เราอายุ 30 ปีแล้ว เราชอบผู้หญิง เราได้เจอรุ่นน้องผู้หญิงที่มาฝึกงานที่ออฟฟิศตอนนั้นเธออายุเพียง 18 ปี เราได้พูดคุยกันในตอนนั้นสถานะคือ พี่น้อง เพื่อนร่วมงาน หลังจากฝึกงานเสร็จน้องก็มีส่งของ ส่งดอกไม้ มาให้โดยที่เราไม่รู้เลยว่าจากใคร แต่จำได้ ตัวการ์ตูนที่น้องชอบวาดส่งให้ดู แล้วเราก็คุยกันมาตลอด โดยที่เราไม่รู้ในตอนแรกว่าน้องเพิ่งเลิกกับแฟนผู้ชาย หลังจากนั้นเราก็มีนัดกินข้าวกันบ้าง ไปดูหนังบ้าง แล้วก็มีไปเที่ยวต่างจังหวัดกัน ความสัมพันธ์ดีขึ้นเรื่อยๆ จนผ่านมาเกือบ 1 ปี แต่จะบอกว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนไม่มีใครรู้ว่าเราเป็นแฟนกัน แม้แต่คนในครอบครัวของน้องเค้าก็ตาม เหมือนจะแอบคบกัน
ในระหว่างที่คบกันเราจะพยามคิดว่าเค้าคือน้อง เพราะมีอะไรก็บอกว่า ให้บอก ให้ปรึกษากัน ในทุกๆเรื่อง คอยสอน เราพยามใจเย็น นิ่งๆมาตลอดแม้กระทั่งเรื่องแฟนเก่าน้อง ที่เป็นผช. เราก็คุยกัน แต่บางครั้งเราก็รู้สึกน้อยใจที่น้องดูจะรักผช.คนนี้มาก แต่เค้าก็พูดตลอดว่าเลิกกันแล้วไม่มีอะไร ตอนนี้หนูรักพี่ และตลอดเวลาที่คบกันก็เชื่อใจเค้ามาตลอด เค้าเป็นคนสวย มีคนมาติดเยอะ ขอไลน์บ้าง โทรบ้าง บางทีเค้าก็ไปเดินเล่นกัน แต่ก็พยามเชื่อใจว่าเป็นเพื่อนกัน น้องจะบอกกับเราแบบนี้ตลอดเวลา ช่วงที่เราคบกัน เป็นเหมือนทุกๆอย่าง เพื่อน พี่ น้อง แฟน เรายอมตามใจเค้าตลอด แต่บางเรื่องเราก็ไม่สามารถตามใจได้ เพราะเราไม่ได้รวยเหมือนน้องเค้า เราทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ เวลาเจอกันจะน้อย เค้าเรียนหนัก หลังๆมาเค้าเริ่มติดเพื่อน อยากอยู่กับเพื่อน อยากอยู่หอ อยากมีเวลาเป็นส่วนตัว ซึ่งเรารับรู้ และเป็นห่วงเค้ามาก ก็จะพยามทำดีให้กันตลอดมา
จนมาวันนึงน้องไปเข้าค่ายและไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วเค้าบอกกับเราว่าเค้าไปมีอะไรกับเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน ซึ่งมาขอเลิกกับเรา (ก่อนหน้าที่จะเลิก น้องยังให้ดอกไม้เขียนข้อความซึ้งๆ เซอร์ไพร์สจนเราร้องไห้เลย) เค้าให้เหตุผลว่าหนูต้องเรียนกับเพื่อนอีกหลายปี หนูสงสารเพื่อน โดยที่เค้าไม่สนใจคำขอร้องจากเรา ตอนนี้เกือบ 2 เดือนแล้ว จากที่เราไม่คิดว่าจะรักเด็กคนนี้ เรารักเค้ามาก เรารู้สึกรักเค้าเกินไป
