สวัสดีค่ะ ไม่ใช่กระทู้แรกของเราค่ะ
และไม่ได้ยืมล็อคอินของเพื่อนมาแน่นอน
(มาถึงก็แซะก่อนเลยนะ 😅)
วันนี้ว่างค่ะ ว่างสุดๆ
พักงานกลางคืน เลยมีโอกาสได้แวะมาตรงนี้
อยากเอาทริปที่เคยไปมาเล่าให้ฟังค่ะ
เอาจริงๆก็... อ้ะ อยากเอามาอวดนั่นแหละ แฮร่
คือมันน่าภูมิใจในความบ้าของตัวเองอยู่นะ
(ขี่รถไม่ไหว โบกรถคนอื่นมันน่าภูมิใจตรงไหนฟระ ?)
ไปมาเมื่อ 2 ปีที่แล้วค่ะ
ฉลองวันเกิดให้ตัวเองด้วยการจั๊กมอไซต์ไปเที่ยว
* จั๊ก เป็นภาษาเหนือ ถ้าในสถานการณ์นี้
ก็จะมีความหมายประมาณว่าขี่ออกไป
แต่มันจะได้อารมณ์กว่านิดนึง จั๊กรถเครื่องไปแอ่ว
ไรงี้ 😅
รู้นะว่ากำลังคิดว่า...
เข้าเรื่องมั้ย ? อ่านมาตั้งนาน สาระยังไม่มา
นั่นแหละ... คิดเหมือนกันเป๊ะเลย !
เคยโพสลงเพจ แบกเป้เที่ยว ครั้งนึงแล้วนะคะ
ใครที่อยู่เพจนั้นเป็นไปได้ว่าอาจเคยเห็นกระทู้นี้แล้ว
วางทริปด้วยมอไซต์คนเดียวครั้งแรกในชีวิตค่ะ
ปกติเมื่อก่อนไปไหนคนเดียวตลอด
แต่ไม่ใช่ด้วยมอไซต์เหมือนครั้งนี้
7.9.2558 ออกจากเชียงรายค่ะ
ไปฉลองวันเกิดตัวเองที่เชียงใหม่หนึ่งคืน
อ้วกสิ... ไข้ขึ้นตั้งแต่เชียงราย แต่ใจคนมันสู้นี่นา
ความสูงส่งของความรักในดนตรีและเบียร์มีค่ามาก
กลับถึงที่พักก็อ้วก... ไม่ไปละมะ แม่ฮ่องสอนเนี่ย 😲
ป้ะ... กลับบ้านเถอะ
เดี๊ยววววว ง้อหน่อย... ไปหน่อยนะ
ขี่รถมา 200 โลแล้ว เอาหน่อยเถอะ
มาค่ะ... สาระน่ะ มาสักทีเถอะค่ะ !
ออกจากเชียงใหม่ประมาณ 10 โมง
ด้วยอาการแฮงค์และมีไข้อ่อนๆ
ลากยาวค่ะ แวะข้างทางบ้าง กินข้าวบ้าง
ถึงปางอุ๋ง 6 โมงครึ่ง...
เหมือนจะดีใช่มั้ยล่าาาาาาาาา
โนว ! ไม่เลยค่ะ !
นี่หมูขี่มาเจออะไร !! ฟ้ามืดๆ ไม่มีคนแม้แต่คนเดียว
หมูปวดมือจากการบีบคลัชจนไม่มีแรงทำอะไรแล้ว
น้ำตาไหล ใครเคยไปแม่ฮ่องสอนด้วยรถจะเข้าใจค่ะ
โค้งซ้าย โค้งขวา โค้งหักศอก
โค้งหักศอกแล้วชันทันที โค้งป้อโค้งแม่คิงหยังแต๊ว่า
โอ่ยๆ... ขอโทษค่ะ ลืมตัว
ต่อๆ...
คือเราเจอฝนปรอยตลอดทาง
มันทั้งหนาว ทั้งเหนื่อย ทางมันโหดมากจริงๆค่ะ
สำหรับผู้หญิงตัวเท่าหมูเล็กๆคนนี้ เหนื่อยโคตร
มาถึงปางอุ๋ง เราก็เดินหาเจ้าหน้าที่
เดินหาใครหรืออะไรก็ได้ที่เป็นสิ่งมีชีวิต
เจอนักท่องเที่ยวชาวจีนอยู่ตรงนั้น 4 คนถ้วน
เยส ! หมูรอดตายแล้ว !
