...ปฏิเสษไม่ได้เลย คนที่มีครอบครัว หรือ คนใกล้ชิด ติดเหล้า ติดยา นั้น มิอาจหาความสุข สงบ ภายในครอบครัวได้เลย ต้องเข้าปะทะกับความทุกข์ อยู่เสมอๆ ผมมีแม่ที่ติดเหล้ามาก ผมพยามที่จะดึงไห้แม่หลุดออกจากตรงนี้ พาไปตัดที่โรงพยาบาล ถึง 2 รอบ ก็ยังไม่เลิก พยายามกัดเพื่อนๆ ของแม่ที่ชอบชวนกันไปกิน ด่าไปหลายคน อื่นๆๆ บร่าาาๆๆ .........สุดท้าย ไม่ได้อะไร
....กินจนเข้าโรงบาล ร่างกายทรุดโทรม ตับอับเสพ ตับแข็งนิดหน่อย แถม ยังมีอาการ ภาพหลอน กลัวคนมาฆ่าบ้าง มีวันนึงแม่คิดฆ่าตัวตายยยยยย....โอ้ยยยยย ........ตอนนั้นผมทำงาน ต้องแอบเจ้านาย เพื่อกลับบ้านมาดูแม่บ่อยๆ สุดท้ายผมต้องออกจากงานมาดูแลแม่....นิแค่ส่วนนึง
...สำหรับตัวผมแล้ว ต้องบอกเลยว่า ถ้าไม่ได้เจอ "ศาสนาพุทธ" ผมคงสติแตกไปไหนต่อไหนแล้ว คือไม่อยู่ไห้ความทุขย์ ตีหัวทุกวันแบบนี้หรอก ต้องบอกเลยว่า "ทุกข์" มากคับ มา 12 ปี แล้ว เคยคิดเหมือนกันว่า ผ่านมาได้ไง ความทุกข์ ท้อใจ เสียใจ เครียดกับตัวเองที่ช่วยไห้แม่ไม่ได้ ก็เลยคิดที่จะปล่อยวางคับ แต่มันปล่อยไม่ได้ เพราะ คนนี้คือแม่
...ด้านการปฏิบัติ ช่วยผมได้เยอะคับ จากความทุกข์ 100% เหลือ 50% ได้โดยการปฏิบัตธรรม ง่ายๆ คับ คือ ฝึกมี สติ อยู่กับตัวเอง คับ ถอนตัวเองออกมา เป็นผู้ดู ดูอะไร ดูการทำงานของจิตใจ และ ร่างกาย แต่ก่อนเจอแต่ทุกข์ทั้งวัน แต่เมื่อกลายมาเป็นผู้ดูแล้ว จะเห็นจิตมันไม่ได้ทุกข์ทั้งวัน มันทุกข์เป็นช่วงๆเวลา สุขเป็นช่วงๆเวลา แล้วก็หายไป เริ่มเห็นการทำงานของจิตเป็นช่วงสั้นๆ ร่างกายก็เช่นกัน ก็จะเห็นมันทำงานเป็นส่วนๆ ไป เมื่อผมปฏิบัติไปมี สติไปเรื่อยๆ เห็นว่าที่แท้จริงๆแล้ว ตัวทุกข์มันคือ จิต เรามีจิตก็ทุกข์เพราะจิต มีร่างกายก็ทุกข์เพราะร่างกาย ตั้งแต่หลับจนตื่น มันทำงานของมันเอง มันเกิดความรู้สึกว่าคล้ายกับว่า "เหมือนเราถูกขัง และ โดนโซ่ตรวนรัดคออยู่ " นั้นคือ วัฏสงสาร นั้นเอง เมื่อเรามีสติ (รู้ทุกข์) แล้ว ต่อไป มันจิตเริ่มดิ้นที่จะวิธี หาทางออก จากวัฏสงสาร นี้แล้ว....... เลยหาเหตุของการเกิดทุกข์(สมุทัย) ก็คือ ตันหา นั้นเอง คือ ความอยาก ใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ซึ้งบอกเลยว่าผมมีเต็ม 555+ แต่มันลดน้อยลงจากเดิมเยอะ เพราะมี สติ กำกับอยู่ มันจึงปรุงแต่งน้อยลง คับ
...กลับมาที่ ความทุกข์ ที่เกิดจากแม่ติดเหล้า แล้วอยากช่วยแม่นั้น มันเป็น (ความอยาก) ที่อยากช่วยแม่ มีความหวัง ความห่วง ความรัก จนบ้างครั้งมันไม่ได้ดั่งใจที่ตั้งใจไว้ กลับกลายมาเป็น ความโกรธ (โทสะ) ตัวโตๆ ชะงั้น
...สุดท้ายนี้ก็เป็นกำลังใจไห้คับครอบครัวที่เจอปัญหาในชีวิตเช่นผม ขอไห้เอาธรรมะเข้าไปเปิดทาง เปิดแสงสว่าง ถึงจะเป็นแสงเล็กๆ ในความมืด แต่มันก็ยังดีกว่ามองไม่เห็นอะไรเลย..... ถ้าผิดผลาดประการได ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถ้ามีข้อติเตียน หรือ แนะนำสิ่งดีๆ ไห้กัน ยินดีเสมอคับ
