19/7/2017
สวัสดีชาวพันทิปทุกคน นี่เป็นครั้งแรกที่เราตั้งและเขียนกระทู้ขึ้นมา (เคยเห็นแต่ในเฟสบุ๊คแชร์เรื่องราวกันมาก็ไม่เคยคิดว่าจะได้มาเขียนกับเขาบ้าง)
ปกติก็เป็นที่ไม่ค่อยชอบเราเรื่องอะไรหรือเรื่องส่วนตัวสักเท่าไหร่แต่พอมันถึงว่าที่อัดอั้นตันใจก็เกิดความอยากจะระบายหรือต้องการความคิดเห็นต่างๆ
เพื่อปรับปรุงและแก้ไขในสิ่งที่เกิด อาจจะไม่ค่อยเก่งในเรื่องของการเขียนบทความหรือเรื่องเล่าสักเท่าไหร่อาจจะบรรยายออกมาได้ไม่ดีนัก _/\_
อยากจะมาแชร์เรื่องราวทั้งร้าย ดี เพื่อว่าวันนึงจะได้รักอย่างเข้าใจกัน จะไม่จากกันไปไหนอีกเหมือนที่ผ่านๆมา เก็บไว้อ่านเป็น Storiesk2
(และพร้อมที่จะปรับปรุง แก้ไขทุกอย่าง) เพื่อว่าใครได้มาอ่านและนึกถึงกันเรื่องราวของตัวเองบ้าง!!
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก็จะขอเกริ่นไว้ก่อนว่า เรื่องมันอาจจะยาวนิดนึงหรืออาจจะมาก^^' จะขอเล่าเป็นตอนๆละกัน
1.
เรื่องที่เราจะเล่านั้นก็เป็นเรื่องของเอ ซึ่งเป็นเรื่องของความรักนั้นแหละ ขอแนะนำตัวละครเลยแล้วกัน เอกับบีเป็นแฟนกันชื่อของเขานั้นจะคล้ายๆกันเรียกกันจนติดหูเลยแหละ
เอ กับ บี ก็เป็นเหมือนคู่รักทั่วๆไปนั่นแหละ แต่จะต่างตรงที่ ทั้งคู่เป็นผู้หญิง หรือทอม ดี้นั้นเอง (ไม่ใช่เกย์หรือเลสเบี้ยนแต่อย่างใด) ทุกวันนี้ทั้งคู่ก็เป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไป บีอยากเป็นแอร์ และบีมีความตั้งใจมากส่วนเอก็เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในตอนนี้
เอและบีคบกันมานานรู้จักกันมานานรวมถึงทางบ้านด้วย
ย้อนไปประมาณ 9 -10 ปีได้ (นานเว่อ!!) น่าจะประมาณปี 2551หรือปี 2008ได้
ตอนนั้นเป็นช่วงกำลังจะขึ้น ปวช. เอก็ได้มาเรียนอยู่ กทม.แถวบางแค (ปกติเอนั้นอยู่จะสมุทรปราการหรือสุขสวัสดิ์) ซึ่งตอนนั้นเอมาเรียนกับเพื่อนอีก 4 คน (เป็น ญ 3 กระเทย 1) มี ปุย กอย นิ่ม เม (นามสมมุติ) ซึ่งพวกเอและเพื่อนๆเลือกจะขึ้นรถรับส่งของทางโรงเรียนกันเนื่องจากมันไกลมาก
