สวัสดีค่ะ ตัวเราเองเป็นทอม อาศัยอยู่กับแม่เพียงสองคนมาตั้งแต่ยังเล็ก พ่อแยกทางกับแม่แต่เรายังติดต่อกับท่านประจำ เลยไม่รู้สึกว่าขาดพ่อ ...
เข้าเรื่องเลยนะคะ แม่เราเป็นคนไม่ชอบทอมมาแต่ไหนแต่ไร แต่เราดันเป็นทอมตั้งแต่จำความได้ คือเริ่มชอบผู้หญิงมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว คบ ญ.มาตลอด จนตอนนี้เราก็มีแฟน คบกันมาเกือบสามปี แฟนมาอาศัยอยู่กับเราและแม่ของเราสองปีกว่าแล้ว แม่เราไม่ชอบที่เรามีแฟนเป็นผู้หญิง... นี่แหละคือปัญหาที่ทำให้เราและแฟนลำบากใจ แฟนเราเป็นคนเก่งและดีมาก ทำดีกับแม่เราทุกทาง แรกๆแม่เหมือนจะยอมรับ แต่สุดท้ายก็มองว่าคู่รักเพศเดียวกันจะไปกันไม่รอด ไม่ว่าแฟนเราจะดีกับแม่แค่ไหน แม่ก็มีคำพูดเหน็บใส่ทุกที ยอมรับว่าเราสงสารแฟนเรามาก เพราะแม่ของแฟนนั้นรับได้ทุกอย่าง ขอแค่เราดูแลกันตลอดไป การรักกับคนต่างเพศและมีลูกก็ไม่ได้หมายความว่าลูกจะเลี้ยงเราเสมอไป หรือลูกอาจตายก่อนเราก็ได้ และคู่ชายหญิงก็ไม่ใช่ว่าจะไปกันรอดเสมอไปเช่นกัน เหตุนี้ทำให้ครอบครัวของแฟนเรารับได้หมด .....แต่ปัญหาคือแม่เรา ที่ดูเหมือนจะพยามกันเรากับแฟนไม่ให้อยู่ด้วยกัน ทั้งที่เราและแฟนทำตัวดีมาก เหล้าเบียร์แทบไม่แตะ เที่ยวกลางวันหรือกลางคืนก็ไม่ไป อยู่ด้วยกันตลอดไม่นอกใจกัน พากันสร้างบุญตลอด เพราะเกิดมารักเพศเดียวกันมันก็ดูผิดมากแล้ว ถ้าจะให้มัวไปเที่ยวสนุกก็ไม่ใช่นิสัยเราสองคน ตอนนี้ก็
อายุ 23 ทั้งคู่ แต่ข้อเสียของเรากับแฟนคือการตื่นสาย บางวันที่หยุดงานก็อบากนอนเต็มที่บ้างเพราะวันทำงานก็เหนื่อยพอแล้ว แม่เราคงไม่ชอบตรงนี้ และแม่คงไม่เข้าใจเพราะตัวเองอายุมากแล้ว 60ต้นๆ นอนดึกตื่นเช้าทุกวัน เลยไม่เข้าใจวัยทำงานแบบเราๆตอนนี้ ...เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทุกวันนี้เราว่างงานเพราะลาออกมาเตรียมสอบราชการ ส่วนแฟนทำงานที่องค์กรแห่งหนึ่ง เราทำหน้าที่ขับรถไปส่ง ไปรับแฟน ความหวังที่เราจะได้อยู่กับแฟนมีแค่ต้องสอบราชการที่จังหวัดอื่นให้ติดแล้วให้แฟนย้ายไปทำงานและอยู่ด้วยกันด้วย เพราะเราลำบากใจเวลาอยู่กับแม่มาก แม่ชอบพูดประชด พูดใส่ต่างๆนาๆให้เราน้อยใจตลอด กินอะไรก็จ้องจับผิดว่าจะใช้เงินเปลือง ตอนนี้แม่ไม่ค่อยให้เงินเราใช้ กลัวเราเอาไปเปย์แฟน ปกติแม่ให้วันละ100 