สวัสดีค่ะ มาพบกันอีกครั้งกับกระทู้สปอยล์แบบลูกผีลูกคน
บอกไว้ตรงนี้ก่อน ว่าคงไม่มาสปอยล์ทุกเดือนนะคะ แค่ลองมาหาเพื่อนคุยที่นี่บ้าง (..เผื่อจะมี)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ไปเปย์กันได้ที่นี่: http://www.hachettebookgroup.com/authors/jun-mochizuki-teen/?yen
ความเดิมตอนที่แล้ว:
ด้วยความช่วยเหลือจากโรลองด์และลูกน้อง วานิทัสกับโนเอะก็หลบหนีออกจากวงกตใต้มหาวิหารนอเทรอ-ดาม ได้สำเร็จ
จากนั้นทั้งสองที่อ่อนล้าหมดแรงก็เดินทางกลับมาที่ห้องพักของตัวเองในโรงแรม

^
โรลองด์เข้ารวมกลุ่มกับโอลิวิเย่ร์ ซึ่งเป็นเชสเซอร์ระดับสูง (พาลาดิน) เช่นเดียวกับตน
นักล่าแวมไพร์เป็นเพื่อนกับแวมไพร์…แบบนี้ก็ได้เหรอ!? ไม่มีใครเขายอมรับกันหรอกนะ!!
แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ต้องเอาไว้พูดกันในโอกาสหน้า..
ความทรงจำที่ 19 -Serment-
- แม่บ้านประจำโรงแรม คุณเอมิเลีย (หายไปตั้ง 13 เดือน ยังจำกันได้ไหม เธอคือแม่สาวน้อยที่อยู่บนเรือเหาะในตอนแรกนั่นไง)
มาส่งการ์ดข้อความให้วานิทัส วานิทัสรับไปอ่านแล้วทำหน้าประหลาดใจเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เขาถามเอมิเลียว่าคนที่ส่งการ์ดนี้มาให้หน้าตาเป็นยังไง แต่เอมิเลียรับมันมาจากหัวหน้าอีกทีเลยไม่รู้ว่าคนส่งคือใคร
- มีเสียงเหมือนของหนักร่วงลงบนพื้น ทั้งสองเลยหันไปมองโนเอะที่นอนไหลตกเตียงด้วยท่าพิสดาร
เอมิเลียถามว่าปล่อยเขาไว้แบบนั้นจะไม่เป็นไรเหรอ?
วานิทัสเลยเตือนว่าถ้าเข้าไปใกล้จะถูกโนเอะดึงเข้าไปกอดเป็นหมอนข้าง (แสดงว่านายเคยโดนแล้วใช่ไหม ตอบ)
แทรก*ข้อมูลจากคาแรคเตอร์ดีไซน์เล่ม 3
โนเอะเป็นคนขี้เซามาก แต่ต้องมีอะไรซักอย่างเอาไว้กอดถึงจะนอนหลับได้ ซึ่งปกติก็ใช้หมอนนั่นแหล่ะ
- โนเอะถามด้วยเสียงงัวเงียว่าจะออกไปไหนเหรอ วานิทัสนิ่งไปอึดใจก่อนจะฉีกยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วบอกว่าเป็นความลับ
โนเอะก็สงสัยนะว่ามันเรื่องอะไรกัน แต่โนเอะก็ง่วงเลยนอนต่อ (...นี่ ไอ้หนุ่ม)
- พอวานิทัสออกไป โนเอะก็ขดตัวกอดหมอนเคลิ้มๆ จะหลับไปอีกรอบ จู่ๆ ก็มีเสียงทักขึ้นว่า ‘ท่านอนของเจ้านี่ไม่เหมือนใครดีนะ’
โนเอะสะดุ้งโหยง ลุกขึ้นนั่งประจันหน้ากับลอร์รูธเวนที่ไม่รู้ว่าเข้ามาในห้องได้ยังไง
- ลอร์ดรูธเวนยกหมวกทรงสูงทักทาย จากนั้นก็พาโนเอะไปนั่งในคาเฟ่ที่ตัวเองเหมาทั้งร้านเอาไว้ แล้วสั่งชาร้อนกับขนมให้เด็กหนุ่ม
