ช่วยแปลบทประพันธ์บทนี้ให้หน่อยได้มั๊ยครับ ทำไม่ทันจริงๆ การบ้านวิชาอื่นอีกอื้อ

พระโยคีมีจิตคิดสงสาร            จึงว่าท่านหนีตายหมายมาหา
        เราลงมาคอยช่วยด้วยเมตตา                แต่ดิจจาไม่กระจ่างยังคลางแคลง
            พระอภัยได้สดับสุนทรถาม            จึงยกความก่อนเก่าเล่าแถลง
        จะหนีนางกลางสมุทรก็หมดแรง            รำพันแจ้งความจริงทุกสิ่งไป
        แล้ววอนว่าข้ากับโอรสราช                จะรองบาทประดิพัทธ์จนตัดษัย
        ขอพระองค์ทรงธรรม์ช่ายกันภัย            แต่พอได้หยุดหย่อนผ่อนสบาย
            พระโยคีมีญาณว่าหลานรัก            จงสำนักอยู่ให้สมอารมณ์หมาย
        อันยักษีผีสางสมุทรพราย                มาถูกทรายชายหาดก็ขาดใจ
        เราลงเลขเสกทำไว้สำเร็จ                ดังเขื่อนเพชรภูตปีศาจไม่อาจใกล้
        มันอยู่แต่ห่างห่างช่างเป็นไร                ทำไม่ได้นัดดาเจ้าอย่ากลัว
            ฝ่ายผีเสื้อเหลือโกรธโลดทะลึ่ง        เสียงโผงเผ่นโผนตะโกนผัว
        เหตุไฉนไปนั่งกำบังตัว                เชิญทูนหัวเยี่ยมหน้ามาหาน้อง
        นิจจาเอ๋ยเคยอยู่เป็นคู่ชื่น                ทุกวันคีนค่ำเช้าไม่เศร้าหมอง
        จนมีลูกปลูกเลี้ยงเคียงประคอง            มิให้ข้องเคืองขัดพระอัชฌา
        อยู่ดีดีหนีเมียมาเสียได้                เสียน้ำใจน้องรักเป็นนักหนา    
        จึงอุตสาห์พยายามสู้ตามมา                ขอเป็นข้าบาทบงสุ์พระทรงธรรม์
        พระเสด็จไปไหนจะไปด้วย                เป็นเพื่อนม้วยภัสดาจนอาสัญ
        ประทานโทษโปรดเลี้ยงแต่เพียงนั้น            อย่าบากบั่นความรักน้องนักเลย
            พระอภัยใจอ่อนถอนสะอื้น            อุตสาห์ฝืนพักตร์ว่านิจจาเอ๋ย
        แม่ผีเสื้อเมื่อไม่เห็นในใจเลย                พี่ไม่เคยอยู่ถ้ำให้รำคาญ
        คิดถึงน้องสองชนกที่ปกเกล้า                จะสร้อยเศร้าโศกาน่าสงสาร
        ด้วยพลัดพรากจากมาเป็นช้านาน            ไม่แจ้งการว่าข้างหลังเป็นยังไง