บาท ซึ่งพอเรียนจบแกก็ให้ครั้งละ50 บางวันไม่ให้เลยสักบาท จนตอนนี้ไม่ให้เลย ล่าสุดให้เรา200บาท กะจะให้อยู่ถึง1สัปดาห์(แม่เจ้า!!!) ทั้งที่แฟนเราซื้อให้กินตลอด แม่ยังจับผิด แฟนเองก็สงสารเรา ช่วงเรามีแฟนเป็น ญ. แม่ค่อนข้างขี้เหนียว ไม่ให้เงิน กลัวเอาไปเปย์ ญ. (เงินวันละ100เปย์ตัวเองยังไม่รอด) เล่ามาซะยืดยาว ขอบคุณคนที่อ่านนะคะ เราเรียบเรียงแบบงงๆบ้างเพราะนึกเหตุการณ์ไหนออกก็พิมพ์ไว้เลย เรามีความคิดที่จะไปอยู่กับแฟนสองคนบาปมากไหมคะ เพราะแม่เราต้องอยู่คนเดียว บอกตรงๆว่าพี่สาวกับพี่ชายเราก็อยู่กับแม่ไม่ได้ เพราะนิสัยแกเป็นแบบนี้ พี่ชายเราก็หนีไปแต่งงานอยู่กับทางฝ่ายพี่สะใภ้เช่นกัน เพราะแม่ช่างมีปัญหากับสะใภ้เหลือเกิน... คือเรื่องราวของเรามันเยอะ เราจึงขอเล่าเท่านี้ เอาเป็นว่าเรารู้สึกไม่ดีที่ต้องคิดแบบนี้ แม่ก็รัก แฟนก็ปล่อยเขาไปไม่ได้ รักทั้งสองคนแค่คนละแบบ แต่แม่เราคงไม่มีวันเข้าใจ แถมแม่ยังเคยบอกว่าถ้าเรามีงานทำแล้วก็ไปอยู่ที่อื่นเถอะ เราก็โห....แม่คงจะไล่แฟนไปทางอ้อมด้วย จากที่เราเคยโกรธพี่ชายที่ไม่อยู่กับแม่ ตอนนี้เราเข้าใจพี่ชายมากอ่ะ มันด้วยนิสัยแม่ที่ใครๆก็คงลำบากใจจะอยู่ เราเองก็ควรจะไปใช้ชีวิตด้วยตนเองใช่ไหมคะ T.T
ปัญหาเรื่องแม่และแฟนของเรา (ทอม ดี้)
เข้าเรื่องเลยนะคะ แม่เราเป็นคนไม่ชอบทอมมาแต่ไหนแต่ไร แต่เราดันเป็นทอมตั้งแต่จำความได้ คือเริ่มชอบผู้หญิงมาตั้งแต่อนุบาลแล้ว คบ ญ.มาตลอด จนตอนนี้เราก็มีแฟน คบกันมาเกือบสามปี แฟนมาอาศัยอยู่กับเราและแม่ของเราสองปีกว่าแล้ว แม่เราไม่ชอบที่เรามีแฟนเป็นผู้หญิง... นี่แหละคือปัญหาที่ทำให้เราและแฟนลำบากใจ แฟนเราเป็นคนเก่งและดีมาก ทำดีกับแม่เราทุกทาง แรกๆแม่เหมือนจะยอมรับ แต่สุดท้ายก็มองว่าคู่รักเพศเดียวกันจะไปกันไม่รอด ไม่ว่าแฟนเราจะดีกับแม่แค่ไหน แม่ก็มีคำพูดเหน็บใส่ทุกที ยอมรับว่าเราสงสารแฟนเรามาก เพราะแม่ของแฟนนั้นรับได้ทุกอย่าง ขอแค่เราดูแลกันตลอดไป การรักกับคนต่างเพศและมีลูกก็ไม่ได้หมายความว่าลูกจะเลี้ยงเราเสมอไป หรือลูกอาจตายก่อนเราก็ได้ และคู่ชายหญิงก็ไม่ใช่ว่าจะไปกันรอดเสมอไปเช่นกัน เหตุนี้ทำให้ครอบครัวของแฟนเรารับได้หมด .....แต่ปัญหาคือแม่เรา ที่ดูเหมือนจะพยามกันเรากับแฟนไม่ให้อยู่ด้วยกัน ทั้งที่เราและแฟนทำตัวดีมาก เหล้าเบียร์แทบไม่แตะ เที่ยวกลางวันหรือกลางคืนก็ไม่ไป อยู่ด้วยกันตลอดไม่นอกใจกัน พากันสร้างบุญตลอด เพราะเกิดมารักเพศเดียวกันมันก็ดูผิดมากแล้ว ถ้าจะให้มัวไปเที่ยวสนุกก็ไม่ใช่นิสัยเราสองคน ตอนนี้ก็
