ถ้าแฟนของเราที่อยู่ด้วยกันขอไปมีคนใหม่คุณจะให้ไปรึเปล่า

ขอเล่าซักนิดนะครับ....ผมกับแฟนอยู่ด้วยกันมา 4 ปี เราเจอกันในเฟสบุ๊คและคบกันจนตัดสินใจมาอยู่ด้วยกัน ผมทำงานเป็นช่างทองอยู่กับญาติ ค่าน้ำค่าไฟค่าห้องฟรี ส่วนแฟนเป็นแม่บ้านรีดผ้าให้เจ้านาย(ญาติผม) เราสองคนรวมรายได้กันก็ราวๆ 12000 บาทต่อเดือน นับว่าโอเคแต่เธอมีลูกติดสองคนที่ตอนฟ้องศาลพ่อเด็กได้ไป แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาเพราะเด็กเข้ากับผมดี ทุกอย่างราบเลื่อนเรื่อยมา จนกระทั่งญาติผมเลิกทำทองผมเลยกลายเป็นคนตกงาน ส่วนแฟนก็ยังคงรายได้เท่าเดิม ผมก็พยายามหางานเป็ยยามในหมู่บ้าน แต่ก็ถูกกดดันจนต้องออก ขณะที่แฟนก็ได้รายได้เสริมจากการช่วยลูกเจ้านายเรียงปูใส่ถุง ส่วนผมก็มารีดผ้าแทน รายได้ก็ตกราวๆ 9000 บาทต่อเดือน และผมก็ได้เขียนบทความลงเวปเกมได้เดือนล่ะ 1500 ถึง 2000 บาทต่อเดือน ดูเหมือนจะโอเค แต่แล้ววันนึงแม่ของแฟนก็เลิกทำงานเพราะป่วย แถมยังมีพ่อเลี้ยงที่ต้องดูแล ส่วนลูกชายก็ต้องมาเอาเงินทางแม่ เพราะพ่อไม่ช่วยอะไรเลยนอกจากเรื่องเงินไปโรงเรียน แต่ค่ากิจกรรค่าอุปกรณ์การเรียนแฟนต้องจ่าย นับว่ามีภาระมากจนเงิน 10000 ไม่พอใช้.....
โดยส่วนตัวแฟนผมเป็นคนหน้าตาดี มีคนมาจีบเธอตลอด และเฟสบุ๊คโทรศัพท์ผมก็ไม่เคยยุ่งเพราะมันคือเรื่องส่วนตัว ผมให้อิสระกับแฟนเพราะคิดว่าที่เธอยอมมาอยู่กับคนขี้เหร่สมองควายแบบผมก็ถือว่าเป็นบุญคุณแล้ว และพูดกับเธอเสมอว่าถ้าเจอคนที่ดีกว่าหรืออยากไปก็ไปได้ทุกเมื่อไม่รั้ง แต่แฟนก็ไม่ไปจนเราอยู่ด้วยกันมา 4 ปีเกือบปีที่ 5 และวันนึงเธอก็บอกว่ามีคนมาจีบเธอ เค้าเป็นคนดีและขอไปเที่ยวกินข้าวโทรมาหา ผมก็โอเคไม่ว่าไม่ขัด จนแฟนพูดว่าเธออาจจะตกลงใจกับคนๆนี้ แล้วเธอก็ถามผมว่าเธอเลวไม๊ที่ทำแบบนี้ ที่เธอทิ้งผมไปมีคนใหม่ ผมก็ว่า โอเคเคยบอกไปแล้วว่ามีคนที่ดีกว่าก็ไป เพราะคนนั้นมีรถมีงานทำเป็นช่างรับเหมา เอาง่ายๆครั้งแรกที่เจอกันผมกับแฟน ผมพาไปกิน KFC ส่วนคนนี้พาเธอไปกินข้าวที่ชะอำ ต่างกันริบเลยใช่ไม๊ล่ะครับ....
