สวัสดีค่ะ เพื่อนๆ เรามีประสบการณ์ที่เกิดขึ้นจริงกับชีวิตมาเล่าให้เพื่อนๆฟัง และอยากขอความคิดเห็นจากเพื่อนๆ ว่าสิ่งที่เราเห็นมันคืออะไร เรายังคงจำได้ติดตาไม่มีวันลืมเลือน
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เราเด็กๆ ตอนนั้นเราน่าจะอายุประมาณ 6-7 ขวบได้ แต่ยังคงจำเรื่องราวทุกอย่างได้ดี ครอบครัวของเรามีกันอยู่ 5 คน บ้านของเราอยู่ในจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอีสาน ที่สมัยนั้นค่อนข้างทุรกันดารมากพอสมควร ถนนในหมู่บ้านสมัยนั้น ยังคงเป็นถนนลูกรัง และบ้านแต่ละหลังอยู่ค่อนข้างห่างไกลกัน บ้างก็ติดกัน แต่จะมีลักษณะเป็นคุ้ม คุ้มหนึ่งๆ จะมีประมาน 5-6 หลัง อยู่ใกล้ๆกัน
ขออธิบายบ้านของเราดังนี้นะคะ บ้านของเราจะเป็นบ้านสองชั้น ยกใต้ถุนสูง ซึ่งจะหันหน้าออกทางทิศเหนือ ติดกับถนน และในขณะนั้นบ้านของเรายังคงสร้างไม่ทันเสร็จ ชั้นล่างโล่ง ๆ ไม่มีอะไรเลย ครัวก็จะอยู่ด้านหลัง ไม่มีผนังกั้นไม่มีอะไรเลย ก็จะอาศัยทำชั้นวางของเป็นไม้ ตีขึ้นเป็นเหมือนโต๊ะ แล้วก็วางพวกจานชาม หม้อ และช้อนอะไรต่าง ๆไว้บนนั้น ถัดออกไปทางด้านข้างทิศตะวันตก ก็จะเป็นห้องน้ำ ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 5-6 เมตร แล้วก็จะมีต้นมะเฟืองต้นใหญ่ อยู่ด้านข้างถัดจากห้องน้ำออกไป ลูกก็จะดกมาก ตอนเราเป็นเด็ก สมัยนั้น ตอนกลางวันก็จะชอบขึ้นไปปีนเล่น ไปเก็บมากินกันกับเพื่อนๆ อยู่เป็นประจำ
เรื่องมีอยู่ว่า คืนหนึ่ง วันนั้นในตอนหัวค่ำเป็นวันที่มีอากาศร้อนอบอ้าวมาก แม่จึงบอกกับเราว่า เดี๋ยวคืนนี้เราจะนอนที่ชานบ้านก่อน ยังไม่ต้องเข้ามุ้ง รอให้อากาศเย็นๆก่อน แล้วค่อยเข้าไปนอนในมุ้งในตอนดึก ด้วยความที่เราเป็นเด็ก เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่วันนั้นเป็นวันที่เราอยู่บ้านกับแม่แค่สองคน เราก็จำไม่ได้ว่าพี่ๆ และพ่อ ไปไหนกัน ในวันนั้นหลังจากที่คุยกันเสร็จ พอถึงเวลาขึ้นเรือน แม่ก็ใช้เราไปเอาหมอนมานอน ก็นอนกันที่พื้น ไม่มีเสื่อไม่มีอะไรเลย โดยนอนติดๆกับด้านข้างผนฝั่งตะวันตก แต่ไม่มีผนัง จะมีผนังแค่ด้านเดียว คือด้านทิศใต้ สองฝั่งทั้งสองข้างที่เป็นตัวบ้าน ก็จะเปิดโล่ง สามารถมองออกไปเห็นด้านข้างๆ บริเวณบ้านและถนนที่อยู่ด้านหน้าได้ทั้งหมด
