... ตอนนี้เราอยู่ปี2แต่เรื่องที่จะเล่าเกิดขึ้นตอนเราอยู่มอปลายอยากจะมาแชร์ให้เพื่อนอ่านกัน
เรื่องเราเกิดขึ้นตอนอยู่ม.4 เทอม2 เราจากเด็ก ม.4ห้อง6ในเทอมแรกย้ายมาเรียน ม.4ห้อง2ในเทอมที่2 (เราขอใช้ชื่อสมมุติน่ะเราพิม..ส่วนเพื่อนสนิทชื่อดิน)ตอนย้ายมาแรกก็ไม่รู้จักใครเลยเพราะต่างคนก็มาจากต่างห้องเพราะเทอม2เค้าให้สอบแยกเป็นสายศิลป์ภาษากับวิทย์คณิต  เรียนไปได้สักพักก็เริ่มมีเพื่อนสนิท4คน ผญ.3 ผู้ฉิงอีก1..555++ จนถึงวันที่มีสอบธรรมศึกษาเค้าแบ่งห้องสอบตามตัวอักษรแรกของชื่อตอนนั้นรู้สึกแย่มากเพราะไม่เห็นเพื่อนห้องเดียวกันเลยบางคนก็ไม่มาสอบ  แต่อยู่ดีๆก็มีคนเรียกชื่อเราพอหันไปเค้าคือเพื่อน ผช.ที่อยู่ห้องเดียวกับเราแต่ไม่เคยคุยกันเลย เค้าถามเราว่าสอบห้องนี้หรอเหมือนกันเลยมาจับมือ เราก็ งง จับมือทำไมพอจับเค้าก็บอกว่าดีมากทำข้อสอบได้บอกกูด้วยน่ะ555 โคตรคูล...(ตอนสอบเราก็ได้นั่งข้างกัน) พอสอบเสร็จกำลังจะออกจากห้องเค้าก็เรียกเราแล้วบอกว่า พิม ช่วยไรอย่างดิไปเขียนตรงบอร์ดให้หน่อยว่า ดินรักเพียว(แฟนมัน)เราก็ไปเขียนให้ไม่ได้คิดอะไร  หลังจากวันนั้นเราก็เริ่มกันขึ้นเรื่อยๆจนเป็นเพื่อนสิทกันชอบเล่นอะไรแผลงๆเอารูปตอนม.ต้นมาแท็กในเฟสบ้างและนี่คือจุดเริ่มต้นที่ทำให้เราสนิทกันมากขึ้นอีกเพราะเราโดนแกล้งบ่อยมากกกกกเราเลยไปขอรูปดินตอนเด็กๆกับแม่เค้า(กล้ามาก)เลยทำให้เราสนิทกับแม่เค้าเราเลยทุกอย่างเกี่ยวกับเค้าและแม่เค้าก็รักเราจนแม่เค้าเรียกเราว่าลูกสะใภ้555 แม่ดินเล่าให้ฟังว่าน้องของดินที่เรียน รร.เดียวกันมาบอกแม่ว่าน้องพี่พิมดูแลน้องดี นิสัยก็ดี(หน้าตาตรูไม่ดีไง55)พ่อกับแม่เลยชอบพิม พอเพื่อนรู้เพื่อนก็พากันล้อและกลายเป็นคู่จิ้นของห้อง นั่งด้วยกัน เล่นเหมือนเราเป็นเพื่อน ผช.อ่ะ นั่งตักบ้างกระโดดขี่หลัง เราจะมีคำติดปากคือ มามอบคือการที่ใครคนใดคนนึงเล่นเจ็บๆก็จะบอกว่ามาๆๆมามอบเลยแล้วก็เบิดดดกระโหลกไป555หรือไม่ก็บั้นท้ายแอ๊กแท็กเป็นท่าต่อสู้ มาจากการ์ตูนเรื่องนึง เวลามันเล่นบอลเสร็จมันจะชอบวิ่งมาแล้วเอาหลังมันชนกับหลังเราเพื่อให้เราเปียกเหงื่อมันโคตรกวนแล้วมันก็ชอบให้เราเก็บโฟมล้างหน้ากับครีมทาหน้ามันไว้พอมันเล่นบอลเสร็จมันก็จะมาเอาไปล้างหน้าทาครีมแล้วก็มายัดใส่กระเป๋าเราเหมือนเดิมเรื่องพวกนี้เลยทำให้เราสนิทกันมากกกกดินมีปัญหาอะก็จะมาปรึกษาและเล่าให้เราฟังตลอดไม่ว่าจะเลิกกับแฟน