นี่เป็นกระทู้แรกของเรา เราเป็นแม่ค้าขายเครื่องสำอางคะ เรื่องมันยาวเอาเป็นว่าจะเล่าคร่าวๆ เริ่มเลยละกัน คือวันที่เกิดเหตุเนี้ยมีผู้หญิงคนนึงแปลกหน้าแต่เราก็ไม่ได้เอะใจ เธอมาซื้อแผ่นมาส์กหน้าแล้วออกไป หลังจากนั้นไม่นานก็มีตำรวจขี่มอไซค์มาหาเราที่ร้านและบอกว่า ร้อยเวรให้ไปหาไปเดี๋ยวนี้เลยนะ เราก็งงสิ!! เราถามตำรวจกลับไปว่ามีเรื่องอะไรคะ เค้าตอบกลับมาว่าเรื่องลิขสิทธิ์อะไรนี่แหระ เราก็คิดอยู่นานลิขสิทธิ์อะไรว่ะ ในเมื่อของที่ขายก็มียี่ห้อ
มีเลขจดแจ้งหมดนี่หว่า?? พอไปถึงโรงพักเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นนะ หืม..ในใจเรานี่โกรธเลยนะ ในใจก็คิดว่าอีนี่ไปล่อซื้อแผ่นมาส์กหน้ากูหรอว่ะ??
แต่พอเข้าไปพบร้อยเวรก็มีเอกสารปึกใหญ่วางอยู่ข้างหน้า ร้อยเวรชี้แจงว่าผมตรวจสอบแล้วเค้าเป็นลิขสิทธิ์จริง บอกว่าเราไปขายสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์เค้า เราเลยถามว่าลิขสิทธิ์อะไรคะ ร้อยเวรเลยบอกว่าลิขสิทธิ์โดเรม่อน ในร้านเรามีสินค้าที่เป็นโดเรม่อนคือลิปติ้นท์ของแบรนด์sasimi 1กล่อง มีแค่กล่องเดียวแต่เราก็บอกกับร้อยเวรอยู่ว่ามันละเมิดลิขสิทธิ์ตรงไหน เราเป็นแค่รายย่อยรับเค้ามาอีกที ทำไมไม่ไปตามจับโรงงานผลิตหรือเจ้าของแบรนด์ละคะ
แล้วของมันก็มีชื่อบริษัทผลิต มีเลขจดแจ้งอยู่ข้างกล่องเนี่ย เราก้คิดว่ามันถูกต้องแล้วสิถึงเอามาขาย
และที่เรารับมาขาย"ก็เพราะว่าคิดว่าทางยี่ห้อนี้ได้ซื้อลิขสิทธิ์มาแล้วถึงได้ขายกันได้ทั่วฟ้าเมืองไทยแบบนี้"
ด้วยความสัตย์จริงเพราะเห็นขายกันทั่วประเทศใครจะไปคิดว่ามันจะไปละเมิดลิขสิทธิ์เค้ามาละว่ะ?
แล้วทีมงานลิขสิทธิ์ก็บอกให้แฟนเราไปเอาของกลางที่ร้านมา คือทุกอย่างเหมือนมัดมือชกเลย คือเข้าใจป่ะว่ากูงง?
คือไปล่อซื้อกูตอนไหนอะไรยังไงถึงรู้ว่ากูขายกูมีของเนี่ย! เพราะเธอคนนั้นไม่ได้เข้ามาซื้อลิปติ้นท์
ซึ่งเราก็ถามนางไปว่า อ้าว..เข้าไปซื้อแผ่นมาส์กหน้าไม่ใช่หรอ?ไม่ได้ซื้อลิปนี่? นางตอบว่าก่อนหน้านี้ให้ทีมงานไปล่อซื้อมาแล้ว อืม..นะ
คือเรื่องมาถึงโรงพักแล้วกูจะไปยังไงต่อดีหว่า..ทำไมมันซวยแบบนี้ ทางลิขสิทธิ์เรียกเงินเป็นจำนวน25000บาท ด้วยของกลางคือลิป18แท่ง โห่ววว...
