สวัสดีครับท่านผู้อ่านทุกท่าน ขอเกริ่นก่อนเลยนะครับเป็นกระทู้ชายรักชาย(เกย์)ครับ ก็เข้ามาตอบได้ทุกคนนะครับ เเละกระทู้นี้อาจจะยาวนิดหน่อยนะครับ เพราะจะเขียนเเละอธิบายค่อนข้างละเอียดประหนึ่งเข้ามาอ่านนิยายตามติดชีวิตคู่รักเกย์เลยก็ว่าได้ครับ...
ตอนที่1:เมื่อผมลองเล่นเเอพเเชทคุยต่างชาติเพื่อลองฝึกภาษา (ทักษะภาษาผมเเบบงูๆปลาๆตาๆยายๆมากครับ) เเละทดสอบว่าเด็กบ้านนอกคอกนา อายุ 21 ดีกรีเด็กมหาลัยที่ตอนนี้จะจบเเหล่มิจบเเหล่เพราะอีโปรเจคจบตัวร้ายที่ยังคอยวนเวียนอยู่ไม่เลิก ตัวดำๆเตี้ยๆสูง 166 เซนติเมตรจะมีใครมาสนหรือไม่ ผมขอเเทนผมด้วยนาย "T" นะครับ ผมลองเล่นประมาณสองวันผลปรากฏว่ามีฝรั่งเเอดเข้ามาคุยเยอะมากครับ ส่วนใหญ่อายุก็จะอยู่ในเรท 40-60 ปี สิ่งที่สังเกตุได้คือส่วนใหญ่พวกเค้าจะเเนะนำตัวเองด้วยภาษารูปภาพครับเเล้วตามด้วยข้อความ ซึ่งภาษารูปภาพก็จะมีเล็กบ้างใหญ่บ้าง ขาวบ้างดำบ้าง ซึ่งตอนนั่นผมก็เเปลกใจนะว่าทำไมมันอะเมซิ่งสุดติ่งกระดิ่งเเมวเป้าจริงๆ ซึ่งส่วนมากเวลาพวกนี้ทักมาก็จะขอดูข้อความภาพของเราก่อนเลย คือเเบบเฮ้ย..ใช่หรอไม่ใช่เเล้ว ผมก็จะพยายามบ่ายเบี่ยงหรือไม่ตอบไปเลย(กลัวอ่ะ) ส่วนมากจะเจอฝรั่งจากเยอรมันเเละเเถวๆละเเวกยุโรป เจอตรุกีด้วยนะเเต่พี่เเกมาเเนว(หิวเด็ก...เสียดาย) ก็ตามนั่นเเละครับก็ทักบ้างคุยบ้างถ้าคนที่ทักมาหน้าตาดีก็คุยครับเเต่ไม่มีการส่งข้อความภาพให้เค้าดูเเน่นอน.
ตอนที่2:เเละเเล้วเค้าที่ผมพูดถึงก็ก้าวเข้ามา...ปลายเดือนพฤษภาคมปีที่เเล้วเป็นช่วงที่ผมกำลังทำงานวุ่นๆอยู่บ้าน(บ้านมีธุรกิจส่วนตัว)เสียงข้อความของเเอพเเชทก็ดังขึ้นผมเลยเดินเข้าไปเปิดดูเเล้วลองอ่านข้อความ เป็นครั้งเเรกหรือเปล่าที่ผมเเปลกใจมาก ผู้ชายคนนี้มาเเปลกกว่าทุกคนเเปลกมาก เค้าทักมาเเบบสุภาพมาก สวัสดีผมชื่อ "J" ผมอาศัยอยู่เเมนเชสเตอร์ประเทศอังกฤษ ผมสนใจจะเป็นเพื่อนกับคุณถ้าไม่ติดว่าอะไรคุณอยากจะลองคุยกับผมไหม ตามน้ำครับนั่งคุยกับเค้าเลยครับเเปลออกบ้างไม่ออกบ้างตอบไปตามความที่เราเข้าใจคุยกันได้ประมาณ15นาทีเค้าขอตัวก่อนบอกว่าจะไปทำงานเเล้วเลิกงานบ้านเค้าสี่โมงครึ่งประมาณบ้านเราก็สี่ทุ่มจะทักมาใหม่ผมก็โอเคบายเเล้วเจอกันใหม่.
ตอนที่3:ประมาณสี่ทุ่มครึ่งผมกำลังนั่งเล่นเกมออนไลน์อยู่เค้าก็ทักมาจริงๆครับ ผมก็อ้าวเฮ้ยเหมือนที่เราคุยกันไว้จริงๆนี้ว่า ผมเลิกนั่งจ้องคอมมานั่งจ้องจอโทรศัพท์เเทนจอคอมเปิดกูเกิ้ลเเปลภาษาไว้เพื่อได้ใช้ ก็คุยกันนัวเลยครับเค้าเปิดโอกาศให้ถามอะไรก็ได้ผมเลยถามว่าคุณทำงานอะไร(เเฮร่ๆๆลายเริ่มออก)...เค้าบอกผมว่าเค้าเป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เเล้วก็ธุรกิจเกี่ยวกับบ้านเเละที่ดิน(ตอนนั่นคือเเบบเอิ่ม...เวอร์ไปไหม)ผมก็บอกไปว่าโอเครงานดีมาก เเล้วเค้าก็ถามประวัติผม ผมก็บอกไปเเบบตรงๆว่าเป็นนักศึกษาอยู่กับครอบครัวพ่อเเม่กับน้อง เค้าก็บอกว่าเค้าก็อยู่กับครอบครัวมีพ่อกับเเม่เเต่ตอนนี้เค้าซื้อบ้านอยู่คนเดียวเเล้ว...ผมก็เลยลองถามอายุเค้าดู(ในโปรไฟล์เค้า40เเต่หน้าประมาณ35)เค้าก็บอกว่า40จริง..ถ้าสัก35คงดี วันนั้นก็คุยเรื่องส่วนตัวเยอะอยู่ครับคุยได้ประมาณครึ่งชั่วโมงผมก็ขอตัวนอนเพราะง่วงซึ้งเค้าก้บอกว่าฝันดีเเล้วเจอกัน.
