แม่ผัวตัวปัญหา ลูกรักกันมานานจู่ๆยุให้เลิกกัน

หวัดดีคะ ไม่พูดพร่ำทำเพื่ออะไรมาก เข้าเรื่องกันเลยเรากับแฟนคบกันมา10ปี ไม่แต่ง ไม่จด ผูกแขนอย่างเดียว มีลูก2คน คนโต7ขวบ คนเล็ก9เดือน เมื่อก่อนเรากับแฟนทำงานอยู่กรุงเทพกัน 2-3ปีที่ผ่านมาด้วยเศรษกิจย้ำแย่ แฟนเลยชวนกับมาอยู่บ้านเขาที่สุพรรณ เราก็กลับมา เอาจริงๆตั้งแต่มาเป็นสะใภ้บ้านนี้คือรู้เลยว่าแม่ผัวคนนี้ไม่ชอบเราสักเท่าไหร่ เพราะบ้านเรามันจน ไม่มีปัญญาขอเงินพ่อแม่เรามาซื้อบ้านซื้อรถเก๋งให้ลูกชายเขา เขาเลยปลื้มปริมกับสะใภ้อีกคนของเขามากกว่า ขนาดลูกคนโตเราเขาปู่ย่าน้องเขายังไม่ค่อยชอบเลย ชอบพูดกระแทกใส่หลาน ชอบต่อว่าหลาน ดูถูกหลาน ไม่เหมือนหลานอีกคนที่เขาเลี้ยงมาตั้งแต่เล็ก คนนั้นอะไรก็ดีไปหมด ห้ามด่าห้ามว่า เพราะลูกคนโตเราพวกเขาไม่เลี้ยงน้องเกิดและโตที่กรุงเทพ กลับมาอยู่บ้านเราก็ต่างคนต่างอยู่ ไม่ยุ่งอะไรกะแก เช้าไปทำงานเย็นกลับมาบ้าน บ้างทีงานเราต้องเข้ากะ ออกกะมาเหนื่อยๆง่วงๆบ่นเราหละ เราอยู่บ้านคนละหลังนะค่ะ บ่นเราอค่ว่า ลูกชายเขาทำกับข้าวเด็ดขั่วพริก ปลอกหอมไว้บนเขียงไม่ยอมเก็บก็บ่นเราทำไมพวก..ถึงไม่เก็บ ถ้วยชามกินแล้วไม่ล้าง ทั้งทีก่อนไปทำงานเราก็ล้าง แฟนมันหยิบไปใส่กับข้าว2-3ใบ กินเสร็จวางในซิงค์ ก็บ่นอีก บางเรื่องเล็กๆน้อยๆแกก็ทำเป็นเรื่องใหญ่ บ้านพ่อแม่แหนกะบ้านเราไม่ไกลกันมาก บางทีลูกเราไปเล่นที่บ้านปู่ย่าเราก็เดินไปตาม สภาพบ้านแย่กว่าบ้านเราอีก ทั้งโต๊ะกินข้าวก็มีขยะถุงแกงอะไรมากมาย ขวดซอส บลาๆ ในครัวปอกหอมกระเทียมก็ทิ้งไว้บนพื้นนั้นแหละ ก็ไม่เห็นจะเก็บ แล้วจะมาบ่นเราเพื่อ? ทีบ้านลูกสุดรัก รกกว่าบ้านเราอีกยังไม่กล้าปริปากบ่น ได้แต่พูดเออกลัวพวกมันรำคาญ เรากับมาอยู่ได้เกือบๆปี ตอนแรกกะจะไม่ปล่อยให้ตัวเองท้องหรอกเพราะไม่คิดว่าจะติดอะไรง่ายดายขนาดนั้น เราทำงานจนเกือบคลอดเลยลาคลอดตอน35วีค คลอดมาลาได้เดือนครึ่งจะกลับไปทำงาน แม่เขาก็ไม่ยอมเลี้ยงหลานให้เรา บอกกับแฟนขี้เกลียจเลี้ยงตังก็ไม่ได้ เราบอกเดี๋ยวก็ให้ เดือนละ2-3พัน ไม่ยอม ได้แต่บอกเลี้ยงแป๊ปๆเลี้ยงได้ถ้าให้หมกอยู่กะหลานทั้งวันไม่เอาไปไหนก็ไม่ได้ เราเลยยอมออกจากงานทิ้งงาน ทิ้งเงินเดือนหมื่นกว่าบาท ออกมาเลี้ยงลูกแทน ยังดีที่พ่อแฟนถ้าแกว่างก็ยังช่วยเลี้ยง ช่วยดู เพราะแฟนเราก็ต้องทำงาน เราก็หาของออนไลน์ขายโพสขายๆ แม่ผัวก็บ่นอีกหาว่าเราอยู่แต่หน้าโทรศัพท์ เราเลยขายไม่ทำงาน ไม่ขายมันละ ผัวเลี้ยง ทีนี้ค่ามช้จ่ายไม่พอใช้ เราจะเอาลูกคนเล็กไปให้เเม่เราเลี้ยงก็อยู่ไกลเกิน 6-7ร้อยโล ปู่น้องก็ไม่ยอมให้เอาไปด้วย เราก็ไม่รู้จะทำไง แม่ผัวเราก็ว่าเราเป็นตัวถ่วงลูกชายเขาหละ บ่นนั้นนี้ เรากับแฟนก็ทะเลาะกันบ่อยขึ้น แฟนเขาก็เลือกเชื่อแม่เขา แม่เขาบอกเลิกๆกับเราไปซะ เราก็เลยยอมหอบลูกคนเล็กออก ส่วนคนโตเขาเลือกจะอยู่กับพ่อเขา เราก็ไม่ติดใจเพราะพ่อเขานอบตามใจ ส่วนเราก็เอาคนเล็กหอบคนเล็กกลับบ้าน แฟนมันให้ตังติดตัวเราแค่2พัน ยังโชคดีที่เรายังมีเงินเดือนเก็บค้างบัญชีอยู่4พัน นั่งรถกลับบ้านกอดลูกไปร้องไห้ไปสงสารลูก คิดถึงลูกคนโต ไปถึงบ้านแม่เราถึงกลับงงเพราะไม่เคยเล่าอะไรให้ฟังเลยสักเรื่อง เราออกจากบ้านนั้นได้อาทิตย์กว่า เมื่อตอนเย็นพ่อของลูกเราเขาโทรมาที่เบอร์แม่เรา บอกว่าปู่ของน้องป่วย ความดันขึ้น ไข้ขึ้น กินข้าวไม่ลง คิดถึงหลาน คิดถึงลูกคนเล็ก
เราจะให้พาหลานไปหาปู่ ๆของน้องบอกจะให้เงินค่ารถไปหาเขา เราควรกลับไปไหม เราคิดไว้แล้วกลับไปเขาคงไม่เอาเราแล้วแหละ แล้วเราก็ไม่อยากกลับไปด้วย เบื่อ
*ถ้าถามว่าเรายังรักแฟนอยู่ไหม ก็ยังรักอยู่บ้าง แต่มันอาจจะลดน้อยลงเพราะเหตุการณ์ที่ผ่านมา