ไม่รู้จะพูดยังไงดี  ต่อหน้าต้องทำเป็นยิ้มมีความสุข ต้องดูแลลูกแต่ก็ร้องไห้กับลูกแทบทุกวัน
แฟนฉันก็ทำให้ฉันเครียดทุกๆวัน พูดให้ฉันคิดมาก
หลายครั้งแล้วที่ฉันปรึกษาคนอื่น คนอื่นแนะนำให้ฉัน "ปล่อยวางและทำใจ"
ครอบครัวของพ่อแม่ดิฉัน เลิกลากันตั้งแต่ฉันอยู่ในท้อง
ฉันว่าฉันขาดความอบอุ่น ที่ไม่เคยได้รับจากพ่อแม่เลย
อยู่กับยาย และลูกพี่ลูกน้อง
แม่ฉันก็มีพ่อใหม่ มีลูกใหม่ ทุกวันนี้ฉันเหมือนเศษหนึ่งส่วนเกิน
พ่อใหม่ฉันก็ปากบอกว่ารักฉัน แต่ไม่เคยมีการกระทำดีๆเลยสักครั้ง
ทำเหมือนเกียจฉัน เหมือนฉันเป็นลูกสามีเก่าของแม่
พ่อแท้ๆฉันก็ไม่เคยดูแลฉันเลย

ฉันเบื่ออาหาร กินอะไรไม่ลง
ปล่อยวางไม่ได้เลย
อยากตาย
เคยจะบีบคอตัวเองให้ตาย หาเชือกมารัดคอ กรีดข้อมืด เอาหัวกระแทกตู้ เดินจะให้รถชน ไม่ห่วงคุณค่าตัวเองเลย
คิดเสมอว่าตายไปได้ก็ดี
แต่แอบห่วงยายและลูกมากๆ