ตอนที่4:เกือบทุกวันครับช่วงห้าทุ่มบ้านเราจะทักมาบอกฝันดีเเล้วทุกๆตีห้าเกือบทุกวันก็จะทักมาบอกว่าสวัสดีตอนเช้า(โมเมนต์กำลังนอนสบายพัง....) จากนั่นก็คุยบ้างไม่คุยบ้างผมก็บอกว่าผมปิดเทอมอยู่เเล้วทำงานด้วยอาจจะไม่ได้คุย ช่วงนั่นเราเรียกกันด้วยคำว่าคุณกับฉัน555+ ซึ่งระหว่างที่ผมคุยกับเค้าผมก็คุยกับคนอื่นนะคือก็ยังไม่ได้อะไรกันเราก็คุยกับคนอื่นได้เผื่อเลิกเผื่อเลือก(หน้าตาไม่ดีเเต่ก็มีเสน่ห์กับเค้าอยู่555+) ก็คุยกันมาจนประมาณเดือนสิงหาคมช่วงเปิดเทอมเค้าบอกอยากมาหาเราMR.T บอกว่าอยากลองพบเราดูผมก็เฮ้ย...ล้อเล่นหรือเปล่ามันจะง่ายเกินไปไหมวันนั้นผมเลยตัดสินใจไม่ตอบกลับเค้าครับ คือตอนนั่นผมก็ยังไม่ได้บอกทางบ้านว่าผมเป็น เพื่อนๆในห้องก็รู้เเค่ไม่กี่คนว่าผมเป็น ตกเย็นมาเค้าทักมาขอคำตอบครับ ตอนนั่นไม่รู้ว่าจะน่าเกลียดใหมผมไม่ตอบกลับเค้าครับเเล้วตัดสินใจลบบัญชีออกจากเเอพเลยครับจบบันทึกความรักเด็กปี2เทอมสุดท้าย.
ตอนที่5:ผมใช้ชีวิตเเบบนักศึกษาปกติธรรมดาปีสามเทอม1เลยครับตั้งเเต่เปิดเทอมต้นเดือนสิงหาคมจนยาวไปจนสิ้นปีเลยครับไม่คุยกับใครครับเเอพก็ไม่เล่น เน้นเรียนอย่างเดียวกลัวการเรียนตกเกรดต่ำ555+ ช่วงนั่นบอกเลยครับชีวิตมันอิสระมาก เราไม่ต้องมาคอยคุยกับใครไปเที่ยวกับเพื่อนได้ตลอด เเต่เเล้วความอยากมันก็หวนกลับมาอีกรอบครับผมตัดสินใจสมัครเเอพตัวนี้หลังปีใหม่ครับกลับมาเล่น คราวนี้ได้หนุ่มเยอรมันอายุ 42 ปีเค้ามาคุยครับทำงานเป็นพนักงานตบเเต่งเเละดูเเลบ้าน คนนี้คุยสนุกดีครับเเละเค้าเป็นเเรงบรรดาลใจให้ผมหันมาลดน้ำหนักเพื่อเปลี่ยนตัวเอง555+ ผมก็บ้าจี้ตามเค้าครับลดน้ำหนักในวันรุ่งขึ้นเลยครับตอนนั้นอ้วนดำครับน้ำหนักปาเข้าไป 95 กิโลผมใช้เวลาเดือนเดียวในการคุยกับเค้าลดน้ำหนักจนเหลือ 80 ไม่เวอร์ครับเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่านิยายเล่มละ 5 บาทครับ ตอนนั่นเพื่อนผู้ด้วยกันเเละเพื่อนผู้หญิงก็เเซวครับ ที่ลดหุ่นนี้มีคนชอบอยู่หรือเปล่า...ผมก็บอกไม่นะเเต่ก็ไม่เเน่
ก็คุยกับเค้ามาจนเข้าเดือนกุมภาพันธ์อยู่ดีๆเค้าก็เงียบไปครับเค้าบอกว่าช่วงนี้งานยุ่งอาจจะไม่มีเวลาคุยเราก็โอเคไม่เป็นไร (เเต่เค้าคงจะงานยุ่งจริงๆเเหละคุยครั้งสุดท้ายตั้งเเต่วันนั้นจนวันนี้เค้าก็ยังไม่ทักกลับมาซักครั้งเลย...) โดนเทเลยไม่รู้จะเซไปหาใครก็กลับสู่ชีวิตเเบบเดิมๆเค้าสังคมเพื่อนๆเหมือนเดิมเเต่
ยังไม่ลบเเอพออกนะครับเพื่อมีเซอร์ไพร์อะไรเเบบนี้ จนประมาณกลางเดือนกุมภาดอกรักครั้งใหม่กับหนุ่มเยอรมันอายุ 43 ก็เริ่มขึ้นครับเค้าทำงานเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ให้กับโรงเเรมในเบอร์ลินคนนี้ก็คุยกันสนุกดีครับเเต่พี่เเกอยากเเต่จะคุยเเบบวิโอคอลอย่างเดียวเราก็ไม่มีปัญหา คุยมาเเบบนี้เเล้วภาษาอังกฤษก็ดีขึ้นอีกหนึ่งระดับ จำได้เลยวันคุยวิดีโอคอลวันเเรกเค้าบอกว่าหน้ารักจังเป็นเด็กผู้ชายเอเชียที่น่ารักมากๆ เค้าบอกผิวไม่คล้ำนิผิวสวยด้วยเนียนด้วย...เเต่ฝั่งผมมองเเกคือเเบบ เฮ้ยเอาจริงดิตัวจริงกับในโปรไฟล์ไหงเเตกต่างกันราวฟ้ากับเหวอ่ะในโปรไฟล์ใส่เเว่นหนวดเคราหนาๆอ้วนพอประมาณกับยิ้มเเบบกระชากใจเป็นกันเอง...เเต่คนที่อยู่ตรงหน้าไหงกลายเป็นตาเเก่ใส่เเว่นหนวดเคราพุงพล้ยที่ตามตัวเต็มไปด้วยดงตระไคร้เขียวครึมเเบบนี้..เเต่ ก็ไม่เป็นไรครับเค้าคุยกับเราได้เราก็คุยกับเค้าได้ก็คุยกันเเบบธรรมดาครับ ประมาณกำลังจะเป็นเเฟนกันถามนู้นถามนี้ ถามทุกอย่างชอบอะไรเเบบใหนก็คุยกันไปเรื่อยๆครับ.
