แยกกันอยู่กับสามี แต่ยังจิตตก

เรากับสามีแต่งงานกันมาได้ 4 ปี มีลูกด้วยกัน 1 คน สามีได้ย้ายเข้ามาอยู่บ้านเรา ด้วยความที่สามีเป็นคนไม่ง่าย ทำให้มีปัญหากันบ่อยครั้ง ทั้งกับเราและครอบครัวของเรา เราไม่ขอเล่ารายละเอียดอะไรมาก บอกได้แค่ว่าปัญหามันเริ่มจากเรื่องเล็กน้อย สะสมกันมาเรื่อยๆ จนถึงจุดสิ้นสุด ทางครอบครัวเราเองก็ทนสามีเราไม่ได้ ส่วนเรากับสามีก็ทะเลาะกันบ่อยมากๆๆ จนปัญหามันตึงเครียด ปรับตัวคุยกันก็หลายรอบแล้ว แต่ก็เหมือนเดิม หลายๆ เรื่องที่ทัศนคติเราต่างกันด้วยค่ะ
เราตัดสินใจคุยกับเค้าว่าให้แยกกันอยู่ซักพัก (แต่ยังไม่เลิกกัน) จุดประสงค์ของเราคือ ต้องการให้แต่ละคนไปทบทวนว่าถ้าต่างคนต่างไม่มีกันแล้ว จะรู้สึกยังไง กลับมาดีกัน หรือ เลิกกันไปเลย  แต่เราไม่แน่ใจนักว่าสามีจะเข้าใจมั้ย เพราะตอนที่คุยกันเรื่องแยกกันอยู่เค้าก็ดูโกรธ ๆ

จากนั้นเค้าก็ขนข้าวของของเขาออกไปโดยที่แทบไม่ได้ติดต่ออะไรกันอีก เวลาติดต่อมาก็ถามถึงแต่ลูก
ก่อนจะแยกกันอยู่ เราคิดว่าเราน่าจะโล่งใจ เพราะได้ลดความตึงเครียดจากปัญหาต่างๆ ที่ทะเลาะกันมา แต่ผ่านไปซักระยะ เรากลับจิตตก ถ้าอยู่คนเดียวก็จะร้องไห้แบบควบคุมไม่ได้ เพราะบางเวลาก็นึกถึงคุณงามความดีที่เคยทำร่วมกันมา นึกถึงความฝันที่เคยมีร่วมกันว่าจะอยู่ดูแลกันไปจนแก่เฒ่า แต่พอนึกถึงสิ่งที่ทำให้ทะเลาะกัน ข้อเสียที่เค้ามี ก็เป็นสิ่งที่เรารับไม่ได้ที่จะอยู่ด้วยกันแบบนี้ไปเรื่อยๆ ซึ่งมันเป็นเหตุให้เราขอแยกกันอยู่

ถ้าจะบอกว่ายังรักเค้าอยู่มั้ย เรายังรักอยู่ค่ะ แต่ว่าอย่างที่กล่าวไป ปัญหามันเยอะมากจริงๆ เราว่าการตัดสินใจแยกกันอยู่เป็นทางออกที่ดีสุด ณ เวลานี้
แต่เป็นเราเองที่ยังทำใจไม่ได้ จิตตกเอง เราควรจะทำยังไงดีให้ตัวเองเข้มแข็งขึ้นดีคะ บางครั้งเรารู้สึกตัวเองอ่อนแอจนแทบจะหมดความสนใจสิ่งรอบข้าง ไม่อยากเป็นอย่างนี้เลยค่ะ