ลอร์ดรูธเวนมาหาโนเอะเพื่อถามข้อมูลเกี่ยวกับวานิทัส โนเอะบอกว่าเขาเองก็ไม่รู้อดีตของวานิทัสเหมือนกัน
แต่ท่านลอร์ดก็บอกว่า ถึงอย่างนั้น เจ้าก็ต้องรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน
- โนเอะแอบโล่งใจเพราะคิดว่าท่านลอร์ดจะมาลงโทษ เพราะพวกเขาไปก่อเรื่องเอาไว้ในวงกตใต้ดิน
- ลอร์ดรูธเวนเสริมว่า อีกอย่างโนเอะเป็นถึงลูกศิษย์ของ ‘ผู้ไร้อัตลักษณ์’ (The Shapeless One)
ลำพังแค่เรื่องนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เขาสนใจในตัวเด็กหนุ่มได้แล้ว
โนเอะเลยถามออกไปด้วยความซื่อว่า อาจารย์ของเขาเป็นแวมไพร์ที่สุดยอดขนาดนั้นเลยเหรอ?
ทำให้ลอร์ดรูธเวนถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะตอบว่าเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
ไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนั้นเลย นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมทุกคนถึงได้กลัวเขานัก
ที่รู้กันมีเพียงเรื่องที่ว่าอาจารย์ของโนเอะเป็นแวมไพร์ตนแรกที่คอยรับใช้องค์ราชินีแวมไพร์
และเป็นคนที่รับใช้พระองค์นานที่สุด แต่เขาได้มอบตำแหน่งพร้อมทั้งที่ดินทั้งหมดให้บุตรบุญธรรม (ตระกูล de Sade)
ก่อนจะปลีกวิเวกออกไปใช้ชีวิตในชนบท เขาเปลี่ยนชื่อและหน้าตาอยู่ตลอดเวลา และจะโกรธมากถ้าใครเรียกชื่อตัวเองผิด
เรียกได้ว่าเป็นแวมไพร์เจ้าปัญหาที่สุด
- โนเอะบอกว่าลอร์ดรูธเวนทำให้เขานึกถึงอาจารย์ของตัวเองอยู่หน่อยๆ เหมือนกัน

- ลอร์ดรูธเวนเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนตนเคยมีลูกศิษย์ที่น่ารักมากมาย
แต่นั่นเป็นตอนที่มนุษย์กับแวมไพร์ยังทำสงครามกัน และเด็กๆ เหล่านั้นก็ถูกฆ่าตายทั้งหมด
- โนเอะสลดลง เขาขอโทษที่ทำให้ลอร์ดรูธเวนนึกถึงเรื่องแย่ๆ แต่ลอร์ดรูธเวนยิ้มให้แล้วบอกว่า โนเอะเป็นคนใจดี
ทำให้เขากังวลว่าซักวันหนึ่งจะมีคนฉกฉวยใช้ประโยชน์จากความใจดีนั้น โนเอะรู้ว่าลอร์ดรูธเวนหมายถึงวานิทัส
เขาจึงบอกว่าวานิทัสเกลียดทั้งมนุษย์และแวมไพร์ ลอร์ดรูธเวนเลยถามว่าแล้วตัวโนเอะเองล่ะ เป็นพวกเดียวกับฝั่งไหน
เด็กหนุ่มนิ่งคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
เขาไม่อยู่ฝั่งไหนทั้งนั้น เขาจะนับว่าใครเป็นศัตรูก็ต่อเมื่อคนๆ นั้นทำให้คนที่เขารักเจ็บ
เขาจะไม่ตีตราว่าใครเป็นศัตรูเพียงเพราะว่าเกิดมาเป็นมนุษย์หรือแวมไพร์ นั่นก็คือเขาชอบทั้งสองเผ่าพันธุ์นั่นเอง
ลอร์ดรูธเวนได้ยินคำตอบเช่นนั้นก็หลับตาลง บอกว่าเข้าใจแล้ว...