ก่อนที่จะเปิดเทอมนั้นทางโรงเรียนจะมีการเข้าค่ายละลายพฤติกรรม3วัน2คืน แต่ที่ไหนนั้นแต่ที่ไหนนั้นก็จำไม่ได้แล้ว5555+ บอกก่อนว่าแก๊งค์ของเอจะกวน ซน ดื้อมาก พอถึงค่ายก็มีกิจกรรมให้ทำมากมายทั้งได้เพื่อนใหม่ได้รู้จักใครใหม่ๆและได้รักเพื่อนมากขึ้นพอตกดึกถึงเวลาเข้านอนทางค่ายเข้าจะแยก ญ/ช คนละโรงนอนแต่ละโรงนอนจะมีสองชั้น เอกับกลุ่มเพื่อนก็ได้เลือกที่นอนชั้นล่างแต่ก็จะมีพวกที่นอนแล้วบางกลุ่มก็นั่งคุยกันแต่ก็เป็นซะส่วนน้อย ตอนนั้นเอกับเพื่อนก็เล่นกันวิ่งไปมาไม่ยอมนอนกวนคนนู้นทีคนนี้ที จนเอหาไอ้กอยไม่เจอก็เลยปีนบันได้ขึ้นไปชั้นสองเห็นผู้หญิงนั่งหันหลังอยู่ (ไอ้เอก็คิดว่าเนี้ยไอ้กอยชัวร์) ตอนนั้นที่เห็นเขาใส่เสื้อที่จะเป็นแบบผูกคอซึ่งฮิตในยุคนั้น555+
พอเห็นปุ๊บเอก็ดึงโบว์ที่ผูกอยู่เลยจ้า สักพักนางจามคะ ฮัดเชย!! และค่อยๆหันมา ตึง!! (สตั้นไปสามวิ ไม่ใช่ไอ้กอยวะ)
เอ : อ้าว ไม่สบายหรอ (พร้อมกับค่อยๆผูกเสื้อนั้นให้กลับไปในสภาพเดิม)
ผญ : อื้ม ใช่ ไม่สบาย
เอ : ขอโทษทีนะเราคิดว่าเพื่อนเรา ^^ ละบอกเขาว่า ไปละนะ (ยิ้มอ่อน)
ผญ : ^^ พยักหน้า
ละนั้นคือจุดเริ่มต้นของรักแรกพบเลยแหละ 555+ แต่ตอนนั้นเอก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรมากจนกลับจากค่ายและมาถึงวันเปิดเทอมเอกับปุยได้อยู่ห้อง1
กอย นิ่ม อยู่ห้อง3 ส่วนนังเมนั้นได้อยู่ห้อง6 ค่ะเนื่องจากเขาแยกกันไปตามเกรดเฉลี่ยในวุติม.3 (พอดีเป็นคนเรียนดี555) และทางโรงเรียนก็จะมีกิจกรรมทุกวันศุกร์นั่นก็คือการเข้าชมรมนั้นเอง พอถึงเวลาเลือกชมรมเอ ปุย กอย เลือกอยู่ชมรมเดียวกันคือชมรมการตลาด และหลังจากเลืกชมรมเสร็จนั่น เอเห็นนิ่มกับเมยืนคุยกับ ผญ ที่เราเจอที่ค่ายอยู่สักพักหลังจากนั้นนิ่มกับเมก็เดินมา
เอ : นิ่ม อยู่ชมรมไรอะ
นิ่ม : ชมรมลูกทุ่งแอนด์แดนซ์กะอิเมนี่แหละ
เอ : อ่อ หรอ ละคนนั้นใครอะ ชื่อไร
นิ่ม : ชื่อ บี ทำไมอะ ชอบหรอ แหม่!!!
อิเม : ชอบหรอเดะกูบอกให้ เขาอยู่ห้องเดียวกับกูค่า
เอ : เขิน >\\\\< จริงดิ เคๆ
หลังจากวันนั้นไม่นานนังเมเขาก็จัดให้สมใจคะ ไปบอกเขาว่าเอชอบ ไปขอเบอร์มาให้จนเอกับบีได้คุยกัน คุยกันสักพักไม่นานเอก็ขอบีเป็นแฟนเลยและบีก็ตอบตกลง
หลังจากนั้นเอและก็คบกันเรื่อยมา ทุกๆการเปลี่ยนคาบเรียนทั้งคู่จะเดินมาเจอกันที่กลางตึกเสมอ เป็นแบบนี้อยู่ตลอดภาคเรียนก่อนที่จะเลือกสาขาเอและบีคบกันจนทุกคนรู้จักรวมไปถึงอาจารย์ของโรงเรียนด้วย (วีรกรรมเยอะเพราะช่วงนั้นเอเจ้าชู้มากมาย) ทั้งคู่ขออาจารย์ กาย (นามสมมติ) ให้ได้อยู่ห้องเดียวกัน ตอนนั้นปุย ก้อย นิ่ม เม เลือกเรียนสาขาคอมพิวเตอร์ ส่วนเอเลือกสาขาการบัญชีเหมือนกันกับแฟน
และสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้อยู่ห้องเดียวกันเราดีใจกันมาก ช่วงนั้นตัวติดกันตลอดไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม จากที่เอเคยนั่งรถโรงเรียนก็กลายมาเป็นนั่งรถเมล์ซึ่งบีก็เป็นคนสอนให้นั่งครั้งแรก จำได้เลยครั้งแรกที่นั่งไปหลงกันอยู่ที่สนามหลวง
ทุกๆเช้าเราทั้งคู่จะไปนัดเจอกันที่เดอะมอลล์บางแคเพื่อที่จะรอขึ้นรถเมล์สาย80ไปโรงเรียนพร้อมกันและจะซื้อไก่ทอดกินกันก่อนทุกเช้าทำกันแบบนี้ทุกวัน ส่วนตอนเย็นก็เหมือนกันเราทั้งคู่จะมาแยกกันที่เดอะมอลล์บางแค เออ!! (ลืมบอกไปบีจะอยู่แถวคลองทวีวัฒนาส่วนเออยู่สุขสวัสดิ์) เป็นกันแบบนี้อยู่เสมอจนเป็นกิจวัตรประจำวัน แต่เนื่องด้วยความเจ้าชู้ของเอนั้นก็ทำให้คู่ของเอและบีมีปัญหาอยู่บ่อยๆ
บีเป็นคนที่ขี้หึงมากจนไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเอเลย ส่วนเอกับเพื่อนนะหรอก็ค่อยๆห่างหายกันไปมีคุยกันบ้างแต่ก็น้อยลงจนไม่ค่อยได้คุย
ตอนนั้นเอเจ้าชู้มาก ชอบแอบคุยกับคนนู้นคนนี้และทุกครั้งบีก็จะจับได้เสมอสุดท้ายเอก็เลือกบี เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งเอทำให้บีสียใจอยู่หลายหนจนมีครั้งนึงเอกับบีไม่คุยกันเป็นช่วงใกล้สอบ จนถึงสันสอบเอเห็นว่าเหมือนมีทอมคนนึงมาคุยมาปลอบบีอยู่ เอไม่พอใจมากหลังจากวันนั้นจึงพยายามคิดหาวิธีไปง้อบี ทำเป็นรูปติดฟิวเจอร์บอร์ดมาวางหน้าห้องหลังจากเข้าแถวเสร็จเพื่อนๆทุกคนก็ช่วยกันเชียร์จนบียอมคืนดีด้วย เพื่อนๆต่างก็พากันเฮฮายกใหญ่ เอก็สัญญากับบีว่าจะไม่มีจะไม่ทำอีกผ่านไปนานใช้ชีวิตกันเหมือนเดิมปกติ จนครั้งนึงทะเลาะกันและเอดันไปคุยกับพี่ ปวส. คราวนี้บีก็จับได้อีกและเอก็เลิกยุ่งกับพี่เขาไป
จนวันนึงอยู่ดีๆบีก็บอกให้เอกลับรถโรงเรียนตอนแรกเอก็งงแต่พอบีบอกว่าจะไปไหนนี่แหละก็เลยไม่ได้เอ๊ะใจก็คุยกันปกติ แต่ระหว่างที่คุยกันเอได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันแล้วสักพักสายก็ตัดไปจากนั้นก็ติดต่อบีไม่ได้เลยจนมาถึงบ้าน เพื่อนของบีก็โทรมาหา
ฟอย : เอ ตอนนี้ บี อยู่โรงพยาบาลนะ
เอ : (ตกใจมาก) อ้าวเป็นไร โรงพยาบาลไหน