ตอนที่6:เป็นช่วงต้นเดือนค่อนๆกลางเดือนมีนาปีนี้เเหละครับผมก็อยุ่ในช่วงปีสามเทอมสองเตรียมส่งโปรเจคจบครั้งที่1 ผมกำลังนั่งกินกับข้าวเเละกำลังเมาท์เเตกอยู่หน้าอาคารเรียน(ตอนนั้นคุยกับคนเยอรมันพุงพลุ้ยอยู่ครับ) อยู่ดีก็มีข้อความในเเอพดังขึ้นครับผมเปิดขึ้นมาดูเเล้วเหมือนกับเเบบโลกหยุดหมุนครับเพราะสิ่งเเรกที่ผมเห็นคือข้อความจากเค้าครับจากคุณ "J" ครับท่านผู้อ่านเค้าทักมาหาครับเเต่เป็นการทักที่เเบบกลับไปจุดเริ่มต้นของการเจอกันทางเเชทวันเเรกเค้าทักมาบอกชื่อเค้าครับบอกว่าอยู่ที่ใหนเหมือนเดิม(อ้าวเฮ้ยเราไงเราคนเดิมจำเราไม่ได้หรอ) ลืมบอกไปครับเปลี่ยนโปรไฟล์ใหม่รูปใหม่รูปตอนผอมเเล้ว555+ เค้าทักมาเเบบสุภาพเหมือนเดิมคือตอนนั้นโคตรละอายใจเลยคิดชั่งใจก่อนว่าจะคุยดีไหมละอายใจอ่ะครับ ผมก็เลยทักไปบอกชื่อกับเค้าด้วยเเล้วเค้าก็เงียบหายไป ประมาณบ่ายโมงเค้าทักมาครับในห้องเรียนผมกำลังเรียนอยู่กำลังเปลี่ยนร่างเป็นวิทย์คอมซอมบี้555+ เค้าทักมาว่าผมรู้จักกับคุณนะผมจำคุณได้ที่ผมทักมาคุยกับคุณเพราะอยู่ดีๆคุณก็หายไปเลยผมติดต่อทางเเอพเเชทก็ไม่ได้ ผมคิดว่าคุณคงไม่โกรธผมนะที่ผมอยากมาพบคุณ อ่านข้อความตอนนั้นผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกครับมันจุกๆอยู่ข้างใหนอยากจะอธิบาย ผมก็เลยบอกเค้าว่าตอนนี้ไม่ว่างติดเรียนอยากคุยกับผมขอเป็นเวลาเดิมช่วงหลังคุณเลิกงานได้ไหมเค้าก็บอกว่าไม่มีปัญหาขอเเค่คุณบอกว่าจะคุยเเล้วผมจะรอ ขอเเค่คุณกลับมาคุยกับผมจะไม่ขออะไรมาก ช่วงสี่ทุ่มบ้านเราครับผมออกไปเที่ยวกับเพื่อนข้างนอกครับโทรศัพท์ชาร์จไว้ห้องกลับเข้าห้องประมาณตีสอง ถึงห้องก็เหนื่อยอยากอาบน้ำในใจลืมเค้าไปเสียสนิทเลยไปเปิดโทรศัพท์ดูครับพระเจ้าเค้าทักมาจริงๆครับ 5 ข้อความเข้าประมาณสี่ทุ่มครึ่ง(1.สวัสดีผมเลิกงานเเล้ว2.ผมเพิ่งกลับจากออฟฟิส3.ผมอยากคุยกับคุณตามที่คุณบอกผมไว้4.คุณยุ่งอยู่ไหม5.ผมรอได้เสมอเเล้วผมจะรอคุณนะ)ผมนิ่งไปชั่วขณะเลยครับจนร้องออกมาเฮ้ย...เอาจริงดิพูดเป็นเล่นผมเลยสังเกตุสถานะโปรเค้ายังออนอยู่ผมเลยทักไปประมาณห้านาทีเค้าทักกลับมาว่าดีใจที่ได้คุยกับคุณอีกครั้ง ผมเลยบอกว่าขอโทษพอดีออกไปข้างนอกกับเพื่อน
เเล้วตอนนี้ที่บ้านผมมันดึกมากเเล้วไว้คุยพรุ่งนี้ได้ไหม เค้าก็บอกว่าโอเคไม่เป็นไรขอเเค่คุณไม่ลืมคำสัญญาที่บอกผมไว้ก็พอ ฝันดีนะ คุยจบเค้าก็ปิดโปรไฟล์ขึ้นสถานะไม่ใช้งานทันที นับจากวันนั้นผมก็เริ่มกลับมาคุยกับเค้าอีกครั้งจนประมาณเกือบปลายเดือนมีนาคมเค้าขอหมายเลข WhatApps ครับผมบอกไม่ได้เล่นเค้าเลยบอกสมัครได้ไหมเอาไว้ติดต่อกัน เค้าไม่อยากคุยผ่านเเอพเเชทมันดูไม่เป็นส่วนตัวผนวกกับตอนนั้นผมเพิ่งจะโดนไอ้อ้วนเท(สงสัยคงไม่มีบุญกับหนุ่มเมืองเบียร์เเน่ๆคุยกับใครก็โดนเทหมด)ผมก็เลยพลอยสมัครเเล้วให้เบอร์เค้าไปเค้าก็เเอดมาคุย