เค้ามาบอกว่า ขอให้เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ตรงนี้เรายังทำใจไม่ได้ ส่วนเพื่อนเค้าก็ห้ามเราไปยุ่งวุ่นวาย (เราโมโหเคยจะแอดเฟสไปด่า แต่เราไม่ได้ทำแค่ขู่) มันเป็นอาการหึงหวงที่เราไม่อยากเสียเธอไป เรายอมรับว่าเราทำอะไรไม่ดีลงไปหลายอย่างจนทำให้น้องทนไม่ได้ แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมามันบังคับให้เราต้องออกมาแสดงตัวบ้าง แต่มันยิ่งเป็นการตอกย้ำให้เราเลิกกันง่ายขึ้น เราพลาดอะไรหลายๆอย่างในชีวิต เรารับรู้มาตลอดและก่อนหน้านี้ก็มีเหตุการณ์คือ ผู้ชาย มาขอคืนดีกับเค้า ซึ่งเค้าก็จะกลับไปหลายรอบ แต่เป็นเพราะเค้าสงสารเรา เลยยื้อกันไว้ จนผ่านมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง
รอบนี้เค้าคงอยากเลิกกับเราจริงๆ (น้องไม่ได้รักผู้หญิงด้วยกันจริงๆ)
เราบอกกับน้องว่าถ้าคุณไม่ได้มีใจที่จะรักผู้หญิงจริงๆ อย่าให้ความหวัง อย่าสร้างสัมพันธ์ที่เกินเลย อย่าบอกรักใครง่ายๆ สุดท้ายมันเจ็บทั้ง 2 ฝ่าย
การหยุดรักมันยาก แต่การเดินออกมาเพื่อทำใจยากกว่า ขนาดคิดว่าจะไม่รักเด็กคนนี้ ก็ยังรักมาก ผูกพันธ์กัน สุดท้ายเราได้แต่โทษตัวเองที่ดูแลเธอไม่ดี มันพูดไม่ถูกสำหรับคนที่รักผู้หญิงด้วยกัน ก็แค่อยากจะมีใครเป็นคู่ชีวิตบ้าง แต่คงยาก เวลาย้อนกลับไปไม่ได้ อะไรที่ทำผิด ก็ขอโทษและให้อภัยกัน
ปล. ตอนนี้เราเลือกจะเดินออกมาแล้ว เราก็ต้องออกมาเพื่อรักษาระยะห่างให้ได้ดีเหมือนเดิม
อนาคตของน้องยังอีกไกล เธอจะไปได้ดีกว่านี้มาก อยากขอบคุณที่มาเป็นความทรงจำที่ดี
ความรักที่ผิดหวังของผู้หญิง 30 กับผู้หญิง 18
ในระหว่างที่คบกันเราจะพยามคิดว่าเค้าคือน้อง เพราะมีอะไรก็บอกว่า ให้บอก ให้ปรึกษากัน ในทุกๆเรื่อง คอยสอน เราพยามใจเย็น นิ่งๆมาตลอดแม้กระทั่งเรื่องแฟนเก่าน้อง ที่เป็นผช. เราก็คุยกัน แต่บางครั้งเราก็รู้สึกน้อยใจที่น้องดูจะรักผช.คนนี้มาก แต่เค้าก็พูดตลอดว่าเลิกกันแล้วไม่มีอะไร ตอนนี้หนูรักพี่ และตลอดเวลาที่คบกันก็เชื่อใจเค้ามาตลอด เค้าเป็นคนสวย มีคนมาติดเยอะ ขอไลน์บ้าง โทรบ้าง บางทีเค้าก็ไปเดินเล่นกัน แต่ก็พยามเชื่อใจว่าเป็นเพื่อนกัน น้องจะบอกกับเราแบบนี้ตลอดเวลา ช่วงที่เราคบกัน เป็นเหมือนทุกๆอย่าง เพื่อน