ฟอย : เออ ค่อยคุย ถ้าจะมาก็รีบมาเถอะ บี มันหัวแตก
เอตกใจมากรีบนั่งแท๊กซี่จากบ้านไปหาบีกับพ่อ2คน พอมาถึง รพ. เอก็เจอพ่อของบี และเห็นบีในสภาพเลอะคราบเลือดเอก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นจนรู้ว่าบีไปทะเลาะกับพี่ปวส.ที่เอเคยคุยแล้วเกิดมีอารมณ์กันขึ้นมา (ปกติบีเป็นคนที่ไม่ค่อยจะยอมใครสักเท่าไหร่) พี่ ปวส.เหมือนว่าจะใช้รองเท้าคันชู(ส้นเข็ม)ฟาดหัว บี ก็เลยโดนส่งมา รพ.นี่แหละ ตอนนั้นก็เป็นเรื่องราวใหญ่โตเนื่องจากพ่อของบี เป็นตำรวจมียศเขาก็ไม่ยอมแต่ฝ่ายทางบ้านพี่ปวส.ได้ขอไว้ จากที่พี่ปวส.จะโดนทางโรงเรียนไล่ออกทันทีก็กลายเป็นว่าได้สอบเทอมนั้นแล้วจึงให้ออก ส่วน บี โดนพักการเรียน 1 เดือน ส่วนเอตอนแรกก็ไปเรียนปกติไปเฝ้าบีที่รพ.บ้าง(บีอยู่ รพ.ประมาณ3คืน) จนบีขอเอให้อยู่ด้วยเอจึงไม่ได้ไปเรียน และหลังจากทางบ้านมารับบีที่ รพ.เขาก็ชวนให้เอไปบ้านด้วยและขออนุญาติทางบ้านเอให้ ครั้งนั้นเอก็ได้ไปเที่ยวกับครอบครัวของบีครั้งแรก เอกับบีอยู่ด้วยกันจนถึงเวลาที่ต้องมาเรียนก็มาเรียนพร้อมกันตอนนั้นทุกอย่างกำลังดีลงตัวแล้วทั้งคู่ก็ขึ้น ปวช.2 บีจะได้เป็นหลีดกีฬาสีแทบทุกปีเอก็จะคอยไปเฝ้าไปดูไปรอตอนซ้อมตลอดในทุกๆปี แต่ปีนี้เอดันไปเล่นกับรุ่นน้องคนนึงและน้องเขาก็เล่นด้วยเลยแอบคุยกันสักพักจนบีก็จับได้เพราะพี่ที่สอนหลีดมาเห็นเอนั่งคุยกับน้องคนนั้น (บีสนิทกับพี่ที่สอนหลีด) สุดท้ายเอก็เลือกที่จะอยู่กับบี หลังจากนั้นเอก็ค่อยๆเริ่มเจ้าชู้น้อยลง และใส่ใจบีมากขึ้นทุกอย่างยังเหมือนเดิม คุยกันโทรหากันทุกวันไม่ว่างเว้น เจอกันทุกเช้าเย็นวันจันทร์-ศุกร์บางอาทิตเราจะมาอยู่บ้านบี เสาร์-อาทิตย์ บีจะไปอยู่บ้านเอในทุกๆวันศุกร์ทั้งคู่จะหอบกระเป๋ามากมายเพื่อเตรียมกลับบ้านจนเพื่อนๆต่างก็พากันแซวเป็นแบบนี้อยู่ตลอด เอกับบีรักกันมากเราชอบเลี้ยงสัตว์เราชอบเอากระรอกไปโรงเรียน
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
บ้างทีก็เอาลูกหมาไปชื่อบังเอิญ (ไปเดินสวนจตุจักรเจอแล้วอยู่ดีๆก็อยากได้ก็เลยซื้อมาตอนนั้นเงินไปพอด้วยต้องยืมเพื่อนกันเพิ่มไอ้คนขายก็เชียร์บอกว่าเป็นพุดเดิ้ลทอยถ้าไม่ทอยให้เอากลับไปคืนทุกวันนี้เลี้ยงมายังไม่รู้เลยว่ามันทอยตรงไหนวะตัวเบ้อเริ่ม555)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เอกับบีก็รักกันดี