เรากับแม่ก็นอนด้านข้างฝั่งทิศตะวันตก โดยห่างจากด้านข้างประมาณ 1-2 เมตร นานเท่าไหร่ไม่รู้ เรารู้สึกตัวขึ้นมา เมื่อรู้สึกว่าได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ตึง! ตึง! ตึง! เสียงมันดังเหมือนคนตีกลองดัง ตึง! ตึง! ตึง! ครั้งแรกเราก็ไม่ได้สนใจนัก แต่พอหลังจากมันดังครั้งที่ 2 เราเริ่มที่จะสงสัย และผงกหัวขึ้นมาดู แล้วมองไปด้านหน้าที่ติดถนน แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร แล้วก็ใจจดจ่อรอฟังว่าจะมีเสียงดังอีกหรือไม่ ทันใดนั้น บรู๋วววววว.....หมาเจ้าด่างที่นอนอยู่ด้านล่างใต้ถุนบ้านก็หอนขึ้นมาเสียงดัง พร้อมกับที่หมาที่อยู่บ้านหลังข้างๆก็หอนรับกันเป็นระยะๆ ตึง! ตึง! ตึง! เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกทันที ในใจตอนนั้นเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว จึงก้มหัวลงและนอนต่อ ถ้าตอนนั้นมีผ้าห่ม เราคงเอามาคลุมโปงไปแล้ว แต่เนื่องจากอากาศมันร้อนในช่วงหัวค่ำ เราเลยไม่มีผ้าห่มหรืออะไรมาคลุมเลย ได้แต่นอนหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ตึง! ตึง! ตึง! เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกแล้ว พร้อมใจเราที่เต้นรัวด้วยความกลัว เราหันไปสะกิดแม่ที่กำลังนอนหลับเบาๆ “แม่ๆ....แม่ ได้ยินเสียงอะไรไหม” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ แม่ยังคงนอนหลับ เราจึงพยายามเรียกแม่ด้วยเสียงที่ดังขึ้นกว่าเดิม “แม่ๆ....แม่ๆ.. ” เหมือนเดิม แม่ไม่ได้ยินที่เราเรียก และไม่ตื่น จนเรานอนขดอยู่แบบนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ พร้อมกับเสียงนั่นยังคงดังเป็นระยะๆพร้อมกับหมาเจ้าด่างที่ร้องอย่างโหยหวน จนในที่สุดเรารู้สึกได้ว่าเราปวดฉี่มาก และอะไรไม่รู้มาดลใจให้เราลุกขึ้น ทั้งๆที่ตอนแรกกลัวมาก เราลุกขึ้น และมองออกไปที่ด้านหน้าบริเวณถนน ด้านล่างหมาเจ้าด่างยังหอนอยู่เหมือนเดิม พร้อมกับเสียงนั้นที่ดังเป็นระยะๆ (ถึงตอนนี้รู้สึกเสียวสันหลังยังไงๆ ไม่รู้ ขณะที่นั่งพิมพ์) จนในที่สุดเราหันกลับมามองที่ด้านหลังข้างๆที่ไกลออกไป ติดกับห้องน้ำ สิ่งนั้น สิ่งที่ทำให้เกิดเสียง เต็มๆตา มันเหมือนกับโครงกระดูก เหมือนเป็นคน แต่มีนาดเตี้ยมากๆ อาจจะประมาณ 30-40 ซม. เลย และมีทั้งหมด 3 ตัว คือมองไปจะเห็นเป็นกระดูกขาวๆ มีหัว มีตัว แขนสองแขน และขาสองขา ในมือของมันข้างหนึ่ง ยังคงถือกระดูก แกว่งไปแกว่งมา แล้วระยะที่มองเห็น ที่เรามองจากชั้นบนของตัวบ้าน ระยะแค่ 10 เมตรได้ เรามั่นใจว่ามันเห็นชัดเจนมาก ในขณะที่เราจ้องมองสิ่งนั้นอยู่ เรารู้สึกได้ว่าตัวเราแข็งทื่อ และมองเจ้าตัวนั้นแบบไม่แม้แต่กระพริบตาเลย ในจังหวะที่มันเดินไป โดยที่มันหันหลังให้เรา แล้วมันก็เดินหน้าไปทางหลังห้องน้ำ เรามองเห็นมันจากด้านหลัง