แต่ไม่ค่ะ... โชคดียังไม่ใช่ของหมู
เค้ากำลังจะกลับค่ะ
เค้าบอกว่าน่ากลัว ไม่มีคนเลย เค้าจะกลับแล้ว
เราก็ถามเค้าว่าแล้วพอจะรู้มั้ยว่ามีเจ้าหน้าที่อยู่มั้ย
เค้าก็ชี้ขึ้นไปบนเนิน บอกว่ามีป้ายให้ติดต่ออยู่ตรงนั้น
คุยกันจนเมื่อยมือสักพัก เค้าก็ไปจากเราค่ะ
ทิ้งหมูยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
เอาวะ มันมาถึงตรงนี้แล้ว ยังไงก็ต้องสู้ดิ
เราเดินหาเจ้าหน้าที่ค่ะ ทั้งเรียกเบาๆ ทั้งตะโกน
ตานี่มองไปที่ศาลาอเนกประสงค์เรียบร้อยแล้ว
กะว่าถ้าไม่มีใคร จะนอนมันตรงนี้ล่ะวะ
แต่มาแล้วค่ะ... บุญวาสนาของหมูเดินมาดุ่มๆ
เจ้าหน้าที่ที่ดูแลบ้านพักโครงการค่ะ
เค้าเดินถือตะเกียงมาหาเรา รอดตายค่ะ
จ่ายเงินอะไรเสร็จ ก็จัดแจงเข้าบ้านพัก
เลือกได้เต็มที่ค่ะ จะเอาหลังไหน หลังเล็ก หลังใหญ่
ห้องน้ำรวม หรือห้องน้ำในตัว ติดน้ำ หรือยังไง
นี่ถ้าวันนั้นขายหุ้นได้นี่จะเหมามันทุกหลังเลย
คือทั้งปาง... แม๊ มีหมูอยู่ตัวเดียวนี่แหละค่ะ
ไปปางอุ๋งครั้งแรกก็เจอแจ๊กพ็อตเลย
นอนในเขาที่ไม่เคยมา... คนเดียว
กลับบ้านทันมั้ยวะ 😭😭😭
นี่คือห้องพักค่ะ เลือกบ้านหลังเล็ก ห้องน้ำรวม
คือเรื่องหุ้นเมื่อกี้นั่นปดค่ะ เขียนให้ได้อรรถรสไปงั้น
มองจากฝั่งนี้ ไม่มีอะไรใช่มั้ยล่าาาาาา
งั้นมาดูอีกฝั่งกัน...
นี่เป็นด้านที่ถ่ายจากข้างในค่ะ
เอาจริงๆนะ... เราหายเหนื่อยเลย
คือมันสวยมากจริงๆ มันสวย มันสบายใจ
อะไรดีๆทุกอย่างที่สุดแต่จะจำกัดความ
เราเข้าใจเลยว่า
คำว่า "อยากไปนั่งโง่ๆ..." มันเป็นยังไง
มันเป็นแบบนี้แหละค่ะ เป็นแบบที่เราเจอมา
เรานั่งโง่ๆอยู่แถวนั้นนานมาก มันมีความสุข
ตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี 5
ด้วยความหวังบางๆว่าจะได้เห็นอาทิตย์ขึ้น
โน้ว ! ทริปของหมูก็ยังคงเป็นทริปของหมูอยู่วันยังค่ำ
ไม่มีค่ะแสงอาทิตย์ เที่ยวหน้าฝนอย่าหวังสูงนะหมูนะ
แต่มีนี่ค่ะ...