เราชอบทำอะไรเหมือนๆกันชอบแต่งตัวตล้ายๆกัน ทุกๆอย่างแทบจะเหมือนกันไปหมด ขนาดเรื่องกินยังชอบเหมือนกัน จะพูดอะไรบ้างทีก็พูดออกมาพร้อมๆกัน ตั้งe-mail เหมือนกันใช้รหัสวันครบรอบ แรกๆก็คิดว่าบังเอิญ แปลก แต่มันก็ดีมันทำให้เราเข้าใจกันง่ายขึ้นผ่านไปจนสักพัก บี เริ่มเปลี่ยนไปช่วงนั้นเป็นช่วง ปวช.3 ใกล้จะจบแล้ว จากที่เคยสนใจกันมันเริ่มน้อยลง ส่วนเอจากที่ไม่ค่อยสนใจก็สนใจมากขึ้นไม่เจ้าชู้และรักบีมากขึ้นๆทุกวัน
**** ยัง ยังไม่จบนะคะ ****
(ชื่อคนอาจจะแปลกๆหน่อยเพราะไม่รู้จะใช่นามสมมติแบบไหน_/\_)
ปล.มือใหม่หัดเขียน^^'
ชีวิตจริงยิ่งกว่าคลับฟายเดย์!!! (ย้อนเวลา)
สวัสดีชาวพันทิปทุกคน นี่เป็นครั้งแรกที่เราตั้งและเขียนกระทู้ขึ้นมา (เคยเห็นแต่ในเฟสบุ๊คแชร์เรื่องราวกันมาก็ไม่เคยคิดว่าจะได้มาเขียนกับเขาบ้าง)
ปกติก็เป็นที่ไม่ค่อยชอบเราเรื่องอะไรหรือเรื่องส่วนตัวสักเท่าไหร่แต่พอมันถึงว่าที่อัดอั้นตันใจก็เกิดความอยากจะระบายหรือต้องการความคิดเห็นต่างๆ
เพื่อปรับปรุงและแก้ไขในสิ่งที่เกิด อาจจะไม่ค่อยเก่งในเรื่องของการเขียนบทความหรือเรื่องเล่าสักเท่าไหร่อาจจะบรรยายออกมาได้ไม่ดีนัก _/\_
อยากจะมาแชร์เรื่องราวทั้งร้าย ดี เพื่อว่าวันนึงจะได้รักอย่างเข้าใจกัน จะไม่จากกันไปไหนอีกเหมือนที่ผ่านๆมา เก็บไว้อ่านเป็น Storiesk2
(และพร้อมที่จะปรับปรุง แก้ไขทุกอย่าง) เพื่อว่าใครได้มาอ่านและนึกถึงกันเรื่องราวของตัวเองบ้าง!![Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ก็จะขอเกริ่นไว้ก่อนว่า เรื่องมันอาจจะยาวนิดนึงหรืออาจจะมาก^^' จะขอเล่าเป็นตอนๆละกัน
1.
เรื่องที่เราจะเล่านั้นก็เป็นเรื่องของเอ ซึ่งเป็นเรื่องของความรักนั้นแหละ ขอแนะนำตัวละครเลยแล้วกัน เอกับบีเป็นแฟนกันชื่อของเขานั้นจะคล้ายๆกันเรียกกันจนติดหูเลยแหละ
เอ กับ บี ก็เป็นเหมือนคู่รักทั่วๆไปนั่นแหละ แต่จะต่างตรงที่ ทั้งคู่เป็นผู้หญิง หรือทอม ดี้นั้นเอง (ไม่ใช่เกย์หรือเลสเบี้ยนแต่อย่างใด) ทุกวันนี้ทั้งคู่ก็เป็นมนุษย์เงินเดือนทั่วๆไป บีอยากเป็นแอร์ และบีมีความตั้งใจมากส่วนเอก็เป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่งในตอนนี้
เอและบีคบกันมานานรู้จักกันมานานรวมถึงทางบ้านด้วย
