[CR] รีวิวแว่นตาสำหรับคนชอบทำแว่นหาย แว่นพัง แว่นสำหรับคนซุ่มซ่าม และสารพัดปัญหาแว่นจากตัวคนใส่เองนั่นล่ะ....

สวัสดีค่ะ
เคยตั้งกระทู้ถามนู้นนี่มาเยอะแล้ว แต่นี่เป็นครั้งแรกที่มารีวิว หวังว่าจะทำตัวให้เป็นประโยชน์กับสังคมพันธุ์ทิพย์ได้บ้าง เราไม่แน่ใจว่ารีวิวมันต้องทำอะไรบ้าง แต่เอาเป็นว่าเราจะพยายามอธิบายเท่าที่เราได้ลองใช้มาสักพักแล้วนะคะ
สืบเนื่องจากเรามีปัญหาสายตามาตั้งแต่อายุสามสิบ ทำให้เราต้องเริ่มใส่แว่นสายตาตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา จวบจนบัดนี้ล่วงเข้าสู่หลักสี่ แจ้งวัฒนะ แล้ว...... แต่เราก็ยังไม่สามารถคุ้นเคยกับการใส่แว่นได้เลย และด้วยความซุ่มซ่ามป่ำเป๋อชนิดหาตัวจับได้ยาก เราเคยทำสถิติ ทำแว่นพังถึง 9 อันใน 1 ปี หรือเฉลี่ย 40 วัน/1 แว่น สาเหตุที่พังก็หลากหลาย หลักๆคือ เผลอนั่งทับ เผลอเหยียบ ทำกรอบหัก เลนส์แตก ขาแว่นหัก ทำหล่นหาย นอนดิ้นไปทับ ฯลฯ อันล้วนจากเกิดจากการไม่ถนอมแว่นตาของเราเอง ซึ่งเรายอมรับว่าแก้ไขไม่ได้เท่าไรนัก.....
ก่อนอื่นขอบอกก่อนว่า เรามีปัญหาสายตายาว ถ้านึกถึงลักษณะคนใส่แว่นสายตายาว ขอในนึกถึงครูไหวใจร้าย ดูรูปปลากรอบด้านล่างนะคะ (ทำไมต้องว่าคุณครูใจร้ายด้วยนะ) [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้บางท่านที่สายตายาวอาจจะลงทุนทำแว่นเลนส์ progressive ซึ่งก็คือแว่นที่มีเลนส์หลายชั้นซ้อนอยู่ในอันเดียวกัน ช่วยให้ผู้ใส่มองได้หลายระยะ (สายตายาวจะมีปัญหาทั้งมองใกล้ และมองไกล ค่าสายตาจะไม่เท่ากันค่ะ) ก็จะสามารถใส่แว่นติดตาได้เลย แต่ราคาเลนส์แบบนี้ค่อนข้างสูง และการจะตัดให้เหมาะสมกับค่าสายตาแต่ละระยะค่อนข้างยาก อีกทั้งผู้ใส่ก็ต้องพยายามปรับตัวให้คุ้นเคยกับแว่นด้วย (ไม่ได้หมายความว่าทุกคนใส่แล้วจะรู้สึกดีนะคะ)
เราจะเห็นคนสายตายาวส่วนใหญ่ใส่แว่นสำหรับมองใกล้มากกว่า ก็คือแว่นแบบครูไหวใส่นั่นเอง และด้วยความที่เลนส์จะเป็นสำหรับมองใกล้ จึงเห็นเวลาที่ครูไหวมองไกลต้องมองรอดแว่นตาออกมา แต่เวลาอ่านหนังสือใกล้ๆจะใส่แว่นอ่าน คนสายตายาวส่วนใหญ่จะน่ารำคาญที่ต้องใส่ ๆ ถอด ๆ แว่นตลอดเวลา ไม่เหมือนคนสายตาสั้นที่ใส่แว่นติดตา หรือใส่คอนแทคเลนส์ได้เลย บางคนก็เลยหาสายสร้อยมาคล้องแว่นไว้กับคอ พอเวลาจะมองใกล้ก็เอาแว่นมาใส่ มองไกลก็ถอดแว่นออก
