การเข้าสังคมเป็นเรื่องดีนะครับ
ไม่ว่าจะเป็นสังคมใหญ่ สังคมเล็ก
สังคมจริงๆ หรือสังคมออนไลน์ก็ตาม
มันทำให้คนเรารู้สึกไม่เหงา ไม่โดดเดี่ยว และ มีพวก
แต่การมีพวก นี่ก็เป็นดาบสองคม
ไอ้พวกอาชีวะ ที่ตีกัน เจ็บ ตาย ไปนั่นน่ะ
ก็เพราะ ถือว่า ตน "มีพวก" กันทั้งนั้น
ไอ้พวกนี้เวลาอยู่คนเดียว ไม่ค่อยเจ๋งหรอกครับ เผลอๆอยู่บ้านเป็นเด็กดี จ๋องๆ ด้วยซ้ำ
คนเรามันเป็นอย่างนี้
แต่พอมีพวกปุ๊ป
เกิดการรวมกลุ่ม
เกิดความปลอดภัยที่มีพวก ช่วยกันปกป้อง
บางครั้งเกิดความกร่าง เกิดความเจ๋ง เกิดความเป็นตัวตนที่ใครอย่ามาหยามนะเฟ้ย
เกิดการแบ่งแยก
ว่า ใคร คือพวกกรู และ ใคร ไม่ใช่พวกกรู
เกิด พวกเขา - พวกเรา
เมื่อไหร่บ้านเมืองเกิดพวกเขา พวกเรา ก็เตรียมตัวพินาศครับ
ไม่เคยมีประเทศไหน ทำได้สำเร็จ มีความเจริญก้าวหน้าไปได้จากจากแตกกันของคนในชาติ
(อาจมีเบลเยี่ยม ที่ มีความเจริญก้าวหน้า ทั้งๆที่ประชาชนแบ่งเป็น 2 เผ่า คือพวก เฟลมมิช และ พวก วอลลูน)
ในโลกที่มีการแข่งขันในการพัฒนา
ประชาชนสามัคคีกันดีๆ นี่ก็ บริหารประเทศไม่ง่ายแล้วครับ
แค่จะเอาตัวรอดนี่ก็ยากเต็มทน
ฉะนั้น ในประเทศที่มันแตกสามัคคีกันแรงๆ แบบไทยแลนด์
ความเจริญก้าวหน้าจึงแทบไม่ต้องพูดถึง
จะมีก็ความก้าวหน้าในวัตถุ
แต่ไม่ใช่ในระดับจิตใจคน
คิดดูซิครับ จะมีประเทศไหนน่าสมเพชไปกว่านี้
ที่คนในประเทศของมัน แตกแยกกันถึงขนาดว่า ถ้า
ไม่เหมือนกรู
หรือมีอุดมการณ์ทางการเมืองไม่เหมือนกรู
เมิงก็คือ ศัตรู
แล้วพี่ไทย วันนี้นะ...
