เราเรียนจบแล้วกำลังจะได้งานทำค่ะ
ต้องอยู่บ้านญาติไปก่อนระหว่างรอทำงาน ตอนนี้อยู่มา 2 เดือนกว่าแล้ว
ตามมารยาทอยู่บ้านคนอื่นก็ต้องทำงานบ้าน ไม่เข้านอนดึกเกรงใจเจ้าของบ้าน อึดอัดค่ะคือจะเดิน ไปไหนมาไหนก็เกรงใจ ทำตัวไม่ถูก ทำอะไรติด ๆ ขัด ๆ
แต่ปัญหาคือน้าสะใภ้แกชอบทำบ้านรก ไม่เก็บของ (เรากลับจากสัมภาษณ์งานกลับถึงบ้านดึกคือช็อค ทำไมบ้านรกแบบนี้) บางทีเอาจานข้าวหรือขนมไปกินหน้าทีวีพอกินเสร็จก็ลุกเลยไม่เก็บ ทำแบบนี้ประจำเลยค่ะ เราท้อแท้คนแบบนี้มันมีด้วยเหรอเนี่ย TT__TT เราเหมือนคนใช้ไปเลย ก็อดทน เลยคิดแผนลองใจน้าสะใภ้โดยไม่กวาดบ้าน 1 วันเพื่อจะลองดูว่าแกจะทำยังไง ปรากฎว่าเช้านี้แกไปฟ้องสามี (น้าเราเอง) ว่าเราไม่ช่วยทำงานบ้าน เราเละเลยล่ะค่ะ คิดผิดมากที่ลองใจ เราพลาดมากที่คิดแบบนี้ แต่น้าเราไม่ได้ดุด่าว่าอะไรเลย เลยเก็ทว่างานบ้านทุกอย่างตอนที่เรายังไม่มาอยู่คือน้าเราเป็นคนทำเองหมด สรุปเราก็ต้องทำแบบนี้วนลูปไป T_T
ทีนี้น้าเรามาขอให้เราช่วยเลี้ยงน้อง ตอนแรกเรางงมากค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนที่เป็นแม่ (น้าสะใภ้) ถึงเลี้ยงลูกตัวเองไม่ได้แต่น้าสะใภ้ไม่ได้เลี้ยงลูกเองยายเราเป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เป็นทารก เพิ่งรับช่วงต่อมาเลี้ยงตอนเข้าอนุบาล (น้าสะใภ้เป็นแม่บ้านค่ะ) น้าสะใภ้อาจจะไม่ถนัดเลี้ยงดูเด็ก น้าเราให้เหตุผลว่าเมียแกดูลูก 2 คนไม่ทันในเวลาเดียวกัน เรางงมากค่ะคือเพราะอะไรถึงเลี้ยงลูกตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าช่วยน้องอาบน้ำหรือเล่นเป็นเพื่อนเราทำได้ค่ะ เรื่องสอนการบ้านคือน้าเราจะสอนเอง เราเข้ากับเด็ก ๆ ได้ดีมาก เด็ก ๆ ชอบเล่นกับเรา แต่น้าสะใภ้ไม่ชอบให้ลูกมายุ่งกับเรา ทำตัวไม่ถูกเลย ถ้าเราจะเอ่ยปากบอกว่าอยากช่วยจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้
ส่วนน้าสะใภ้นั้นไม่ชอบเราเท่าไหร่ เราก็ไม่เครียดอะไร เฉย ๆ ต่างคนต่างอยู่ คือต่อหน้าน้าเราแกจะทำดีมากจนมองออกว่ามันเยอะ แต่ลับหลังน้าเรานี่คนละคนเลย เราก็งงว่าจะเฟคกันไปทำไม เราก็พยายามเข้าหาแกนะคะมีถามเรื่องแต่งหน้า เรื่องโน่นนี่ตามประสาผู้หญิงแต่ไม่เป็นผลค่ะ เราเลยทำใจว่าถ้าเขาถามก็จะตอบ แต่ถ้าไม่ถามก็ไม่ตอบ
ระหว่างรอวันทำงานก็ท้อมาก เจอเรื่องแบบนี้มันเก็บกดค่ะ เรื่องญาติมันเปราะบาง แต่ก็ช่างมันไม่ลง ไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่ไม่อยากทำให้ท่านกลุ้มใจ