...ขอบคุณคับ
ใครมีพ่อแม่ที่ติดเหล้า การพนัน ไหมคับ อยากถามว่าเราควรจะวางใจยังไงไห้ทุกข์น้อยที่สุด
....กินจนเข้าโรงบาล ร่างกายทรุดโทรม ตับอับเสพ ตับแข็งนิดหน่อย แถม ยังมีอาการ ภาพหลอน กลัวคนมาฆ่าบ้าง มีวันนึงแม่คิดฆ่าตัวตายยยยยย....โอ้ยยยยย ........ตอนนั้นผมทำงาน ต้องแอบเจ้านาย เพื่อกลับบ้านมาดูแม่บ่อยๆ สุดท้ายผมต้องออกจากงานมาดูแลแม่....นิแค่ส่วนนึง
...สำหรับตัวผมแล้ว ต้องบอกเลยว่า ถ้าไม่ได้เจอ "ศาสนาพุทธ" ผมคงสติแตกไปไหนต่อไหนแล้ว คือไม่อยู่ไห้ความทุขย์ ตีหัวทุกวันแบบนี้หรอก ต้องบอกเลยว่า "ทุกข์" มากคับ มา 12 ปี แล้ว เคยคิดเหมือนกันว่า ผ่านมาได้ไง ความทุกข์ ท้อใจ เสียใจ เครียดกับตัวเองที่ช่วยไห้แม่ไม่ได้ ก็เลยคิดที่จะปล่อยวางคับ แต่มันปล่อยไม่ได้ เพราะ คนนี้คือแม่
...ด้านการปฏิบัติ ช่วยผมได้เยอะคับ จากความทุกข์ 100% เหลือ 50% ได้โดยการปฏิบัตธรรม ง่ายๆ คับ คือ ฝึกมี สติ อยู่กับตัวเอง คับ ถอนตัวเองออกมา เป็นผู้ดู ดูอะไร ดูการทำงานของจิตใจ และ ร่างกาย แต่ก่อนเจอแต่ทุกข์ทั้งวัน แต่เมื่อกลายมาเป็นผู้ดูแล้ว จะเห็นจิตมันไม่ได้ทุกข์ทั้งวัน มันทุกข์เป็นช่วงๆเวลา สุขเป็นช่วงๆเวลา แล้วก็หายไป เริ่มเห็นการทำงานของจิตเป็นช่วงสั้นๆ ร่างกายก็เช่นกัน ก็จะเห็นมันทำงานเป็นส่วนๆ ไป เมื่อผมปฏิบัติไปมี สติไปเรื่อยๆ เห็นว่าที่แท้จริงๆแล้ว ตัวทุกข์มันคือ จิต เรามีจิตก็ทุกข์เพราะจิต มีร่างกายก็ทุกข์เพราะร่างกาย ตั้งแต่หลับจนตื่น มันทำงานของมันเอง มันเกิดความรู้สึกว่าคล้ายกับว่า "เหมือนเราถูกขัง และ โดนโซ่ตรวนรัดคออยู่ " นั้นคือ วัฏสงสาร นั้นเอง เมื่อเรามีสติ (รู้ทุกข์) แล้ว ต่อไป มันจิตเริ่มดิ้นที่จะวิธี หาทางออก จากวัฏสงสาร นี้แล้ว....... เลยหาเหตุของการเกิดทุกข์(สมุทัย) ก็คือ ตันหา นั้นเอง คือ ความอยาก ใน รูป รส กลิ่น เสียง สัมผัส ซึ้งบอกเลยว่าผมมีเต็ม 555+ แต่มันลดน้อยลงจากเดิมเยอะ เพราะมี สติ กำกับอยู่ มันจึงปรุงแต่งน้อยลง คับ
...กลับมาที่ ความทุกข์ ที่เกิดจากแม่ติดเหล้า แล้วอยากช่วยแม่นั้น มันเป็น (ความอยาก) ที่อยากช่วยแม่ มีความหวัง ความห่วง ความรัก จนบ้างครั้งมันไม่ได้ดั่งใจที่ตั้งใจไว้ กลับกลายมาเป็น ความโกรธ (โทสะ) ตัวโตๆ ชะงั้น
...สุดท้ายนี้ก็เป็นกำลังใจไห้คับครอบครัวที่เจอปัญหาในชีวิตเช่นผม ขอไห้เอาธรรมะเข้าไปเปิดทาง เปิดแสงสว่าง ถึงจะเป็นแสงเล็กๆ ในความมืด แต่มันก็ยังดีกว่ามองไม่เห็นอะไรเลย..... ถ้าผิดผลาดประการได ก็ขออภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย ถ้ามีข้อติเตียน หรือ แนะนำสิ่งดีๆ ไห้กัน ยินดีเสมอคับ
...ขอบคุณคับ