“ เจ้ามันใช้ไม่ได้ ”
- ทันใดนั้นโนเอะรู้สึกวูบ ตัวชา ร่างกายขยับไม่ได้ ลอร์ดรูธเวนลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมโต๊ะมาข้างหลังเด็กหนุ่ม
โนเอะหันไปมองด้วยอาการตื่นตระหนก แต่มือของลอร์ดรูธเวนก็จับเข้าที่ริบบิ้นตรงคอแล้วกระชากออก
ก่อนจะฝังคมเขี้ยวลงในพริบตา

- หลังจากลิ้มรสเลือดจนพอใจ ลอร์ดรูธเวนก็ปล่อยให้เหยื่อทรุดฮวบลงกับพื้น
รอยพาดสีดำเหมือนพิษร้ายกระจายจากปากแผลลามไปทั่วลำคอของโนเอะอย่างน่ากลัว

ลอร์ดรูธเวนใช้นิ้วชี้เชยคางเด็กหนุ่มขึ้น
“จงสาบานซะ” ชายร่างใหญ่พูด
“เพียงครั้งเดียวเท่านั้น..เมื่อข้าปรารถนา..เจ้าจะทำตามที่ข้าบอก ไม่ว่าคำสั่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม..จงสาบานซะ..”
ราวร่ายคำสาป
โนเอะที่คุกเข่าอยู่บนพื้นได้แต่เบิกตากว้างด้วยความพรั่นพรึง ปากของเขาเริ่มขยับพูดเองอย่างควบคุมไม่ได้
กล่าวทวนสาบานสิ่งที่ลอร์ดรูธเวนต้องการ เมื่อได้ยินเสียงตอบรับแล้วลอร์ดรูธเวนก็ดีดนิ้วหนึ่งที
รอยริ้วสีดำที่กระจายอยู่ทั่วคอก็รวมเข้าหากันเป็นเส้นเดียวเหมือนปลอกคอก่อนจะระเบิดออกเป็นวง ทำให้โนเอะหมดสติไปในทันที
- เมื่อโนเอะสลบไปแล้ว ไอ้เขาแหลม (เจ้าคนใส่หน้ากากมีเขา+ผ้าคลุมที่เคยสู้กับโนเอะในงานเต้นรำกับห้องทดลอง ขอเรียกแบบนี้ไปก่อนแล้วกันนะ)
ก็โผล่ออกมาแล้วถามว่าทำไมลอร์ดรูธเวนถึงไม่ฆ่าโนเอะตามที่ตกลงกันไว้ ท่านลอร์ดเลียคราบเลือดที่เปื้อนปากแล้วตอบกลับไปง่ายๆ ว่าเขาเปลี่ยนใจแล้ว เมื่อไม่รู้ว่าทำไมตัวตนที่ใกล้เคียงกับคำว่าปีศาจอย่าง
‘ผู้ไร้อัตลักษณ์’ ถึงได้เก็บเด็กหนุ่มไว้ข้างตัว การปล่อยให้โนเอะมีชีวิตอยู่ในฐานะตัวหมากของฝั่งนี้ย่อมเป็นทางเลือกที่ฉลาดกว่า
...ไอ้เขาแหลมได้ยินคำอธิบายก็เงียบไปเหมือนเห็นด้วย
- ก่อนจะไปลอร์ดรูธเวนก็หันมาบอกว่า เขาคาดหวังกับโนเอะไว้มาก เมื่อเวลานั้นมาถึง..ก็จงอย่าได้ลืม
‘คำสาบาน’ เสียล่ะ
--ฉากมืดลง--
- ภาพตัดมาที่วานิทัสกำลังเดิมฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีไปตามถนน
พอเห็นเป้าหมายที่ยืนรอในชุดกระโปรงฟูฟ่องน่ารักตรงหน้า เจ้าหนุ่มก็ชูการ์ดในมือขึ้นแล้วพูดหยอกว่า
น่าตกใจจริงๆ นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเรียกเขาออกมาแบบนี้
- ณานทำสีหน้าลำบากใจ เหมือนมีเรื่องอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ
แต่ในที่สุดเธอก็หลับตาลงเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้
หญิงสาวหันมาสบตากับวานิทัสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น

หะ เห้ยยยยยย---!? /เป่าปาก
ใครมันจะไปคิดว่าณานที่เหม็นขี้หน้าวานิทัสแทบบีบคอทิ้ง จะเป็นคนเอ่ยปากชวนเจ้าหนุ่มไปเดท!!!
