รีวิว work and travel เธอทำให้ฉันรู้จักคำว่า bitter life เป็นไง

สวัสดีค่ะ ขออกตัวก่อนว่าพึ่งเคยเขียนกระทู้ในพันทิปครั้งแรกหากมีข้อผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยนะคะ (ยืมไอดีคนอื่นมาเพราะเคยสมัครไว้นานมากยืนยันตัวตนเรียบร้อยแต่ดันลืมทั้งเมลล์และพาส)
จุดประสงค์ของการเขียนกระทู้นี้เพื่อเตือนภัย และ แชร์ประสบการณ์ทั้งของตัวเองและเพื่อนร่วมชะตากรรม และอยากได้ข้อแนะนำจากพี่ๆนักกฏหมายด้วยหรือผู้รู้ว่าเราสามารถเรียกร้องค่าเสียหายได้หรือไม่

โครงการไป work and travel ปฏิเสธไม่ได้เลยว่สเป็นโครงการที่วัยรุ่นหลายๆคนให้ความสนใจ และตัดสินใจไปกันเยอะมากเพื่อหาประสบการณ์ใหม่ๆ อยากพัฒนาภาษา อยากหาเงินเพื่อเก็บและเอาไปท่องเที่ยว

ส่วนตัวน้องเองเคยไปมาแล้วครั้งหนึ่งที่รัฐหนึ่งตอนบนในเมกา ที่มาของคำว่า make it happen(ขอแทนตัวเองว่าน้อง/พจนะคะ) โดยครั้งนี้น้องให้ความไว้วางใจไปกับเอเจนซี่ที่ลงท้ายด้วย o ค่าโครงการการใช้จ่ายนั้น6หมื่นปลายๆสำหรับการเสียตังเพื่อหางานให้ตัวเอง

