เรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิต ?

เราเป็น ผญ คนหนึ่งที่หลงรัก ผช คนหนึ่งตอนไปสอบ GAT/PAT คือช่วงตอนปลายเดือนตุลาเราได้เข้าไปสอบที่ รร ประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอีสาน เราเรียน รร ประจำเภอ พอดีวันนั้นเป็นวันสอบPAT 7.6 บาลี ด้วยความที่เราลองไปสอบเผื่อคะแนนจะเยอะกว่า PAT 1 ตอนนั้นช่วงเราเข้าสอบมันก็จะเริ่มทำข้อสอบแล้ว ช่วงนั้นรถติดมาก เราก็วิ่งเข้าไปในห้องสอบตรงไปที่โต๊ะเลย มันจะมีแวบนึงที่เหลือ ผช คนนึงวินาทีนั้นก็รู้สึกดี เขาดูเป็น ผช ในอุดมคติเรา5555 เขาตาตี๋ๆหุ่นนักกีฬา เขาจะนั่งหน้าสุดส่วนเรานั่งรองสุดท้าย ด้วยความที่เราก็สอบเดาๆอ่ะเนาะ 555 เราก็ทำเสร็จ 1 ชม.ครึ่ง สทศ ให้เวลาสอบ 3 ชม. มันก็เหลืออีก 1 ชม.ครึ่งเนาะ เวลาที่เหลือเราก็มองข้างหลังเขาจนหมดเวลาสอบ ความรู้สึกตอนนั้นชอบเลยว่ะ 55555 เราก็จำเลขที่นั่งสอบของเรา จำที่นั่งเขาว่านั่งเลขที่ไหน จะไปดูชื่อที่หน้าห้องสอบที่เขาติดไว้จะเอาไปค้นหาเฟสบุค 55555 เราก็จำไปดูชื่อ และแล้วเราก็จดชื่อนาม สกุล เขาไว้ 5555 เอาไปค้นหาเฟส 5555 ก่อนออกจากห้องสอบเราก็ดูอักษรย่อ รร ตรงหน้าอกเขาว่า รร ไหน ตอนนั้นก็แล้วว่าเขาเรียน รร ประจำจังหวัด เราก็คิดนะว่าเราจะไปถามใคร เราก็เลยพิมชื่อเขาทั้งภาษาไทย อิ้ง ก็ไม่เจอ ตอนนั้นคือเศร้ามากอ่ะ ด้วยความที่เราเป็นเด็ก รรประจำอำเภอจะไปหาเขาเจอได้ที่ไหน  ก็เลยทำใจๆเถอะ แล้วก็ถัดมาอีก 1 เดือน ไปสอบ 9 วิชาสามัญ ตอนนั้นสอบเสร็จแล้วก็เลยจะรอรถกลับบ้าน สอบ รร ประจำจังหวัดเหมือนแหละค่ะ ก็เลยเห็นเขาขี่มอไซผ่านไป ไอ้เราก็ดีใจที่ได้เห็นแวบเดียว 5555 สกิดเพื่อนเลยทีนี่ แต่เขาแค่ขี่ผ่านอ่ะนะ 55555 เราก็รู้สึกท้อเหมือนกันหาเฟสไม่เจอ ถามเพื่อนที่ รร เดียสกันกับ ผช คนนั้นก็ไม่รู้ มัน รร ใหญ่อ่ะนะเข้าใจ เราก็เลยถอดใจบ้าง ถัดมาอีก 3 เดือน ช่วงนั้นจะปิดเทอม ม.6 ละ แล้วตอนนั้นมันจะมีกีฬาประจำอำเภอแล้วเขาก็มาจัดที่ รร เขาจะให้ทีมฟุตบอลเยาวชนแต่ละตำบลมาแข่งกัน ตอนนั้นเรากำลังวิ่งรอบขอบสนาม รร เราก็มองดูคนไปเรื่อยๆ ตาเราไปสดุด ผช คนนึงเหมือนคนที่เราตามหามา 4 