คุยกันทุกวันครับตามเวลาที่ผมกับเค้าตกลงกัน ก็มีวิดีโอคอลคุยกันบ้างทั้งอยู่บ้านเค้าทั้งเวลาว่างๆในออฟฟิศเค้าก็ทักมา คุยกันไม่นานครับสิบห้านาทีก็เลิกเเล้วตอนเช้าเราเรียนเค้าตื่นไปทำงาน ตอนดึกเราง่วงเค้าเพิกเลิกงานคุยกันนานไม่ได้ครับ555+ เเต่ก็อย่างว่าเเละครับความสัมพันธ์มักเลิกกันโดยง่ายจากระยะทาง จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงสอบไฟนอลผมไม่มีเวลาให้เค้าเลยครับอ่านหนังสือมันลูกเดียว(เรียนวิทย์คอมกลัววิชาเดียวครับเเคลคูลัส555+)ผมบอกเค้าว่าขอห่างจากการคุยได้ไหมผมไม่ว่างเอาไว้วันใหนผมว่างผมอาจะกลับมาคุยกับคุณอีกผมบอกเค้าไปอย่างนี้เค้าอ่านเเต่เค้าไม่ตอบ ไม่ตอบก็คือไม่ตอบไม่มีปัญหาผมก็มุ่งหน้าอ่านหนังสือสอบมันอย่างเดียวไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น จนสอบเสร็จผมก็ปิดเทอมเค้าก็ไม่ทักมาเป็นอันว่าจบครับจบเเบบเงียบๆ.
ตอนที่7:เป็นช่วงกลางเดือนพฤษภาที่ผ่านมานี้ครับผมปิดเทอมเตรียมขึ้นปีสี่ในเดือนสิงหาจะจบเเล้วเหลือเเค่โปรเจคบทสองที่ต้องทำส่งเพราะบทหนึ่งผ่านเเบบงงๆเเถมพ่วงเกรดที่ไม่น่าจะได้มาด้วย(สงสารเพื่อนบางคนโปรเจคของเค้าดีมากเอกสารเยี่ยมเเต่ได้เกรดน้อยกว่าผมมาก) ช่วงนั่นผมนั่งอยู่ในร้านกำลังทำบัญชีลูกค้าเเอพเเชทก็เลิกเเล้วตอนนี้หันมาเล่นไลน์ไว้ติดต่อกับลูกค้าเเละเพื่อนๆ เรื่องไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อครับอยู่ดีไลน์ปริศนาเด้งขึ้นมาครับเป็นเค้าครับ ทักมาครับผมงงเลยครับหรือเป็นผมยังไม่ได้ลบเบอร์เค้าออกจากเครื่องเเล้วเปิดให้ไลน์มันซิงค์บัญชีผู้ใช้เอง เค้าทักมาคำเเรกครับ "ที่รัก"สบายดีไหม ผมคิดถึงคุณมากๆเลย คุณคิดถึงผมไหม ผมรู้นะว่าช่วงนี้คุณยุ่งผมเลยไม่ทักคุณไปเเต่ผมเห็นคุณเล่นไลน์ผมเลยทักหาคุณดูเพื่อคุณว่าง ตอนนั่นคือเเบบอะไรวะเอาจริงดิเเล้วไอ้คำว่าที่รักนี้พูดมาได้ไงลูกมีพ่อมีเเม่นะเฮ้ย เป็นเเฟนกับเเกตอนใหนงงเด้งงเด้ ผมก็ทักเค้าไปว่าตอนนี้ก็สบายดีผมก็ถามอีกว่าคุณยังจะคุยกับผมอยู่อีกหรอ เค้าบอกกลับมาว่าก้ผมรักคุณตั้งเเต่ที่ผมทักมาหาคุณครั้งเเรกคุณดูเเตกต่างคุณไม่เหมือนกับเด้กเอเชียที่ผมคุยมาคุณมีเสน่ห์ผมเคยคุณกับเด้กเอเชียมาสองคนเเต่ละคนมีนิสัยที่อยากได้เเต่เงินทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยได้คุยอะไรกัน ผมคิดว่าคนที่ผมตามหาคือคุณนี้เเหละ(เขิลล์เลยครับตอนนั่น)ผมก็เลยหันมามองตัวเองเหมือนผมกำลังไคว่คว้าอะไรสักอย่างเเต่ไม่เคยหันกลับมามองว่าของบางสิ่งที่มันรอเราอยู่เเล้วโดยที่เราไม่จำเป็นต้องคว้ามันมาทำไมต้องทำให้ตัวเองลำบาก เรารออะไรบางอย่างอยู่หรอ วันนั้นผมเลยตัดสินใจคุยกับเค้าครับในถานะเพื่อนครับเเต่เค้าเรียกผมว่าที่รักติดตามต่อตอนหน้า..