กลับมาที่ตัวเราต่อ เราก็ต้องใส่แว่นแบบครูไหวเนี้ยล่ะ [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้เพราะเคยตัดเลนส์แบบ progressive ใส่แล้วเดินไม่ถนัด พยายามฝึกให้ชินแล้วแต่ก็ไม่ไหว สุดท้ายเลิกเพราะเผลอถอดแว่นวางไว้ที่พื้น (ชอบนั่งทำงานที่พื้น หลังพิงโซฟา มี notebook วางบนตัก นึกภาพตามนะ) แล้วเดินเหยียบแว่นพัง เลนส์แตก จบกัน
หลังจากนั้นทดลองใข้กรอบแว่นหลากหลายยี่ห้อมาหลายปี อะไรที่เค้าว่าดีเราก็กัดฟันซื้อ (ขอไม่ระบุยี่ห้อกรอบแว่นนะคะ แว่นทุกยี่ห้อดีหมด แต่เราไม่ดีเอง และปรับนิสัยตัวเองให้ดีไปกว่านี้ไม่ได้แล้ว) ซื้อสายคล้องคอก็แล้ว เอาแว่นคาดหัวไว้ก็แล้ว จนเราคิดว่าคนเราเหมาะกับแว่นตาถูก ๆ นั่นล่ะ ใส่ได้แป๊บ ๆ ก็ทำพัง ประกอบกับคอนแทคเลนส์ progressive สำหรับสายตายาว ก็ยังไม่มีในตอนนั้น (แต่ตอนนี้มีแล้วค่ะ ราคาค่อนข้างสูง เราเลยใส่บางวันที่ต้องออกไปข้างนอกเท่านั้นค่ะ)
สรุปเราทดลองแว่นตาหลาย ๆ แบบมาหลาย ๆ ปี จนกระทั่ง........ได้พบกับแว่นตาที่คิดว่าพอจะตอบโจทย์คนนิสัยเสียอย่างเราได้ เราเลยจะมารีวิววันนี้ ขอภาพขึ้นด้วยค่ะ (สั่งใครค๊ะ?)
เอาเป็นว่าฟ้องด้วยภาพเลยแล้วกัน เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา
จากภาพขอสรุปเป็นข้อ ๆ ว่ามันดีต่อใจยังไงนะคะ
1. สายด้านหลังเป็นซิลิโคน - นอกจากจะสามารถคล้องคอได้ โดยไม่ระคายเคืองผิวหนังแล้ว ยังไม่รำคาญเวลานอนอ่านหนังสือหรือเล่นมือถือด้วยค่ะ สายซิลิโคนจะนุ่มนิ่มแต่เหนียว ไม่ลื่น คล้องคอใช้ได้เลยค่ะ
2. ข้อต่อปรับระดับคล้องหูได้ - ตรงนี้ช่วยเวลาจะพิงพนัก หรือตอนนอนหงาย ขาแว่นตาไม่กระเด้งออกมา ทำให้แว่นเลื่อนหล่นเป็นอยู่ตรงกลางดั้งจมูก ยิ่งตอนนี้แว่นตาเท่ห์ๆมักจะทำขาตรง หรือขาแว่นเกี่ยวหูไม่พอดีกับลักษณะใบหูของเรา ขาแว่นอันนี้ก็สามารถปรับระดับให้คล้องพอดีกับหูได้เลย อันนี้ดีงามมาก