มีหงส์เจ้าถิ่นทั้งหลายแหล่ค่ะ
ตอนเช้าก็ยังมีฝนปรอยๆอยู่แทบจะตลอด
เราก็เดินเที่ยวแถวนั้นไปเรื่อยๆ ไม่มีนักท่องเที่ยว
มีแต่ชาวบ้านมาตกปลากันสามสี่คน
เราว่าเราคุ้มนะ เราชอบทุกอย่างที่เจอ
เราชอบฝน เราชอบน้ำ ชอบต้นไม้ ชอบสัตว์
ความสุขเราเล็กกะจ้อยร่อยเอง สุขได้ง่ายๆ
เชื่อป้ะล่ะ... ว่าเราเอามอไซต์ไป
เรื่องจริ๊งงงงง นี่ไม่ได้โม้เลย
นี่ค่ะ โฉมหน้าหนูดีของเรา
ดีแทรคเกอร์ ตัว 150 ซีซี
ไปคนเดียวพร้อมสัมภาระถือว่าเยี่ยมแล้วค่ะ
เราเป็นคนไม่ค่อยขี่รถเร็ว ค่อนข้างจะขี้กลัว
หนูดีถือว่าไม่ทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่นิดค่ะ
วันนี้เราจะเขียนแค่ในส่วนของการเดินทาง
เอาเฉพาะในส่วนของปางอุ๋งนะคะ
ยาวไปก็กลัวเบื่อที่จะอ่าน
(นี่คือยังไม่ยาวว่างั้น ???)
จริงๆยังมีซูตองเป้ ภูโคลน ปาย โอ้ย จิปาถะมะละกอ
แต่เอาแค่เฉพาะที่เดียวไปก่อน
ถ้าวันไหนอยากเขียนอีก เราก็จะมาเขียนค่ะ
จะมีคนมาอ่านมั้ย... ?
ไม่รู้ค่ะ และจะพยายามไม่คาดหวังอะไร 😀
แต่อย่าค่ะ... ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ได้
ก็อย่าคิดว่าอะไรๆมันจะจบง่ายๆ
มาขนาดนี้แล้ว สู้ไปด้วยกันอีกนิดสิน่าาาาาา
จั่วหัวข้อไว้แล้วไงคะ... ว่าแบกมอไซต์
ถ้าไม่ถึงช็อตแบกมอไซต์ขึ้นรถ
ก็อย่าหวังว่าจะจบได้ค่ะ ฮ่าาาา
ด้วยความที่เราเป็นไข้ตั้งแต่ก่อนออกจากเชียงราย
พอมาเจอแดดบ้าง ลมบ้าง ฝนบ้าง หนาวด้วย
ทีนี้จากไข้อ่อนๆ มันก็เพิ่มประสิทธิภาพเป็นไข้แก่ๆ
หลังจากตื่นเช้าที่ปางอุ๋ง แวะเที่ยวตามทางมาเรื่อยๆ
จุดหมายปลายทางคืนถัดไปคือเมืองปายค่ะ
ปกติเราเที่ยวปายบ่อย
แต่นั่นเป็นครั้งแรกที่ไปจนถึงปางอุ๋ง
ขี่มา ขี่มา ขี่มา... ขี่มาเรื่อยๆ
จนถึงจุดชมวิวกิ่วลมที่ปางมะผ้าค่ะ
จะน็อคค่ะ ไข้ขึ้นสูงมาก หัวร้อนอยู่ในหมวกกันน็อค
จอดรถนั่งร้องไห้เลย อยากอ้วกเพราะฤทธิ์ไข้
มาทำอะไร๊ !!!! บ้านมีอยู่ดีๆไม่อยู่
นี่กำลังทำอะไรอยู๊วววววว !!!!!
โทรหาพ่อเลย พ่อมารับลูกเถอะนะ
กลับไปจะให้ขายรถใช้หนี้ค่าน้ำมันก็ยอมละ
แต่ชีวิตมันต้องเป็นไปเนอะ
ใจต้องสู้ดิ จะเท่มันต้องเท่ให้สุด
เอาวะ !! ฮึบ !! อีกแค่ 60 กว่าโลก็ถึงปายละ
สู้ดิสู้ หมูต้องสู้ !!!!
ลุกขึ้นยืน ปาดน้ำตา สะบัดบ๊อบเบาๆ
เห้ย ! มีคนตื่น !!!