ลิปกูขาย3แท่ง100 ค่าเช่าเดือนละ4พัน ค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ตตกเดือน3พัน ให้ตายเหอะ วันนึงขายได้ไม่ถึงพันก็มีแล้วมาเจอแบบนี้ ฆ่ากันชัดๆ
ร้อยเวรแนะนำให้ไปต่อรองราคาเพราะถ้าถึงขั้นฟ้องร้องมันจะยุ่งยากหลายขั้นตอน แฟนเราไปต่อรองเหลือสัก15000ได้มั้ย ทางลิขสิทธิ์บอกไม่ได้
ให้ได้แค่20000บาท แต่เราก็ไม่ยอมจ่ายให้อ่ะ เพราะเราติดใจว่า มันเลยมาร้านกูได้ไงว่ะ ในขณะที่ก่อนถึงร้านกูมีอีกร้านที่
ก็ติดถนนใหญ่วางลิปติ้นท์
โดเรม่อนขายอยู่อย่างโจ่งแจ้งกว่าร้านกูอีก.. และในอำเภอนี้ร้านกูไม่ใช่ร้านที่ใหญ่ที่สุดนะคะ เป็นร้านที่เล็กมากคะ และติดใจตรงที่ทำไมไม่ไปจับกุมโรงงานผลิตหรือเจ้าของแบรนด์ เพราะถ้าคุณทำลายตรงนี้ได้มันก็ไม่มีของเล็ดลอดมาถึงแม่ค้ารายย่อยอย่างเราหรอก จริงมั้ย?
และคำตอบที่ได้จากทีมงานลิขสิทธิ์คือ ไปมาแล้ว แต่เค้ามีเงินจ่ายก็จบ ของที่เหลือเค้าก็เทถูกๆให้รายย่อยๆอย่างเราไง ยังไงซะเค้าก็ได้กำไรคืนอยู่แล้ว อ้าว..อ่อ...นี่คือจะทำมาหากินก็ไว้ใจแม้กระทั่งร้านขายส่งไม่ได้เลยหรอ แล้วคนที่มาโดนคือแม่ค้ารายย่อยแบบนี้นะเหรอ? มันไม่คุ้มกันเลยคะ
ลิขสิทธิ์ยังบอกอีกว่า ร้านส่งจะมาบอกเราทำไมในเมื่อเค้าโดนปรับไปแล้วก็ต้องเทของที่เหลือออกให้หมดสิ เห้อ..นี่ทำไมกูโง่แบบนี้นะ
ไอ้เราก้เข้าใจมาตลอดว่าแบรนด์sasimiเนี่ย มันซื้อลิขสิทธิ์มาถูกต้องแล้ว มันถึงทำสินค้ารูปการ์ตูนส์ออกมาขายได้แบบทั่วฟ้าเมืองไทยแบบนี้
แล้วเลขจดแจ้งอ่ะ ตอนไปจดเค้าไม่ทักท้วงเลยหรอกว่ามันจะละเมิดลิขสิทธิ์โดเรม่อนหรอ? ทางลิขสิทธิ์ตอบว่า พวกนี้มันไปจดแจ้งเพื่อเลี่ยง
พวกสคบ.ตำรวจตรวจจับก้เท่านั้น แต่ก็ละเมิดลิขสิทธิ์อยู่ดี อ่ะ..จากงงแล้วยิ่งงอีก เราให้แฟนออกไปต่อรองกับลิขสิทธิ์รอบ2 คุยหลายชั่วโมงเลยล่ะ
เราหัวร้อนอยู่ไม่อยากออกไปคุยกลัวจะระเบิดอารมณ์ออกมาอยู่ดีดีมาเสียเงินหมื่นๆใครมันไม่หัวเสียมั่งว่ะ รอบที่2แฟนกลับเข้ามาในห้องและบอกว่าเค้าไม่ให้ให้เราลองออกไปคุยเองดูสิเผื่อเค้าจะให้ ไม่งั้นก้ให้เค้าฟ้องเลยละกัน แฟนก็บอกให้ร้อยเวรช่วยคุยให้เรื่องต่อรองราคา ร้อยเวรบอกว่าผมคุยให้ไม่ได้กับลิขสิทธิ์ผมไม่อยากยุ่ง ก็นะ...เห้อ...ตอนแรกเราตัดสินใจจะให้เค้าฟ้อง แต่แฟนก้บอกถ้าเรื่องถึงศาลๆตัดสินต้องจ่ายเท่าไรคือเท่านั้นนะ
ร้อยเวรก้บอกว่ามันเป้นคดียอมความได้นะให้ไกล่เกลี่ยกันเอา คดีนี้มันทั้งจำทั้งปรับได้นะ มันจะเสียเงินเสียเวลา เราก็คิดหนักนะสิ โอ้ย...เครียด..มาก...