จะจีบคนนั้นคนนี้ก็จะมาถามเราว่าผ่านมั้ยดีมั้ยถ้าเราบอกว่าไม่ดีไม่ผ่านมันก็จะไม่จีบ555เวลาพักเที่ยงเราก็นั่งกินข้าวด้วยกันกินน้ำขวดเดียวกันทุกวันเลยทำให้เรารู้สึกสำคัญและรู้สึกดีมากกว่าเพื่อน แต่มีช่วงนึงตอนม.6 วันสอบวันสุดท้ายโดนเพื่อนล้อหนักมากจนดินไม่กล้าแม้จะเดินผ่านเราเพราะกลัวเพื่อนล้อทำให้เรารู้สึกแย่มากเพราะมันไม่เคยเป็นแบบนี้จนถึงวันปัจฉิมเราให้ดอกกุหลาบมันไปดอกนึงจิงๆก็ให้ทุกคนแต่ของดินดอกใหญ่สุด(มีความลำเอียง)พอท้ายงานเรามาถ่ายรูปคู่กันยังไม่วายจะโดนล้ออีก..เราก็ถามมันว่าดอกไม้กุล่ะมันตอบกลับมาว่ากุเอาไปวางไว้ไหนไม่รู้ว่ะโทษที ตอนนั้นรู้สึกแย่โคตรมันไม่เห็นความสำคัญกับของที่เราให้มันเลย หลังจากนั้นเราก็ไม่ได้คุยกันอีกจนในช่วงก่อนขึ้นปี1เราได้คุยกันจากการที่เพื่อนประชุมสายคุยกันเพื่อนที่รู้เรื่องว่าเรามีปัญหาไม่คุยกันก็ปล่อยให้เราได้คุยกันสองคนเราเลยเปิดใจคุยกันตรงว่าทำไมไม่คุย ทำไมเปลียนไปจากเพื่อนสนิทกลายเป็นคนไม่คุยกันเพียงเพราะเพื่อนล้อแค่นั้นหรอวันนั้นเราเคลียเข้าใจกันทุกเรื่องจนปัญจุบันเราก็คุยกันปกติ เค้าก็ยังมาปรึกษาเรื่องแฟนว่าคบดีมั้ย กูเลิกกับแฟนแล้วเหงาว่ะเราก็มีหน้าที่แค่คุยและคอยตอบในฐานะเพื่อนสนิทมีคนเคยบอกว่าชอบแล้วทำไมไม่บอกเคยมีเหตุการณ์นึงตอนดินมันอกหักตอนเราอยู่ปี1มันถามเราว่าพิมเพื่อนมีคนโสดมั้ยว่ะ เราก็บอกว่าไม่มีเพื่อนมีแฟนหมดแล้ว(โกหก..จะคบกับเพื่อนกุไม่ได้กูชอบอยู่ อยากจะบอกแบบนี้55)มันก็บอกเพื่อนสาขาอื่นอ่ะ เราก็บอกมันไปว่ามีกูเนี่ยเอามั้ยเชิงหยอกเล่น มันก็บอกเพื่อนกูนะเว้ยแค่คำนี้มามันก็จุกแล้วเราก็เลยไม่คิดที่จะบอก แต่อย่างน้อยก็ยังดีที่มันยังนึกเราเป็นคนแรกเมื่อมันมีปัญหาให้เราช่วยแก้ปัญหายามที่มันทุกข์เราสามารถช่วยให้มันมีความสุขได้ ปัจจุบันเราก็คุยกับแม่ดินอยู่น่ะแม่เคยถามว่าเรารู้สึกยังไงกับดินเราก็บอกตามตรงว่าชอบดินแต่ดินไม่ชอบหนูหรอกค่ะแม่ แม่ตอบกลับมาว่าถึงหนูจะไม่ได้เป็นแฟนกับดินแต่หนุก็ยังเป็นลูกลูกสาวแม่เหมือนเดิมน่ะเรารู้สึกขอบคุณแม่ดินที่เข้าใจและรักเราเหมือนลูกคนนึงแม่น่ารักมาก... ที่จริงมันก็มีเรื่องราวที่มากกว่านี้อีกเยอะมันคงจะบรรยายออกมาเป็นตัวหนังสือไม่หมดหรอกแต่ตอลดเวลา3ปีมันมีความสุขมากจริงๆน่ะแม้สุดท้ายเราก็ยังคงเป็นเพื่อนสนิทกันเหมือนเดิม... ความทรงจำนี้ก็จะอยู่กับเราตลอดไป (เรื่องมันก็อาจจะ งงๆ หน่อยเด้อออ ฮ่าๆๆๆ)