และมือของมันข้างที่มันแกว่งไปมา คือที่มาที่ทำให้เกิดเสียง ตึง! ตึง! ตึง! เป็นจังหวะ เสียงมันดังเหมือนกลองใหญ่ที่ตีเวลาเดินพาเหรด แบบนั้นเลย แต่ที่เราเห็นไม่มีกลองเลยแม้แต่อันเดียว แล้วจังหวะที่มันแกว่งแขนไปมาก็จะเกิดเสียงนั่นดัง ตึง! ตึง! ตึง! ขึ้นมาตลอด และหมาเจ้าด่างกับหมาบ้านอื่นๆ ก็จะหอนดังมาก ที่เราสามารถมองเห็นได้ชัดเจนขนาดนั้น เพราะคืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง เรามั่นใจว่าที่เราเห็น เราไม่ได้ฝันไปอย่างแน่นอน
และนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ คือความรู้สึกของเรามันเหมือนมันนานมาก นานเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว ที่เราจ้องมองสิ่งนั้น เรามองจนมันเดินหายลับไปทางหลังห้องน้ำ เรามารู้สึกตัวอีกทีเมื่อแม่กำลังเรียกเรา พร้อมเขย่าแขนเราแรงมาก และเรียกชื่อเรา “N…N”(ชื่อเรา) พร้อมกับเขย่าแขนเราอย่างแรง แล้วถามเราว่า “เป็นอะไรลูก ทำไมแม่เรียกตั้งหลายครั้งไม่ได้ยิน เราเลยตอบว่า “ไม่เห็นได้ยินอะไรเลย นี่หนูก็เรียกแม่ตั้งหลายครั้ง แม่ยังไม่ได้ยินเลย “ เราพยายามที่จะไม่พูดในสิ่งที่เราเห็นมา แล้วพอเรามองไปยังที่ตรงนั้น สิ่งที่เราเห็นในตอนนั้นได้หายไปแล้ว ไม่มีอะไรเลย และไม่มีเสียงหมาเจ้าด่างหอนอีกด้วย เราจึงชวนแม่กลับไปนอนที่ในมุ้ง โดยไม่ไปเลย เรากลั้นจนปวดท้องไปหมดเลย เรากลั้นจนถึงเช้า และหลังจากเข้านอนในมุ้งก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นอีกเลย
พอตอนเช้า เรามาถามแม่ว่าตอนที่เราเรียก ได้ยินเสียงเรามั้ย แม่บอกว่าไม่ได้ยิน แล้วเราถามว่า ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆบ้างมั้ย เสียงเหมือนคนตีกลองอะไรอย่างนี้ แม่ก็บอกเราว่า ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยินอะไรเลย เราจึงเล่าเรื่องที่เราเจอให้แม่ฟัง แม่ก็บอกเราว่าเราคงฝันไป เราบอกแม่ว่าเราไม่ได้ฝัน ถ้าเราฝันจริงๆ หนูจะลุกขึ้นมานั่งให้แม่เรียกเสียงดังทำไมๆ ดึกๆดื่นๆ แม่ก็บอกว่าเราละเมออีก แต่หลังจากคืนนั้น เราก็ไม่เคยเจออะไรอีกเลย และหลังจากนั้นไม่นาน พ่อก็ทำการตัดต้นมะฟือง ต้นนั้นทิ้งไปเลย และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราเจอ และเรายังคงจำได้แม่นจนถึงทุกวันนี้ แล้วเพื่อนๆคิดว่าสิ่งที่เราเห็นมันคืออะไรกัน แล้วเราจะมาเล่าให้ฟังอีก ในเรื่องถัดไปที่เกิดกับเราเมื่อ 3 ปีก่อน
ปล. ขึ้นอยู่กับความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน .....ขอบคุณมากค่ะ
สิ่งนั้นคืออะไร?....
