณที่อ่านเรื่องไร้สาระของผมจนจบ แค่อยากจะถามว่า ผมควรทำอย่างไรต่อดี นี้ก็4เดือนแล้วที่ไม่เจอกันแม้แต่เงา... แล้วมันมีวิธีแก้ไขอะไรบ้างไหม ขอบคุณคับ(ชีวิตผม
ยิ่งกว่าละครหลังข่าว...สัส!!)
ขอถามเพื่อนๆทุกท่านหน่อยครับ รบกวนอ่านกระทู้ผมที ว่าใครเคยเจอปัญหาแบบผมบ้าง และควรแก้ไขอย่างไงดี
ตอนนี้ท่านก็อายุมากแล้ว พ่อผมตามองไม่เห็นข้างนึ่ง(บอด)แม่ผมก็ป่วยหน้ามืดบ่อยๆ ผมจึงไม่ให้ท่านทำงาน ผมก็ต้องทำงานหาเงินมาดูแลครอบครัว มาตลอดหลายปี แต่ด้วยอาชีพที่ผมทำมันมีรายได้จำกัด มันแค่พอเลี้ยงตัวเองไปวันๆเท่านั้น
แต่อยู่มาวันหนึ่ง มีผญ.คนนึ่ง(ขอใช้นามวมมุติว่านาง บี) บีเธอเป็นลูกสาวนายทหารยศนายพล มีพี่ชายออกแนวมาเฟียนักเลงหน่อยๆ บีเธอได้มาเจอผมจากที่พี่คนสนิท แนะนำมา แต่ตอนนั้นผมก็ไม่ได้ส่วนใจเธอ และบีก็มีแฟนอยู่แล้วด้วย เราเจอกันแค่ไม่กี่ชม.วันเดียว แล้วก็ห่างหายกันไป1ปี ปรากฏว่าผมมาสังเกตเห็นเขามาแอดขอเป็นเพื่อนในfacebook แปลกใจที่ผมจำเธอได้ และเธอบอกกับผมว่าเธอเจอผมในเฟส จากที่ผมไปกดไลท์เพื่อนของเเพื่อนเธอ จึงมาตามแอดเพื่อน จากนั้นเราก็เริ่มคุยกัน เธอบอกว่าตอนนี้เธอโสด เลิกกับแฟนไปครึ่งปีแล้ว ผมก็คุยศึกษาไปเรื่อยๆ ยังไม่ได้รู้สึกชอบอะไร แต่พอเวลาผ่านไปเนื่อยๆ
ผมก็รักเธอเพราะความใจดีและความร่าเริง เฮฮ่าเป็นกันเอง และเธอยอมทำในสิ่งที่ลำบากสำหรับเธอเพื่อผมได้หลายครั้ง ทำให้ผมประทับใจ เราตกลงเป็นแฟนกัน...
ผ่านมาหลายเดือน เธอบอกว่าอยากมีลูกแล้วเพราะเธอมีความฝันว่าอยากจะครอบครัว มีตัวเล็กตลอด แต่ผมยังไม่พร้อม เพราะด้วยฐานะ การงาน การเงิน ยังไม่พอที่จะดูแลอีกหนึ่งชีวิตที่จะเกิดขึ้นมาได้ แค่พ่อแม่ผมยังจะต้องดิ้นหาเงินเฉียดยาแดงทุกเดือนเลย ด้วยการที่แฟนผมอยากมีลูกมาก เลยหลอกผมว่ากินยาคุมแล้ว และเธอไม่ชอบให้ผมใส่ถุง เลยตั้งท้องขึ้นมา ผมยอมรับว่าตอนแรกๆเครียดมาก และยังไม่พร้อมต้องไปเผชิญหน้าพ่อตา ที่แฟนผมบอกว่าโคตรดุ ผมก็ทำใจ เป็นไงเป็นกัน แต่พอมาได้เดือนเธอก็ "แท้ง" ออกมาเอง... เธอแอบไปโรงบ'าลไม่บอกผม สรุปหมอบอกว่าแฟนผมมีสิทธิ์ เป็นมะเร็งมดลูก มดลูกไม่แข็งแรง มีลูกไม่ได้ (เธอมีโอกาสเป็นมะเร็งสูงมาก)
แฟนผมประสาทเสียไปเป็นเดือน เพราะเธอหวังไว้มาก ผมก็ทำใจไม่ได้ความรู้สึกของคนที่กำลังจะเป็นพ่อคน ถึงเรายังไม่พร้อม แต่เราเห็นแฟนยิ้มเอามือกุ้มท้องอย่างมีความหวังแล้ว ทำให้ผมอยากจะดูแลเธอและลูกตลอดไป แต่แล้วฟ้าไม่ให้โอกาสผมและเธอ...