ขณะที่โนเอะถูกท่านลอร์ดกัดก้านคอจนสิ้นสติสมฤดี
วานิทัสเพื่อนรักก็-- แต๊น♡ แต๊น♡ แต๊น♡
ณานถูกส่งมาเป็นนกต่อของลอร์ดรูธเวน หรือมาด้วยความตั้งใจของตัวเอง!?
โนเอะที่น่าสงสารพอฟื้นขึ้นมาจะจำได้หรือไม่ว่าถูกตาลุงใจหยาบลวนลาม!?
วานิทัสจะป้อสาวยังไง!?
ติดตามตอนต่อไปเดือนหน้าใน Vanitas no Carte ความทรงจำที่ 20--!!
โซนขายของ:
สแตรปยางน่ารักน่าเอ็นดูของ Movic วางขายเดือน 10 ค่ะ ใครอยากจับจองเป็นเจ้าของก็อย่าลืม pre-order กันนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
http://www.movic.jp/shop/r/r100316?utm_content=buffer4489e&utm_medium=social&utm_source=tw&utm_campaign=mv
(โนเอะคนเด๋อ...กับท่าโพสที่คิดว่าเซ็กซี่ที่สุดในสองโลกแล้ว..ช่วยเป็นกำลังใจให้เขาด้วยนะคะ)
[Spoil] Vanitas no Carte ความทรงจำที่ 19 -Serment-
บอกไว้ตรงนี้ก่อน ว่าคงไม่มาสปอยล์ทุกเดือนนะคะ แค่ลองมาหาเพื่อนคุยที่นี่บ้าง (..เผื่อจะมี)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ความเดิมตอนที่แล้ว:
ด้วยความช่วยเหลือจากโรลองด์และลูกน้อง วานิทัสกับโนเอะก็หลบหนีออกจากวงกตใต้มหาวิหารนอเทรอ-ดาม ได้สำเร็จ
จากนั้นทั้งสองที่อ่อนล้าหมดแรงก็เดินทางกลับมาที่ห้องพักของตัวเองในโรงแรม
^ โรลองด์เข้ารวมกลุ่มกับโอลิวิเย่ร์ ซึ่งเป็นเชสเซอร์ระดับสูง (พาลาดิน) เช่นเดียวกับตน
นักล่าแวมไพร์เป็นเพื่อนกับแวมไพร์…แบบนี้ก็ได้เหรอ!? ไม่มีใครเขายอมรับกันหรอกนะ!!
แต่นั่นก็เป็นเรื่องที่ต้องเอาไว้พูดกันในโอกาสหน้า..
ความทรงจำที่ 19 -Serment-
- แม่บ้านประจำโรงแรม คุณเอมิเลีย (หายไปตั้ง 13 เดือน ยังจำกันได้ไหม เธอคือแม่สาวน้อยที่อยู่บนเรือเหาะในตอนแรกนั่นไง)
มาส่งการ์ดข้อความให้วานิทัส วานิทัสรับไปอ่านแล้วทำหน้าประหลาดใจเหมือนไม่เชื่อสายตาตัวเอง
เขาถามเอมิเลียว่าคนที่ส่งการ์ดนี้มาให้หน้าตาเป็นยังไง แต่เอมิเลียรับมันมาจากหัวหน้าอีกทีเลยไม่รู้ว่าคนส่งคือใคร
- มีเสียงเหมือนของหนักร่วงลงบนพื้น ทั้งสองเลยหันไปมองโนเอะที่นอนไหลตกเตียงด้วยท่าพิสดาร
เอมิเลียถามว่าปล่อยเขาไว้แบบนั้นจะไม่เป็นไรเหรอ?