เดือนคนที่ไปสอบตอนนั้นนี่หว่า เราก็วิ่งกับเพื่อนไปเรื่อยๆ ก็เลยสกิดเพื่อนว่าเห้ยคนนี่แหละ(ก็อธิบายไป)มันเลยบอกว่าถ้าวิ่งกลับมาอีกกูจะเรียกชื่อจริงเขา ถ้าเขาหันมาแสดงว่าเป็นเขาจริงๆ แล้วเราก็วิ่งมาถึงจุดที่เขาอยู่ เพื่อนก็เลยเรียกชื่อลอยๆ ที่นี่เขาก็หันมาสิเห้ยยย 555 เรานี่ก็ดีใจ เพื่อนเลยว่ามันมี 2 กรณีนะ 1.อาจเป็นเขาจริงๆ 2.เราพูดเสียงเขาอาจจะหันมาเฉยๆ พอวิ่งเสร็จเรากับเพื่อนก็นั่งดูเขาเตะบอลจนจะเสร็จ เราก็เลยนึกขึ้นมาว่าลองดูเชคอินดิ เผื่อเขาเชคอิน เราก็เลยไปดู แล้วมันก็เจอจริงๆ มันจะมีรูปเขาใส่ชุด นร. ตรา รร เราจำได้ มันจะเห็นชื่อนาม สกุลเขาด้วย เราก็ไปส่องๆจนรู้ชื่อเขาดีใจมากๆ ชื่อเฟสเขาไม่ได้เป็นชื่อเขาเลย เราก็รอจนเขาเตะบอลเสร็จ เพื่อนก็ว่าเห้ย เดียวก็ไม่เจอเขาละนะ เดี๋ยวไปขอถ่ายรูปไว้เดียวกูถ่ายให้ เราอายมากคือเราไม่สวยไม่กล้าไปถ่ายด้วยกลัวเขารังเกลียด คือเราเป็นคนนึงที่ไม่มั่นใจในตัวเอง อายมาก เพื่อนมันก็พูดซซ้ำๆละว่า จะได้เจอเขาอีกไหมก็ไม่รู้ เพื่อนก็ด่า 555 เราก็ฮึบ! เป็นไงเป็นกันว่ะ ตอนนั้นเขากำลังขับมอไซมากับน้อง เพื่อนเราเลยวิ่งไปขวักรถแล้วบอกว่าเพื่อนขอถ่ายรูป เขาก็เลยลงมาจากรถมาถ่ายด้วย เพื่อนเราเลนถามว่าชื่อ...นามสกุล...ไหมคะ เขาเลยบอกว่าใช่ครับ เราก็เลยพูดขึ้นว่าใช่จริงๆด้วย ก็ดีใจในลำคอ 55555 ตอนนั้นเราก็คิดว่าจะเจอเขาครั้งสุดท้ายแล้ว แต่เราอยู่อำเภอเดียวกันนะ แต่คนละฝั่ง มันไม่เจอกันหรอกมันอยู่คนละที่เลย ก็เลยคิดว่าคงไม่เจอกันละ ก็แอดเฟสไปเขาก็รับ ก็ติดตามไอจีเขาด้วย อย่างน้อยก็ได้ดูความเคลื่อนไหวของเขาละว่ะ จนเวลาผ่านไป 5 เดือน ช่วงนั้นเราปิดเทอม เราก็ยื่นแอดมิสชั่นไปที่คณะ...เราไม่รู้ว่าทำไมถึงอยากเรียนนี้ สาขานี้ ใจเราอยากเรียนครูแต่คะแนนสูงมากเลยไม่ลง เลยลงคณะ...อันดับ 1 ก็ติดเลย เราก็ไปสัมภาษปกติ เราก็นั่งเล่นโทรศัพท์คนเดียวคือไปสอบสัมภาษไม่รู้จักใครเลย ตอนนั้นเรานั่งอยู่อยู่หน้าบอร์ดรายชื่อที่ติดผู้มีสิทสอบสัมภาษของคณะ มันจะมี ผช กลุ่มนึง เสียงดังเราก็เลยมองไปตรงนั้น เราก็ตกใจ เฮ้ยยย มาเรียนนี้หรอว่ะ ทำไมมาเจอกันอีก คือตอนนั้นดีใจและตกใจ😂😂 ไม่คิดว่าจะเจออีกด้วยซ้ำ คนเป็นพันก็ยังเห็นนายอีก เราหาเพื่อนก็ไม่เจอในคณะแต่ทำไมเราเจอนาย ตอนนั้นเราแยกสาขาไปสัมภาษเราอยู่อีกสาขานึง เขาอีกสาขา เราก็เลยมองลงมาหาเขาก็เจอเขาหันหน้ามาพอดี ไม่รู้ว่ามองมาที่เรารึเปล่าก็ไม่มั่นใจ(แอบคิดในใจว่าจะจำเราได้ไหมนะ เราก็อายแหละวิ่งไปโบกรถจอดขอถ่ายรูป5555) เราก็เลยไปสัมเสร็จ พอสัมเสร็จก็กลับบ้าน พอวันรายงายตัวเราก็เจอเขาอีกเงยหน้าขึ้นมาเจอ แต่ไม่รู้เขาจะจำเราได้ไหมนะ เราก็อายตามเคยคนเป็นพันอ่ะ ทำไมเรามาเวลาเดียวกับนาย 😂 แล้วอีกวันล่าสุดคือวันตรวจร่างกาย คือเพื่อนมารับเราที่หอตอนนั้นกะจะไปเช้าๆจะได้คิวเร็วๆ เพื่อนมันก็ดันลืมเอกสารถ่ายสำเนามามันก็พาเราขี่รถรอบมอถ่ายเอกสารนานพอสมควรและมันก็ไม่มีที่ไหนเปิดเลยสักที่ เพื่อนเลยพูดขึ้นว่า เห้ยย เดี๋ยวดูในกระเป๋าก่อนว่ามีไหม มันก็หาดู มันก็มีจริงๆมีอย่างละแผ่นพอดีเป๊ะ เรากับเพื่อนก็พากันรีบไปตรวจร่างกายพอจอดรถปุ๊บ คนแรกทีเห็นคือเขาไง 😂 ดีใจทั้งเขิน ทั้งอาย แต่ก็ไม่รู้เขาจะจำเราได้ไหม เขาก็กำลังไปต่อคิว วันนั้นคน 2000 กว่าอ่ะ มหาลัยจัดตรวจร่างกายมันมีหลายคณะ ตอนนั้นก็มีเพื่อนหลายๆคณะจะไปนั่งต่อคิว เราก็จะไปนั่งแถวหลังคนที่เราชอบเพราะกลัวได้นั่งใกล้เพราะอาย555 พอแถวนั้นเต็ม เราก็มานั่งอีกแถวตอนแถวติดกัน คือเราต้องไปตามเพื่อน เลือกไม่ได้เดี๋ยวไม่ได้ไปตามเพื่อน เราก็บอกเพืรอนเราให้ไปนั่งก่อนเพราะตรงนั้นตรงกับเขาพอดี พอนัางไปนั่งมาเขาเลืรอนขึ้นไป สรุปแล้วเราได้นั่งข้างเขา 1 ชม.กว่าๆ คือใจ อายด้วย นั่งไม่พูดไม่จาค่ะทางนี้ ก้ทหน้าอย่างเดียว นั่งใกล้กันเลย เราเขินมากๆเลย ครั้งนี้คือครั้งล่าสุดที่ไม่รู้ว่ามันคือเรื่องบังเอิญหรือพรหมลิขิต ? อันนี้เราอยากถามความคิดเห็นคนอื่นนะคะ ? 😁 ปล.เราเป็นคนขี้อาย คิดว่าตัวเองไม่สวย เวลาจะชอบจะรักใครเราไม่กล้าที่จะรักด้วยซ้ำ เรายังไม่เคยมีแฟน แต่เวลาเราแอบชอบใครจะมีคนใกล้ตัวเราได้คบและได้คุยกับคนที่เราแอบชอบเป็นแบบนี้ทุกคนเลยที่เราชอบที่ผ่านมา และคนนี้เราเห็นพี่รหัสเราที่ รร เก่า ไปกดสติกเกอร์ว้าว ฮ่าๆ บ่อยๆ ก็แอบคิดเหมือนกันว่ากลัวเป็นเหมือนครั้งที่มา  😢 ไว้รอดูว่าเราจะได้เรียนเซคเดียวกันรึเปล่า? 😊