ความรู้สึกเหมือนโดนรีดไถแบบถูกกฎหมายอ่ะ ใครไม่เคยโดนไม่รู้หรอก นี่กูไม่ตั้งใจนะโว้ย...ถ้าตั้งใจจะไม่ว่าอะไรเลย...
สุดท้ายเราออกไปคุย หัวหน้าชุดลิขสิทธิ์มีชื่อว่าพี่ อ. ส่วนผู้หญิงคนนั้นคือผู้ที่ได้รับมอบอำนาจจากทางโดเรม่อนให้แจ้งข้อหากับเราว่าละเมิดลิขสิทธิ์
นางบอกบริษัทนี้ใหญ่มากๆ เหอะๆบอกตรงๆเราทำใจดีสู้เสือ ใจจริงๆความโกรธมันแทบจะระเบิดออกมาแล้ว เราก็คุยต่อรองราคากับพี่ อ. อยู่สักพักใหญ่ๆ
ต่อรองให้เหลือ15000ก้ยังดี บอกไปทุกเหตุผล เค้าก็ไม่ให้ จนเค้าบอกว่าถ้าไม่ให้คือจะกลับแล้วก็ส่งเรื่องฟ้องศาลเอา คือแบบใจเขาใจเราอ่ะรู้จักป่าวว้า?
แล้วเธอคนนั้นก็บอกรู้จักพี่ อ. ไว้นะดีแล้ว เราจะได้เป็นพวกเดียวกัน หืม..ในใจกูเนี่ยนะไม่อยากจะสมาคมด้วยหรอก ถึงจะเข้าใจว่าเป็นงานเป็นหน้าที่ก็เหอะ เข้าใจว่าพวกลิขสิทธิ์ก้ต้องทำงานหาเงินเหมือนกัน แต่อย่างที่บอกกูติดใจก่อนจะมาถึงร้านกูมีร้านใหญ่ๆติดถนนทั้งนั้นทำไมไม่ไปจับเค้ามาว่ะ
และอีกอย่างเอาเรทราคาไหนมาปรับกัน ลิป18แท่งปรับ20000 มันโหดไปมั้ย? หรือแบ่งกันหลานส่วนบอกกูที? คือไม่ได้ขายลิปแท่งละพันห้านะคะ!!
แต่ท้ายสุดแล้วเมื่อเวลาผ่านมาเนิ่นนานหลายชั่วโมง เค้าก็ไม่ยอมลดให้เรา ถ้าไม่จ่ายก้ส่งสำนวนฟ้องศาลเอา ก็พูดง่ายอ่า.ไม่ใช่คนจ่ายนี่หว่า?