คนจอดรถนอนค่ะ เห็นตั้งแต่แรกแล้ว
แต่เห็นว่าเค้านอนอยู่เลยไม่ได้นึกอะไร
แต่พอเราลุกจะขี่ต่อ เค้าก็ตื่นนนนนนน
แม่เจ้า ! อีหมูไม่สนเรื่องเท่อะไรอีกแล้ว
เดินเข้าไปเกาะกระจกทำตัวลีบๆทันที
พอรู้ว่าเค้าจะไปปาย หมูเผด็จศึกเลยค่ะ
ขอติดรถไปด้วยทันที
แล้วไง... คนไทยใจดี ได้ครับ ได้ครับ มาแบบไม่คิด
ยังไม่รู้ล่ะสิ... ว่าหมูมีหนูดีด้วยอีกคัน 55555555
นี่คือสภาพหลังจากการรับปากว่า "ได้ครับ"
คือมันไหวแล้วจริงๆค่ะ กายก็ป่วย ใจก็เลยท้อ
เล่ห์ กล มนต์ คาถา ตอนนั้นเอาหมดทุกอย่าง
ต้องไปขอคนแถวนั้นมาช่วยยกรถ
เพราะคนที่เราขอเค้ามาคนเดียวค่ะ
ไปขอซื้อเชือกที่ร้านค้าริมทาง เค้าก็ให้มาฟรีๆ
น้ำใจคนไทยไม่ธรรมดาสำหรับเราในวันนั้นค่ะ
เราได้เพื่อนใหม่ค่ะ นั่งรถมาด้วยกัน ได้รู้จักกัน
พอมาถึงปาย เอารถลงที่ปาย
ก็ได้รู้จักเพื่อนของคนที่พามาส่งเพิ่มอีก
มิตรภาพใหม่ๆที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้วางแผน
ความน่ารักและน้ำใจของเพื่อนใหม่มีค่ามากค่ะวันนั้น
ผ่านมา 2 ปีแล้ว
ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่เลย
เราชอบเที่ยวค่ะ
ชอบเดินทาง ชอบเจออะไรใหม่ๆ
ชอบเจอคนที่ไม่รู้จักบ้างในบางครั้ง
จนเมื่อปีที่ผ่านมา
มีเหตุการณ์ในชีวิตที่ทำให้เราแทบไม่ได้ออกเดินทาง
วันนี้เรากำลังพยายามทำให้ความสุขตรงนั้นกลับมา
การที่เรามาเขียนกระทู้หลังจากที่ผ่านมา 2 ปีแล้ว
ส่วนหนึ่งเพราะเราอยากเตือนตัวเองด้วย
ว่าเราก็เคยมีความสุขกับการอยู่คนเดียวเหมือนกัน
เรายังมีทริปสมุยเก็บไว้ในสต๊อก
นั่งรถไฟไปแบบเบลอๆ ไม่มีแผน
ถ้ามีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังนะคะ
ถ้าครั้งหน้าไปเที่ยวแล้วเจอกัน ทักกันนะคะ
เราพูดกับคนแปลกหน้าไม่เก่ง แต่เรายิ้มเก่ง
ถ้าคุยกัน... แล้วเราก็จะไม่ใช่คนแปลกหน้าของกัน
แล้วก็จะรู้ทันทีว่า อีหมูนี่พูดมากจริงๆ !!!!
** โนดราม่านะคะ
ไม่สบายแล้วยังจะไปอีก งดค่ะ ❎
เป็นผู้หญิงเที่ยวคนเดียว ขี่รถเที่ยวหน้าฝน งดค่ะ ❎
กินเบียร์จนเมา อ้วกจนแฮงค์ ยังจะขี่รถอีก งดค่ะ ❎
เราเป็นคนธรรมดาค่ะ
มีถูก มีผิด มีพลาด... ที่สำคัญคือมีการเรียนรู้
เราอายุไม่น้อยแล้ว รู้ลิมิตของตัวเองในการใช้ชีวิต
พลาดไปก็หาทางแก้ไขค่ะ ไม่งั้นคงไม่จอดรถนะคะ
ดังนั้นขออย่ามาดราม่าที่กระทู้นี้เนอะ
ขอให้เป็นแค่กระทู้แนะนำที่เที่ยว
บอกเล่าประสบการณ์ สร้างแรงบันดาลใจ
อวด ! หรืออะไรเทือกๆนั้นก็พอค่ะ
แล้วเจอกันค่ะ 🤘
ผู้หญิงคนเดียวแบกเป้เที่ยวปางอุ๋ง แบกเป้ไม่พอแบกมอไซต์ไปด้วย 🤘
และไม่ได้ยืมล็อคอินของเพื่อนมาแน่นอน
(มาถึงก็แซะก่อนเลยนะ 😅)
วันนี้ว่างค่ะ ว่างสุดๆ
พักงานกลางคืน เลยมีโอกาสได้แวะมาตรงนี้
อยากเอาทริปที่เคยไปมาเล่าให้ฟังค่ะ
เอาจริงๆก็... อ้ะ อยากเอามาอวดนั่นแหละ แฮร่
คือมันน่าภูมิใจในความบ้าของตัวเองอยู่นะ
(ขี่รถไม่ไหว โบกรถคนอื่นมันน่าภูมิใจตรงไหนฟระ ?)