ย้อนไปประมาณ 9 -10 ปีได้ (นานเว่อ!!) น่าจะประมาณปี 2551หรือปี 2008ได้
ตอนนั้นเป็นช่วงกำลังจะขึ้น ปวช. เอก็ได้มาเรียนอยู่ กทม.แถวบางแค (ปกติเอนั้นอยู่จะสมุทรปราการหรือสุขสวัสดิ์) ซึ่งตอนนั้นเอมาเรียนกับเพื่อนอีก 4 คน (เป็น ญ 3 กระเทย 1) มี ปุย กอย นิ่ม เม (นามสมมุติ) ซึ่งพวกเอและเพื่อนๆเลือกจะขึ้นรถรับส่งของทางโรงเรียนกันเนื่องจากมันไกลมาก
ก่อนที่จะเปิดเทอมนั้นทางโรงเรียนจะมีการเข้าค่ายละลายพฤติกรรม3วัน2คืน แต่ที่ไหนนั้นแต่ที่ไหนนั้นก็จำไม่ได้แล้ว5555+ บอกก่อนว่าแก๊งค์ของเอจะกวน ซน ดื้อมาก พอถึงค่ายก็มีกิจกรรมให้ทำมากมายทั้งได้เพื่อนใหม่ได้รู้จักใครใหม่ๆและได้รักเพื่อนมากขึ้นพอตกดึกถึงเวลาเข้านอนทางค่ายเข้าจะแยก ญ/ช คนละโรงนอนแต่ละโรงนอนจะมีสองชั้น เอกับกลุ่มเพื่อนก็ได้เลือกที่นอนชั้นล่างแต่ก็จะมีพวกที่นอนแล้วบางกลุ่มก็นั่งคุยกันแต่ก็เป็นซะส่วนน้อย ตอนนั้นเอกับเพื่อนก็เล่นกันวิ่งไปมาไม่ยอมนอนกวนคนนู้นทีคนนี้ที จนเอหาไอ้กอยไม่เจอก็เลยปีนบันได้ขึ้นไปชั้นสองเห็นผู้หญิงนั่งหันหลังอยู่ (ไอ้เอก็คิดว่าเนี้ยไอ้กอยชัวร์) ตอนนั้นที่เห็นเขาใส่เสื้อที่จะเป็นแบบผูกคอซึ่งฮิตในยุคนั้น555+
พอเห็นปุ๊บเอก็ดึงโบว์ที่ผูกอยู่เลยจ้า สักพักนางจามคะ ฮัดเชย!! และค่อยๆหันมา ตึง!! (สตั้นไปสามวิ ไม่ใช่ไอ้กอยวะ)
เอ : อ้าว ไม่สบายหรอ (พร้อมกับค่อยๆผูกเสื้อนั้นให้กลับไปในสภาพเดิม)
ผญ : อื้ม ใช่ ไม่สบาย
เอ : ขอโทษทีนะเราคิดว่าเพื่อนเรา ^^ ละบอกเขาว่า ไปละนะ (ยิ้มอ่อน)
ผญ : ^^ พยักหน้า
ละนั้นคือจุดเริ่มต้นของรักแรกพบเลยแหละ 555+ แต่ตอนนั้นเอก็ยังไม่ได้รู้สึกอะไรมากจนกลับจากค่ายและมาถึงวันเปิดเทอมเอกับปุยได้อยู่ห้อง1
กอย นิ่ม อยู่ห้อง3 ส่วนนังเมนั้นได้อยู่ห้อง6 ค่ะเนื่องจากเขาแยกกันไปตามเกรดเฉลี่ยในวุติม.3 (พอดีเป็นคนเรียนดี555) และทางโรงเรียนก็จะมีกิจกรรมทุกวันศุกร์นั่นก็คือการเข้าชมรมนั้นเอง พอถึงเวลาเลือกชมรมเอ ปุย กอย เลือกอยู่ชมรมเดียวกันคือชมรมการตลาด และหลังจากเลืกชมรมเสร็จนั่น เอเห็นนิ่มกับเมยืนคุยกับ ผญ ที่เราเจอที่ค่ายอยู่สักพักหลังจากนั้นนิ่มกับเมก็เดินมา
เอ : นิ่ม อยู่ชมรมไรอะ
นิ่ม : ชมรมลูกทุ่งแอนด์แดนซ์กะอิเมนี่แหละ
เอ : อ่อ หรอ ละคนนั้นใครอะ ชื่อไร
นิ่ม : ชื่อ บี ทำไมอะ ชอบหรอ แหม่!!!