สุดท้ายก็ต้องจ่ายไป20000บาทขาดตัว เรานี่ให้แฟนdกลับไปแคะเงินเก็บอันน้อยนิดมาเลยนะ ทั้งเหรียญอะไรก็เอามาเทให้หมด เรามีภาพประกอบทุกอย่างแต่อัพลงไม่ได้ มาถึงจุดที่เธอคนนั้นนับเงิน เรานี่แบบจุกอกอ่ะ เงิน2หมื่นนะเว้ย ต้องขายของเท่าไหร่ถึงจะได้กำไรมากขนาดนี้
..น้ำตาขังอ่ะ
พอจ่ายเงินก็ลงบันทึกประจำ ใบอะไรทุกอย่างเราถ่ายรูปมาไว้หมดคะ วันนั้นเป้นวันที่เราหมดอะไรตายอยากมากเลยคะ อ่อ แถมท้ายให้ด้วย ทางลิขสิทธิ์บอกว่าขายออนไลน์ถ้าเจอปรับหนักกว่านี้อีกนะคะ ใจนึงเราก้เข้าใจนะว่าเค้าทำตามหน้าที่ แต่เลือกสถานที่รึป่าวอันนี้ไม่รู้ เพราะอย่างที่บอกเราติดใจมาก
ว่าผ่านร้านอื่นๆมาได้ยังไงมันเหมือนเจาะจงมาที่ร้านเราโดยเฉพาะ และทั้งที่เรารู้เท่าไม่ถึงการณ์คิดว่าแบรนด์นี้มันซื้อลิขสิทธิ์มาถูกต้องแล้วถึงเอามาขาย
ก็เราอธิบายจนหมด เราไม่ได้ตั้งใจละเมิดลิขสิทธิ์ แต่เค้าก็ปรับเราเต็มๆ20000บาทกับลิป18แท่งเนี่ยมันโหดร้ายกับเรามากๆ สำหรับเรามันคือเงินจำนวนมากเลยนะ เรื่องนี้เป็นข้อคิดให้เราได้อย่างดีเลยละ ตอนแรกเราเกือบจะเลิกขายไปแล้วนะ แต่ก็มีคนรอบข้างคอยปลอบใจถือซะว่าทำบุญทำทาน
เออ..พอคิดว่าทำบุญเท่านั้นละก้สุขใจขึ้นมาทันที...เรื่องนี้ถือว่าเป็นบทเรียนราคาแพงของเราที่อยากจะมาเตือนแม่ค้าด้วยกันนะคะ ต่อไปนี้จะรับอะไรมาขายศึกษาข้อมูลให้ดีดีคะ จะได้ไม่เจอแจคพอตเหมือนกับเรานะคะ
เตือนแม่ค้าขายเครื่องสำอาง ระวังเจอแจคพอตไม่รู้ตัวนะคะ
มีเลขจดแจ้งหมดนี่หว่า?? พอไปถึงโรงพักเห็นหน้าผู้หญิงคนนั้นนะ หืม..ในใจเรานี่โกรธเลยนะ ในใจก็คิดว่าอีนี่ไปล่อซื้อแผ่นมาส์กหน้ากูหรอว่ะ??
แต่พอเข้าไปพบร้อยเวรก็มีเอกสารปึกใหญ่วางอยู่ข้างหน้า ร้อยเวรชี้แจงว่าผมตรวจสอบแล้วเค้าเป็นลิขสิทธิ์จริง บอกว่าเราไปขายสินค้าละเมิดลิขสิทธิ์เค้า เราเลยถามว่าลิขสิทธิ์อะไรคะ ร้อยเวรเลยบอกว่าลิขสิทธิ์โดเรม่อน ในร้านเรามีสินค้าที่เป็นโดเรม่อนคือลิปติ้นท์ของแบรนด์sasimi 1กล่อง มีแค่กล่องเดียวแต่เราก็บอกกับร้อยเวรอยู่ว่ามันละเมิดลิขสิทธิ์ตรงไหน เราเป็นแค่รายย่อยรับเค้ามาอีกที ทำไมไม่ไปตามจับโรงงานผลิตหรือเจ้าของแบรนด์ละคะ
แล้วของมันก็มีชื่อบริษัทผลิต มีเลขจดแจ้งอยู่ข้างกล่องเนี่ย เราก้คิดว่ามันถูกต้องแล้วสิถึงเอามาขาย
และที่เรารับมาขาย"ก็เพราะว่าคิดว่าทางยี่ห้อนี้ได้ซื้อลิขสิทธิ์มาแล้วถึงได้ขายกันได้ทั่วฟ้าเมืองไทยแบบนี้"
ด้วยความสัตย์จริงเพราะเห็นขายกันทั่วประเทศใครจะไปคิดว่ามันจะไปละเมิดลิขสิทธิ์เค้ามาละว่ะ?