ตรูยอมปล่อยให้ประเทศนี้มันพินาศไปซะ ยังจะดีกว่าให้ พวกกรู ต้องไปสามัคคีกับพวกเมิง
อุดมการณ์ของพวกกรู สำคัญ กว่าความอยู่รอดของชาติเฟ้ย
พวกกรูต้อง เป็นฝ่ายถูกเฟ้ย
หากพวกกรูต้องกลายเป็นฝ่ายผิด ก็ปล่อยประเทศพัง แมงเลย
เห็นไหมว่า การเมืองมันพาเราลงมาจนถึงจุดนี้ได้อย่างไร
เพราะการเมืองใช่ไหม
"อิน" กันนักใช่ไหม ตัวจนมันถึงได้ใหญ่โตคับฟ้าขนาดนี้
ใคร มี"พวก" แล้วต้องมาอยู่ในสถานะแบบนี้ ผมถือว่า โชคร้าย มากกว่าโชคดีครับ
หากการมี "พวก" ทำให้สายตา จิตใจ และร่างกายเดินไปด้วยความหวาดระแวง
ผมถือว่า โชคร้าย
โชคร้าย เพราะท่านได้ สร้าง ศัตรูขึ้นมาเองแท้ๆ
แล้วก็ต้องมามีชีวิตที่หวาดระแวงไปพร้อมกับ "พวก"
ทั้งๆที่ไม่ได้มีใคร อยากจะเป็นศัตรูกับท่านเลยแม้แต่นิดเดียว
นี่ไง...ความสามารถในการรับความ "ต่าง" ของคนมันไม่เท่ากัน
จะมาจาสาเหตุใดก็เถอะ
ใครรับความต่างได้มาก จะมีศัตรู น้อย
ใครรับความต่างได้น้อย จะมีศัตรู มาก
ผมอยู่ห้องนี้มากว่า 10 ปี มีความสุขดีครับ
สุขจากการไม่มี "พวก"
สุขจากการไม่มี "ศัตรู"
ไม่ต้องทุกข์จากการมี "พวก" ไม่ต้องเจ็บร้อนแทนใคร
ไม่ต้องทุกข์จากการมี "ศัตรู" เพราะไม่เคยเห็นใครเป็นศัตรู
ไม่ต้อง ให้กำลังใจใคร ปกป้องใคร
ไม่ต้องมีใคร มาให้กำลังใจ หรือ ปกป้อง
เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล
ที่อยากชี้ให้เห็นว่า พอคนเรา มี"พวก" แล้ว
มันไม่ได้ดีเสมอไปครับ มันมีดี มันมีร้าย...มิตรภาพ เป็นของมีคม เสมอ
การรักษาระยะที่เหมาะสมของเรา กับเพื่อนร่วมสังคม เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องพิจารณาครับ
และท้ายที่สุด อย่าเชื่อผมเป็นอันขาดครับ
มันคิดอะไร ก็เขียนไปอย่างนั้น
ไม่เถียงอะไร กับ ใคร ทั้งนั้นครับ
ขอให้มีความสุขกันครับ
คนไทยด้วยกัน ใจร่มๆกันเถิดเอย
รจวต.
# เกรียนทุกวัน จันทร์ ถึง ศุกร์
หากเรามาคิดว่า ใครคิดไม่เหมือนเรา แล้วต้องเป็นศัตรูของเรา ชาตินี้ ไม่มีวันมีความสุข
ไม่ว่าจะเป็นสังคมใหญ่ สังคมเล็ก
สังคมจริงๆ หรือสังคมออนไลน์ก็ตาม
มันทำให้คนเรารู้สึกไม่เหงา ไม่โดดเดี่ยว และ มีพวก
แต่การมีพวก นี่ก็เป็นดาบสองคม
ไอ้พวกอาชีวะ ที่ตีกัน เจ็บ ตาย ไปนั่นน่ะ
ก็เพราะ ถือว่า ตน "มีพวก" กันทั้งนั้น
ไอ้พวกนี้เวลาอยู่คนเดียว ไม่ค่อยเจ๋งหรอกครับ เผลอๆอยู่บ้านเป็นเด็กดี จ๋องๆ ด้วยซ้ำ
คนเรามันเป็นอย่างนี้
แต่พอมีพวกปุ๊ป
เกิดการรวมกลุ่ม
เกิดความปลอดภัยที่มีพวก ช่วยกันปกป้อง
บางครั้งเกิดความกร่าง เกิดความเจ๋ง เกิดความเป็นตัวตนที่ใครอย่ามาหยามนะเฟ้ย
เกิดการแบ่งแยก
ว่า ใคร คือพวกกรู และ ใคร ไม่ใช่พวกกรู
เกิด พวกเขา - พวกเรา
เมื่อไหร่บ้านเมืองเกิดพวกเขา พวกเรา ก็เตรียมตัวพินาศครับ
ไม่เคยมีประเทศไหน ทำได้สำเร็จ มีความเจริญก้าวหน้าไปได้จากจากแตกกันของคนในชาติ
(อาจมีเบลเยี่ยม ที่ มีความเจริญก้าวหน้า ทั้งๆที่ประชาชนแบ่งเป็น 2 เผ่า คือพวก เฟลมมิช และ พวก วอลลูน)
ในโลกที่มีการแข่งขันในการพัฒนา
ประชาชนสามัคคีกันดีๆ นี่ก็ บริหารประเทศไม่ง่ายแล้วครับ
แค่จะเอาตัวรอดนี่ก็ยากเต็มทน
ฉะนั้น ในประเทศที่มันแตกสามัคคีกันแรงๆ แบบไทยแลนด์
ความเจริญก้าวหน้าจึงแทบไม่ต้องพูดถึง
จะมีก็ความก้าวหน้าในวัตถุ
แต่ไม่ใช่ในระดับจิตใจคน
คิดดูซิครับ จะมีประเทศไหนน่าสมเพชไปกว่านี้
ที่คนในประเทศของมัน แตกแยกกันถึงขนาดว่า ถ้า
หรือมีอุดมการณ์ทางการเมืองไม่เหมือนกรู
เมิงก็คือ ศัตรู
แล้วพี่ไทย วันนี้นะ...