ไปมาเมื่อ 2 ปีที่แล้วค่ะ
ฉลองวันเกิดให้ตัวเองด้วยการจั๊กมอไซต์ไปเที่ยว
* จั๊ก เป็นภาษาเหนือ ถ้าในสถานการณ์นี้
ก็จะมีความหมายประมาณว่าขี่ออกไป
แต่มันจะได้อารมณ์กว่านิดนึง จั๊กรถเครื่องไปแอ่ว
ไรงี้ 😅
รู้นะว่ากำลังคิดว่า...
เข้าเรื่องมั้ย ? อ่านมาตั้งนาน สาระยังไม่มา
นั่นแหละ... คิดเหมือนกันเป๊ะเลย !
เคยโพสลงเพจ แบกเป้เที่ยว ครั้งนึงแล้วนะคะ
ใครที่อยู่เพจนั้นเป็นไปได้ว่าอาจเคยเห็นกระทู้นี้แล้ว
วางทริปด้วยมอไซต์คนเดียวครั้งแรกในชีวิตค่ะ
ปกติเมื่อก่อนไปไหนคนเดียวตลอด
แต่ไม่ใช่ด้วยมอไซต์เหมือนครั้งนี้
7.9.2558 ออกจากเชียงรายค่ะ
ไปฉลองวันเกิดตัวเองที่เชียงใหม่หนึ่งคืน
อ้วกสิ... ไข้ขึ้นตั้งแต่เชียงราย แต่ใจคนมันสู้นี่นา
ความสูงส่งของความรักในดนตรีและเบียร์มีค่ามาก
กลับถึงที่พักก็อ้วก... ไม่ไปละมะ แม่ฮ่องสอนเนี่ย 😲
ป้ะ... กลับบ้านเถอะ
เดี๊ยววววว ง้อหน่อย... ไปหน่อยนะ
ขี่รถมา 200 โลแล้ว เอาหน่อยเถอะ
มาค่ะ... สาระน่ะ มาสักทีเถอะค่ะ !
ออกจากเชียงใหม่ประมาณ 10 โมง
ด้วยอาการแฮงค์และมีไข้อ่อนๆ
ลากยาวค่ะ แวะข้างทางบ้าง กินข้าวบ้าง
ถึงปางอุ๋ง 6 โมงครึ่ง...
เหมือนจะดีใช่มั้ยล่าาาาาาาาา
โนว ! ไม่เลยค่ะ !
นี่หมูขี่มาเจออะไร !! ฟ้ามืดๆ ไม่มีคนแม้แต่คนเดียว
หมูปวดมือจากการบีบคลัชจนไม่มีแรงทำอะไรแล้ว
น้ำตาไหล ใครเคยไปแม่ฮ่องสอนด้วยรถจะเข้าใจค่ะ
โค้งซ้าย โค้งขวา โค้งหักศอก
โค้งหักศอกแล้วชันทันที โค้งป้อโค้งแม่คิงหยังแต๊ว่า
โอ่ยๆ... ขอโทษค่ะ ลืมตัว
ต่อๆ...
คือเราเจอฝนปรอยตลอดทาง
มันทั้งหนาว ทั้งเหนื่อย ทางมันโหดมากจริงๆค่ะ
สำหรับผู้หญิงตัวเท่าหมูเล็กๆคนนี้ เหนื่อยโคตร
มาถึงปางอุ๋ง เราก็เดินหาเจ้าหน้าที่
เดินหาใครหรืออะไรก็ได้ที่เป็นสิ่งมีชีวิต
เจอนักท่องเที่ยวชาวจีนอยู่ตรงนั้น 4 คนถ้วน
เยส ! หมูรอดตายแล้ว !