แล้วทีมงานลิขสิทธิ์ก็บอกให้แฟนเราไปเอาของกลางที่ร้านมา คือทุกอย่างเหมือนมัดมือชกเลย คือเข้าใจป่ะว่ากูงง?
คือไปล่อซื้อกูตอนไหนอะไรยังไงถึงรู้ว่ากูขายกูมีของเนี่ย! เพราะเธอคนนั้นไม่ได้เข้ามาซื้อลิปติ้นท์
ซึ่งเราก็ถามนางไปว่า อ้าว..เข้าไปซื้อแผ่นมาส์กหน้าไม่ใช่หรอ?ไม่ได้ซื้อลิปนี่? นางตอบว่าก่อนหน้านี้ให้ทีมงานไปล่อซื้อมาแล้ว อืม..นะ
คือเรื่องมาถึงโรงพักแล้วกูจะไปยังไงต่อดีหว่า..ทำไมมันซวยแบบนี้ ทางลิขสิทธิ์เรียกเงินเป็นจำนวน25000บาท ด้วยของกลางคือลิป18แท่ง โห่ววว...
ลิปกูขาย3แท่ง100 ค่าเช่าเดือนละ4พัน ค่าน้ำค่าไฟค่าเน็ตตกเดือน3พัน ให้ตายเหอะ วันนึงขายได้ไม่ถึงพันก็มีแล้วมาเจอแบบนี้ ฆ่ากันชัดๆ
ร้อยเวรแนะนำให้ไปต่อรองราคาเพราะถ้าถึงขั้นฟ้องร้องมันจะยุ่งยากหลายขั้นตอน แฟนเราไปต่อรองเหลือสัก15000ได้มั้ย ทางลิขสิทธิ์บอกไม่ได้
ให้ได้แค่20000บาท แต่เราก็ไม่ยอมจ่ายให้อ่ะ เพราะเราติดใจว่า มันเลยมาร้านกูได้ไงว่ะ ในขณะที่ก่อนถึงร้านกูมีอีกร้านที่
โดเรม่อนขายอยู่อย่างโจ่งแจ้งกว่าร้านกูอีก.. และในอำเภอนี้ร้านกูไม่ใช่ร้านที่ใหญ่ที่สุดนะคะ เป็นร้านที่เล็กมากคะ และติดใจตรงที่ทำไมไม่ไปจับกุมโรงงานผลิตหรือเจ้าของแบรนด์ เพราะถ้าคุณทำลายตรงนี้ได้มันก็ไม่มีของเล็ดลอดมาถึงแม่ค้ารายย่อยอย่างเราหรอก จริงมั้ย?