3. ก้านขาแว่นปรับระดับยืด-หดได้ - หลายครั้งขาแว่นที่ซื้อมาไม่รับกับใบหน้า ถึงแม้ตอนซื้อจะลองใส่ดูแล้ว แต่พอใส่นานๆ มันหนีบตรงแก้มด้านหน้าสำหรับคนแก้มป่อง หรือเกี่ยวหูไม่พอดี พอสามารถปรับยืดให้ยาวขึ้นได้ ก็จะไม่หนีบแก้ม และถ้าหดลงมาได้ก็จะพอดีเกี่ยวใบหูได้ด้วย
4. ด้านหน้าเป็นแม่เหล็ก - ปัญหาของคนเอาแว่นคล้องคอไว้ตลอดก็คือ เวลาก้ม ๆ เงย ๆ แว่นจะไปชนนู้นนี่ตลอด แล้วถ้าใครสะพายกระเป๋าแบบ cross body อย่างเรา สายกระเป๋ามันจะไปทับแว่นตาที่คล้องอยู่อีก พอจับมันแยกออกตรงกลางด้านหน้าได้ มันคล้องคอได้สะดวกขึ้น ลดการกระแทก ไม่เป็นปัญหากับการสะพายกระเป๋าด้วยค่ะ
อันนี้เป็นแพคเกจที่มากับแว่น ไม่มีกล่องใส่นะคะ ซื้อแว่นได้ถุงมาแทน 555 เพราะว่าแว่นพับได้จนเล็กเท่าฝ่ามือเลย ไม่ต้องเอาใส่กล่องค่ะ
เพื่อให้เข้าใจโดยง่าย จะลองดูภาพเคลื่อนไหวก็ได้นะ เราถ่ายวีดีโอเอง นี่เป็นครั้งแรกด้วย ถ้ามันดูมึนงงหน่อย ให้อภัยด้วย เอาเป็นว่าดูลักษณะแว่นเป็นหลักแล้วกันนะคะ

สำหรับเราแว่นอันนี้ตอบโจทย์นิสัยที่ไม่ดีของเราได้เยอะเลยค่ะ เลยเอามาแชร์เผื่อใครมีปัญหาเหมือนเรา
ถ้าท่านใดมีปัญหาเหมือนเราหรือผู้ใหญ่ในบ้านท่านประสบปัญหาแว่นพังก่อนเวลาอันควรบ่อย ๆ ก็ลองไปซื้อหามาลองดูกันได้นะคะ ราคาไม่ถูกไม่แพงอันละ 2 พันกว่าบาทได้ มันจะมีเลนส์สายตายาวแถมมาให้ด้วยเลย เริ่มที่ +1.00 ถึง +2.50 นะคะ (ถ้าจำไม่ผิด) แต่เราซื้อมาแล้วไปตัดเลนส์ใส่เอาเองค่ะ ไม่ได้ใช้เลนส์ที่เค้าแถมมาให้
สุดท้ายนี้เราหวังว่ารีวิวที่ไม่ค่อยมีเนื้อหาเท่าไรอันนี้ จะพอเป็นประโยชน์ให้เพื่อน ๆ ได้บ้างนะคะ
ถ้าเพื่อน ๆ มีความคิดเห็นประการใดก็มาแชร์กันได้หรืออยากจะแนะนำให้เราลองอะไรอื่น ๆ ที่ดีกว่าแว่นตัวนี้ก็บอกมาได้นะคะ ถ้าไม่เกินกำลัง เราจะไปสรรหามาลองดูค่ะ
ป.ล.1 ขอบคุณภาพปลากรอบพี่จันทร์จิรา จูแจ้ง จาก google ไว้ ณ ที่นี้ด้วยนะคะ
ป.ล.2 พยายาม tag ห้องหลากหลาย เพราะคนใส่แว่นคงมีทุกห้องอ่ะ แต่เน้นดิโอลด์สยามมากหน่อย เพราะคนแก่อย่างเราคงมีปัญหาสายตาเหมือนกัน ผิดพลาดประการใดขออภัยด้วย คนไม่แก่ก็เข้ามาอ่าน มาแสดงความคิดเห็นได้นะคะ