คือต้องขอเกริ่นก่อนนะคะ
ว่าที่บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่เวลามีปัญหาอะไรเรื่องจะกระจายเร็วมาก คือจะรู้ทั้งครอบครัวน่ะค่ะ
ทีนี้เรามีพี่สาว ซึ่งพี่สาวเราก็ทำเรื่องที่ทำให้ที่บ้านเสียใจมาก่อน ผลทั้งหมดก็เลยมาตกที่เรา เพราะถ้าเราคบใครจะโดนมองก่อนอย่างแรกเลยว่าจะท้องแน่ๆ
มาถึงปัจจุบัน เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งที่บ้านเราก็ติดตามมาตั้งแต่คุยกันก่อนคบแรกๆ(เวลาเล่นเฟสอย่ามีเพื่อนเป็นญาติเลยค่ะเชื่อเรา55555) ด้วยความที่แฟนเรามันดูเถื่อนๆไม่น่าไว้ใจ ฐานะไม่ดีอย่างที่ที่บ้านคาดไว้
ตอนคบกันแรกๆ ญาติๆมารุมเราแล้วบอกให้เราเลิกเพราะดูไว้ใจไม่ได้และจน(พูดแบบนี้จริงๆ) เราก็พยายามมองโลกในแง่ดีว่าผู้ใหญ่คงมีเหตุผลแหล่ะถึงพูด
หนักสุดคงเป็นลูกพี่ลูกน้อง ชอบเอาโทรศัพท์เราไปเล่นแล้วไปตอบแชทแฟนเรา ด้วยคำพูดที่แรงๆหยาบๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เคยคุยกันมาก่อนด้วยนะ เราก็งง
เราก็พยายามให้เขาเห็นนะว่าแฟนเราไม่ได้เลวร้าย พยายามดึงให้ญาติเรากับแฟนสนิทกัน(ในกรณีนี้คือพ่อกับแม่เราวางใจแล้วเพราะแฟนมาหาที่บ้านเจอพ่อแม่ตลอด แต่กับญาติไม่เคยเจอ แถมเอาแต่มองแฟนเราไม่ดีทั้งที่ไม่เคยเจอไม่เคยคุย)
ประเด็นต่อมาคือเราจะโดนมองว่าเรียนมหาลัยไม่จบแน่ๆ จะโดนพูดดักตลอดว่าอย่าพลาดท้องเชียวนะ อย่าติดผู้ชายจนเรียนไม่จบนะ ซึ่งเราโกรธและอึดอัดมากๆเรื่องนี้ เถียงไม่ได้เพราะโดนรุมตลอดอยากร้องไห้ ญาติบอกว่าถ้าสอบตกจะไปกระทืบแฟนเรา เราอยากบอกว่าแฟนไม่ใช่เหตุผล คือเราโง่ของเราเองไหมบางที มหาลัยไม่ได้ง่ายนะ แล้วเราไม่ใช่คนขยัน แต่ไม่ได้ทิ้งการเรียน จะบอกยังไงดี
คือเราถนัดสายภาษา แต่ลูกพี่ลูกน้องจะไปสายวิทย์คณิต แล้วจะโดนเปรียบเทียบตลอด แล้วเราเรียนเอกอิ๊งซึ่งต้องเขียนเอสเสส่ง คะแนนส่วนมากมาจากการเขียน ไม่ใช่การท่องจำ แล้วที่สำคัญคือภาคเรากดเกรดมาก คือเราพยายามเต็มที่ของเราแล้ว และไม่ได้เหลวไหลแน่ๆรู้ตัวเอง พูดแบบนี้อาจจะดูอวดดี แต่เราเต็มที่แล้วจริงๆ เกรดเราไม่หลุด3 แต่ผู้ใหญ่ถามว่าทำไมไม่ได้4 ทำไมไม่ได้A (4ครั้งสุดท้ายประมาณป.2) ผู้ใหญ่เอาคำว่าห่วงเรามากดดันเรา มันแย่นะในมุมมองของเรา
อีกเรื่องคือ จากที่บอกว่าพี่เคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ แม่เลยเลี้ยงเราแบบไข่ในหิน ให้เราเรียนหญิงล้วนตั้งแต่อนุบาลยันม.6 ใครๆก็บอกว่าเราเป็นลูกคุณหนู แต่บอกเลยว่าจริงๆมันกดดันมาก