นิยายจากชีวิตจริงที่ต้องการคำตอบ:ควรจะเรียกเค้าว่าเเฟนได้หรือยัง(ชาย-ชาย)
ตอนที่1:เมื่อผมลองเล่นเเอพเเชทคุยต่างชาติเพื่อลองฝึกภาษา (ทักษะภาษาผมเเบบงูๆปลาๆตาๆยายๆมากครับ) เเละทดสอบว่าเด็กบ้านนอกคอกนา อายุ 21 ดีกรีเด็กมหาลัยที่ตอนนี้จะจบเเหล่มิจบเเหล่เพราะอีโปรเจคจบตัวร้ายที่ยังคอยวนเวียนอยู่ไม่เลิก ตัวดำๆเตี้ยๆสูง 166 เซนติเมตรจะมีใครมาสนหรือไม่ ผมขอเเทนผมด้วยนาย "T" นะครับ ผมลองเล่นประมาณสองวันผลปรากฏว่ามีฝรั่งเเอดเข้ามาคุยเยอะมากครับ ส่วนใหญ่อายุก็จะอยู่ในเรท 40-60 ปี สิ่งที่สังเกตุได้คือส่วนใหญ่พวกเค้าจะเเนะนำตัวเองด้วยภาษารูปภาพครับเเล้วตามด้วยข้อความ ซึ่งภาษารูปภาพก็จะมีเล็กบ้างใหญ่บ้าง ขาวบ้างดำบ้าง ซึ่งตอนนั่นผมก็เเปลกใจนะว่าทำไมมันอะเมซิ่งสุดติ่งกระดิ่งเเมวเป้าจริงๆ ซึ่งส่วนมากเวลาพวกนี้ทักมาก็จะขอดูข้อความภาพของเราก่อนเลย คือเเบบเฮ้ย..ใช่หรอไม่ใช่เเล้ว ผมก็จะพยายามบ่ายเบี่ยงหรือไม่ตอบไปเลย(กลัวอ่ะ) ส่วนมากจะเจอฝรั่งจากเยอรมันเเละเเถวๆละเเวกยุโรป เจอตรุกีด้วยนะเเต่พี่เเกมาเเนว(หิวเด็ก...เสียดาย) ก็ตามนั่นเเละครับก็ทักบ้างคุยบ้างถ้าคนที่ทักมาหน้าตาดีก็คุยครับเเต่ไม่มีการส่งข้อความภาพให้เค้าดูเเน่นอน.
ตอนที่2:เเละเเล้วเค้าที่ผมพูดถึงก็ก้าวเข้ามา...ปลายเดือนพฤษภาคมปีที่เเล้วเป็นช่วงที่ผมกำลังทำงานวุ่นๆอยู่บ้าน(บ้านมีธุรกิจส่วนตัว)เสียงข้อความของเเอพเเชทก็ดังขึ้นผมเลยเดินเข้าไปเปิดดูเเล้วลองอ่านข้อความ เป็นครั้งเเรกหรือเปล่าที่ผมเเปลกใจมาก ผู้ชายคนนี้มาเเปลกกว่าทุกคนเเปลกมาก เค้าทักมาเเบบสุภาพมาก สวัสดีผมชื่อ "J" ผมอาศัยอยู่เเมนเชสเตอร์ประเทศอังกฤษ ผมสนใจจะเป็นเพื่อนกับคุณถ้าไม่ติดว่าอะไรคุณอยากจะลองคุยกับผมไหม ตามน้ำครับนั่งคุยกับเค้าเลยครับเเปลออกบ้างไม่ออกบ้างตอบไปตามความที่เราเข้าใจคุยกันได้ประมาณ15นาทีเค้าขอตัวก่อนบอกว่าจะไปทำงานเเล้วเลิกงานบ้านเค้าสี่โมงครึ่งประมาณบ้านเราก็สี่ทุ่มจะทักมาใหม่ผมก็โอเคบายเเล้วเจอกันใหม่.
ตอนที่3:ประมาณสี่ทุ่มครึ่งผมกำลังนั่งเล่นเกมออนไลน์อยู่เค้าก็ทักมาจริงๆครับ ผมก็อ้าวเฮ้ยเหมือนที่เราคุยกันไว้จริงๆนี้ว่า ผมเลิกนั่งจ้องคอมมานั่งจ้องจอโทรศัพท์เเทนจอคอมเปิดกูเกิ้ลเเปลภาษาไว้เพื่อได้ใช้ ก็คุยกันนัวเลยครับเค้าเปิดโอกาศให้ถามอะไรก็ได้ผมเลยถามว่าคุณทำงานอะไร(เเฮร่ๆๆลายเริ่มออก)...เค้าบอกผมว่าเค้าเป็นนักธุรกิจอสังหาริมทรัพย์เเล้วก็ธุรกิจเกี่ยวกับบ้านเเละที่ดิน(ตอนนั่นคือเเบบเอิ่ม...เวอร์ไปไหม)ผมก็บอกไปว่าโอเครงานดีมาก เเล้วเค้าก็ถามประวัติผม ผมก็บอกไปเเบบตรงๆว่าเป็นนักศึกษาอยู่กับครอบครัวพ่อเเม่กับน้อง เค้าก็บอกว่าเค้าก็อยู่กับครอบครัวมีพ่อกับเเม่เเต่ตอนนี้เค้าซื้อบ้านอยู่คนเดียวเเล้ว...ผมก็เลยลองถามอายุเค้าดู(ในโปรไฟล์เค้า40เเต่หน้าประมาณ35)เค้าก็บอกว่า40จริง..ถ้าสัก35คงดี วันนั้นก็คุยเรื่องส่วนตัวเยอะอยู่ครับคุยได้ประมาณครึ่งชั่วโมงผมก็ขอตัวนอนเพราะง่วงซึ้งเค้าก้บอกว่าฝันดีเเล้วเจอกัน.