อิเม : ชอบหรอเดะกูบอกให้ เขาอยู่ห้องเดียวกับกูค่า
เอ : เขิน >\\\\< จริงดิ เคๆ
หลังจากวันนั้นไม่นานนังเมเขาก็จัดให้สมใจคะ ไปบอกเขาว่าเอชอบ ไปขอเบอร์มาให้จนเอกับบีได้คุยกัน คุยกันสักพักไม่นานเอก็ขอบีเป็นแฟนเลยและบีก็ตอบตกลง
หลังจากนั้นเอและก็คบกันเรื่อยมา ทุกๆการเปลี่ยนคาบเรียนทั้งคู่จะเดินมาเจอกันที่กลางตึกเสมอ เป็นแบบนี้อยู่ตลอดภาคเรียนก่อนที่จะเลือกสาขาเอและบีคบกันจนทุกคนรู้จักรวมไปถึงอาจารย์ของโรงเรียนด้วย (วีรกรรมเยอะเพราะช่วงนั้นเอเจ้าชู้มากมาย) ทั้งคู่ขออาจารย์ กาย (นามสมมติ) ให้ได้อยู่ห้องเดียวกัน ตอนนั้นปุย ก้อย นิ่ม เม เลือกเรียนสาขาคอมพิวเตอร์ ส่วนเอเลือกสาขาการบัญชีเหมือนกันกับแฟน
และสุดท้ายทั้งคู่ก็ได้อยู่ห้องเดียวกันเราดีใจกันมาก ช่วงนั้นตัวติดกันตลอดไม่ว่าจะไปไหนก็ตาม จากที่เอเคยนั่งรถโรงเรียนก็กลายมาเป็นนั่งรถเมล์ซึ่งบีก็เป็นคนสอนให้นั่งครั้งแรก จำได้เลยครั้งแรกที่นั่งไปหลงกันอยู่ที่สนามหลวง
บีเป็นคนที่ขี้หึงมากจนไม่มีใครกล้าเข้ามายุ่งกับเอเลย ส่วนเอกับเพื่อนนะหรอก็ค่อยๆห่างหายกันไปมีคุยกันบ้างแต่ก็น้อยลงจนไม่ค่อยได้คุย
ตอนนั้นเอเจ้าชู้มาก ชอบแอบคุยกับคนนู้นคนนี้และทุกครั้งบีก็จะจับได้เสมอสุดท้ายเอก็เลือกบี เป็นแบบนี้อยู่หลายครั้งเอทำให้บีสียใจอยู่หลายหนจนมีครั้งนึงเอกับบีไม่คุยกันเป็นช่วงใกล้สอบ จนถึงสันสอบเอเห็นว่าเหมือนมีทอมคนนึงมาคุยมาปลอบบีอยู่ เอไม่พอใจมากหลังจากวันนั้นจึงพยายามคิดหาวิธีไปง้อบี ทำเป็นรูปติดฟิวเจอร์บอร์ดมาวางหน้าห้องหลังจากเข้าแถวเสร็จเพื่อนๆทุกคนก็ช่วยกันเชียร์จนบียอมคืนดีด้วย เพื่อนๆต่างก็พากันเฮฮายกใหญ่ เอก็สัญญากับบีว่าจะไม่มีจะไม่ทำอีกผ่านไปนานใช้ชีวิตกันเหมือนเดิมปกติ จนครั้งนึงทะเลาะกันและเอดันไปคุยกับพี่ ปวส. คราวนี้บีก็จับได้อีกและเอก็เลิกยุ่งกับพี่เขาไป
จนวันนึงอยู่ดีๆบีก็บอกให้เอกลับรถโรงเรียนตอนแรกเอก็งงแต่พอบีบอกว่าจะไปไหนนี่แหละก็เลยไม่ได้เอ๊ะใจก็คุยกันปกติ แต่ระหว่างที่คุยกันเอได้ยินเสียงเหมือนคนทะเลาะกันแล้วสักพักสายก็ตัดไปจากนั้นก็ติดต่อบีไม่ได้เลยจนมาถึงบ้าน เพื่อนของบีก็โทรมาหา
ฟอย : เอ ตอนนี้ บี อยู่โรงพยาบาลนะ
เอ : (ตกใจมาก) อ้าวเป็นไร โรงพยาบาลไหน
ฟอย : เออ ค่อยคุย ถ้าจะมาก็รีบมาเถอะ บี มันหัวแตก
