ทำไมคนเราต้องคอยแต่ตั้งคำถาม และสงสัยในสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิตในขณะที่มันเริ่มไปได้ไม่สวยนักด้วยว่ามัน ถูกหรือไม่?
ไม่ว่าจะเป็น ความรัก ว่าคนนี้ใช่คู่แท้หรือเปล่า ?
ในการเรียนว่าเราเลือกเรียนที่เราชอบจริงๆหรือเปล่า ?
หรือการทำงานว่างานนี้มันเหมาะกับเราหรือไม่ ?
เราคอยแต่หาคำตอบจากคนรอบข้าง หนังสือ หรือสื่อต่างๆที่มีอยู่ทั่วไป เพื่อที่จะปลอบใจตัวเองกับชีวิตที่เป็นอยู่
การพยามค้นคว้าหาอะไรซักอย่าง หรือ ใครซักคนที่พูดตรงใจเรา แล้วบอกว่านั่น คือสิ่งที่ถูกต้อง มันเพียงเพื่อที่จะกลบความพ่ายแพ้ต่อชีวิต หรือสิ่งที่วาดฝันไว้ของตัวเองอย่างนั้นหรือ
ชีวิตที่ผ่านมามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันถูกขีดเส้นไว้ด้วยตัวเราเอง เราเป็นผู้เลือก และตัดสินใจตั้งแต่ต้น เราเป็นผู้ก้าวเท้าย่ำไปตามเส้นทางที่เราเลือก ถึงแม้ว่าจะเต็มใจหรือไม่ แต่เราก็ได้ก้าวเดินออกไปเองแล้ว ก้าวต่อก้าว ตามช่วงจังหวะเวลาของชีวิต แต่เมื่อผลลัพธ์ที่เราวาดฝันไว้มันไม่เป็นดังที่หวัง เราก็เฝ้าแต่ตั้งคำถาม สงสัย และหาคำตอบว่า เราเดินมาถูกทางหรือเปล่า
จริงๆแล้วการเดินทางของชีวิตมันไม่มีถูกไม่มีผิดหรอก มีแต่ว่าเราทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างเต็มที่หรือยัง เราท้อแท้เร็วเกินไปหรือเปล่า หรือเราเพียงแต่ฟังความคิดของคนอื่นที่บอกเราอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าชีวิตและความสุข การค้นหาตัวเอง หรือสิ่งที่เราชอบเราควร ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
แล้วให้เราจิตตก ท้อแท้ และเบี่ยงเบนเส้นทางของเราไปจากสิ่งที่เราเป็นผู้เริ่มเอง
หากเรายังคงล้มเลิกในสิ่งที่เราเริ่ม เมื่อโลกหมุนไปเรื่อยๆ สิ่งต่างๆเปลี่ยนไป บางทีเราอาจจะผิดอีกแล้วก็ได้ ที่เชื่อคนอื่น
เพราะชีวิต มันมีเส้นทางให้ไปอยู่แล้ว ถ้าผ่านมันได้ และสำเร็จ ความสงสัยคงหายไป คำถามคงจะได้รับคำตอบ และความสุขคงจะตามมาอย่างแน่นอน
Choices & Decision
ไม่ว่าจะเป็น ความรัก ว่าคนนี้ใช่คู่แท้หรือเปล่า ?
ในการเรียนว่าเราเลือกเรียนที่เราชอบจริงๆหรือเปล่า ?
หรือการทำงานว่างานนี้มันเหมาะกับเราหรือไม่ ?
เราคอยแต่หาคำตอบจากคนรอบข้าง หนังสือ หรือสื่อต่างๆที่มีอยู่ทั่วไป เพื่อที่จะปลอบใจตัวเองกับชีวิตที่เป็นอยู่
การพยามค้นคว้าหาอะไรซักอย่าง หรือ ใครซักคนที่พูดตรงใจเรา แล้วบอกว่านั่น คือสิ่งที่ถูกต้อง มันเพียงเพื่อที่จะกลบความพ่ายแพ้ต่อชีวิต หรือสิ่งที่วาดฝันไว้ของตัวเองอย่างนั้นหรือ
ชีวิตที่ผ่านมามันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ มันถูกขีดเส้นไว้ด้วยตัวเราเอง เราเป็นผู้เลือก และตัดสินใจตั้งแต่ต้น เราเป็นผู้ก้าวเท้าย่ำไปตามเส้นทางที่เราเลือก ถึงแม้ว่าจะเต็มใจหรือไม่ แต่เราก็ได้ก้าวเดินออกไปเองแล้ว ก้าวต่อก้าว ตามช่วงจังหวะเวลาของชีวิต แต่เมื่อผลลัพธ์ที่เราวาดฝันไว้มันไม่เป็นดังที่หวัง เราก็เฝ้าแต่ตั้งคำถาม สงสัย และหาคำตอบว่า เราเดินมาถูกทางหรือเปล่า
จริงๆแล้วการเดินทางของชีวิตมันไม่มีถูกไม่มีผิดหรอก มีแต่ว่าเราทำสิ่งที่อยู่ตรงหน้าอย่างเต็มที่หรือยัง เราท้อแท้เร็วเกินไปหรือเปล่า หรือเราเพียงแต่ฟังความคิดของคนอื่นที่บอกเราอย่างนั้นอย่างนี้ ว่าชีวิตและความสุข การค้นหาตัวเอง หรือสิ่งที่เราชอบเราควร ต้องเป็นแบบนั้นแบบนี้
แล้วให้เราจิตตก ท้อแท้ และเบี่ยงเบนเส้นทางของเราไปจากสิ่งที่เราเป็นผู้เริ่มเอง
หากเรายังคงล้มเลิกในสิ่งที่เราเริ่ม เมื่อโลกหมุนไปเรื่อยๆ สิ่งต่างๆเปลี่ยนไป บางทีเราอาจจะผิดอีกแล้วก็ได้ ที่เชื่อคนอื่น
เพราะชีวิต มันมีเส้นทางให้ไปอยู่แล้ว ถ้าผ่านมันได้ และสำเร็จ ความสงสัยคงหายไป คำถามคงจะได้รับคำตอบ และความสุขคงจะตามมาอย่างแน่นอน