วานิทัสเลยเตือนว่าถ้าเข้าไปใกล้จะถูกโนเอะดึงเข้าไปกอดเป็นหมอนข้าง (แสดงว่านายเคยโดนแล้วใช่ไหม ตอบ)
แทรก*ข้อมูลจากคาแรคเตอร์ดีไซน์เล่ม 3
โนเอะเป็นคนขี้เซามาก แต่ต้องมีอะไรซักอย่างเอาไว้กอดถึงจะนอนหลับได้ ซึ่งปกติก็ใช้หมอนนั่นแหล่ะ
- โนเอะถามด้วยเสียงงัวเงียว่าจะออกไปไหนเหรอ วานิทัสนิ่งไปอึดใจก่อนจะฉีกยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วบอกว่าเป็นความลับ
โนเอะก็สงสัยนะว่ามันเรื่องอะไรกัน แต่โนเอะก็ง่วงเลยนอนต่อ (...นี่ ไอ้หนุ่ม)
- พอวานิทัสออกไป โนเอะก็ขดตัวกอดหมอนเคลิ้มๆ จะหลับไปอีกรอบ จู่ๆ ก็มีเสียงทักขึ้นว่า ‘ท่านอนของเจ้านี่ไม่เหมือนใครดีนะ’
โนเอะสะดุ้งโหยง ลุกขึ้นนั่งประจันหน้ากับลอร์รูธเวนที่ไม่รู้ว่าเข้ามาในห้องได้ยังไง
- ลอร์ดรูธเวนยกหมวกทรงสูงทักทาย จากนั้นก็พาโนเอะไปนั่งในคาเฟ่ที่ตัวเองเหมาทั้งร้านเอาไว้ แล้วสั่งชาร้อนกับขนมให้เด็กหนุ่ม
ลอร์ดรูธเวนมาหาโนเอะเพื่อถามข้อมูลเกี่ยวกับวานิทัส โนเอะบอกว่าเขาเองก็ไม่รู้อดีตของวานิทัสเหมือนกัน
แต่ท่านลอร์ดก็บอกว่า ถึงอย่างนั้น เจ้าก็ต้องรู้ว่าเขาเป็นคนแบบไหน
- โนเอะแอบโล่งใจเพราะคิดว่าท่านลอร์ดจะมาลงโทษ เพราะพวกเขาไปก่อเรื่องเอาไว้ในวงกตใต้ดิน
- ลอร์ดรูธเวนเสริมว่า อีกอย่างโนเอะเป็นถึงลูกศิษย์ของ ‘ผู้ไร้อัตลักษณ์’ (The Shapeless One)
ลำพังแค่เรื่องนั้นก็เพียงพอที่จะทำให้เขาสนใจในตัวเด็กหนุ่มได้แล้ว
โนเอะเลยถามออกไปด้วยความซื่อว่า อาจารย์ของเขาเป็นแวมไพร์ที่สุดยอดขนาดนั้นเลยเหรอ?
