เคยไหม? ที่แค่เห็นหน้าก็รู้ว่า"ไม่ชอบ" บางทีก็ถึงขั้น"เกลียด"

เคยเป็นไหมคะ? เวลาที่เราต้องทำความรู้จักกับเพื่อนใหม่ ย้ายตัวเองเข้าไปอยู่ในสังคมใหม่ๆ แล้วก็เจอบุคคลที่แค่เห็นหน้าก็รู้สึกว่าไม่ชอบคนๆ นั้น บางครั้งก็ขั้นว่าเกลียด
แล้วยิ่งพอได้คุยได้รู้จักก็ยิ่งทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ แทนที่ความรู้สึกมันจะพัฒนาไปในทางที่ดีขึ้น มันกลับรู้สึกแย่ยิ่งกว่าเดิม

คือตอนี้มาฝึกงานค่ะ มันเป็นปกติอยู่แล้วที่เราจะได้เจอเพื่อนๆ จากต่างสถาบัน แล้วตัวเราเองก็เข้าใจนะว่าคนเราโตมาต่างพ่อต่างแม่ ต่างสังคม อุปนิสัยของแต่ละคนก็ต่างกันอยู่แล้ว ซึ่งเราพยายามบอกตัวเองอยู่ตลอดเวลาว่าเราไม่ใช่ผู้พิพากษานะ ที่จะไปตัดสินใครว่าดีหรือไม่ดี เราต้องคอยย้ำกับตัวเองว่าก็คือบททดสอบหนึ่งที่เราต้องผ่านไปให้ได้ แต่มันก็ยังท้อใจอยู่ดี ครั้งแรกที่เจอกัน ผญ คนนั้นใช้กู-กับเรา มันก็ไม่ได้อะไรมากมาย ปกติเราก็ใช้ แต่จะใช้กับเพื่อนที่สนิท ครั้งต่อมาก็เอาเท้าสะกิดเรา ซึ่งเราแบบ "เห้ย!! แม่กูยังไม่ทำแบบนี้กับกูเลยนะ" แต่ถามว่า ผญ คนนั้นมีข้อดีไหม? ก็มีนะ เป็นคนเก่ง ฉลาด มีน้ำใจถ้าเดินเข้าหาเข้าไปขอความช่วยเหลือ กับเพื่อนคนอื่นๆ ผญ คนนั้นก็ดีนะ เราก็เหมือนกัน เข้ากันได้ดีกับเพื่อนคนอื่นๆ ยกเว้น ผญ คนนี้คนเดียว

ช่วงหลังๆ ยิ่งหนัก เริ่มมีการกระทบกระเทียบกันทางวาจา ซึ่งเราบอกเลยว่าเราเป็นคนขี้เลี่ยง อะไรเลี่ยงได้เราเลี่ยง จนตอนนี้เราอึดอัดมากกกกกกกกกกก เพราะบางทีก็อยากหันไปบอก ผญ คนนั้นว่า "ถ้าไม่มีเรื่องงานก็ไม่ต้องคุยกันก็ได้นะ เราไม่ค่อยโอเคกับเธออะ" แต่แบบ พูดไปนี่นางร้ายเลยนะ แต่จริงๆ เราก็ไม่ใช่คนดีอะ 5555 แค่เป็นคนที่เก็บความรู้สึกจนเป็นนิสัย มีอะไรก็เขียนๆ พิมพ์ไม่ค่อยระบายออกมาเป็นคำพูด จะปรึกษาก็แต่กับคนที่สนิทจริงๆ หรือขอความเห็นจากคนที่ไม่รู้อย่างในกระทู้นี่ล่ะ

ว่าแต่ มันมีทางรับมือไหมคะ? ทางรับมือกับความรู้สึกของตัวเองและอุปนิสัยของเพื่อน คือฝึกงานมันเรื่องเยอะจริงๆ นะ ยิ่งช่วงนี้ต้องรับมือกับทางที่ตัวเองเลือกเดินมาแต่เพิ่งรู้ว่ามันไม่ใช่สิ่งที่เราชอบจริงๆ อีก มมันแบบเหมือนแบกโลกไว้ทั้งใบ พี่ๆ เพื่อนๆ มีวิธีรับมือยังไงกับบ้างค่ะ แนะนำหนูทีค่ะ แต่อย่าบอกให้หนู "ปล่อยวาง" นะ คือแม่หนูก็แนะนำมาอย่างนั้นละคะ แต่หนูก็ยังทำไม่ได้ #ขอบคุณค่ะ