ตอนที่4:เกือบทุกวันครับช่วงห้าทุ่มบ้านเราจะทักมาบอกฝันดีเเล้วทุกๆตีห้าเกือบทุกวันก็จะทักมาบอกว่าสวัสดีตอนเช้า(โมเมนต์กำลังนอนสบายพัง....) จากนั่นก็คุยบ้างไม่คุยบ้างผมก็บอกว่าผมปิดเทอมอยู่เเล้วทำงานด้วยอาจจะไม่ได้คุย ช่วงนั่นเราเรียกกันด้วยคำว่าคุณกับฉัน555+ ซึ่งระหว่างที่ผมคุยกับเค้าผมก็คุยกับคนอื่นนะคือก็ยังไม่ได้อะไรกันเราก็คุยกับคนอื่นได้เผื่อเลิกเผื่อเลือก(หน้าตาไม่ดีเเต่ก็มีเสน่ห์กับเค้าอยู่555+) ก็คุยกันมาจนประมาณเดือนสิงหาคมช่วงเปิดเทอมเค้าบอกอยากมาหาเราMR.T บอกว่าอยากลองพบเราดูผมก็เฮ้ย...ล้อเล่นหรือเปล่ามันจะง่ายเกินไปไหมวันนั้นผมเลยตัดสินใจไม่ตอบกลับเค้าครับ คือตอนนั่นผมก็ยังไม่ได้บอกทางบ้านว่าผมเป็น เพื่อนๆในห้องก็รู้เเค่ไม่กี่คนว่าผมเป็น ตกเย็นมาเค้าทักมาขอคำตอบครับ ตอนนั่นไม่รู้ว่าจะน่าเกลียดใหมผมไม่ตอบกลับเค้าครับเเล้วตัดสินใจลบบัญชีออกจากเเอพเลยครับจบบันทึกความรักเด็กปี2เทอมสุดท้าย.
ตอนที่5:ผมใช้ชีวิตเเบบนักศึกษาปกติธรรมดาปีสามเทอม1เลยครับตั้งเเต่เปิดเทอมต้นเดือนสิงหาคมจนยาวไปจนสิ้นปีเลยครับไม่คุยกับใครครับเเอพก็ไม่เล่น เน้นเรียนอย่างเดียวกลัวการเรียนตกเกรดต่ำ555+ ช่วงนั่นบอกเลยครับชีวิตมันอิสระมาก เราไม่ต้องมาคอยคุยกับใครไปเที่ยวกับเพื่อนได้ตลอด เเต่เเล้วความอยากมันก็หวนกลับมาอีกรอบครับผมตัดสินใจสมัครเเอพตัวนี้หลังปีใหม่ครับกลับมาเล่น คราวนี้ได้หนุ่มเยอรมันอายุ 42 ปีเค้ามาคุยครับทำงานเป็นพนักงานตบเเต่งเเละดูเเลบ้าน คนนี้คุยสนุกดีครับเเละเค้าเป็นเเรงบรรดาลใจให้ผมหันมาลดน้ำหนักเพื่อเปลี่ยนตัวเอง555+ ผมก็บ้าจี้ตามเค้าครับลดน้ำหนักในวันรุ่งขึ้นเลยครับตอนนั้นอ้วนดำครับน้ำหนักปาเข้าไป 95 กิโลผมใช้เวลาเดือนเดียวในการคุยกับเค้าลดน้ำหนักจนเหลือ 80 ไม่เวอร์ครับเป็นเรื่องจริงยิ่งกว่านิยายเล่มละ 5 บาทครับ ตอนนั่นเพื่อนผู้ด้วยกันเเละเพื่อนผู้หญิงก็เเซวครับ ที่ลดหุ่นนี้มีคนชอบอยู่หรือเปล่า...ผมก็บอกไม่นะเเต่ก็ไม่เเน่
ก็คุยกับเค้ามาจนเข้าเดือนกุมภาพันธ์อยู่ดีๆเค้าก็เงียบไปครับเค้าบอกว่าช่วงนี้งานยุ่งอาจจะไม่มีเวลาคุยเราก็โอเคไม่เป็นไร (เเต่เค้าคงจะงานยุ่งจริงๆเเหละคุยครั้งสุดท้ายตั้งเเต่วันนั้นจนวันนี้เค้าก็ยังไม่ทักกลับมาซักครั้งเลย...) โดนเทเลยไม่รู้จะเซไปหาใครก็กลับสู่ชีวิตเเบบเดิมๆเค้าสังคมเพื่อนๆเหมือนเดิมเเต่
ยังไม่ลบเเอพออกนะครับเพื่อมีเซอร์ไพร์อะไรเเบบนี้ จนประมาณกลางเดือนกุมภาดอกรักครั้งใหม่กับหนุ่มเยอรมันอายุ 43 ก็เริ่มขึ้นครับเค้าทำงานเป็นฝ่ายประชาสัมพันธ์ให้กับโรงเเรมในเบอร์ลินคนนี้ก็คุยกันสนุกดีครับเเต่พี่เเกอยากเเต่จะคุยเเบบวิโอคอลอย่างเดียวเราก็ไม่มีปัญหา คุยมาเเบบนี้เเล้วภาษาอังกฤษก็ดีขึ้นอีกหนึ่งระดับ จำได้เลยวันคุยวิดีโอคอลวันเเรกเค้าบอกว่าหน้ารักจังเป็นเด็กผู้ชายเอเชียที่น่ารักมากๆ เค้าบอกผิวไม่คล้ำนิผิวสวยด้วยเนียนด้วย...เเต่ฝั่งผมมองเเกคือเเบบ เฮ้ยเอาจริงดิตัวจริงกับในโปรไฟล์ไหงเเตกต่างกันราวฟ้ากับเหวอ่ะในโปรไฟล์ใส่เเว่นหนวดเคราหนาๆอ้วนพอประมาณกับยิ้มเเบบกระชากใจเป็นกันเอง...เเต่คนที่อยู่ตรงหน้าไหงกลายเป็นตาเเก่ใส่เเว่นหนวดเคราพุงพล้ยที่ตามตัวเต็มไปด้วยดงตระไคร้เขียวครึมเเบบนี้..เเต่ ก็ไม่เป็นไรครับเค้าคุยกับเราได้เราก็คุยกับเค้าได้ก็คุยกันเเบบธรรมดาครับ ประมาณกำลังจะเป็นเเฟนกันถามนู้นถามนี้ ถามทุกอย่างชอบอะไรเเบบใหนก็คุยกันไปเรื่อยๆครับ.