ย้อนกลับไปเมื่อตอนที่เราเด็กๆ ตอนนั้นเราน่าจะอายุประมาณ 6-7 ขวบได้ แต่ยังคงจำเรื่องราวทุกอย่างได้ดี ครอบครัวของเรามีกันอยู่ 5 คน บ้านของเราอยู่ในจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคอีสาน ที่สมัยนั้นค่อนข้างทุรกันดารมากพอสมควร ถนนในหมู่บ้านสมัยนั้น ยังคงเป็นถนนลูกรัง และบ้านแต่ละหลังอยู่ค่อนข้างห่างไกลกัน บ้างก็ติดกัน แต่จะมีลักษณะเป็นคุ้ม คุ้มหนึ่งๆ จะมีประมาน 5-6 หลัง อยู่ใกล้ๆกัน
ขออธิบายบ้านของเราดังนี้นะคะ บ้านของเราจะเป็นบ้านสองชั้น ยกใต้ถุนสูง ซึ่งจะหันหน้าออกทางทิศเหนือ ติดกับถนน และในขณะนั้นบ้านของเรายังคงสร้างไม่ทันเสร็จ ชั้นล่างโล่ง ๆ ไม่มีอะไรเลย ครัวก็จะอยู่ด้านหลัง ไม่มีผนังกั้นไม่มีอะไรเลย ก็จะอาศัยทำชั้นวางของเป็นไม้ ตีขึ้นเป็นเหมือนโต๊ะ แล้วก็วางพวกจานชาม หม้อ และช้อนอะไรต่าง ๆไว้บนนั้น ถัดออกไปทางด้านข้างทิศตะวันตก ก็จะเป็นห้องน้ำ ที่อยู่ห่างออกไปประมาณ 5-6 เมตร แล้วก็จะมีต้นมะเฟืองต้นใหญ่ อยู่ด้านข้างถัดจากห้องน้ำออกไป ลูกก็จะดกมาก ตอนเราเป็นเด็ก สมัยนั้น ตอนกลางวันก็จะชอบขึ้นไปปีนเล่น ไปเก็บมากินกันกับเพื่อนๆ อยู่เป็นประจำ
เรื่องมีอยู่ว่า คืนหนึ่ง วันนั้นในตอนหัวค่ำเป็นวันที่มีอากาศร้อนอบอ้าวมาก แม่จึงบอกกับเราว่า เดี๋ยวคืนนี้เราจะนอนที่ชานบ้านก่อน ยังไม่ต้องเข้ามุ้ง รอให้อากาศเย็นๆก่อน แล้วค่อยเข้าไปนอนในมุ้งในตอนดึก ด้วยความที่เราเป็นเด็ก เราก็ไม่ได้คิดอะไร แต่วันนั้นเป็นวันที่เราอยู่บ้านกับแม่แค่สองคน เราก็จำไม่ได้ว่าพี่ๆ และพ่อ ไปไหนกัน ในวันนั้นหลังจากที่คุยกันเสร็จ พอถึงเวลาขึ้นเรือน แม่ก็ใช้เราไปเอาหมอนมานอน ก็นอนกันที่พื้น ไม่มีเสื่อไม่มีอะไรเลย โดยนอนติดๆกับด้านข้างผนฝั่งตะวันตก แต่ไม่มีผนัง จะมีผนังแค่ด้านเดียว คือด้านทิศใต้ สองฝั่งทั้งสองข้างที่เป็นตัวบ้าน ก็จะเปิดโล่ง สามารถมองออกไปเห็นด้านข้างๆ บริเวณบ้านและถนนที่อยู่ด้านหน้าได้ทั้งหมด