แต่ไม่ค่ะ... โชคดียังไม่ใช่ของหมู
เค้ากำลังจะกลับค่ะ
เค้าบอกว่าน่ากลัว ไม่มีคนเลย เค้าจะกลับแล้ว
เราก็ถามเค้าว่าแล้วพอจะรู้มั้ยว่ามีเจ้าหน้าที่อยู่มั้ย
เค้าก็ชี้ขึ้นไปบนเนิน บอกว่ามีป้ายให้ติดต่ออยู่ตรงนั้น
คุยกันจนเมื่อยมือสักพัก เค้าก็ไปจากเราค่ะ
ทิ้งหมูยืนอยู่ตรงนั้นคนเดียว เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย
เอาวะ มันมาถึงตรงนี้แล้ว ยังไงก็ต้องสู้ดิ
เราเดินหาเจ้าหน้าที่ค่ะ ทั้งเรียกเบาๆ ทั้งตะโกน
ตานี่มองไปที่ศาลาอเนกประสงค์เรียบร้อยแล้ว
กะว่าถ้าไม่มีใคร จะนอนมันตรงนี้ล่ะวะ
แต่มาแล้วค่ะ... บุญวาสนาของหมูเดินมาดุ่มๆ
เจ้าหน้าที่ที่ดูแลบ้านพักโครงการค่ะ
เค้าเดินถือตะเกียงมาหาเรา รอดตายค่ะ
จ่ายเงินอะไรเสร็จ ก็จัดแจงเข้าบ้านพัก
เลือกได้เต็มที่ค่ะ จะเอาหลังไหน หลังเล็ก หลังใหญ่
ห้องน้ำรวม หรือห้องน้ำในตัว ติดน้ำ หรือยังไง
นี่ถ้าวันนั้นขายหุ้นได้นี่จะเหมามันทุกหลังเลย
คือทั้งปาง... แม๊ มีหมูอยู่ตัวเดียวนี่แหละค่ะ
ไปปางอุ๋งครั้งแรกก็เจอแจ๊กพ็อตเลย
นอนในเขาที่ไม่เคยมา... คนเดียว
กลับบ้านทันมั้ยวะ 😭😭😭
นี่คือห้องพักค่ะ เลือกบ้านหลังเล็ก ห้องน้ำรวม
คือเรื่องหุ้นเมื่อกี้นั่นปดค่ะ เขียนให้ได้อรรถรสไปงั้น
มองจากฝั่งนี้ ไม่มีอะไรใช่มั้ยล่าาาาาา
งั้นมาดูอีกฝั่งกัน...
นี่เป็นด้านที่ถ่ายจากข้างในค่ะ
เอาจริงๆนะ... เราหายเหนื่อยเลย
คือมันสวยมากจริงๆ มันสวย มันสบายใจ
อะไรดีๆทุกอย่างที่สุดแต่จะจำกัดความ
เราเข้าใจเลยว่า
คำว่า "อยากไปนั่งโง่ๆ..." มันเป็นยังไง
มันเป็นแบบนี้แหละค่ะ เป็นแบบที่เราเจอมา
เรานั่งโง่ๆอยู่แถวนั้นนานมาก มันมีความสุข
ตั้งนาฬิกาปลุกตั้งแต่ตี 5
ด้วยความหวังบางๆว่าจะได้เห็นอาทิตย์ขึ้น
โน้ว ! ทริปของหมูก็ยังคงเป็นทริปของหมูอยู่วันยังค่ำ
ไม่มีค่ะแสงอาทิตย์ เที่ยวหน้าฝนอย่าหวังสูงนะหมูนะ
แต่มีนี่ค่ะ...
