ผมกับภรรยาแต่งกันมาสามปี ยังไม่มีลูก ผมอายุ36 ทำงานราชการและงานพิเศษได้เดือนเกือบๆแสน ที่บ้านมีกิจการและที่ดินค่อนข้างมีฐานะครับ แต่มีดราม่าในครอบครัวนิดหน่อยตรงที่ผมดูแลกิจการครอบครัวมาตั้งแต่วัยรุ่น อยู่ดีๆพ่อแม่ยกกิจการให้พี่ชายกับน้องเพื่อให้เขามีงานทำ ส่วนผมนั้นมีงานทำและหาเงินเก่งท่านเลยไม่ได้ให้ทุนมาตั้งตัว แม้จะhurtพักหนึ่งแต่มันก็ผ่านมาแล้วผมไม่คิดอะไรแล้วคิดว่ามีตั้งห้าหกล้านก็ควรมีควรมีความสุขแล้วอนาคตยังหาได้อีก ให้รวยร้อยล้านแต่ทะเลาะกับพ่อแม่นั้นไม่เอาดีกว่า คิดแต่ว่าพ่อแม่อยู่กับเราอีกไม่นาน ไม่ควรเอาเรื่องหนักๆไปรบกวนจิตใจท่าน ได้ดูแล ได้ทำกับข้าวให้พ่อแม่กินก็ดีแล้ว แต่ภรรยาไม่คิดอย่างนั้น เธอพูดประมาณว่า
1.พ่อแม่พี่เป็นคนใจดำ ไม่แบ่งทุนให้มาตั้งตัว ไม่แบ่งที่ดินให้พี่บ้างไม่เหมือนพี่นองของพี่ได้ทั้งเงินทุนได้ทั้งที่ดิน
2.วันข้างหน้าเมื่อพ่อแม่พี่ไม่อยู่แล้ว ที่ดินแปลงนี้เราจะทำอย่างนี้ ที่ดินแปลงนั้นเราจะทำอย่างนั้น
3. ไม่อยากได้สมบัติพ่อแม่พี่หรอก มันน่ารังเกียจ แต่จะเอาไว้ให้ลูก
เธอก็ไม่ได้พูดในวันเดียวหรอกครับ เพียงแต่นานๆจะพูดขึ้นมา บางทีรู้สึกเหมือนพูดบ่อยๆจะสะกดจิตเราด้วยการพูดซ้ำๆ
คำพูดเหล่านี้ผมก็ไม่ได้เถียงเธอเพียงแต่ติดอยู่ในใจ เวลานอนด้วยกันก็นอนหลับไม่ค่อยสบาย ต้องลุกมาฉี่สองครั้งบางทีตืนกลางดึกมาเฉยๆแล้วนอนต่อ ต่างจากเวลานอนคนเดียวสวดมนต์แล้วหลับยาวถึงเช้าเลย
กระทู้นี้ผมขออนุญาตจริงๆโปรดอย่าแชร์ในfaceนะครับ
ภรรยาพูดแบบนี้ คุณคิดว่าไงครับ
1.พ่อแม่พี่เป็นคนใจดำ ไม่แบ่งทุนให้มาตั้งตัว ไม่แบ่งที่ดินให้พี่บ้างไม่เหมือนพี่นองของพี่ได้ทั้งเงินทุนได้ทั้งที่ดิน
2.วันข้างหน้าเมื่อพ่อแม่พี่ไม่อยู่แล้ว ที่ดินแปลงนี้เราจะทำอย่างนี้ ที่ดินแปลงนั้นเราจะทำอย่างนั้น
3. ไม่อยากได้สมบัติพ่อแม่พี่หรอก มันน่ารังเกียจ แต่จะเอาไว้ให้ลูก
เธอก็ไม่ได้พูดในวันเดียวหรอกครับ เพียงแต่นานๆจะพูดขึ้นมา บางทีรู้สึกเหมือนพูดบ่อยๆจะสะกดจิตเราด้วยการพูดซ้ำๆ
คำพูดเหล่านี้ผมก็ไม่ได้เถียงเธอเพียงแต่ติดอยู่ในใจ เวลานอนด้วยกันก็นอนหลับไม่ค่อยสบาย ต้องลุกมาฉี่สองครั้งบางทีตืนกลางดึกมาเฉยๆแล้วนอนต่อ ต่างจากเวลานอนคนเดียวสวดมนต์แล้วหลับยาวถึงเช้าเลย
กระทู้นี้ผมขออนุญาตจริงๆโปรดอย่าแชร์ในfaceนะครับ