เราจบมาจากต่างจังหวัด...แล้วมาเข้ามหาลัยแห่งหนึ่ง..ทุกวันนี้รับบทบาทเป็นรุ่นพี่คอยให้คำปรึกษาน้องๆ...แต่เวลามีกิจกรรมแล้วหัวหน้าถามว่ากิจกรรมนี้ต้องการจำนวนคนประมาณนึงเพื่อไปคุมน้อง...คนทั้งสาขาไม่ใช่น้อยๆ..เชื่อไหมว่าไม่มีสักคน...เขาเลยบอกต่อว่า..ขอคนที่มีรถนะ..จะได้สะดวกในการเดินทาง..แน่ๆละเราโดนตัดออก..เพราะไม่มีรถ...แต่คนอื่นๆที่เข้ามาอ่านแชทกลับไม่มีการตอบกลับใดๆทั้งสิ้น...ถ้าเป็นที่ รร.แถวบ้านนะ..งานเสียสละแบบนี้จะแย่งกันทำ..เพราะมันสนุก..และได้เรียนรู้การทำงานกับผู้อื่น...คือร้อยละเก้าสิบเปอร์เซ็น...เราเชื่อว่าเด็กที่เรียนในชนบทถูกปลูกฝังเรื่องนี้...พอเข้ามหาลัย..ไมเป็นแบบนี่อะ...คนที่เสียสละกลับถูกมองว่าทำเพื่อเอาหน้า...ปล.โลกนี้อยู่ยากจริงๆ
ทำไมสังคมในมหาลัยถึงไม่ค่อยมีคนเสียสละคะ?