คืออยากระบายและสอบถามทุกๆคนในที่นี้ ครอบครัวของจขกท.เนี่ยมีปัญหามากเริ่มเป็นมาประมาณ3-4ปีมานี้ ทั้งเรื่องหนี้สิน และความสัมพันธ์ของครอบครัวเริ่มแย่ลง ซึ่งเราเชื่อว่าสักวันมันคงจะจบแต่ไม่สวยแน่ๆ เราก็ไม่รู้ว่าควรทำอย่างไรดี
บอกก่อนว่าครอบครัวของจขกทมีกัน3คน พ่อ แม่ ซึ่งมีอายุ50-60ปี และจขกทซึ่งเป็นลูกคนเดียวกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเข้ามหาลัย ครอบครัวจขกทอาศัยกันในชนบท แต่ไม่ห่างไกลในเมืองมาก มีพืชผักผลไม้รอบบ้าน อยู่กันแบบสถานะพอกินพอใช้กันมาตลอด ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้แย่ ทะเลาะบ้างบางครั้งแต่ไม่มีความรุนแรงหรืออะไรที่เกินไป เราไม่ได้รวยหรือจนมาก แต่ยิ่งเวลาผ่านไปปัญหาก็เริ่มแสดง
ช่วงจขกทเข้ามัธยม ต้องบอกก่อนว่าเมื่อก่อนตอนนั้นพ่อและแม่ทำงานที่เดียวกัน แต่ต่อมาพ่อก็early retire จากที่ทำงาน รับเงินบำเหน็จและหันตัวเข้าสู่การเป็นเกษตรกรโดยไม่มีทางเลือก แม่เริ่มกลับบ้านดึกพร้อมของกินและสิ่งของฟุ่มเฟือยเข้าบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ แม่เริ่มไม่ค่อยอยู่บ้าน มักอ้างว่ามีธุระช่วงเสาร์อาทิตย์และวันหยุดตลอด เริ่มไม่ทำอาหารที่บ้านและซื้อของกินจากข้างนอกมาทุกวัน ซึ่งพ่อค่อนข้างรับไม่ได้เพราะอยากให้แม่ทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนกว่านี้ และไม่อยากให้ซื้อของฟุ่มเฟือยเข้าบ้าน พ่อก็จับผิดว่าแม่โกหกบ่อยๆ
ในช่วงเราเข้ามัธยม ก็เริ่มมีจดหมายและเบอร์แปลกๆมาหาแม่ จนมารู้ว่าแม่ได้มีหนี้สินจำนวนมากเกินตัว พ่อเริ่มเครียดและทั้งคู่ทะเลาะกันมากขึ้น แต่แม่เหมือนพยายามปกปิดและไม่อยากให้ใครยุ่ง พ่อก็พยายามให้เงินที่มีมาช่วยจ่ายทั้งที่พึ่งหันมาเป็นเกษตรกรใหม่ๆ ขาดทุนอย่างเดียว ทั้งเหนื่อยรายได้น้อย จนกำลังทรัพท์ที่บ้านก็ลงดิ่งเรื่อยๆ เงินสำรองค่าเทอมเราก้เอาไปช่วยแม่หมด
ขณะที่ทุกอย่างกำลังแย่ แม่เราก็สนับสนุนให้เราเดินทางไปเป็นนรแลกเปลี่ยนต่างประเทศ ซึ่งเราเคยฝันไว้ช่วงหนึ่ง แต่เป็นเพราะปัญหานี้ พ่อก็ไม่ยอม คัดค้านไม่ให้เราไป เราก็อยากหนีจากปัญหาทุกสิ่งในจุดๆนี้อยากไปให้ไกลๆ จนสุดท้ายพ่อก็ยอมให้เราไปแบบไม่เต็มใจ ค่าใช้จ่ายก็ค่อนข้างสูง และเราก็คิดผิด ด้วยความซวยรวมความโชคร้าย และเงินทอง ทำให้เรามีประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีนักในช่วงไปแลกเปลี่ยน ซึ่งรวมถึงที่บ้านก็แย่ลงทุกที
เราติดต่อพ่อกับแม่ตลอดทุกวัน ทำให้รู้ว่าสถานการณ์ยิ่งแย่ลง พ่อกับแม่ไม่คุยกัน มีข่าวอะไรจะฝากเราบอกทั้งที่ทั่งคู่อยู่บ้านเดียวกันแต่เราอยู่ตปท แม่บอกว่าพ่อเริ่มออกนอกบ้าน ไปเที่ยวกลับดึกโดยไม่บอก ไปกินเหล้ากับเพื่อน แม่เริ่งสงสัยว่ามีบุคคลที่3 พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากญาติๆมาช่วยก็ไม่มีอะไรคืบหน้า หนี้สินก็มากขึ้น สุขภาพกายและใจของพ่อเริ่มแย่ พ่อเป็นโรคซึมเศร้า
พ่อบอกกับเราตลอดว่า เราเป็นคนยึดเหนี่ยวจิตใจเขา ไม่มีเราเขาไปสบายนานแล้ว...