เรารั้นกับแม่มากช่วงเริ่มเป็นวัยรุ่น เราแหกกฏทุกอย่างที่แม่ห้าม เราพลาด(ไม่ถึงขั้นท้อง) เราเรียนรู้ชีวิตว่าสิ่งที่แม่ห้ามมันเลวร้ายแค่ไหน เรารู้ว่าบุหรี่ เหล้า ยา ผับ ที่อโคจรเป็นยังไง แต่เราไม่เคยลอง(กินแค่เหล้า ชอบด้วย555555แต่รู้ลิมิตตัวเอง) และสุดท้ายเราก็คิดได้ เรากลับมา รักตัวเองและใช้ชีวิตแบบที่เราเลือกเองโดยที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ปรากฏว่าพอเราคบแฟนคนนี้โดนตลอดหาว่าต้องท้อง ต้องพลาด ต้องโดนหลอกไปข่มขืน(ญาติพูดแบบนี้ตลอด) เราเหนื่อยมากที่ต้องฟังสิ่งเหล่านี้
แฟนก็ถามเรานะว่าเขาทำอะไรผิด เขายังไม่ทันได้พิสูจน์ตัวเองเลยก็โดนตัดสินไปแล้ว เราสงสารแฟนเรามากๆ
แต่ญาติก็คือญาติ จะให้เข้าข้างแฟนมันก็ยังไงๆ (เคยคิดนะว่า ก็พ่อแม่ให้แฟนเราผ่านแล้วเราไม่แคร์ญาติได้ไหม แคร์แค่พ่อกับแม่เราพอ เราเหนื่อย55555)
เคยอยากหนี แบบเก็บกระเป๋าหนีไปกับแฟนเลยเพราะเหนื่อยมาก แต่ก็สงสารป๊ากับแม่
เราเบื่อญาตินะจริงๆ เราไม่ใช่ในหลายๆคำพูดของเขา
เราพยายามมองโลกในแง่ดีแล้ว ดีสุดๆได้แค่นี้แหล่ะ
ทำไมต้องตัดสินคนจากภายนอก ที่ใจร้ายสุดคือตัดสินจากฐานะนี่แหล่ะ ไม่พอมากดดันเราเรื่องการเรียนอีก
ทำแบบนี้เราดูเข้าข้างแฟนไปไหม อยากฟังความเห็นจากคนโตๆดูว่ายังไง เราผิดไหมที่คิดแบบนี้
(เราเพิ่งอายุ20ต้นๆ)
เราขอโทษที่เราบ่นยาวมากเลย._.
ทำแบบนี้มันหมายถึงเราเลือกแฟนมากกว่าครอบครัวไหมคะ?
ว่าที่บ้านเราเป็นครอบครัวใหญ่เวลามีปัญหาอะไรเรื่องจะกระจายเร็วมาก คือจะรู้ทั้งครอบครัวน่ะค่ะ
ทีนี้เรามีพี่สาว ซึ่งพี่สาวเราก็ทำเรื่องที่ทำให้ที่บ้านเสียใจมาก่อน ผลทั้งหมดก็เลยมาตกที่เรา เพราะถ้าเราคบใครจะโดนมองก่อนอย่างแรกเลยว่าจะท้องแน่ๆ
มาถึงปัจจุบัน เราคบกับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งที่บ้านเราก็ติดตามมาตั้งแต่คุยกันก่อนคบแรกๆ(เวลาเล่นเฟสอย่ามีเพื่อนเป็นญาติเลยค่ะเชื่อเรา55555) ด้วยความที่แฟนเรามันดูเถื่อนๆไม่น่าไว้ใจ ฐานะไม่ดีอย่างที่ที่บ้านคาดไว้
ตอนคบกันแรกๆ ญาติๆมารุมเราแล้วบอกให้เราเลิกเพราะดูไว้ใจไม่ได้และจน(พูดแบบนี้จริงๆ) เราก็พยายามมองโลกในแง่ดีว่าผู้ใหญ่คงมีเหตุผลแหล่ะถึงพูด
หนักสุดคงเป็นลูกพี่ลูกน้อง ชอบเอาโทรศัพท์เราไปเล่นแล้วไปตอบแชทแฟนเรา ด้วยคำพูดที่แรงๆหยาบๆ ทั้งๆที่ไม่ได้เคยคุยกันมาก่อนด้วยนะ เราก็งง
เราก็พยายามให้เขาเห็นนะว่าแฟนเราไม่ได้เลวร้าย พยายามดึงให้ญาติเรากับแฟนสนิทกัน(ในกรณีนี้คือพ่อกับแม่เราวางใจแล้วเพราะแฟนมาหาที่บ้านเจอพ่อแม่ตลอด แต่กับญาติไม่เคยเจอ แถมเอาแต่มองแฟนเราไม่ดีทั้งที่ไม่เคยเจอไม่เคยคุย)