มีหงส์เจ้าถิ่นทั้งหลายแหล่ค่ะ
ตอนเช้าก็ยังมีฝนปรอยๆอยู่แทบจะตลอด
เราก็เดินเที่ยวแถวนั้นไปเรื่อยๆ ไม่มีนักท่องเที่ยว
มีแต่ชาวบ้านมาตกปลากันสามสี่คน
เราว่าเราคุ้มนะ เราชอบทุกอย่างที่เจอ
เราชอบฝน เราชอบน้ำ ชอบต้นไม้ ชอบสัตว์
ความสุขเราเล็กกะจ้อยร่อยเอง สุขได้ง่ายๆ
เชื่อป้ะล่ะ... ว่าเราเอามอไซต์ไป
เรื่องจริ๊งงงงง นี่ไม่ได้โม้เลย
นี่ค่ะ โฉมหน้าหนูดีของเรา
ดีแทรคเกอร์ ตัว 150 ซีซี
ไปคนเดียวพร้อมสัมภาระถือว่าเยี่ยมแล้วค่ะ
เราเป็นคนไม่ค่อยขี่รถเร็ว ค่อนข้างจะขี้กลัว
หนูดีถือว่าไม่ทำให้ผิดหวังเลยแม้แต่นิดค่ะ
วันนี้เราจะเขียนแค่ในส่วนของการเดินทาง
เอาเฉพาะในส่วนของปางอุ๋งนะคะ
ยาวไปก็กลัวเบื่อที่จะอ่าน
(นี่คือยังไม่ยาวว่างั้น ???)
จริงๆยังมีซูตองเป้ ภูโคลน ปาย โอ้ย จิปาถะมะละกอ
แต่เอาแค่เฉพาะที่เดียวไปก่อน
ถ้าวันไหนอยากเขียนอีก เราก็จะมาเขียนค่ะ
จะมีคนมาอ่านมั้ย... ?
ไม่รู้ค่ะ และจะพยายามไม่คาดหวังอะไร 😀
แต่อย่าค่ะ... ถ้าอ่านมาถึงตรงนี้ได้
ก็อย่าคิดว่าอะไรๆมันจะจบง่ายๆ
มาขนาดนี้แล้ว สู้ไปด้วยกันอีกนิดสิน่าาาาาา
จั่วหัวข้อไว้แล้วไงคะ... ว่าแบกมอไซต์
ถ้าไม่ถึงช็อตแบกมอไซต์ขึ้นรถ
ก็อย่าหวังว่าจะจบได้ค่ะ ฮ่าาาา
ด้วยความที่เราเป็นไข้ตั้งแต่ก่อนออกจากเชียงราย
พอมาเจอแดดบ้าง ลมบ้าง ฝนบ้าง หนาวด้วย
ทีนี้จากไข้อ่อนๆ มันก็เพิ่มประสิทธิภาพเป็นไข้แก่ๆ
หลังจากตื่นเช้าที่ปางอุ๋ง แวะเที่ยวตามทางมาเรื่อยๆ
จุดหมายปลายทางคืนถัดไปคือเมืองปายค่ะ
ปกติเราเที่ยวปายบ่อย
แต่นั่นเป็นครั้งแรกที่ไปจนถึงปางอุ๋ง
ขี่มา ขี่มา ขี่มา... ขี่มาเรื่อยๆ
จนถึงจุดชมวิวกิ่วลมที่ปางมะผ้าค่ะ
จะน็อคค่ะ ไข้ขึ้นสูงมาก หัวร้อนอยู่ในหมวกกันน็อค
จอดรถนั่งร้องไห้เลย อยากอ้วกเพราะฤทธิ์ไข้
มาทำอะไร๊ !!!! บ้านมีอยู่ดีๆไม่อยู่
นี่กำลังทำอะไรอยู๊วววววว !!!!!
โทรหาพ่อเลย พ่อมารับลูกเถอะนะ
กลับไปจะให้ขายรถใช้หนี้ค่าน้ำมันก็ยอมละ
แต่ชีวิตมันต้องเป็นไปเนอะ
ใจต้องสู้ดิ จะเท่มันต้องเท่ให้สุด
เอาวะ !! ฮึบ !! อีกแค่ 60 กว่าโลก็ถึงปายละ
สู้ดิสู้ หมูต้องสู้ !!!!
ลุกขึ้นยืน ปาดน้ำตา สะบัดบ๊อบเบาๆ
เห้ย ! มีคนตื่น !!!