เรากับแม่ก็นอนด้านข้างฝั่งทิศตะวันตก โดยห่างจากด้านข้างประมาณ 1-2 เมตร นานเท่าไหร่ไม่รู้ เรารู้สึกตัวขึ้นมา เมื่อรู้สึกว่าได้ยินเสียงอะไรแปลกๆ ตึง! ตึง! ตึง! เสียงมันดังเหมือนคนตีกลองดัง ตึง! ตึง! ตึง! ครั้งแรกเราก็ไม่ได้สนใจนัก แต่พอหลังจากมันดังครั้งที่ 2 เราเริ่มที่จะสงสัย และผงกหัวขึ้นมาดู แล้วมองไปด้านหน้าที่ติดถนน แต่ก็ไม่เห็นมีอะไร แล้วก็ใจจดจ่อรอฟังว่าจะมีเสียงดังอีกหรือไม่ ทันใดนั้น บรู๋วววววว.....หมาเจ้าด่างที่นอนอยู่ด้านล่างใต้ถุนบ้านก็หอนขึ้นมาเสียงดัง พร้อมกับที่หมาที่อยู่บ้านหลังข้างๆก็หอนรับกันเป็นระยะๆ ตึง! ตึง! ตึง! เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกทันที ในใจตอนนั้นเริ่มรู้สึกกลัวขึ้นมาแล้ว จึงก้มหัวลงและนอนต่อ ถ้าตอนนั้นมีผ้าห่ม เราคงเอามาคลุมโปงไปแล้ว แต่เนื่องจากอากาศมันร้อนในช่วงหัวค่ำ เราเลยไม่มีผ้าห่มหรืออะไรมาคลุมเลย ได้แต่นอนหลับตาปี๋ด้วยความกลัว ตึง! ตึง! ตึง! เสียงนั้นดังขึ้นมาอีกแล้ว พร้อมใจเราที่เต้นรัวด้วยความกลัว เราหันไปสะกิดแม่ที่กำลังนอนหลับเบาๆ “แม่ๆ....แม่ ได้ยินเสียงอะไรไหม” เงียบ ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ แม่ยังคงนอนหลับ เราจึงพยายามเรียกแม่ด้วยเสียงที่ดังขึ้นกว่าเดิม “แม่ๆ....แม่ๆ.. ” เหมือนเดิม แม่ไม่ได้ยินที่เราเรียก และไม่ตื่น จนเรานอนขดอยู่แบบนั้น นานเท่าไหร่ไม่รู้ พร้อมกับเสียงนั่นยังคงดังเป็นระยะๆพร้อมกับหมาเจ้าด่างที่ร้องอย่างโหยหวน จนในที่สุดเรารู้สึกได้ว่าเราปวดฉี่มาก และอะไรไม่รู้มาดลใจให้เราลุกขึ้น ทั้งๆที่ตอนแรกกลัวมาก เราลุกขึ้น และมองออกไปที่ด้านหน้าบริเวณถนน ด้านล่างหมาเจ้าด่างยังหอนอยู่เหมือนเดิม พร้อมกับเสียงนั้นที่ดังเป็นระยะๆ (ถึงตอนนี้รู้สึกเสียวสันหลังยังไงๆ ไม่รู้ ขณะที่นั่งพิมพ์) จนในที่สุดเราหันกลับมามองที่ด้านหลังข้างๆที่ไกลออกไป ติดกับห้องน้ำ สิ่งนั้น สิ่งที่ทำให้เกิดเสียง เต็มๆตา มันเหมือนกับโครงกระดูก เหมือนเป็นคน แต่มีนาดเตี้ยมากๆ อาจจะประมาณ 30-40 ซม. เลย และมีทั้งหมด 3 ตัว คือมองไปจะเห็นเป็นกระดูกขาวๆ มีหัว มีตัว แขนสองแขน และขาสองขา ในมือของมันข้างหนึ่ง ยังคงถือกระดูก แกว่งไปแกว่งมา แล้วระยะที่มองเห็น ที่เรามองจากชั้นบนของตัวบ้าน ระยะแค่ 10 เมตรได้ เรามั่นใจว่ามันเห็นชัดเจนมาก ในขณะที่เราจ้องมองสิ่งนั้นอยู่ เรารู้สึกได้ว่าตัวเราแข็งทื่อ และมองเจ้าตัวนั้นแบบไม่แม้แต่กระพริบตาเลย ในจังหวะที่มันเดินไป โดยที่มันหันหลังให้เรา แล้วมันก็เดินหน้าไปทางหลังห้องน้ำ เรามองเห็นมันจากด้านหลัง