บำเรอรัก นายมาเฟีย

ลองออกนอกพื้นที่บ้างแหวกแนวหน่อย  ปกติแตงนิยาย  เราสร้างนางเอกมาโง่ แต่เรื่องนี้ขอเป็นนางเอกที่เข้มแข็งละกัน อาจไม่สนุกหรือภาษาเขียนยังไม่ค่อยดี. ต้องขออภัยด้วยนะ. 😊



ถุงแป้ง .. สาวสวยด้วยวัย 25 ปี. เป็นสาวชาวเหนือที่สวยสง่า ด้วยหุ่นอันบอบบางร่างเล็ก ผิวสีขาวนวลอวบอิ่ม  สรีละที่สาวๆหลายคนใฝ่ฝัน  ถุงแป้งไม่ใช่สาวใส่บริสุทธ์  เทอมีลูกติด 1 คนแต่ลูกอยู่กับแม่ที่ ตจว.  ถุงแป้งอาศัยอยู่ที่ กทม.เพียงลำพัง อาชีพของนางคือ  เป็น pr ที่ผับหรู  วันนี้วันศุกร์ ในยามราตรี เป็นวันที่ใครๆก็ต้องพักผ่อน ตามร้านอาหารหรือผับต่างๆ ผับที่ถุงแป้งทำงานอยู่ก็เช่นกันวันนี้มีลูกค้าเยอะ มากมายแต่ละคนระดับสูงๆทั้งนั้น

แพรว คือเพื่อนร่วมงานกับถุงแป้งที่สนิทกันที่สุด
พิมพ์ คือเพื่อนสนิทอีกคนแต่ก็ไม่เท่า แพรว


Tonight ~

ถุงแป้ง. : แพรวคืนนี้เทอทำหน้าที่โคโยตี้แทนพี่ปรางหรอ ?  
แพรว : อื้มม..  ทำไงได้ว่ะ เรามันเด็กใหม่นิ
เรา : ไหวหรอ ใส่กางเกงสั้นๆ เสื้อตัวกระจิ้ดริ้ด  
แพรว : ช่างเถอะวันเดียวเอง
เรา : อืม ยังไงก็ระวังด้วยนะ พวกหน้าเวทีมันมือปลาหมึก อย่าเข้าไปไกล้มันหละ
แพรว : จ้า


เวลาเดินไปอย่างรวดเร็วจนถึงเวลาที่เราทำงาน แพรวก็ขึ้นไปเต้น อยากจะบอกสเต็มการเต้นนางดีมากจนไม่น่าเชื่อสายตาตัวเอง ชายน้อยชายใหญ่ต่างจ้องกันตาเป็นมัน เราเองก็ได้แต่ยืนมองอยู่ไกลๆ เพราะวันนี้ดูแลแขก วีไอพีชั้นบน

ห้องวีไอพี 408.

เราเดินเปิดประตูห้องเข้าไปพร้อมกับเด็กดริ้งอีก 4. คน ในห้องมีเสียงพูดคุยพรึมพรำๆเสียผู้ชายทั้งหมด เหมือนจะเป็นเศรษฐีคนมีตัง

เรา : ขออนุญาตินะค่ะ บอสให้พาน้องมาส่งค่ะ  //   เราส่งยิ้มหวานๆให้แก่ชายหนุ่ม ทั้ง 5 คน ทุกคนมองเราเป็นตาเดียวกันคือ กูจะกินอีนี่ 55
"  เดี๋ยวครับ... ผมมากัน 5. คนทำไมได้เด็กแค่ 4. หละ ?
เรา : เอ่ออ..  เดี๋ยวเราจะไปคุยกับบอสอีกทีนะค่ะ

"  ไม่ต้อง "

เสียงเข้ม ออกคำสั่งดังขึ้น พร้อมกับจ้องหน้าเรา

เรา : มีอะไรหรือเปล่าค่ะ ??
....  :คุณต้องมานั่งกับผม
เรา : คือมันไม่ใช่หน้าที่ของดิฉันค่ะ ต้องขอโทษด้วย
....  : ผมให้หมื่นหนึ่ง
เรา : ต้องขอโทษอีกครั้งนะค่ะ ดิฉันนั่งกับคุณไม่ได้จริงๆ
....  : อย่ามาหน่อยเลย  มานั่งกับผม ผมให้หมื่นหนึ่ง ถ้าคุณไม่นั่งก็เตรียมหางานใหม่ได้เลยเราหน้าเศร้า คอตก เดินคิ้วขมวดเข้าหาชายหนุ่มตามคำสั่ง เพียงแค่ตูดหย่อนลงโซฟา ชายหนถ่มรีบเรามอคว้าเอวเรากระชากให้นั่งติดกับเขาอย่างว่องไว เราถึงกับสะดุ้ง. !!

.....  : เป็นอะไร ตกใจหรอ ?
เรา : ค่ะ เพราะปกติดิฉันไม่นั่งกับแขกหน้าที่คือ pr  หน้าร้าน
.....  : ผม นิน  คณิน พิพงษ์ไพรศาล
เรา : ถุงแป้งค่ะ  
นิน  : เรารู้จักกันแล้วนะ คุณอายุเท่าไหร่ ?
เรา : 25 ค่ะ
นิน : รุ่นเดียวกัน
นิน  :  มาทำงานแบบนี้แฟนไม่ว่าหรอ ?
เรา : เอ่อ. คือ... แป้งไม่มีแฟนหรอกค่ะ แป้งใช้ชีวิตอยู่คนเดียวมาปีกว่าๆแล้ว แต่แป้งมีลูกแล้ว 1. คน ตอนนี้อยู่ ตจว.กับแม่
นิน : คุณอำผมเล่นใช่มั้ย ?
เรา : เรื่องจริงค่ะ
นิน : แล้วสามี เอ่ออ  ไม่ใช่สิ แฟนคุณหละ หมายถึงพ่อของลูก
เรา : เราจบกันไปนานแล้วค่ะ  เค้าทิ้งเราสองแม่ลูกตั้งแต่ ลูกเราอยู่ในท้องสามเดือน เค้านอกใจไม่มีคนอื่น
นิน : เห้ยย !!!
เรา : แล้วคุณมาเที่ยวแบบนี้. เอ่ออแฟนไม่ว่าหรอค่ะ
นิน : แฟนผมเป็นพวกบ้างาน เค้าไม่ค่อยมาสนใจตามผมหรอก เค้าห่วงเรื่องงานมากกว่า
เรา : แฟนคุณคงดีมากเลยนะค่ะ
นิน : ครับ เทอดี แต่เสียอย่างเดียวเวลาผมต้องการ เทอไม่ค่อยเต็มใจจะร่วมกิจกรรมกับผม
เรา : 5555


ตอนนี้เพื่อนของคุณนินก็มันแต่มึนเมา เสพกามจากหญิงสาวข้างกายอย่างเมามันโดนไม่ได้สนใจรอบข้าส่วนเราหนะหรอ  นั่งยิ้มส่งสายตายั่วยวนแก่คุณนิน


"  หึ !! แค่นั่งด้วยก็หมื่นหนึ่งแล้วถ้านอนด้วยคงจะหลายหมื่น ผู้ชายหน้าโง่  มักมาก แกไม่รู้จัก " ถุงแป้ง เบอร์ตองเสียแล้ว "