เกริ่นก่อนคือผมกับแฟนเราอายุห่างกันประมาณ 3 ปีผมยังเรียนอยู่ส่วนแฟนทำงานแล้วแถมเราอยู่กันคนละจังหวัดด้วยมันจึงทำให้เราไม่ค่อยมีเวลาให้กันสักเท่าไหร่มันก็จึงเป็นเหตุให้มีปัญหากกันหลายๆอย่างและหลายๆครั้งก็คือเรื่องไม่มีเวลาให้กันนี่แหละแต่เราก็สามารถที่จะปรับกันมาได้สังพักนึงจนถึงวันนีงวันที่มีปัญหาเริ่มเข้ามาจริงๆ ...
ในวันนั้นอยู่ๆแฟนของผมได้มาบอกผมว่าเทอถูกบอกให้เลิกกับผมโดยแม่ของเธอซึ่งเขาให้เหตุผลว่าคงคบกันไม่รอดหรอกเพราะผมยังไม่มีงานทำและยังเรียนไม่จบนั้นก็เลยเป็นเหตุให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแฟนผมสนใจผมน้อยลงผมงี่เง่ามากขึ้นเรามีปัญหากันเรื่องนึงมันอาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล็ก ๆ แต่เราไม่สามารถเครียมันให้จบได้เลยมันเป็นปัญหาในใจของเราทั้งสองคนจนสุดท้ายเราได้คุยกันเพื่อเครียปัญหาเธอได้บอกว่าเธออึดอัดที่เธอต้องอยู่แบบนี้เธอรู้สึกว่าเธอโดนกดดันโดยทางแม่เธอ เธอไม่สามารถที่จะมาหาผมได้แบบแต่ก่อนทำอะไรก็ลำบากเธอจึงยากที่จะเลิกกับผม แต่ผมบอกว่าผมทำไม่ได้และผมก็ถามเธอว่าแน่ใจแล้วจริงๆหรอว่าต้องเป็นแบบนี้ผมรั้งเธอไว้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ในอ้อมกอดนั้นผมรู้สึกได้ถึงว่าเธอกำลังจะห่างออกไปจริง ๆ และสุดท้ายมันทำให้ผมต้องเคารพความคิดของเธอโดยเธอว่าสุดท้ายถ้าต้องการจริง ๆ เราก็จะยอมถอยไปเธอได้บอกกับผมว่างันเราแค่ลองห่างกันดูก่อนก็ได้ลองแยกกันไปใช้ชีวิตของตัวเองว่ามันโอเคไหมมันดีกว่าการที่มีกันอยู่รึเปล่า ซึ่งนั้นได้ทำให้ผมตอบตกลงเธอและยอมที่จะเป็นแบบนั้นเพราะอย่างน้อยผมก็รู้เหตุผลที่เธอหายไปไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่เราทะเลาะกันแล้วเธอหายไปโดยไม่มีเหตุผลเลยมันชั้งทรมานเหลือเกิน
สุดท้ายแล้วหลังจากที่เราได้คุยว่าจะต้องห่างกันแต่พอเอาเข้าให้จริง ๆ เราก็ดันยังคุยกันอยู่แต่ก็น้อยลงกว่าเดิมและมันก็จะต้องค่อยๆน้อยลงไปอีกด้วยความพยายามที่จะหายไปของเราทั้งสองคนเราต่างก็รู้กันอยู่แก่ใจว่าเรายังรักกันแต่เพราะปัญหาหลายไอย่างหลายอย่างเหลือเกินที่จะต้องทำให้เราลองห่างกันดูเพื่อสัมผัสชีวิตที่ไม่มีกันแล้วผมไม่รู้ว่ามันถูกไหมที่ต้องมาทำแบบนี้ต้องพยายามที่จะห่างจากกันไปทำไมเราถึงต้องมาพยายามที่จะหายไปจากกันและกันด้วยทั้งที่จริงแล้วในใจเรายังอยากจะอยู่ด้วยกันอยากจะคุยกันเหมือนเดิม ผมแค่กลัวว่าสักวันนึงที่เราห่างจากกันไปแล้วแล้วมันจะหายไปเลย ผมกลัวเหลือเกินว่าวันที่เราทำใจจนหายไปจากกันได้แล้วมันจะทำใ้เราไม่สามารถกลับมาอยู่ด้วยกันได้แบบเดิม ผมทำถูกแล้วจริงๆใช่ไหมที่เคารพการตัดสินใจของเขา