ตอนที่6:เป็นช่วงต้นเดือนค่อนๆกลางเดือนมีนาปีนี้เเหละครับผมก็อยุ่ในช่วงปีสามเทอมสองเตรียมส่งโปรเจคจบครั้งที่1 ผมกำลังนั่งกินกับข้าวเเละกำลังเมาท์เเตกอยู่หน้าอาคารเรียน(ตอนนั้นคุยกับคนเยอรมันพุงพลุ้ยอยู่ครับ) อยู่ดีก็มีข้อความในเเอพดังขึ้นครับผมเปิดขึ้นมาดูเเล้วเหมือนกับเเบบโลกหยุดหมุนครับเพราะสิ่งเเรกที่ผมเห็นคือข้อความจากเค้าครับจากคุณ "J" ครับท่านผู้อ่านเค้าทักมาหาครับเเต่เป็นการทักที่เเบบกลับไปจุดเริ่มต้นของการเจอกันทางเเชทวันเเรกเค้าทักมาบอกชื่อเค้าครับบอกว่าอยู่ที่ใหนเหมือนเดิม(อ้าวเฮ้ยเราไงเราคนเดิมจำเราไม่ได้หรอ) ลืมบอกไปครับเปลี่ยนโปรไฟล์ใหม่รูปใหม่รูปตอนผอมเเล้ว555+ เค้าทักมาเเบบสุภาพเหมือนเดิมคือตอนนั้นโคตรละอายใจเลยคิดชั่งใจก่อนว่าจะคุยดีไหมละอายใจอ่ะครับ ผมก็เลยทักไปบอกชื่อกับเค้าด้วยเเล้วเค้าก็เงียบหายไป ประมาณบ่ายโมงเค้าทักมาครับในห้องเรียนผมกำลังเรียนอยู่กำลังเปลี่ยนร่างเป็นวิทย์คอมซอมบี้555+ เค้าทักมาว่าผมรู้จักกับคุณนะผมจำคุณได้ที่ผมทักมาคุยกับคุณเพราะอยู่ดีๆคุณก็หายไปเลยผมติดต่อทางเเอพเเชทก็ไม่ได้ ผมคิดว่าคุณคงไม่โกรธผมนะที่ผมอยากมาพบคุณ อ่านข้อความตอนนั้นผมกลืนไม่เข้าคายไม่ออกครับมันจุกๆอยู่ข้างใหนอยากจะอธิบาย ผมก็เลยบอกเค้าว่าตอนนี้ไม่ว่างติดเรียนอยากคุยกับผมขอเป็นเวลาเดิมช่วงหลังคุณเลิกงานได้ไหมเค้าก็บอกว่าไม่มีปัญหาขอเเค่คุณบอกว่าจะคุยเเล้วผมจะรอ ขอเเค่คุณกลับมาคุยกับผมจะไม่ขออะไรมาก ช่วงสี่ทุ่มบ้านเราครับผมออกไปเที่ยวกับเพื่อนข้างนอกครับโทรศัพท์ชาร์จไว้ห้องกลับเข้าห้องประมาณตีสอง ถึงห้องก็เหนื่อยอยากอาบน้ำในใจลืมเค้าไปเสียสนิทเลยไปเปิดโทรศัพท์ดูครับพระเจ้าเค้าทักมาจริงๆครับ 5 ข้อความเข้าประมาณสี่ทุ่มครึ่ง(1.สวัสดีผมเลิกงานเเล้ว2.ผมเพิ่งกลับจากออฟฟิส3.ผมอยากคุยกับคุณตามที่คุณบอกผมไว้4.คุณยุ่งอยู่ไหม5.ผมรอได้เสมอเเล้วผมจะรอคุณนะ)ผมนิ่งไปชั่วขณะเลยครับจนร้องออกมาเฮ้ย...เอาจริงดิพูดเป็นเล่นผมเลยสังเกตุสถานะโปรเค้ายังออนอยู่ผมเลยทักไปประมาณห้านาทีเค้าทักกลับมาว่าดีใจที่ได้คุยกับคุณอีกครั้ง ผมเลยบอกว่าขอโทษพอดีออกไปข้างนอกกับเพื่อน
เเล้วตอนนี้ที่บ้านผมมันดึกมากเเล้วไว้คุยพรุ่งนี้ได้ไหม เค้าก็บอกว่าโอเคไม่เป็นไรขอเเค่คุณไม่ลืมคำสัญญาที่บอกผมไว้ก็พอ ฝันดีนะ คุยจบเค้าก็ปิดโปรไฟล์ขึ้นสถานะไม่ใช้งานทันที นับจากวันนั้นผมก็เริ่มกลับมาคุยกับเค้าอีกครั้งจนประมาณเกือบปลายเดือนมีนาคมเค้าขอหมายเลข WhatApps ครับผมบอกไม่ได้เล่นเค้าเลยบอกสมัครได้ไหมเอาไว้ติดต่อกัน เค้าไม่อยากคุยผ่านเเอพเเชทมันดูไม่เป็นส่วนตัวผนวกกับตอนนั้นผมเพิ่งจะโดนไอ้อ้วนเท(สงสัยคงไม่มีบุญกับหนุ่มเมืองเบียร์เเน่ๆคุยกับใครก็โดนเทหมด)ผมก็เลยพลอยสมัครเเล้วให้เบอร์เค้าไปเค้าก็เเอดมาคุย