และคำตอบที่ได้จากทีมงานลิขสิทธิ์คือ ไปมาแล้ว แต่เค้ามีเงินจ่ายก็จบ ของที่เหลือเค้าก็เทถูกๆให้รายย่อยๆอย่างเราไง ยังไงซะเค้าก็ได้กำไรคืนอยู่แล้ว อ้าว..อ่อ...นี่คือจะทำมาหากินก็ไว้ใจแม้กระทั่งร้านขายส่งไม่ได้เลยหรอ แล้วคนที่มาโดนคือแม่ค้ารายย่อยแบบนี้นะเหรอ? มันไม่คุ้มกันเลยคะ
ลิขสิทธิ์ยังบอกอีกว่า ร้านส่งจะมาบอกเราทำไมในเมื่อเค้าโดนปรับไปแล้วก็ต้องเทของที่เหลือออกให้หมดสิ เห้อ..นี่ทำไมกูโง่แบบนี้นะ
ไอ้เราก้เข้าใจมาตลอดว่าแบรนด์sasimiเนี่ย มันซื้อลิขสิทธิ์มาถูกต้องแล้ว มันถึงทำสินค้ารูปการ์ตูนส์ออกมาขายได้แบบทั่วฟ้าเมืองไทยแบบนี้
แล้วเลขจดแจ้งอ่ะ ตอนไปจดเค้าไม่ทักท้วงเลยหรอกว่ามันจะละเมิดลิขสิทธิ์โดเรม่อนหรอ? ทางลิขสิทธิ์ตอบว่า พวกนี้มันไปจดแจ้งเพื่อเลี่ยง
พวกสคบ.ตำรวจตรวจจับก้เท่านั้น แต่ก็ละเมิดลิขสิทธิ์อยู่ดี อ่ะ..จากงงแล้วยิ่งงอีก เราให้แฟนออกไปต่อรองกับลิขสิทธิ์รอบ2 คุยหลายชั่วโมงเลยล่ะ
เราหัวร้อนอยู่ไม่อยากออกไปคุยกลัวจะระเบิดอารมณ์ออกมาอยู่ดีดีมาเสียเงินหมื่นๆใครมันไม่หัวเสียมั่งว่ะ รอบที่2แฟนกลับเข้ามาในห้องและบอกว่าเค้าไม่ให้ให้เราลองออกไปคุยเองดูสิเผื่อเค้าจะให้ ไม่งั้นก้ให้เค้าฟ้องเลยละกัน แฟนก็บอกให้ร้อยเวรช่วยคุยให้เรื่องต่อรองราคา ร้อยเวรบอกว่าผมคุยให้ไม่ได้กับลิขสิทธิ์ผมไม่อยากยุ่ง ก็นะ...เห้อ...ตอนแรกเราตัดสินใจจะให้เค้าฟ้อง แต่แฟนก้บอกถ้าเรื่องถึงศาลๆตัดสินต้องจ่ายเท่าไรคือเท่านั้นนะ
ร้อยเวรก้บอกว่ามันเป้นคดียอมความได้นะให้ไกล่เกลี่ยกันเอา คดีนี้มันทั้งจำทั้งปรับได้นะ มันจะเสียเงินเสียเวลา เราก็คิดหนักนะสิ โอ้ย...เครียด..มาก...
ความรู้สึกเหมือนโดนรีดไถแบบถูกกฎหมายอ่ะ ใครไม่เคยโดนไม่รู้หรอก นี่กูไม่ตั้งใจนะโว้ย...ถ้าตั้งใจจะไม่ว่าอะไรเลย...
สุดท้ายเราออกไปคุย หัวหน้าชุดลิขสิทธิ์มีชื่อว่าพี่ อ. ส่วนผู้หญิงคนนั้นคือผู้ที่ได้รับมอบอำนาจจากทางโดเรม่อนให้แจ้งข้อหากับเราว่าละเมิดลิขสิทธิ์
นางบอกบริษัทนี้ใหญ่มากๆ เหอะๆบอกตรงๆเราทำใจดีสู้เสือ ใจจริงๆความโกรธมันแทบจะระเบิดออกมาแล้ว เราก็คุยต่อรองราคากับพี่ อ. อยู่สักพักใหญ่ๆ
ต่อรองให้เหลือ15000ก้ยังดี บอกไปทุกเหตุผล เค้าก็ไม่ให้ จนเค้าบอกว่าถ้าไม่ให้คือจะกลับแล้วก็ส่งเรื่องฟ้องศาลเอา คือแบบใจเขาใจเราอ่ะรู้จักป่าวว้า?
