อยู่ดีๆก็รู้สึกหงุดหงิดทุกอย่างรอบตัวไปหมด

บอกก่อนนะคะว่าตอนนี้ไม่ได้มีเรื่องอะไรเศร้าหรือเครียดหนักๆ จะแค่นอยด์เรื่องนั้นนิดเรื่องนี้หน่อยแบบปกติ

แต่ช่วง 2-3 วันมานี้ไม่โอเคเลยค่ะ หงุดหงิดทุกคน ไม่อยากเข้าใกล้ใคร ไม่ต้องมาคุยด้วย ไม่อยากตอบ
เพื่อนไลน์มา พอพลิกมือถือมาก็ถอนหายใจเซงๆแล้วคว่ำหน้าจอ กินข้าวกับที่บ้านก็หงุดหงิด พ่อเคี้ยวเสียงดังทำไมวะ ซดน้ำซุปดังขนาดนั้นทำไม ทำไมต้องพูดให้น้ำลายกระเด็นใส่เรา ทั้งๆที่มันก็เป็นปกติแหละ แต่อยู่ๆมันหงุดหงิดอ่ะ
เดินไปเดินมาไม่อยากพูดกับใคร ถามคำก็ตอบคำ พยายามเอ็นจอยแล้วนะ แต่ข้างในมันหงุดหงิด ขนาดตอนที่พิมพ์อยู่เนี่ยก็หงุดหงิด แต่ได้แค่หัวเราะเฝื่อนๆแต่หน้าเดิม

ยายขอให้จองตั๋วหงุดหงิด จะเอาวันไหนแน่ ยึกยักๆจนค่าตั๋วขึ้น ตกลงกันอย่างนี้ จะเอาอีกอย่าง แต่ก็ไม่กล้าพูดไม่ดี
แต่มันออกทางสีหน้าไปแล้ว หน้านิ่ง พูดแค่ อืม ได้ อืม เอาไง อืม โอเค

เพื่อนตกลงจะไปเที่ยวกัน ก็มีเถียงๆ คนนั้นว่างวันนี้ คนนี้ว่างวันนั้น ตกลงกันว่าจะไปที่นึง
พอสามวันผ่านไป จะไปอีกที่นึงแทน พออีกสองวัน จะไปอีกที่นึงอีกละ
หัวเสียมาก ระเบิดอารมณ์ทิ้งในไลน์กลุ่มไปพอสมควร

มันหงุดหงิดอ่ะ บอกไม่ถูกว่าทำไม แต่พอกลับมานั่งที่ห้อง ดูทีวี เล่นเกมก็ปกตินะคะ
ดูหนังก็หัวเราะปกติเลย ไม่มีอารมณ์นั้นละ แต่พอเดินไปข้างล่างแล้วเจอใคร หรือใครโทรมาไลน์มา เริ่มหงุดหงิดอีกละ

ยิ่งพวกที่ขอให้ทำการบ้านให้คือหนักเลย ชอบส่งงานมาให้ทำ เป็นพวกภาษาอังกฤษอ่ะค่ะ ก็ช่วยทำให้ฟรีๆนะคะ ทำเสร็จสรรพพร้อมส่ง ชนิดที่เพื่อนไม่ต้องใช้สมองเลยค่ะ เหมือนทำให้เพื่อนเคยตัว เพื่อน 10-20 คนก็มาผลัดเปลี่ยนกันมาแบบนี้ตลอด จนช่วงเนี้ยะ หงุดหงิดมาก จะไม่ใช้สมองเลยหรอ บางอย่างแค่เปิดกูเกิ้ลก็รู้ เปิดดิกก็รู้แล้ว แล้วกูเป็นใคร ทำไมต้องทำให้ จะให้ช่วยจนจบปี4เลยมั้ย หงุดหงิดไปหมด

รู้ไหมคะว่าเกิดจากอะไร เป็นที่ตัวเราเองหรอ ฮอร์โมน หรืออะไร มันแก้ได้มั้ยอ่ะ ไม่ชอบตัวเองตอนนี้เหมือนกัน
คือควรทำยังไงให้ใจเย็นๆ หรือหายหงุดหงิดเบอร์นี้ ตอนนี้หัวเสียกับทุกอย่าง
อาการนี้หายไป 4-5 ปีแล้วนะคะ ช่วงนั้นม.ต้นน่าจะเพราะฮอร์โมน ช่วงวัยรุ่นมั้ง (คิดเอาเอง)
แต่ก็หายไปนานมากแล้ว แต่ตอนนี้ไม่ไหวจริงง