ทำให้ลอร์ดรูธเวนถึงกับหลุดหัวเราะออกมาเสียงดัง ก่อนจะตอบว่าเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกัน
ไม่มีใครรู้อะไรเกี่ยวกับชายคนนั้นเลย นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมทุกคนถึงได้กลัวเขานัก
ที่รู้กันมีเพียงเรื่องที่ว่าอาจารย์ของโนเอะเป็นแวมไพร์ตนแรกที่คอยรับใช้องค์ราชินีแวมไพร์
และเป็นคนที่รับใช้พระองค์นานที่สุด แต่เขาได้มอบตำแหน่งพร้อมทั้งที่ดินทั้งหมดให้บุตรบุญธรรม (ตระกูล de Sade)
ก่อนจะปลีกวิเวกออกไปใช้ชีวิตในชนบท เขาเปลี่ยนชื่อและหน้าตาอยู่ตลอดเวลา และจะโกรธมากถ้าใครเรียกชื่อตัวเองผิด
เรียกได้ว่าเป็นแวมไพร์เจ้าปัญหาที่สุด
- โนเอะบอกว่าลอร์ดรูธเวนทำให้เขานึกถึงอาจารย์ของตัวเองอยู่หน่อยๆ เหมือนกัน
- ลอร์ดรูธเวนเล่าให้ฟังว่าสมัยก่อนตนเคยมีลูกศิษย์ที่น่ารักมากมาย
แต่นั่นเป็นตอนที่มนุษย์กับแวมไพร์ยังทำสงครามกัน และเด็กๆ เหล่านั้นก็ถูกฆ่าตายทั้งหมด
- โนเอะสลดลง เขาขอโทษที่ทำให้ลอร์ดรูธเวนนึกถึงเรื่องแย่ๆ แต่ลอร์ดรูธเวนยิ้มให้แล้วบอกว่า โนเอะเป็นคนใจดี
ทำให้เขากังวลว่าซักวันหนึ่งจะมีคนฉกฉวยใช้ประโยชน์จากความใจดีนั้น โนเอะรู้ว่าลอร์ดรูธเวนหมายถึงวานิทัส
เขาจึงบอกว่าวานิทัสเกลียดทั้งมนุษย์และแวมไพร์ ลอร์ดรูธเวนเลยถามว่าแล้วตัวโนเอะเองล่ะ เป็นพวกเดียวกับฝั่งไหน
เด็กหนุ่มนิ่งคิดไปพักหนึ่งก่อนจะตอบอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า
เขาไม่อยู่ฝั่งไหนทั้งนั้น เขาจะนับว่าใครเป็นศัตรูก็ต่อเมื่อคนๆ นั้นทำให้คนที่เขารักเจ็บ
เขาจะไม่ตีตราว่าใครเป็นศัตรูเพียงเพราะว่าเกิดมาเป็นมนุษย์หรือแวมไพร์ นั่นก็คือเขาชอบทั้งสองเผ่าพันธุ์นั่นเอง
ลอร์ดรูธเวนได้ยินคำตอบเช่นนั้นก็หลับตาลง บอกว่าเข้าใจแล้ว...
“ เจ้ามันใช้ไม่ได้ ”
- ทันใดนั้นโนเอะรู้สึกวูบ ตัวชา ร่างกายขยับไม่ได้ ลอร์ดรูธเวนลุกขึ้นจากเก้าอี้แล้วเดินอ้อมโต๊ะมาข้างหลังเด็กหนุ่ม
โนเอะหันไปมองด้วยอาการตื่นตระหนก แต่มือของลอร์ดรูธเวนก็จับเข้าที่ริบบิ้นตรงคอแล้วกระชากออก
ก่อนจะฝังคมเขี้ยวลงในพริบตา
- หลังจากลิ้มรสเลือดจนพอใจ ลอร์ดรูธเวนก็ปล่อยให้เหยื่อทรุดฮวบลงกับพื้น
รอยพาดสีดำเหมือนพิษร้ายกระจายจากปากแผลลามไปทั่วลำคอของโนเอะอย่างน่ากลัว
ลอร์ดรูธเวนใช้นิ้วชี้เชยคางเด็กหนุ่มขึ้น
“จงสาบานซะ” ชายร่างใหญ่พูด
“เพียงครั้งเดียวเท่านั้น..เมื่อข้าปรารถนา..เจ้าจะทำตามที่ข้าบอก ไม่ว่าคำสั่งนั้นจะเป็นอะไรก็ตาม..จงสาบานซะ..”