แล้วเธอคนนั้นก็บอกรู้จักพี่ อ. ไว้นะดีแล้ว เราจะได้เป็นพวกเดียวกัน หืม..ในใจกูเนี่ยนะไม่อยากจะสมาคมด้วยหรอก ถึงจะเข้าใจว่าเป็นงานเป็นหน้าที่ก็เหอะ เข้าใจว่าพวกลิขสิทธิ์ก้ต้องทำงานหาเงินเหมือนกัน แต่อย่างที่บอกกูติดใจก่อนจะมาถึงร้านกูมีร้านใหญ่ๆติดถนนทั้งนั้นทำไมไม่ไปจับเค้ามาว่ะ
และอีกอย่างเอาเรทราคาไหนมาปรับกัน ลิป18แท่งปรับ20000 มันโหดไปมั้ย? หรือแบ่งกันหลานส่วนบอกกูที? คือไม่ได้ขายลิปแท่งละพันห้านะคะ!!
แต่ท้ายสุดแล้วเมื่อเวลาผ่านมาเนิ่นนานหลายชั่วโมง เค้าก็ไม่ยอมลดให้เรา ถ้าไม่จ่ายก้ส่งสำนวนฟ้องศาลเอา ก็พูดง่ายอ่า.ไม่ใช่คนจ่ายนี่หว่า?
สุดท้ายก็ต้องจ่ายไป20000บาทขาดตัว เรานี่ให้แฟนdกลับไปแคะเงินเก็บอันน้อยนิดมาเลยนะ ทั้งเหรียญอะไรก็เอามาเทให้หมด เรามีภาพประกอบทุกอย่างแต่อัพลงไม่ได้ มาถึงจุดที่เธอคนนั้นนับเงิน เรานี่แบบจุกอกอ่ะ เงิน2หมื่นนะเว้ย ต้องขายของเท่าไหร่ถึงจะได้กำไรมากขนาดนี้
พอจ่ายเงินก็ลงบันทึกประจำ ใบอะไรทุกอย่างเราถ่ายรูปมาไว้หมดคะ วันนั้นเป้นวันที่เราหมดอะไรตายอยากมากเลยคะ อ่อ แถมท้ายให้ด้วย ทางลิขสิทธิ์บอกว่าขายออนไลน์ถ้าเจอปรับหนักกว่านี้อีกนะคะ ใจนึงเราก้เข้าใจนะว่าเค้าทำตามหน้าที่ แต่เลือกสถานที่รึป่าวอันนี้ไม่รู้ เพราะอย่างที่บอกเราติดใจมาก
ว่าผ่านร้านอื่นๆมาได้ยังไงมันเหมือนเจาะจงมาที่ร้านเราโดยเฉพาะ และทั้งที่เรารู้เท่าไม่ถึงการณ์คิดว่าแบรนด์นี้มันซื้อลิขสิทธิ์มาถูกต้องแล้วถึงเอามาขาย
ก็เราอธิบายจนหมด เราไม่ได้ตั้งใจละเมิดลิขสิทธิ์ แต่เค้าก็ปรับเราเต็มๆ20000บาทกับลิป18แท่งเนี่ยมันโหดร้ายกับเรามากๆ สำหรับเรามันคือเงินจำนวนมากเลยนะ เรื่องนี้เป็นข้อคิดให้เราได้อย่างดีเลยละ ตอนแรกเราเกือบจะเลิกขายไปแล้วนะ แต่ก็มีคนรอบข้างคอยปลอบใจถือซะว่าทำบุญทำทาน
เออ..พอคิดว่าทำบุญเท่านั้นละก้สุขใจขึ้นมาทันที...เรื่องนี้ถือว่าเป็นบทเรียนราคาแพงของเราที่อยากจะมาเตือนแม่ค้าด้วยกันนะคะ ต่อไปนี้จะรับอะไรมาขายศึกษาข้อมูลให้ดีดีคะ จะได้ไม่เจอแจคพอตเหมือนกับเรานะคะ