คนจอดรถนอนค่ะ เห็นตั้งแต่แรกแล้ว
แต่เห็นว่าเค้านอนอยู่เลยไม่ได้นึกอะไร
แต่พอเราลุกจะขี่ต่อ เค้าก็ตื่นนนนนนน
แม่เจ้า ! อีหมูไม่สนเรื่องเท่อะไรอีกแล้ว
เดินเข้าไปเกาะกระจกทำตัวลีบๆทันที
พอรู้ว่าเค้าจะไปปาย หมูเผด็จศึกเลยค่ะ
ขอติดรถไปด้วยทันที
แล้วไง... คนไทยใจดี ได้ครับ ได้ครับ มาแบบไม่คิด
ยังไม่รู้ล่ะสิ... ว่าหมูมีหนูดีด้วยอีกคัน 55555555
นี่คือสภาพหลังจากการรับปากว่า "ได้ครับ"
คือมันไหวแล้วจริงๆค่ะ กายก็ป่วย ใจก็เลยท้อ
เล่ห์ กล มนต์ คาถา ตอนนั้นเอาหมดทุกอย่าง
ต้องไปขอคนแถวนั้นมาช่วยยกรถ
เพราะคนที่เราขอเค้ามาคนเดียวค่ะ
ไปขอซื้อเชือกที่ร้านค้าริมทาง เค้าก็ให้มาฟรีๆ
น้ำใจคนไทยไม่ธรรมดาสำหรับเราในวันนั้นค่ะ
เราได้เพื่อนใหม่ค่ะ นั่งรถมาด้วยกัน ได้รู้จักกัน
พอมาถึงปาย เอารถลงที่ปาย
ก็ได้รู้จักเพื่อนของคนที่พามาส่งเพิ่มอีก
มิตรภาพใหม่ๆที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้วางแผน
ความน่ารักและน้ำใจของเพื่อนใหม่มีค่ามากค่ะวันนั้น
ผ่านมา 2 ปีแล้ว
ทุกวันนี้ก็ยังเป็นเพื่อนกันอยู่เลย
เราชอบเที่ยวค่ะ
ชอบเดินทาง ชอบเจออะไรใหม่ๆ
ชอบเจอคนที่ไม่รู้จักบ้างในบางครั้ง
จนเมื่อปีที่ผ่านมา
มีเหตุการณ์ในชีวิตที่ทำให้เราแทบไม่ได้ออกเดินทาง
วันนี้เรากำลังพยายามทำให้ความสุขตรงนั้นกลับมา
การที่เรามาเขียนกระทู้หลังจากที่ผ่านมา 2 ปีแล้ว
ส่วนหนึ่งเพราะเราอยากเตือนตัวเองด้วย
ว่าเราก็เคยมีความสุขกับการอยู่คนเดียวเหมือนกัน
เรายังมีทริปสมุยเก็บไว้ในสต๊อก
นั่งรถไฟไปแบบเบลอๆ ไม่มีแผน
ถ้ามีโอกาสจะมาเล่าให้ฟังนะคะ
ถ้าครั้งหน้าไปเที่ยวแล้วเจอกัน ทักกันนะคะ
เราพูดกับคนแปลกหน้าไม่เก่ง แต่เรายิ้มเก่ง
ถ้าคุยกัน... แล้วเราก็จะไม่ใช่คนแปลกหน้าของกัน
แล้วก็จะรู้ทันทีว่า อีหมูนี่พูดมากจริงๆ !!!!
** โนดราม่านะคะ
ไม่สบายแล้วยังจะไปอีก งดค่ะ ❎
เป็นผู้หญิงเที่ยวคนเดียว ขี่รถเที่ยวหน้าฝน งดค่ะ ❎
กินเบียร์จนเมา อ้วกจนแฮงค์ ยังจะขี่รถอีก งดค่ะ ❎
เราเป็นคนธรรมดาค่ะ
มีถูก มีผิด มีพลาด... ที่สำคัญคือมีการเรียนรู้
เราอายุไม่น้อยแล้ว รู้ลิมิตของตัวเองในการใช้ชีวิต
พลาดไปก็หาทางแก้ไขค่ะ ไม่งั้นคงไม่จอดรถนะคะ
ดังนั้นขออย่ามาดราม่าที่กระทู้นี้เนอะ
ขอให้เป็นแค่กระทู้แนะนำที่เที่ยว
บอกเล่าประสบการณ์ สร้างแรงบันดาลใจ
อวด ! หรืออะไรเทือกๆนั้นก็พอค่ะ
แล้วเจอกันค่ะ 🤘