ตรูยอมปล่อยให้ประเทศนี้มันพินาศไปซะ ยังจะดีกว่าให้ พวกกรู ต้องไปสามัคคีกับพวกเมิง
อุดมการณ์ของพวกกรู สำคัญ กว่าความอยู่รอดของชาติเฟ้ย
พวกกรูต้อง เป็นฝ่ายถูกเฟ้ย
หากพวกกรูต้องกลายเป็นฝ่ายผิด ก็ปล่อยประเทศพัง แมงเลย
เห็นไหมว่า การเมืองมันพาเราลงมาจนถึงจุดนี้ได้อย่างไร
เพราะการเมืองใช่ไหม
"อิน" กันนักใช่ไหม ตัวจนมันถึงได้ใหญ่โตคับฟ้าขนาดนี้
ใคร มี"พวก" แล้วต้องมาอยู่ในสถานะแบบนี้ ผมถือว่า โชคร้าย มากกว่าโชคดีครับ
หากการมี "พวก" ทำให้สายตา จิตใจ และร่างกายเดินไปด้วยความหวาดระแวง
ผมถือว่า โชคร้าย
โชคร้าย เพราะท่านได้ สร้าง ศัตรูขึ้นมาเองแท้ๆ
แล้วก็ต้องมามีชีวิตที่หวาดระแวงไปพร้อมกับ "พวก"
ทั้งๆที่ไม่ได้มีใคร อยากจะเป็นศัตรูกับท่านเลยแม้แต่นิดเดียว
นี่ไง...ความสามารถในการรับความ "ต่าง" ของคนมันไม่เท่ากัน
จะมาจาสาเหตุใดก็เถอะ
ใครรับความต่างได้มาก จะมีศัตรู น้อย
ใครรับความต่างได้น้อย จะมีศัตรู มาก
ผมอยู่ห้องนี้มากว่า 10 ปี มีความสุขดีครับ
สุขจากการไม่มี "พวก"
สุขจากการไม่มี "ศัตรู"
ไม่ต้องทุกข์จากการมี "พวก" ไม่ต้องเจ็บร้อนแทนใคร
ไม่ต้องทุกข์จากการมี "ศัตรู" เพราะไม่เคยเห็นใครเป็นศัตรู
ไม่ต้อง ให้กำลังใจใคร ปกป้องใคร
ไม่ต้องมีใคร มาให้กำลังใจ หรือ ปกป้อง
เป็นความคิดเห็นส่วนบุคคล
ที่อยากชี้ให้เห็นว่า พอคนเรา มี"พวก" แล้ว
มันไม่ได้ดีเสมอไปครับ มันมีดี มันมีร้าย...มิตรภาพ เป็นของมีคม เสมอ
การรักษาระยะที่เหมาะสมของเรา กับเพื่อนร่วมสังคม เป็นสิ่งที่จำเป็นต้องพิจารณาครับ
และท้ายที่สุด อย่าเชื่อผมเป็นอันขาดครับ
มันคิดอะไร ก็เขียนไปอย่างนั้น
ไม่เถียงอะไร กับ ใคร ทั้งนั้นครับ
ขอให้มีความสุขกันครับ
คนไทยด้วยกัน ใจร่มๆกันเถิดเอย
รจวต.
# เกรียนทุกวัน จันทร์ ถึง ศุกร์