อายุ 23 ทั้งคู่ แต่ข้อเสียของเรากับแฟนคือการตื่นสาย บางวันที่หยุดงานก็อบากนอนเต็มที่บ้างเพราะวันทำงานก็เหนื่อยพอแล้ว แม่เราคงไม่ชอบตรงนี้ และแม่คงไม่เข้าใจเพราะตัวเองอายุมากแล้ว 60ต้นๆ นอนดึกตื่นเช้าทุกวัน เลยไม่เข้าใจวัยทำงานแบบเราๆตอนนี้ ...เราไม่รู้จะทำยังไงแล้ว ทุกวันนี้เราว่างงานเพราะลาออกมาเตรียมสอบราชการ ส่วนแฟนทำงานที่องค์กรแห่งหนึ่ง เราทำหน้าที่ขับรถไปส่ง ไปรับแฟน ความหวังที่เราจะได้อยู่กับแฟนมีแค่ต้องสอบราชการที่จังหวัดอื่นให้ติดแล้วให้แฟนย้ายไปทำงานและอยู่ด้วยกันด้วย เพราะเราลำบากใจเวลาอยู่กับแม่มาก แม่ชอบพูดประชด พูดใส่ต่างๆนาๆให้เราน้อยใจตลอด กินอะไรก็จ้องจับผิดว่าจะใช้เงินเปลือง ตอนนี้แม่ไม่ค่อยให้เงินเราใช้ กลัวเราเอาไปเปย์แฟน ปกติแม่ให้วันละ100 บาท ซึ่งพอเรียนจบแกก็ให้ครั้งละ50 บางวันไม่ให้เลยสักบาท จนตอนนี้ไม่ให้เลย ล่าสุดให้เรา200บาท กะจะให้อยู่ถึง1สัปดาห์(แม่เจ้า!!!) ทั้งที่แฟนเราซื้อให้กินตลอด แม่ยังจับผิด แฟนเองก็สงสารเรา ช่วงเรามีแฟนเป็น ญ. แม่ค่อนข้างขี้เหนียว ไม่ให้เงิน กลัวเอาไปเปย์ ญ. (เงินวันละ100เปย์ตัวเองยังไม่รอด) เล่ามาซะยืดยาว ขอบคุณคนที่อ่านนะคะ เราเรียบเรียงแบบงงๆบ้างเพราะนึกเหตุการณ์ไหนออกก็พิมพ์ไว้เลย เรามีความคิดที่จะไปอยู่กับแฟนสองคนบาปมากไหมคะ เพราะแม่เราต้องอยู่คนเดียว บอกตรงๆว่าพี่สาวกับพี่ชายเราก็อยู่กับแม่ไม่ได้ เพราะนิสัยแกเป็นแบบนี้ พี่ชายเราก็หนีไปแต่งงานอยู่กับทางฝ่ายพี่สะใภ้เช่นกัน เพราะแม่ช่างมีปัญหากับสะใภ้เหลือเกิน... คือเรื่องราวของเรามันเยอะ เราจึงขอเล่าเท่านี้ เอาเป็นว่าเรารู้สึกไม่ดีที่ต้องคิดแบบนี้ แม่ก็รัก แฟนก็ปล่อยเขาไปไม่ได้ รักทั้งสองคนแค่คนละแบบ แต่แม่เราคงไม่มีวันเข้าใจ แถมแม่ยังเคยบอกว่าถ้าเรามีงานทำแล้วก็ไปอยู่ที่อื่นเถอะ เราก็โห....แม่คงจะไล่แฟนไปทางอ้อมด้วย จากที่เราเคยโกรธพี่ชายที่ไม่อยู่กับแม่ ตอนนี้เราเข้าใจพี่ชายมากอ่ะ มันด้วยนิสัยแม่ที่ใครๆก็คงลำบากใจจะอยู่ เราเองก็ควรจะไปใช้ชีวิตด้วยตนเองใช่ไหมคะ T.T