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ที่ให้ได้ระบายความในใจนะครับ ทั้งหมดนี้แค่อยากระบายมันออกมาเฉยๆ
หากผิดพลาดอะไรขอโทดด้วยละกันนะครับ : )
ผมกับแฟนกำลังต้องใช้ความพยายามเพื่อที่จะห่างกันผมทำถูกแล้วหรือไม่
ในวันนั้นอยู่ๆแฟนของผมได้มาบอกผมว่าเทอถูกบอกให้เลิกกับผมโดยแม่ของเธอซึ่งเขาให้เหตุผลว่าคงคบกันไม่รอดหรอกเพราะผมยังไม่มีงานทำและยังเรียนไม่จบนั้นก็เลยเป็นเหตุให้ทุกอย่างเปลี่ยนไปแฟนผมสนใจผมน้อยลงผมงี่เง่ามากขึ้นเรามีปัญหากันเรื่องนึงมันอาจจะเป็นเพียงแค่เรื่องเล็ก ๆ แต่เราไม่สามารถเครียมันให้จบได้เลยมันเป็นปัญหาในใจของเราทั้งสองคนจนสุดท้ายเราได้คุยกันเพื่อเครียปัญหาเธอได้บอกว่าเธออึดอัดที่เธอต้องอยู่แบบนี้เธอรู้สึกว่าเธอโดนกดดันโดยทางแม่เธอ เธอไม่สามารถที่จะมาหาผมได้แบบแต่ก่อนทำอะไรก็ลำบากเธอจึงยากที่จะเลิกกับผม แต่ผมบอกว่าผมทำไม่ได้และผมก็ถามเธอว่าแน่ใจแล้วจริงๆหรอว่าต้องเป็นแบบนี้ผมรั้งเธอไว้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้แต่ในอ้อมกอดนั้นผมรู้สึกได้ถึงว่าเธอกำลังจะห่างออกไปจริง ๆ และสุดท้ายมันทำให้ผมต้องเคารพความคิดของเธอโดยเธอว่าสุดท้ายถ้าต้องการจริง ๆ เราก็จะยอมถอยไปเธอได้บอกกับผมว่างันเราแค่ลองห่างกันดูก่อนก็ได้ลองแยกกันไปใช้ชีวิตของตัวเองว่ามันโอเคไหมมันดีกว่าการที่มีกันอยู่รึเปล่า ซึ่งนั้นได้ทำให้ผมตอบตกลงเธอและยอมที่จะเป็นแบบนั้นเพราะอย่างน้อยผมก็รู้เหตุผลที่เธอหายไปไม่เหมือนก่อนหน้านี้ที่เราทะเลาะกันแล้วเธอหายไปโดยไม่มีเหตุผลเลยมันชั้งทรมานเหลือเกิน
สุดท้ายแล้วหลังจากที่เราได้คุยว่าจะต้องห่างกันแต่พอเอาเข้าให้จริง ๆ เราก็ดันยังคุยกันอยู่แต่ก็น้อยลงกว่าเดิมและมันก็จะต้องค่อยๆน้อยลงไปอีกด้วยความพยายามที่จะหายไปของเราทั้งสองคนเราต่างก็รู้กันอยู่แก่ใจว่าเรายังรักกันแต่เพราะปัญหาหลายไอย่างหลายอย่างเหลือเกินที่จะต้องทำให้เราลองห่างกันดูเพื่อสัมผัสชีวิตที่ไม่มีกันแล้วผมไม่รู้ว่ามันถูกไหมที่ต้องมาทำแบบนี้ต้องพยายามที่จะห่างจากกันไปทำไมเราถึงต้องมาพยายามที่จะหายไปจากกันและกันด้วยทั้งที่จริงแล้วในใจเรายังอยากจะอยู่ด้วยกันอยากจะคุยกันเหมือนเดิม ผมแค่กลัวว่าสักวันนึงที่เราห่างจากกันไปแล้วแล้วมันจะหายไปเลย ผมกลัวเหลือเกินว่าวันที่เราทำใจจนหายไปจากกันได้แล้วมันจะทำใ้เราไม่สามารถกลับมาอยู่ด้วยกันได้แบบเดิม ผมทำถูกแล้วจริงๆใช่ไหมที่เคารพการตัดสินใจของเขา
ขอบคุณสำหรับพื้นที่ที่ให้ได้ระบายความในใจนะครับ ทั้งหมดนี้แค่อยากระบายมันออกมาเฉยๆ
หากผิดพลาดอะไรขอโทดด้วยละกันนะครับ : )