คุยกันทุกวันครับตามเวลาที่ผมกับเค้าตกลงกัน ก็มีวิดีโอคอลคุยกันบ้างทั้งอยู่บ้านเค้าทั้งเวลาว่างๆในออฟฟิศเค้าก็ทักมา คุยกันไม่นานครับสิบห้านาทีก็เลิกเเล้วตอนเช้าเราเรียนเค้าตื่นไปทำงาน ตอนดึกเราง่วงเค้าเพิกเลิกงานคุยกันนานไม่ได้ครับ555+ เเต่ก็อย่างว่าเเละครับความสัมพันธ์มักเลิกกันโดยง่ายจากระยะทาง จำได้ว่าตอนนั้นเป็นช่วงสอบไฟนอลผมไม่มีเวลาให้เค้าเลยครับอ่านหนังสือมันลูกเดียว(เรียนวิทย์คอมกลัววิชาเดียวครับเเคลคูลัส555+)ผมบอกเค้าว่าขอห่างจากการคุยได้ไหมผมไม่ว่างเอาไว้วันใหนผมว่างผมอาจะกลับมาคุยกับคุณอีกผมบอกเค้าไปอย่างนี้เค้าอ่านเเต่เค้าไม่ตอบ ไม่ตอบก็คือไม่ตอบไม่มีปัญหาผมก็มุ่งหน้าอ่านหนังสือสอบมันอย่างเดียวไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น จนสอบเสร็จผมก็ปิดเทอมเค้าก็ไม่ทักมาเป็นอันว่าจบครับจบเเบบเงียบๆ.
ตอนที่7:เป็นช่วงกลางเดือนพฤษภาที่ผ่านมานี้ครับผมปิดเทอมเตรียมขึ้นปีสี่ในเดือนสิงหาจะจบเเล้วเหลือเเค่โปรเจคบทสองที่ต้องทำส่งเพราะบทหนึ่งผ่านเเบบงงๆเเถมพ่วงเกรดที่ไม่น่าจะได้มาด้วย(สงสารเพื่อนบางคนโปรเจคของเค้าดีมากเอกสารเยี่ยมเเต่ได้เกรดน้อยกว่าผมมาก) ช่วงนั่นผมนั่งอยู่ในร้านกำลังทำบัญชีลูกค้าเเอพเเชทก็เลิกเเล้วตอนนี้หันมาเล่นไลน์ไว้ติดต่อกับลูกค้าเเละเพื่อนๆ เรื่องไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อครับอยู่ดีไลน์ปริศนาเด้งขึ้นมาครับเป็นเค้าครับ ทักมาครับผมงงเลยครับหรือเป็นผมยังไม่ได้ลบเบอร์เค้าออกจากเครื่องเเล้วเปิดให้ไลน์มันซิงค์บัญชีผู้ใช้เอง เค้าทักมาคำเเรกครับ "ที่รัก"สบายดีไหม ผมคิดถึงคุณมากๆเลย คุณคิดถึงผมไหม ผมรู้นะว่าช่วงนี้คุณยุ่งผมเลยไม่ทักคุณไปเเต่ผมเห็นคุณเล่นไลน์ผมเลยทักหาคุณดูเพื่อคุณว่าง ตอนนั่นคือเเบบอะไรวะเอาจริงดิเเล้วไอ้คำว่าที่รักนี้พูดมาได้ไงลูกมีพ่อมีเเม่นะเฮ้ย เป็นเเฟนกับเเกตอนใหนงงเด้งงเด้ ผมก็ทักเค้าไปว่าตอนนี้ก็สบายดีผมก็ถามอีกว่าคุณยังจะคุยกับผมอยู่อีกหรอ เค้าบอกกลับมาว่าก้ผมรักคุณตั้งเเต่ที่ผมทักมาหาคุณครั้งเเรกคุณดูเเตกต่างคุณไม่เหมือนกับเด้กเอเชียที่ผมคุยมาคุณมีเสน่ห์ผมเคยคุณกับเด้กเอเชียมาสองคนเเต่ละคนมีนิสัยที่อยากได้เเต่เงินทั้งที่ไม่เคยเห็นหน้าไม่เคยได้คุยอะไรกัน ผมคิดว่าคนที่ผมตามหาคือคุณนี้เเหละ(เขิลล์เลยครับตอนนั่น)ผมก็เลยหันมามองตัวเองเหมือนผมกำลังไคว่คว้าอะไรสักอย่างเเต่ไม่เคยหันกลับมามองว่าของบางสิ่งที่มันรอเราอยู่เเล้วโดยที่เราไม่จำเป็นต้องคว้ามันมาทำไมต้องทำให้ตัวเองลำบาก เรารออะไรบางอย่างอยู่หรอ วันนั้นผมเลยตัดสินใจคุยกับเค้าครับในถานะเพื่อนครับเเต่เค้าเรียกผมว่าที่รักติดตามต่อตอนหน้า..