ปรึกษาค่ะ ขอวิธีอยู่บ้านญาติอย่างไรให้มีความสุข
ต้องอยู่บ้านญาติไปก่อนระหว่างรอทำงาน ตอนนี้อยู่มา 2 เดือนกว่าแล้ว
ตามมารยาทอยู่บ้านคนอื่นก็ต้องทำงานบ้าน ไม่เข้านอนดึกเกรงใจเจ้าของบ้าน อึดอัดค่ะคือจะเดิน ไปไหนมาไหนก็เกรงใจ ทำตัวไม่ถูก ทำอะไรติด ๆ ขัด ๆ
แต่ปัญหาคือน้าสะใภ้แกชอบทำบ้านรก ไม่เก็บของ (เรากลับจากสัมภาษณ์งานกลับถึงบ้านดึกคือช็อค ทำไมบ้านรกแบบนี้) บางทีเอาจานข้าวหรือขนมไปกินหน้าทีวีพอกินเสร็จก็ลุกเลยไม่เก็บ ทำแบบนี้ประจำเลยค่ะ เราท้อแท้คนแบบนี้มันมีด้วยเหรอเนี่ย TT__TT เราเหมือนคนใช้ไปเลย ก็อดทน เลยคิดแผนลองใจน้าสะใภ้โดยไม่กวาดบ้าน 1 วันเพื่อจะลองดูว่าแกจะทำยังไง ปรากฎว่าเช้านี้แกไปฟ้องสามี (น้าเราเอง) ว่าเราไม่ช่วยทำงานบ้าน เราเละเลยล่ะค่ะ คิดผิดมากที่ลองใจ เราพลาดมากที่คิดแบบนี้ แต่น้าเราไม่ได้ดุด่าว่าอะไรเลย เลยเก็ทว่างานบ้านทุกอย่างตอนที่เรายังไม่มาอยู่คือน้าเราเป็นคนทำเองหมด สรุปเราก็ต้องทำแบบนี้วนลูปไป T_T
ทีนี้น้าเรามาขอให้เราช่วยเลี้ยงน้อง ตอนแรกเรางงมากค่ะว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมคนที่เป็นแม่ (น้าสะใภ้) ถึงเลี้ยงลูกตัวเองไม่ได้แต่น้าสะใภ้ไม่ได้เลี้ยงลูกเองยายเราเป็นคนเลี้ยงตั้งแต่เป็นทารก เพิ่งรับช่วงต่อมาเลี้ยงตอนเข้าอนุบาล (น้าสะใภ้เป็นแม่บ้านค่ะ) น้าสะใภ้อาจจะไม่ถนัดเลี้ยงดูเด็ก น้าเราให้เหตุผลว่าเมียแกดูลูก 2 คนไม่ทันในเวลาเดียวกัน เรางงมากค่ะคือเพราะอะไรถึงเลี้ยงลูกตัวเองไม่ได้ แต่ถ้าช่วยน้องอาบน้ำหรือเล่นเป็นเพื่อนเราทำได้ค่ะ เรื่องสอนการบ้านคือน้าเราจะสอนเอง เราเข้ากับเด็ก ๆ ได้ดีมาก เด็ก ๆ ชอบเล่นกับเรา แต่น้าสะใภ้ไม่ชอบให้ลูกมายุ่งกับเรา ทำตัวไม่ถูกเลย ถ้าเราจะเอ่ยปากบอกว่าอยากช่วยจะโดนอะไรบ้างก็ไม่รู้
ส่วนน้าสะใภ้นั้นไม่ชอบเราเท่าไหร่ เราก็ไม่เครียดอะไร เฉย ๆ ต่างคนต่างอยู่ คือต่อหน้าน้าเราแกจะทำดีมากจนมองออกว่ามันเยอะ แต่ลับหลังน้าเรานี่คนละคนเลย เราก็งงว่าจะเฟคกันไปทำไม เราก็พยายามเข้าหาแกนะคะมีถามเรื่องแต่งหน้า เรื่องโน่นนี่ตามประสาผู้หญิงแต่ไม่เป็นผลค่ะ เราเลยทำใจว่าถ้าเขาถามก็จะตอบ แต่ถ้าไม่ถามก็ไม่ตอบ
ระหว่างรอวันทำงานก็ท้อมาก เจอเรื่องแบบนี้มันเก็บกดค่ะ เรื่องญาติมันเปราะบาง แต่ก็ช่างมันไม่ลง ไม่กล้าปรึกษาพ่อแม่ไม่อยากทำให้ท่านกลุ้มใจ