และมือของมันข้างที่มันแกว่งไปมา คือที่มาที่ทำให้เกิดเสียง ตึง! ตึง! ตึง! เป็นจังหวะ เสียงมันดังเหมือนกลองใหญ่ที่ตีเวลาเดินพาเหรด แบบนั้นเลย แต่ที่เราเห็นไม่มีกลองเลยแม้แต่อันเดียว แล้วจังหวะที่มันแกว่งแขนไปมาก็จะเกิดเสียงนั่นดัง ตึง! ตึง! ตึง! ขึ้นมาตลอด และหมาเจ้าด่างกับหมาบ้านอื่นๆ ก็จะหอนดังมาก ที่เราสามารถมองเห็นได้ชัดเจนขนาดนั้น เพราะคืนนั้นเป็นคืนพระจันทร์เต็มดวง เรามั่นใจว่าที่เราเห็น เราไม่ได้ฝันไปอย่างแน่นอน
และนานเท่าไหร่ไม่รู้ได้ คือความรู้สึกของเรามันเหมือนมันนานมาก นานเป็นชั่วโมงเลยทีเดียว ที่เราจ้องมองสิ่งนั้น เรามองจนมันเดินหายลับไปทางหลังห้องน้ำ เรามารู้สึกตัวอีกทีเมื่อแม่กำลังเรียกเรา พร้อมเขย่าแขนเราแรงมาก และเรียกชื่อเรา “N…N”(ชื่อเรา) พร้อมกับเขย่าแขนเราอย่างแรง แล้วถามเราว่า “เป็นอะไรลูก ทำไมแม่เรียกตั้งหลายครั้งไม่ได้ยิน เราเลยตอบว่า “ไม่เห็นได้ยินอะไรเลย นี่หนูก็เรียกแม่ตั้งหลายครั้ง แม่ยังไม่ได้ยินเลย “ เราพยายามที่จะไม่พูดในสิ่งที่เราเห็นมา แล้วพอเรามองไปยังที่ตรงนั้น สิ่งที่เราเห็นในตอนนั้นได้หายไปแล้ว ไม่มีอะไรเลย และไม่มีเสียงหมาเจ้าด่างหอนอีกด้วย เราจึงชวนแม่กลับไปนอนที่ในมุ้ง โดยไม่ไปเลย เรากลั้นจนปวดท้องไปหมดเลย เรากลั้นจนถึงเช้า และหลังจากเข้านอนในมุ้งก็ไม่ได้ยินเสียงนั้นอีกเลย
พอตอนเช้า เรามาถามแม่ว่าตอนที่เราเรียก ได้ยินเสียงเรามั้ย แม่บอกว่าไม่ได้ยิน แล้วเราถามว่า ได้ยินเสียงอะไรแปลกๆบ้างมั้ย เสียงเหมือนคนตีกลองอะไรอย่างนี้ แม่ก็บอกเราว่า ไม่ได้ยิน ไม่ได้ยินอะไรเลย เราจึงเล่าเรื่องที่เราเจอให้แม่ฟัง แม่ก็บอกเราว่าเราคงฝันไป เราบอกแม่ว่าเราไม่ได้ฝัน ถ้าเราฝันจริงๆ หนูจะลุกขึ้นมานั่งให้แม่เรียกเสียงดังทำไมๆ ดึกๆดื่นๆ แม่ก็บอกว่าเราละเมออีก แต่หลังจากคืนนั้น เราก็ไม่เคยเจออะไรอีกเลย และหลังจากนั้นไม่นาน พ่อก็ทำการตัดต้นมะฟือง ต้นนั้นทิ้งไปเลย และนี่ก็เป็นครั้งแรกที่เราเจอ และเรายังคงจำได้แม่นจนถึงทุกวันนี้ แล้วเพื่อนๆคิดว่าสิ่งที่เราเห็นมันคืออะไรกัน แล้วเราจะมาเล่าให้ฟังอีก ในเรื่องถัดไปที่เกิดกับเราเมื่อ 3 ปีก่อน
ปล. ขึ้นอยู่กับความเชื่อส่วนบุคคลเท่านั้น โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน .....ขอบคุณมากค่ะ