เอตกใจมากรีบนั่งแท๊กซี่จากบ้านไปหาบีกับพ่อ2คน พอมาถึง รพ. เอก็เจอพ่อของบี และเห็นบีในสภาพเลอะคราบเลือดเอก็ถามว่าเกิดอะไรขึ้นจนรู้ว่าบีไปทะเลาะกับพี่ปวส.ที่เอเคยคุยแล้วเกิดมีอารมณ์กันขึ้นมา (ปกติบีเป็นคนที่ไม่ค่อยจะยอมใครสักเท่าไหร่) พี่ ปวส.เหมือนว่าจะใช้รองเท้าคันชู(ส้นเข็ม)ฟาดหัว บี ก็เลยโดนส่งมา รพ.นี่แหละ ตอนนั้นก็เป็นเรื่องราวใหญ่โตเนื่องจากพ่อของบี เป็นตำรวจมียศเขาก็ไม่ยอมแต่ฝ่ายทางบ้านพี่ปวส.ได้ขอไว้ จากที่พี่ปวส.จะโดนทางโรงเรียนไล่ออกทันทีก็กลายเป็นว่าได้สอบเทอมนั้นแล้วจึงให้ออก ส่วน บี โดนพักการเรียน 1 เดือน ส่วนเอตอนแรกก็ไปเรียนปกติไปเฝ้าบีที่รพ.บ้าง(บีอยู่ รพ.ประมาณ3คืน) จนบีขอเอให้อยู่ด้วยเอจึงไม่ได้ไปเรียน และหลังจากทางบ้านมารับบีที่ รพ.เขาก็ชวนให้เอไปบ้านด้วยและขออนุญาติทางบ้านเอให้ ครั้งนั้นเอก็ได้ไปเที่ยวกับครอบครัวของบีครั้งแรก เอกับบีอยู่ด้วยกันจนถึงเวลาที่ต้องมาเรียนก็มาเรียนพร้อมกันตอนนั้นทุกอย่างกำลังดีลงตัวแล้วทั้งคู่ก็ขึ้น ปวช.2 บีจะได้เป็นหลีดกีฬาสีแทบทุกปีเอก็จะคอยไปเฝ้าไปดูไปรอตอนซ้อมตลอดในทุกๆปี แต่ปีนี้เอดันไปเล่นกับรุ่นน้องคนนึงและน้องเขาก็เล่นด้วยเลยแอบคุยกันสักพักจนบีก็จับได้เพราะพี่ที่สอนหลีดมาเห็นเอนั่งคุยกับน้องคนนั้น (บีสนิทกับพี่ที่สอนหลีด) สุดท้ายเอก็เลือกที่จะอยู่กับบี หลังจากนั้นเอก็ค่อยๆเริ่มเจ้าชู้น้อยลง และใส่ใจบีมากขึ้นทุกอย่างยังเหมือนเดิม คุยกันโทรหากันทุกวันไม่ว่างเว้น เจอกันทุกเช้าเย็นวันจันทร์-ศุกร์บางอาทิตเราจะมาอยู่บ้านบี เสาร์-อาทิตย์ บีจะไปอยู่บ้านเอในทุกๆวันศุกร์ทั้งคู่จะหอบกระเป๋ามากมายเพื่อเตรียมกลับบ้านจนเพื่อนๆต่างก็พากันแซวเป็นแบบนี้อยู่ตลอด เอกับบีรักกันมากเราชอบเลี้ยงสัตว์เราชอบเอากระรอกไปโรงเรียน [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้ บ้างทีก็เอาลูกหมาไปชื่อบังเอิญ (ไปเดินสวนจตุจักรเจอแล้วอยู่ดีๆก็อยากได้ก็เลยซื้อมาตอนนั้นเงินไปพอด้วยต้องยืมเพื่อนกันเพิ่มไอ้คนขายก็เชียร์บอกว่าเป็นพุดเดิ้ลทอยถ้าไม่ทอยให้เอากลับไปคืนทุกวันนี้เลี้ยงมายังไม่รู้เลยว่ามันทอยตรงไหนวะตัวเบ้อเริ่ม555) [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
เอกับบีก็รักกันดี เราชอบทำอะไรเหมือนๆกันชอบแต่งตัวตล้ายๆกัน ทุกๆอย่างแทบจะเหมือนกันไปหมด ขนาดเรื่องกินยังชอบเหมือนกัน จะพูดอะไรบ้างทีก็พูดออกมาพร้อมๆกัน ตั้งe-mail เหมือนกันใช้รหัสวันครบรอบ แรกๆก็คิดว่าบังเอิญ แปลก แต่มันก็ดีมันทำให้เราเข้าใจกันง่ายขึ้นผ่านไปจนสักพัก บี เริ่มเปลี่ยนไปช่วงนั้นเป็นช่วง ปวช.3 ใกล้จะจบแล้ว จากที่เคยสนใจกันมันเริ่มน้อยลง ส่วนเอจากที่ไม่ค่อยสนใจก็สนใจมากขึ้นไม่เจ้าชู้และรักบีมากขึ้นๆทุกวัน
**** ยัง ยังไม่จบนะคะ ****
(ชื่อคนอาจจะแปลกๆหน่อยเพราะไม่รู้จะใช่นามสมมติแบบไหน_/\_)
ปล.มือใหม่หัดเขียน^^'