ประเด็นต่อมาคือเราจะโดนมองว่าเรียนมหาลัยไม่จบแน่ๆ จะโดนพูดดักตลอดว่าอย่าพลาดท้องเชียวนะ อย่าติดผู้ชายจนเรียนไม่จบนะ ซึ่งเราโกรธและอึดอัดมากๆเรื่องนี้ เถียงไม่ได้เพราะโดนรุมตลอดอยากร้องไห้ ญาติบอกว่าถ้าสอบตกจะไปกระทืบแฟนเรา เราอยากบอกว่าแฟนไม่ใช่เหตุผล คือเราโง่ของเราเองไหมบางที มหาลัยไม่ได้ง่ายนะ แล้วเราไม่ใช่คนขยัน แต่ไม่ได้ทิ้งการเรียน จะบอกยังไงดี
คือเราถนัดสายภาษา แต่ลูกพี่ลูกน้องจะไปสายวิทย์คณิต แล้วจะโดนเปรียบเทียบตลอด แล้วเราเรียนเอกอิ๊งซึ่งต้องเขียนเอสเสส่ง คะแนนส่วนมากมาจากการเขียน ไม่ใช่การท่องจำ แล้วที่สำคัญคือภาคเรากดเกรดมาก คือเราพยายามเต็มที่ของเราแล้ว และไม่ได้เหลวไหลแน่ๆรู้ตัวเอง พูดแบบนี้อาจจะดูอวดดี แต่เราเต็มที่แล้วจริงๆ เกรดเราไม่หลุด3 แต่ผู้ใหญ่ถามว่าทำไมไม่ได้4 ทำไมไม่ได้A (4ครั้งสุดท้ายประมาณป.2) ผู้ใหญ่เอาคำว่าห่วงเรามากดดันเรา มันแย่นะในมุมมองของเรา
อีกเรื่องคือ จากที่บอกว่าพี่เคยทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ แม่เลยเลี้ยงเราแบบไข่ในหิน ให้เราเรียนหญิงล้วนตั้งแต่อนุบาลยันม.6 ใครๆก็บอกว่าเราเป็นลูกคุณหนู แต่บอกเลยว่าจริงๆมันกดดันมาก
เรารั้นกับแม่มากช่วงเริ่มเป็นวัยรุ่น เราแหกกฏทุกอย่างที่แม่ห้าม เราพลาด(ไม่ถึงขั้นท้อง) เราเรียนรู้ชีวิตว่าสิ่งที่แม่ห้ามมันเลวร้ายแค่ไหน เรารู้ว่าบุหรี่ เหล้า ยา ผับ ที่อโคจรเป็นยังไง แต่เราไม่เคยลอง(กินแค่เหล้า ชอบด้วย555555แต่รู้ลิมิตตัวเอง) และสุดท้ายเราก็คิดได้ เรากลับมา รักตัวเองและใช้ชีวิตแบบที่เราเลือกเองโดยที่ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน ปรากฏว่าพอเราคบแฟนคนนี้โดนตลอดหาว่าต้องท้อง ต้องพลาด ต้องโดนหลอกไปข่มขืน(ญาติพูดแบบนี้ตลอด) เราเหนื่อยมากที่ต้องฟังสิ่งเหล่านี้
แฟนก็ถามเรานะว่าเขาทำอะไรผิด เขายังไม่ทันได้พิสูจน์ตัวเองเลยก็โดนตัดสินไปแล้ว เราสงสารแฟนเรามากๆ
แต่ญาติก็คือญาติ จะให้เข้าข้างแฟนมันก็ยังไงๆ (เคยคิดนะว่า ก็พ่อแม่ให้แฟนเราผ่านแล้วเราไม่แคร์ญาติได้ไหม แคร์แค่พ่อกับแม่เราพอ เราเหนื่อย55555)
เคยอยากหนี แบบเก็บกระเป๋าหนีไปกับแฟนเลยเพราะเหนื่อยมาก แต่ก็สงสารป๊ากับแม่
เราเบื่อญาตินะจริงๆ เราไม่ใช่ในหลายๆคำพูดของเขา
เราพยายามมองโลกในแง่ดีแล้ว ดีสุดๆได้แค่นี้แหล่ะ
ทำไมต้องตัดสินคนจากภายนอก ที่ใจร้ายสุดคือตัดสินจากฐานะนี่แหล่ะ ไม่พอมากดดันเราเรื่องการเรียนอีก
ทำแบบนี้เราดูเข้าข้างแฟนไปไหม อยากฟังความเห็นจากคนโตๆดูว่ายังไง เราผิดไหมที่คิดแบบนี้
(เราเพิ่งอายุ20ต้นๆ)
เราขอโทษที่เราบ่นยาวมากเลย._.