เคยคิดว่าจริงๆแล้วเราสนิทกันแต่เวลาผ่านไปก็เริ่มไม่แน่ใจ

คือเรามีเพื่อนคนนึงคือเราก็คิดว่าจริงๆเราน่าจะสนิทกันแล้วแหล้ะเพราะไปไหนมาไหนด้วยกันตลอด,มานอนที่บ้านบ้างหล่ะแต่พอผ่านไปปีนึงเราต้องนั่งแยกโต๊ะเรียนอ่ะแถมห่างแค่4โต๊ะอ่ะเค้าก็เปลี่ยนไปจนแบบเห็นชัดเลยว่สไม่อยากสนิทกับเราแล้วคือความห่างกันแค่นี้ทำให้เราต้องเลิกสนิทกันเลยหรอ.ทีแรกเราก็คิดว่าเราคิดไปเองน้ะว่าเค้าเริ่มห่างแต่ะอเรียนผ่านไปเทอมนึงมันเป็นอย่างนั้น.แค่เราแบบเดินผ่านโต๊ะเค้าอ่ะเราก็เรียกเค้าปกติแต่เค้ากลับตอบมาว่า "รำคาญ" คือมันเป็นคำสั้นๆที่โครตเจ็บอ่ะเห้ยคือแต่ก่อนเราก็เคยสนิทกันน้ะเว้ย แต่ทำไมถึงไม่ให้เกียรติกันบ้างเลย,เราเลยยอมถอยออกมาปล่อยให้เค้าได้ไปหาคนที้เค้าอยู่ด้วยแล้วไม่รำคาญดีกว่า..
หลังจากนั้นเราเลยเริ่มเย็นชากับเค้า,ใจที้เราให้เพื่อนอ่ะมันเต็มร้อย้ลยน้ะแต่ดูสิ่งที่เค้าให้กลับมาสิมีแต่ความเจ็บจุกเสียใจที่เราคิดไปเองตลอดว่าเราสนิมกัน
.
ขอบคุณที่ให้บทเรียนราคาแพงน้ะ
โชคดีเพื่อนที่เคยรัก ~