เราเป็นคนทีเชื่อคนง่ายมากค่ะ ใครพูดอะไรเราเชื่อหมด ให้ทำไรเราก็เชื่อหมด (บางทีเพื่อนบอกให้ยกมือเราก็ยกเลย ไม่คิดหลังจากนั้น 5 วิ ถึงคิดว่ายกทำไม? ) บางทีก็คิดนะว่าทำไมต้องซื่อจนเซ่อ เรื่องทันคนไม่ต้องพูดถึงเลยค่ะ โดนเพื่อนหลอกบ่อยมากกกกกกกกกกก
บางทีเพื่อนแกล้งพูดเล่นเราก็เชื่อ แล้วก็ในวันวันนึงปล่อยไก่บ่อยมากค่ะ เดินสดุดบ้าง เหยียบกระโปรงตัวเองบ้าง เคยเดินไปจูงมือใครก็ไม่รู้ด้วยค่ะ คิดว่าเป็นเพื่อนค่ะ นี่ไม่ถึง 1% นะคะ เศร้ากับตัวเองมากทำไมเป็นคนแบบนี้ แล้วบางทีพูดอะไรไปคนอื่นก็ไม่รู้เรื่องค่ะ (ชอบพูดภาษาตัวเอง) เคยพูดออกไปแล้วเพื่อนเงียบหมดไม่เข้าใจที่เราพูดอ่าค่ะ โมเม้นกาบินผ่านเลย บางทีก็ฟังที่คนอื่นพูดไม่รู้เรื่องค่ะ บกพร่องเรื่องการสื่อสารมากค่ะ และเราก็มีจินตนาการที่สูงมากผิดปกติ มีความคิดฟุ้งๆอ่าค่ะมองอะไรดีไปหมด ความคิดเด็กๆ เช่น คนจีนสมัยก่อนบินได้จริงไหม? อีกหนึ่งอย่างที่ไม่ชอบเลยคือ เรากลัวผู้ชาย (ไม่มากแต่เข้าใกล้มากไม่ได้) ถ้าเข้าใกล้มากเราจะเกร็งมากๆ ถ้ามีผู้ชายยืนอยู่ข้างหน้าเรายอมเดินอ้อม ไม่กล้าสบตาผู้ชาย ยิ่งถ้าอยู่ในลิฟเราจะเกร็งมากๆ หายใจไม่ทั่วท้องเลย ถ้าเลี่ยงได้เราจะไม่เข้าใกล้ผู้ชาย บางคนอาจจะตลกแต่เราไม่ตลกเลยเรากลัวจริงๆ แต่ว่าเราก็มีเพื่อนผู้ชายนะ ถ้าเพื่อนเราคุยได้เข้าใกล้ได้แปลกไหม? คือร่วมๆแล้วเราไม่อยากเป็นคนแบบนี้เลย เราเบื่อตัวเองทีเป็นแบบนี้มาก เราอยากเป็นปกติเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง แค่อยากปกติอ่าค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและรับฟังนะคะ
# อยากระบายออกบ้างอ่าค่ะ อยากรู้ว่าควรทำไรดี? อยากรู้ว่ามีคนแบบเราอีกไหม? ณ ตอนนี้เราคิดว่าคนแบบเรามีเพียง 1% ของโลกหรือเปล่า หรือไม่ถึง 1% หรือเราจะเป็นจำพวกหายากอะไรแบบนี้ อยากรู้จริงๆค่ะ ฟุ้งซ่าน…
ไม่อยากเป็นคนแบบนี้ทำไงดี ?
บางทีเพื่อนแกล้งพูดเล่นเราก็เชื่อ แล้วก็ในวันวันนึงปล่อยไก่บ่อยมากค่ะ เดินสดุดบ้าง เหยียบกระโปรงตัวเองบ้าง เคยเดินไปจูงมือใครก็ไม่รู้ด้วยค่ะ คิดว่าเป็นเพื่อนค่ะ นี่ไม่ถึง 1% นะคะ เศร้ากับตัวเองมากทำไมเป็นคนแบบนี้ แล้วบางทีพูดอะไรไปคนอื่นก็ไม่รู้เรื่องค่ะ (ชอบพูดภาษาตัวเอง) เคยพูดออกไปแล้วเพื่อนเงียบหมดไม่เข้าใจที่เราพูดอ่าค่ะ โมเม้นกาบินผ่านเลย บางทีก็ฟังที่คนอื่นพูดไม่รู้เรื่องค่ะ บกพร่องเรื่องการสื่อสารมากค่ะ และเราก็มีจินตนาการที่สูงมากผิดปกติ มีความคิดฟุ้งๆอ่าค่ะมองอะไรดีไปหมด ความคิดเด็กๆ เช่น คนจีนสมัยก่อนบินได้จริงไหม? อีกหนึ่งอย่างที่ไม่ชอบเลยคือ เรากลัวผู้ชาย (ไม่มากแต่เข้าใกล้มากไม่ได้) ถ้าเข้าใกล้มากเราจะเกร็งมากๆ ถ้ามีผู้ชายยืนอยู่ข้างหน้าเรายอมเดินอ้อม ไม่กล้าสบตาผู้ชาย ยิ่งถ้าอยู่ในลิฟเราจะเกร็งมากๆ หายใจไม่ทั่วท้องเลย ถ้าเลี่ยงได้เราจะไม่เข้าใกล้ผู้ชาย บางคนอาจจะตลกแต่เราไม่ตลกเลยเรากลัวจริงๆ แต่ว่าเราก็มีเพื่อนผู้ชายนะ ถ้าเพื่อนเราคุยได้เข้าใกล้ได้แปลกไหม? คือร่วมๆแล้วเราไม่อยากเป็นคนแบบนี้เลย เราเบื่อตัวเองทีเป็นแบบนี้มาก เราอยากเป็นปกติเหมือนคนอื่นๆเขาบ้าง แค่อยากปกติอ่าค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาอ่านและรับฟังนะคะ
# อยากระบายออกบ้างอ่าค่ะ อยากรู้ว่าควรทำไรดี? อยากรู้ว่ามีคนแบบเราอีกไหม? ณ ตอนนี้เราคิดว่าคนแบบเรามีเพียง 1% ของโลกหรือเปล่า หรือไม่ถึง 1% หรือเราจะเป็นจำพวกหายากอะไรแบบนี้ อยากรู้จริงๆค่ะ ฟุ้งซ่าน…