เราก็บอกตลอดว่ารอก่อนนะๆ เดี๋ยวกลับไป ไม่นานแล้ว รออีกแปป ทุกวันเราก็สวดมนต์ขออย่าให้อะไรแย่ไปกว่านี้เลย จนแล้วจนรอดพอได้กลับบ้านก็เข้าใจ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย แต่พ่อเริ่มเที่ยวนอกบ้านน้อยลง เราก็พยายามเข้าสวนช่วยงานเกษตร พูดคุยกับเขามากขึ้น ปัญหาที่บ้านก็ไม่ได้ลดลง แต่สุขภาพจิตน่าจะดีขึ้น
ทุกวันนี้ครอบครัวเราก็ใช้ชีวิตแบบไม่รู้ปลายทาง เวลาที่เราต้องเลือกเส้นทางชีวิตก็ใกล้แต่ไม่มีวี่แววของความหวัง เราก็แค่ขอเลือกเส้นทางที่ทำให้ครอบครัวเราเจอกับความสุขสักที ถ้าเป็นไปได้อยากให้ปัญหาทุกอย่างจบลงแบบสวยงาม ถ้าเป็นไปได้อยากให้พ่อกับแม่และเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง แต่เรารู้อยู่แก่ใจสักวันเขาก็แยกทางกัน ถ้าเป็นไปได้อยากให้พ่ออยู่อย่างสบายกายและใจด้วยกันนานๆ อยากช่วยแต่ไม่มีแนวทาง
เคยคิดว่าครอบครัวเราโชคดีที่มีทุกอย่างพร้อม แต่เมื่อสักวันที่โชคดีนั้นมันหมดไป ก็คงต้องพึ่งโชคไม่ได้แล้ว...
***ยาวไปหน่อยแต่ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะคะ กระทู้แรกมั่วๆผิดๆยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ
[ระบาย]ปัญหาครอบครัว
บอกก่อนว่าครอบครัวของจขกทมีกัน3คน พ่อ แม่ ซึ่งมีอายุ50-60ปี และจขกทซึ่งเป็นลูกคนเดียวกำลังอยู่ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อเข้ามหาลัย ครอบครัวจขกทอาศัยกันในชนบท แต่ไม่ห่างไกลในเมืองมาก มีพืชผักผลไม้รอบบ้าน อยู่กันแบบสถานะพอกินพอใช้กันมาตลอด ความสัมพันธ์ก็ไม่ได้แย่ ทะเลาะบ้างบางครั้งแต่ไม่มีความรุนแรงหรืออะไรที่เกินไป เราไม่ได้รวยหรือจนมาก แต่ยิ่งเวลาผ่านไปปัญหาก็เริ่มแสดง
ช่วงจขกทเข้ามัธยม ต้องบอกก่อนว่าเมื่อก่อนตอนนั้นพ่อและแม่ทำงานที่เดียวกัน แต่ต่อมาพ่อก็early retire จากที่ทำงาน รับเงินบำเหน็จและหันตัวเข้าสู่การเป็นเกษตรกรโดยไม่มีทางเลือก แม่เริ่มกลับบ้านดึกพร้อมของกินและสิ่งของฟุ่มเฟือยเข้าบ้านมากขึ้นเรื่อยๆ แม่เริ่มไม่ค่อยอยู่บ้าน มักอ้างว่ามีธุระช่วงเสาร์อาทิตย์และวันหยุดตลอด เริ่มไม่ทำอาหารที่บ้านและซื้อของกินจากข้างนอกมาทุกวัน ซึ่งพ่อค่อนข้างรับไม่ได้เพราะอยากให้แม่ทำตัวเป็นแม่ศรีเรือนกว่านี้ และไม่อยากให้ซื้อของฟุ่มเฟือยเข้าบ้าน พ่อก็จับผิดว่าแม่โกหกบ่อยๆ