มาถึงปัญหาเรื่องงานก่อนเลยน้องได้เลือกงานในตำแหน่ง server ที่ vip louge ที่สนามบินo'hare chicago เมื่อสัมภาษณ์กับทางเอเจ้นไทยและus sponsor ก็ผ่านไปได้ด้วยดีจนเมื่อถึงวันสัมภาษณ์ visa เรายังรู้สึกเห่อกับตำแหน่งงานที่เขียนไว้อย่างสวยหรู ในใบds2019 อยู่เลย
ตัดภาพมาตอนที่หนูพจมาน ระเห็ดระเหินข้ามน้ำข้ามทะเลมาถึงเมืองนอกเมืองนา ฝันอันแสนหวานของน้องก็สูญสลายเมื่อเจอกับนายจ้างฝรั่ง เราขอสร้างนามสมมุติให้นะคะ gth (go to the hell) เป็นบริษัทนายจ้างที่เป็นนายหน้าหางานให้เด็กที่มาเวิร์คทั้งกับไทยและและ ไอ้แลน ให้ไปทำเกี่ยวกับบริการ เช่นแม่บ้าน คนเก็บขยะ เด็กเสริฟ ไปในโรงแรม สนามบิน ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นโรงแรม วันแรกที่เราไปหานายจ้างที่บริษัทเพื่อมารายงานตัวว่า พจมานได้มาถึงแล้ว ก็ละม้ายคล้ายว่าไม่มีปัญหาอะไร ถึงแม้ว่าตัวตึกบริษัทจะคล้ายตึกร้าง ผีสิงแล้วก็ตามแต่ ของดีมันต้องอยุที่ข้างใน ผ่าง พนักงานมีอยู่4 คน ในขณะที่คนมาประชุมนับไม่ถ้วน
(หมายเหตุ เราอยู่โรงแรมก่อน1อาทิตย์เพื่อรอย้ายเข้าบ้านที่หาเองจากไทยตามที่ตกลงกับเจ้าของบ้านไว้)
ช่วงนั้นเป็นเวลาประมาณบ่าย3กว่าๆ กว่าจะได้พูดคุยกับนายจ้างสุดท้ายเขาให้มาใหม่วันพรุ่งนี้ ซึ่งพีคมากตอนนั้นเจอกับa ซึ่งเป็นรูมเมทน้อง แล้วaก็มีปัญหาและโดนโยกย้ายงาน ให้ไปทำที่อื่น โรงแรม ตำแหน่งงานอื่นซึ่งไม่ได้เป็นไปตรงตามที่น้องเลือกไว้แต่อย่างใดแต่กลับกลายเป็นว่าเขาให้น้องไปทำอย่างอื่นไปก่อนซึ่งเป็นงานชั่วคราวไป ช่วงรองานประจำแต่ท้ายที่สุดa  ก็จบไปโดยได้ตำแหน่งใหม่คือแม่บ้าน ในโรงแรมอื่น ปล.a เป็นคนน่ารักเขาไม่เคยรังเกียจที่ทำงานแม่บ้าน แต่เขาก็เสียใจเพราะมันไม่ได้เป็นไปตามสิ่งที่เขาเลือก( คนนี้จบแบบอย่างน้อยก็มีงานทำไม่โดนลอยแพ)น้องยังเสียดายแทนตัวaเลยเพราะภาษาเขาดีมากจนน้องอยากกลับไปเรียนป.1ใหม่
 ตอนนั้นก็เอะใจแล้วaเขายังไม่ได้งานตามเดิมเลยแล้วพจมานล่ะ? ทำไงดีหว่า? พจมานก็คิด เห้ยไม่เป็นไรหรอก งานที่ชั้นเลือกเขาเอาแค่คนที่เคยมาเวิคและมีใบsocial card แล้วเท่านั้น ซึ่งไม่น่าจะตกงานเพราะ คนเลือกงานนี้แบบพจก็ค่อนข้างน้อย ความคิดราวกับเด็กเดินเล่นในทุ่งลาเวนเดอร์
แต่แล้วฝันของพจก็สลายไปในพริบตา~เซ้นของพจก็ตรงและแม่นราวกับหมอรักมาเอง ซึ่งพจมานเพื่อนๆที่เลือกงานตกงานจ้า แต่ไม่เป็นไรเราจะคุยกับเขาทำไมถึงมีปัญหางี้ล่ะ ซึ่งเขาให้คำตอบประมาณว่าสุดท้ายแล้วสนามบินเขาไม่อยากรับคนมาแปปเดียว เพราะต้องเทรนเสริฟ ต้องเทรนการชงชากาแฟ บลาๆ โอเคพจเข้าใจก็ได้ค่ะ พจก็เคยเสริฟสั้นๆมาก่อนพจรู้สอนคนมันเหนื่อยและใช้เวลา แต่ในใจพจก็แอบคิดไปถึงตอนประชุมที่เด็กไทยกับเด็กไอ้แลนเข้าพร้อมกัน ทำไมเขาถามเด็กไอ้แลนเลยว่าอยากจะทำงานอะไรบ้างเป็นรายตัว ซึ่งต่างจากไทยแลน everybody, who are from thailand circle on housekeeping ทั้งๆที่ใบนั้นมีเยอะมาก o'hare , server ,busser etc. สรุปพจก็เด็ดดอกลาเวนเดอร์ออกจาหัวพจ แล้วพยายามสืบและสู้อย่างเงียบๆ ในตอนแรกพจโดนย้ายให้ไปทำงานแม่บ้านได้3-4วัน (พจไม่เคยรังเกียจงานแม่บ้าน ภาษาพจอาจไม่อลังการดาวล้านดวงแต่ก็พอสื่อสารได้นะ ซึ่งพจอยากใช้ภาษาด้วยไง พจจึงอยากมาที่นี่ขอได้ฝึกพูดเจอผู้คนก็ดีใจแล้ว) พจเลยลองไฟ๊อีกรอบว่าขอพจทำเสริฟในโรงแรมได้ไหม เพราะตอนที่เขาoffer งานให้พจคือstewardซึ่งตอนแรกพจนึกว่าคนล้างจานแต่ปล่าวจ้ามันคืองานบริการรวมๆกันของbusser /server หรือทำสะอาดต่างๆ ทีนี้พจได้เสริฟในห้องอาหารแล้วเยเย้ เอาวะงานหนักกว่าแม่บ้านแต่ก็ยังมีงาน ได้เจอผู้คน บางทีเลิกดึกด้วยพจก็ไม่เกี่ยงบ้านพจ ห่างจากโรงแรม2ชม.ครึ่ง ทำได้2สัปดาตารางงานพจก็หมดซะแล้ววันอาทิตย์จึงเดินไปบอกผู้จัดการเขาก็บอกว่าจะจัดการให้ สุดท้ายรอมา2วันก็ยังไม่ได้ จึงไปติดต่อกับผจก.โรงแรมและบอกกับนายจ้างของพจgth รอเป็นอาทิตย์ก็ยังคงไม่มีงาน จนพจรอไม่ได้จึงตัดสินใจตามเพื่อนไปทำงานที่ร้านอาหารของนายจ้างฝรั่ง

โอ้เกือบลืมเลยตอนพจเสริฟพจทำงานกับเด็กไอ้แลนด้วยนะ พจก็ถามเพื่อนไปสวยๆว่าเพื่อนเธอคนที่มาจากไอ้แลนแบบเธอน่ะ เขาได้ไปทำงานที่สนามบินโอแฮร์ ในวีไอพี เลาจ์มั้ยจ๊ะคนสวย เขาก็ตอบมาว่าใช่จ้า เขาทำอยู่ อีพจก็โมโหให้gth ละ สรุปอีgth มันเอางานของพจให้เด็กไอ้แลนค่ะท่านผู้ชม
พจขอเล่าถึงเพื่อนคนอื่นๆด้วย
มาถึงb ส่วนน้อยคนที่เลือกงานแม่บ้าน บางคนสุขสมหวังที่ได้ทำในสิ่งที่ตกเลือกไว้แต่แรก แต่ไม่มีใครได้โรงแรมที่เลือกก็ตามบ้างเดินทางห่างจากบ้าน1-2 ชม.ก็ไม่เป็นไรอย่างน้อยงานมั่นคง

 C หลายคน ระเห็ดระเหินนอนรองานหนึ่งถึงสองอาทิตย์แต่ก็ยังไม่ได้ทำงานตามที่เลือกรอนายจ้างไปวันๆ แต่ท้ายที่สุด gth ก็เสนอให้ย้ายรัฐ

D หลายๆคนที่ออกมาหางานเองเพราะรอต่อไปก็ไม่มีงาน ซึ่งอันนี้ก็แล้วแต่ว่าใครทำบุญมาเยอะรึน้อยเพราะคนโชคดีหน่อยก็จะได้ทำเวทรึบัสที่พี่ๆร้านอาหารเขามอบโอกาสสให้แถมกับการเซ็นรับรองให้เรียบร้อย
แต่พจมีคำถามว่าถ้าเป็นแบบนี้ พจจะเสียค่าโครงการทำไมคะตั้ง6จะเจ็ดหมื่น ?
เพราะพจรู้สึกว่าพจมาพจก็ไม่ได้งานตามในข้อเสนอแถมพจต้องมารองานกว่าจะได้งานสุดท้ายแล้วพจก็ได้ทำแค่2อาทิตย์ พจต้องดิ้นรนเองทุกอย่างด้วยกว่าจะได้งานมา เพื่อนพจก็เช่นกัน เอเจ้นพจเดินทางมาที่นี่นะแต่ก็ไม่ได้ช่วยสอบถามหรือต่อรองใดใดให้ เอาจริงมาคล้ายๆกับเป็นล่าม  แต่ทำหน้าที่น้อยกว่าล่ามด้วยซ้ำเหมือนมาแต่ไม่ได้ช่วยไรให้ดีขึ้น คือพจกับเพื่อนพจหลายๆคนอยากได้ค่าโครงการคืนสักส่วนนึงจะเป็นได้ไหม นี่พจเขียนกระชับบางทีอาจมีตกหล่นรึรายละเอียดอีกบ้างที่พจเล่าไม่หมด แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นพจก็อยากจะเตือนภัยให้กับวัยรุ่นไทยด้วยว่ามันไม่ได้สวยหรูดีเลิศแบบที่คิด ที่ดีก็มีแต่มันเป็น%ที่น้อยมากๆ พจกล้าพูดเลยเจอสมมุติคุณเจอเด็กไทยในชิคาโก้100 ที่มาเวิค แบบพจ จะมีเด็กอยู่10 รึอาจไม่ถึง10ที่ได้ทำงานตามที่เลือกแต่แรก
บริษัทบางบริษัทโฆษณาเกินจริงโดยอยากขายงานในแพคเกจพรีเมียม ไดม่อน อะไรของคุณก็ว่าไป งานถูกสุด5-6หมื่นๆ งานดีๆ6-8หมื่น งานเริ่ดหรู1แสน คนพวกนี้เขาขายฝันให้เด็กๆค่ะซึ่งบางคนไม่สิหลายคนก็เชื่อฝังใจ และหวังไว้มาก พจฟังแล้วยังขำบอกได้ยังไงว่าจะหอบเงินกลับมาได้2-3 แสนภายในเวลาอันสั้น โห คนเราไม่ต้องกินต้องอยู่เลยหรอคะคุณไหนจะค่าบ้านค่าเดินทางค่าโทรศัพท์ ค่ากินอีก แล้วการหา second job ไม่ใช่ง่ายๆด้วยนะคะ คือที่ออกมาบอกแบบนี้ไม่ใช่จะให้คุณมองโลกในแง่ร้ายนะคะแต่พูดถึงที่คนโดนส่วนมาก บางคนมุ่งไปที่ร้านอาหารไทยแต่คุณอย่าลืมคู่แข่งที่เขาคิดแบบคุณก็มีแล้วจะมีน้อยร้านมากที่เปิดรับคนมาเวิร์ค เว้นแต่เขาขาดคนมากจริงๆหรือ เขาอยากช่วยจริงๆเพราะการสอนคนให้เป็นงานไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เมนูอาหารการเสริฟอีก ขนาดคนที่เคยทำมาแล้วยังหาได้ยากเลยค่ะ หรือบางท่านอาจต้องกลายเป็นคนโกหกเพื่อต้องเอาตัวรอดโดยที่เขาเองไม่ทันได้คิดถึงว่ามันจะมีปัญหาแก้ตัวเองและคนอื่นๆในอนาคตอย่างไรซึ่งขอร้องอย่าทำเลยค่ะใจเขาใจเรา อยากจะเตือนเพื่อนๆจริงๆอย่าให้มองไปหลักความเป็นจริงแค่คุณได้ไปใช้ชีวิตที่นั้นแล้วงานคุณได้ทำในวิ่งที่เลือก ได้เพื่อนร่วมงานดีนายจ้างดี ไม่โดนปล้น วิ่งราว สุชภาพแข็งแรง ไม่โดนแมลงbed bug กัดเป็นอะไรที่คอมพลีทมากแล้วค่ะของชีวิตเด็กเวิค