จนตอนนี้เธอก็ยังอยู่กับผม เธอขอออกไปเที่ยวกับคนนั้น ผมก็ไม่ว่าขอแค่เค้าเป็นคนดี แฟนก็บอกเค้าเป็นคนดีมาก ดูแลดีพูดดีเอาใจเก่ง และแฟนก็ร้องไห้บอกห่วงผม ผมก็บอกว่าอยู่ได้ เงินเดือนรีดผ้า 5000 กับค่าบทความ 1500 ค่าที่อยู่คาน้ำค่าไฟฟรีอยู่ได้ แต่แฟนก็คิดว่าเธอเลวที่ทิ้งผมแต่ผมเข้าใจเธอนะ เพราะถ้าเธออยู่กับผมเธอก็จะมีแต่จม เพราะควายอย่างผมทำงานอะไรก็ไม่เป็น โง่ ไม่อดทนแม้จะพยายามแล้ว(คนทำทองที่อยู่กับบ้านนั่งบนโต๊ะมาทั้งชีวิตจะเปลี่ยนก็ยาก) ซึ่งนั่นคือความผิดของผมที่ไม่ยอมไปหางานที่ดีกว่าทำ(แม้จะพยายามแล้ว)
แล้วถ้าถามว่าเสียใจไม๊ ผมไม่เสียใจนะเพราะคิดว่าเธอไม่ได้ตายไปไหน ยังเฟสหากันได้ยังเป็นเพื่อนกันได้ เด็กๆก็ยังเฟสมาคุย แค่เปลี่ยนสถานะไป ส่วนตัวผมที่อยู่คนเดียวก็อาจจะมีเงินเก็บ(ปีหน้านิยายที่เขียนก็จะถูกวางขาย) งานที่ทำก็ไปได้เรื่อยๆ ผมว่าตัวคนเดียวก็โอเคแม้จะเหงาแต่พอเหาก็เฟสไปโทรไปได้ แถมเธอก็มีอะไรบอกผมทุกอย่าง เราอยู่กันเหมือนเพื่อน พูดกูด่ากันเหมือนเพื่อนต่างเพศมากกว่าแฟน ดังนั้นผมเลยไม่เสียใจเพราะเธอไปเจอคนดี..
ผมบอกกับแฟนว่า ถ้าคนนั้นไม่ดีไม่ต้องกลับมา แต่ผมจะไปรับเธอกลับมาเอง....
ปล.แฟนคนก่อนของผม  เราถูกผู้ใหญ่คัดค้านและเธอก็มีคนที่แอบชอบอยู่ด้วย(คบผมคั่นเวลา) จนเมื่อญาติกดดันถึงขีดสุดผมก็ขอเลิกกับเธอ แต่เธอไม่เลิก จนแต่ตอนนั้นเธอแอบคบกับคนที่แอบชอบอยู่ด้วย จนทั้งคู่แอบไปมีอะไรกันจนท้อง(แต่ผมกับแฟนเก่าไม่เคยมีอะไรกัน เพราะต้องการบอกญาติว่าเราคบกันโดยไม่มีเรื่องอย่างว่ามาเกี่ยว) ญาติก็บอกว่า ดีกว่าได้หมาอย่างผมเป็นหลานเขย (ผู้ชายคนนั้นมีลูกมีเมียแฟนเก่าผมไปแย่งมา) เพราะเรื่องนี้มันเลยทำให้ผมเข้าใจมุมมองความรักว่ามันบังคับกันไม่ได้ คนจะไปรั้งไปก็ได้แค่ตัว ยื้อไปก็มีแต่เจ็บ จากกันด้วยดีๆกว่าจากกันเพราะเกลียด และที่สำคัญที่สุด เธอไม่ได้ตายไปไหนยังติดต่อกันได้คนที่ผมรักตายไปสองคน(อ่าม่ากับแมวที่รักเหมือนลูกสาว)โดยที่ไม่ได้บอกลานั่นทำให้รู้ว่า จากแบบมีชีวิตดีกว่าจากแบบไม่มีชีวิต อีกอย่างตอนนี้ผมกับแฟนเก่าก็เป็นเพื่อนคุยกันไม่มีอะไรคิดร้ายต่อกัน
ปล.2 แฟนผมเธอบอกให้เขียนเล่าเรื่องนี้เพื่อถามทุกคนว่าเธอเลวไม๊...??? (ถ้าคุณมีภาระที่ต้องดูแลลูกกับแม่และพ่อเลี้ยง แต่สามีคุณห่วยสัดๆและไม่ยอมพยายาม(หมายถึงผม) คุณจะไปไม๊ล่ะ
ปัจจุบันเธอก็ยังอยู่กับผมเราก็โอเคเหมือนเพื่อนร่วมห้อง เธอนอนคุยโทรศัพท์ผมนั่งปั่นบทความเขียนนิยาย รอแค่เวลาที่เธอจะไปเท่านั้น
ปล.3 เอาไว้จะเขียนมาเล่าความรู้สึกเมื่อเธอไปอีกทีครับ