ในช่วงเราเข้ามัธยม ก็เริ่มมีจดหมายและเบอร์แปลกๆมาหาแม่ จนมารู้ว่าแม่ได้มีหนี้สินจำนวนมากเกินตัว พ่อเริ่มเครียดและทั้งคู่ทะเลาะกันมากขึ้น แต่แม่เหมือนพยายามปกปิดและไม่อยากให้ใครยุ่ง พ่อก็พยายามให้เงินที่มีมาช่วยจ่ายทั้งที่พึ่งหันมาเป็นเกษตรกรใหม่ๆ ขาดทุนอย่างเดียว ทั้งเหนื่อยรายได้น้อย จนกำลังทรัพท์ที่บ้านก็ลงดิ่งเรื่อยๆ เงินสำรองค่าเทอมเราก้เอาไปช่วยแม่หมด
ขณะที่ทุกอย่างกำลังแย่ แม่เราก็สนับสนุนให้เราเดินทางไปเป็นนรแลกเปลี่ยนต่างประเทศ ซึ่งเราเคยฝันไว้ช่วงหนึ่ง แต่เป็นเพราะปัญหานี้ พ่อก็ไม่ยอม คัดค้านไม่ให้เราไป เราก็อยากหนีจากปัญหาทุกสิ่งในจุดๆนี้อยากไปให้ไกลๆ จนสุดท้ายพ่อก็ยอมให้เราไปแบบไม่เต็มใจ ค่าใช้จ่ายก็ค่อนข้างสูง และเราก็คิดผิด ด้วยความซวยรวมความโชคร้าย และเงินทอง ทำให้เรามีประสบการณ์ที่ไม่ค่อยดีนักในช่วงไปแลกเปลี่ยน ซึ่งรวมถึงที่บ้านก็แย่ลงทุกที
เราติดต่อพ่อกับแม่ตลอดทุกวัน ทำให้รู้ว่าสถานการณ์ยิ่งแย่ลง พ่อกับแม่ไม่คุยกัน มีข่าวอะไรจะฝากเราบอกทั้งที่ทั่งคู่อยู่บ้านเดียวกันแต่เราอยู่ตปท แม่บอกว่าพ่อเริ่มออกนอกบ้าน ไปเที่ยวกลับดึกโดยไม่บอก ไปกินเหล้ากับเพื่อน แม่เริ่งสงสัยว่ามีบุคคลที่3 พ่อกับแม่ทะเลาะกันบ่อยมากญาติๆมาช่วยก็ไม่มีอะไรคืบหน้า หนี้สินก็มากขึ้น สุขภาพกายและใจของพ่อเริ่มแย่ พ่อเป็นโรคซึมเศร้า
พ่อบอกกับเราตลอดว่า เราเป็นคนยึดเหนี่ยวจิตใจเขา ไม่มีเราเขาไปสบายนานแล้ว...
เราก็บอกตลอดว่ารอก่อนนะๆ เดี๋ยวกลับไป ไม่นานแล้ว รออีกแปป ทุกวันเราก็สวดมนต์ขออย่าให้อะไรแย่ไปกว่านี้เลย จนแล้วจนรอดพอได้กลับบ้านก็เข้าใจ ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย แต่พ่อเริ่มเที่ยวนอกบ้านน้อยลง เราก็พยายามเข้าสวนช่วยงานเกษตร พูดคุยกับเขามากขึ้น ปัญหาที่บ้านก็ไม่ได้ลดลง แต่สุขภาพจิตน่าจะดีขึ้น
ทุกวันนี้ครอบครัวเราก็ใช้ชีวิตแบบไม่รู้ปลายทาง เวลาที่เราต้องเลือกเส้นทางชีวิตก็ใกล้แต่ไม่มีวี่แววของความหวัง เราก็แค่ขอเลือกเส้นทางที่ทำให้ครอบครัวเราเจอกับความสุขสักที ถ้าเป็นไปได้อยากให้ปัญหาทุกอย่างจบลงแบบสวยงาม ถ้าเป็นไปได้อยากให้พ่อกับแม่และเราอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอีกครั้ง แต่เรารู้อยู่แก่ใจสักวันเขาก็แยกทางกัน ถ้าเป็นไปได้อยากให้พ่ออยู่อย่างสบายกายและใจด้วยกันนานๆ อยากช่วยแต่ไม่มีแนวทาง
เคยคิดว่าครอบครัวเราโชคดีที่มีทุกอย่างพร้อม แต่เมื่อสักวันที่โชคดีนั้นมันหมดไป ก็คงต้องพึ่งโชคไม่ได้แล้ว...
***ยาวไปหน่อยแต่ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านและแสดงความคิดเห็นนะคะ กระทู้แรกมั่วๆผิดๆยังไงก็ขออภัยด้วยค่ะ