เจตนาของพจจริงๆเลยก็คือทุกๆปีเด็กเวิคมีปัญหาเยอะมาก ที่แบบเหนือความคาดหมาย ซึ่งบางเรื่องปัญหาเรื่องปัญหาหยุมหยิมพจไม่นับนะเพราะพจเองก็รู้ไปนั่น เราต้องเตรียมใจเตรียมสติในการรับมือไม่ใช่จะพึ่งแต่เอเจ้น แต่ปัญหาเรื่องงานพจคิดว่ามันไม่ควรเกิดขึ้นค่ะเพราะในเมื่อเราจ่ายเงินให้เขาหางานให้ แพงเท่าไหร่ก็ต้องจ่ายไม่ได้มามีส่วนลด เราแค่หวังว่าจะได้กินอิ่มนอนหลับ อาจลำบากหน่อยอะไรหน่อยก็เป็นธรรมดา แต่งานลอยแพ งานถูกยกเลิก ทิ้งเขาไว้เหมือนหมูเหมือนหมาเหมือนคนไม่มีพ่อแม่มันสมควรแล้วหรอคะ มันยุติธรรมแล้วหรอคะ อยากจะให้ตัวเราตัวนักเรียน ผู้ปกครองหลายๆท่าน หันมาจริงจังเอาเรื่องกับปัญหาพวกนี้ซักทีค่ะ อย่าคิดว่ามันผ่านมาแล้ว คือเหมือนเราซื้อสินค้าอะค่ะ อยู่เมกาจ่ายตังแค่1$ ถ้าเราไม่พอใจเราเรียกร้องก็ยังได้แต่นี่เงินก็ไม่ใช่น้อยๆที่สำคัญเราให้ใจว่าเราจะฝากชีวิตเราไว้แต่ อยากให้เพื่อนที่มีปัญหาเหมือนพจช่วยกันร้องเรียนเอาผลประโยชน์ของเรากลับคืนเมื่อไม่ได้รับความยุติธรรม พี่ๆฝ่ายกฏหมายรึใครท่านใดมีความรู้กรุณาช่วยชี้แจงพจด้วย ถึงวันนี้พจอาจไม่ได้สิ่งที่ควรได้กลับคืนแต่พจอยากจะเห็นน้อง หลาน รึลูก ได้ไปเจอประสบการณ์ดีดีอย่างน้อยๆขอให้เรื่องงานราบรื่นก็ยังดีค่ะ เพราะถ้าไม่มีงานไม่เงินอยู่เมืองนอกมันไม่ไหวจริงๆค่ะ