ราวร่ายคำสาป
โนเอะที่คุกเข่าอยู่บนพื้นได้แต่เบิกตากว้างด้วยความพรั่นพรึง ปากของเขาเริ่มขยับพูดเองอย่างควบคุมไม่ได้
กล่าวทวนสาบานสิ่งที่ลอร์ดรูธเวนต้องการ เมื่อได้ยินเสียงตอบรับแล้วลอร์ดรูธเวนก็ดีดนิ้วหนึ่งที
รอยริ้วสีดำที่กระจายอยู่ทั่วคอก็รวมเข้าหากันเป็นเส้นเดียวเหมือนปลอกคอก่อนจะระเบิดออกเป็นวง ทำให้โนเอะหมดสติไปในทันที
- เมื่อโนเอะสลบไปแล้ว ไอ้เขาแหลม (เจ้าคนใส่หน้ากากมีเขา+ผ้าคลุมที่เคยสู้กับโนเอะในงานเต้นรำกับห้องทดลอง ขอเรียกแบบนี้ไปก่อนแล้วกันนะ)
ก็โผล่ออกมาแล้วถามว่าทำไมลอร์ดรูธเวนถึงไม่ฆ่าโนเอะตามที่ตกลงกันไว้ ท่านลอร์ดเลียคราบเลือดที่เปื้อนปากแล้วตอบกลับไปง่ายๆ ว่าเขาเปลี่ยนใจแล้ว เมื่อไม่รู้ว่าทำไมตัวตนที่ใกล้เคียงกับคำว่าปีศาจอย่าง ‘ผู้ไร้อัตลักษณ์’ ถึงได้เก็บเด็กหนุ่มไว้ข้างตัว การปล่อยให้โนเอะมีชีวิตอยู่ในฐานะตัวหมากของฝั่งนี้ย่อมเป็นทางเลือกที่ฉลาดกว่า
...ไอ้เขาแหลมได้ยินคำอธิบายก็เงียบไปเหมือนเห็นด้วย
- ก่อนจะไปลอร์ดรูธเวนก็หันมาบอกว่า เขาคาดหวังกับโนเอะไว้มาก เมื่อเวลานั้นมาถึง..ก็จงอย่าได้ลืม ‘คำสาบาน’ เสียล่ะ
--ฉากมืดลง--
- ภาพตัดมาที่วานิทัสกำลังเดิมฮัมเพลงอย่างอารมณ์ดีไปตามถนน
พอเห็นเป้าหมายที่ยืนรอในชุดกระโปรงฟูฟ่องน่ารักตรงหน้า เจ้าหนุ่มก็ชูการ์ดในมือขึ้นแล้วพูดหยอกว่า
น่าตกใจจริงๆ นึกไม่ถึงเลยว่าเธอจะเรียกเขาออกมาแบบนี้
- ณานทำสีหน้าลำบากใจ เหมือนมีเรื่องอะไรบางอย่างซ่อนอยู่ในใจ
แต่ในที่สุดเธอก็หลับตาลงเหมือนตัดสินใจอะไรบางอย่างได้
หญิงสาวหันมาสบตากับวานิทัสด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่น
หะ เห้ยยยยยย---!? /เป่าปาก
ใครมันจะไปคิดว่าณานที่เหม็นขี้หน้าวานิทัสแทบบีบคอทิ้ง จะเป็นคนเอ่ยปากชวนเจ้าหนุ่มไปเดท!!!
ขณะที่โนเอะถูกท่านลอร์ดกัดก้านคอจนสิ้นสติสมฤดี
วานิทัสเพื่อนรักก็-- แต๊น♡ แต๊น♡ แต๊น♡
ณานถูกส่งมาเป็นนกต่อของลอร์ดรูธเวน หรือมาด้วยความตั้งใจของตัวเอง!?
โนเอะที่น่าสงสารพอฟื้นขึ้นมาจะจำได้หรือไม่ว่าถูกตาลุงใจหยาบลวนลาม!?
วานิทัสจะป้อสาวยังไง!?
ติดตามตอนต่อไปเดือนหน้าใน Vanitas no Carte ความทรงจำที่ 20--!!
โซนขายของ:
สแตรปยางน่ารักน่าเอ็นดูของ Movic วางขายเดือน 10 ค่ะ ใครอยากจับจองเป็นเจ้าของก็อย่าลืม pre-order กันนะ
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้