จนเวลาผ่านไปเกือบปี แฟนผมก็ยังไม่ละความพยายามจะมีลูกให้ได้ ผมก็บอกว่าไปให้หมอตรวจให้แน่ใจก่อนว่าสามารถมีลูกได้แล้วจริงๆ เธอก็โกหกผมว่าหมออนุญาติ แล้วก็อ้อนขอมีลูก ผมก็เห็นเขาอยากมีเลยปล่อยเลยตามเลย ปรากฏตั้งท้องคนที่2 คราวนี้ผมไม่กลัวว่าใครจะคิดอย่างไง จะต้องเจอกันอุปสรรคอะไรก็ไม่สนใจ ผมอยากจะเป็นพ่อคนเต็มที่ แฟนผมดูแลตัวเอง เธอวางแผนโน้นนี้มากมายไว้ให้ลูก แต่...พอ4เดือน เธอก็หลุดอีก เป็นครั้งที่2 . . . . . ตอนนี้ผมเริ่มรับสภาพไม่ไหวแล้ว ผมทั้งโกรธตัวเองที่ใจอ่อน ยอมมีลูก โกรธที่แฟนผมดื้อร้องอยากมีลูก และโกหกว่าตั้งครรถ์ได้ ถ้าไม่อย่างงั้นเค้าคงไม่ต้องเกิดมาในท้องแล้วจากไปแบบนี้ สู้ไม่มีตั้งแต่แรกเลยดีกว่า
เราทั้งสองต่างจิตใจบอบช้ำ จนวันหนึ่งพี่ชายเธอมีลูกสาวเพิ่งคลอด เธอจึงขอเลี้ยง เธอสนิทกับเมียพี่ชายเธอมาก เธอรักเด็กคนนี้เหมือนลูกแท้ๆ จากวันนั้น ทุกอย่างก็ค่อยๆเริ่มเปลี่ยนไป เธอไม่ค่อยมีเวลาเหมือนเคย คุยกันน้อยลง พิมทักทายก็ค่อยหายไป จากปกติอย่างน้อยเราจะเจอกันเดือนละครั้ง แต่ปัจจุบัน3เดือนเข้าไปแล้ว ที่คุยก็ไม่ได้คุย เจอก็ไม่ได้เจอ พิมไปก็ไม่อ่าน ตอบกลับแค่เพียง "ค่ะ" "ทำงานอยู่" "ยุ่งอยู่" โทรไปคุยไม่ถึง4นาทีแล้วก็วาง จนผมทนไม่ได้ไปเมนต์หน้าเฟสเธอเลย ปกติผมจะไม่ไปยุ่งกับเธอในเฟส แต่ผลปรากฏพี่ชายเธอเจอผมในเฟส เขาสั่งให้บล็อคผม สั่งไม่ให้แฟนผมมายุ่งกับผม และจะไม่ให้เอาลูก(ของพี่ชาย)ไปเลี้ยงอีก แฟนผมรักเด็กคนนี้มากเลย ทักข้อความมาบอกกับผมว่า "ช่วงนี้อยู่กันเงียบๆเถอะ" แล้วก็เงียบไปเลย...ผมส่งข้อความไปก็ไม่อ่าน จะไปหาเธอที่ทำงาน ก็กลัวว่าไปจะทำให้เธอลำบาก เพราะพี่ชายเธอไม่อยากให้มาคบกับคนแบบผม...(เคยจะส่งคนมากระทืบผมด้วย แล้วเขาชอบพกปืน) เธอกลัวพ่อเธอมากๆ กลัวพี่ชายจะเอาเรื่องที่คบผมไปบอกพ่อ... ทางบ้านเขามีอิทธิพล มีอำนาจ ผมต้องทนอยู่สภาวะนี้ไม่ต่างจากตัวเองเป็นเมียน้อย ต้องหลบซ่อนคนจากครอบครัวแฟน มาโดยตลอด...
สุดท้ายนี้ ขอขอบคุณที่อ่านเรื่องไร้สาระของผมจนจบ แค่อยากจะถามว่า ผมควรทำอย่างไรต่อดี นี้ก็4เดือนแล้วที่ไม่เจอกันแม้แต่เงา... แล้วมันมีวิธีแก้ไขอะไรบ้างไหม ขอบคุณคับ(ชีวิตผม