พี่ น้อง แฟน เรายอมตามใจเค้าตลอด แต่บางเรื่องเราก็ไม่สามารถตามใจได้ เพราะเราไม่ได้รวยเหมือนน้องเค้า เราทำงานเป็นพนักงานออฟฟิศ เวลาเจอกันจะน้อย เค้าเรียนหนัก หลังๆมาเค้าเริ่มติดเพื่อน อยากอยู่กับเพื่อน อยากอยู่หอ อยากมีเวลาเป็นส่วนตัว ซึ่งเรารับรู้ และเป็นห่วงเค้ามาก ก็จะพยามทำดีให้กันตลอดมา
จนมาวันนึงน้องไปเข้าค่ายและไปกินเหล้ากับเพื่อน แล้วเค้าบอกกับเราว่าเค้าไปมีอะไรกับเพื่อนผู้หญิงด้วยกัน ซึ่งมาขอเลิกกับเรา (ก่อนหน้าที่จะเลิก น้องยังให้ดอกไม้เขียนข้อความซึ้งๆ เซอร์ไพร์สจนเราร้องไห้เลย) เค้าให้เหตุผลว่าหนูต้องเรียนกับเพื่อนอีกหลายปี หนูสงสารเพื่อน โดยที่เค้าไม่สนใจคำขอร้องจากเรา ตอนนี้เกือบ 2 เดือนแล้ว จากที่เราไม่คิดว่าจะรักเด็กคนนี้ เรารักเค้ามาก เรารู้สึกรักเค้าเกินไป
เค้ามาบอกว่า ขอให้เป็นพี่น้องกันเหมือนเดิม ตรงนี้เรายังทำใจไม่ได้ ส่วนเพื่อนเค้าก็ห้ามเราไปยุ่งวุ่นวาย (เราโมโหเคยจะแอดเฟสไปด่า แต่เราไม่ได้ทำแค่ขู่) มันเป็นอาการหึงหวงที่เราไม่อยากเสียเธอไป เรายอมรับว่าเราทำอะไรไม่ดีลงไปหลายอย่างจนทำให้น้องทนไม่ได้ แต่เหตุการณ์ที่ผ่านมามันบังคับให้เราต้องออกมาแสดงตัวบ้าง แต่มันยิ่งเป็นการตอกย้ำให้เราเลิกกันง่ายขึ้น เราพลาดอะไรหลายๆอย่างในชีวิต เรารับรู้มาตลอดและก่อนหน้านี้ก็มีเหตุการณ์คือ ผู้ชาย มาขอคืนดีกับเค้า ซึ่งเค้าก็จะกลับไปหลายรอบ แต่เป็นเพราะเค้าสงสารเรา เลยยื้อกันไว้ จนผ่านมาช่วงระยะเวลาหนึ่ง
รอบนี้เค้าคงอยากเลิกกับเราจริงๆ (น้องไม่ได้รักผู้หญิงด้วยกันจริงๆ)
เราบอกกับน้องว่าถ้าคุณไม่ได้มีใจที่จะรักผู้หญิงจริงๆ อย่าให้ความหวัง อย่าสร้างสัมพันธ์ที่เกินเลย อย่าบอกรักใครง่ายๆ สุดท้ายมันเจ็บทั้ง 2 ฝ่าย
การหยุดรักมันยาก แต่การเดินออกมาเพื่อทำใจยากกว่า ขนาดคิดว่าจะไม่รักเด็กคนนี้ ก็ยังรักมาก ผูกพันธ์กัน สุดท้ายเราได้แต่โทษตัวเองที่ดูแลเธอไม่ดี มันพูดไม่ถูกสำหรับคนที่รักผู้หญิงด้วยกัน ก็แค่อยากจะมีใครเป็นคู่ชีวิตบ้าง แต่คงยาก เวลาย้อนกลับไปไม่ได้ อะไรที่ทำผิด ก็ขอโทษและให้อภัยกัน
ปล. ตอนนี้เราเลือกจะเดินออกมาแล้ว เราก็ต้องออกมาเพื่อรักษาระยะห่างให้ได้ดีเหมือนเดิม
อนาคตของน้องยังอีกไกล เธอจะไปได้ดีกว่านี้มาก อยากขอบคุณที่มาเป็นความทรงจำที่ดี