นิราศเมืองแกลงง ช่วยหน่อยนะ

นี่ๆนิราศเมืองแกลงช่วยหน่อยยยย ถอดคำประพันธ์นิราศเมืองแกลงง อันเนี่ยๆ
อันชื่อนี้ศรีมหาราชาชาติ             ขึ้นจากหาดเข้าป่าพนาสัณฑ์
ค่อยเลียบเดินเนินโขดสิงขรคัน     เสียงจักจั่นแซ่เซ็งวังเวงใจ   
สองข้างทางนางไม้ไพรสงัด             ไม่แกว่งกวัดก้านกิ่งประวิงไหว
เย็นระรื่นชื่นชุ่มชอุ่มใบ                     หนาวฤทัยโทมนัสระมัดกาย
เสียงนกร้องก้องกู่กันกลางป่า    ฟังภาษาสัตว์ไพรก็ใจหาย
จนออกดงลงเดินเนินสบาย             ค่อยเคลื่อนคลายรอเรียงมาเคียงกัน
ถึงเขาขวางว่างเวิ้งชะวากวุ้ง              เขาเรียกทุ่งสงขลาพนาสัณฑ์
ครู่หนึ่งถึงชะวากชากลูกหญ้า      ล้วนพฤกษายางยูงสูงไสว
แต่ล้วนทากตะเละลำรำพูไพร      ไต่ใบไม้ยูงยางมากลางแปลง
กระโดดเผาะเกาะผับกระหยับคืบ    ถีบกระทืบมิใคร่หลุดสุดแสยง
ปลดที่ตีนติดขาระอาแรง              ทั้งขาแข้งเลือดโซมชะโลมไป
ออกเดินถี่หนีทากถึงชากขาม    เป็นสนามน้ำท่าได้อาศัย
เห็นรอยคนแรมค้างอยู่กลางไพร    ขึ้นต้นไม้หักรังไว้เรียงราย
เห็นลิงค่างบ่างชะนีวะหวีดโหวย    กระหึมโหยห้อยไม้น่าใจหาย
เสียงผัวผัวตัวเมียเที่ยวโยนกาย    เห็นคนอายแอบอิงกับกิ่งยาง
โอ้ชะนีเวทนาเที่ยวหาผัว              เหมือนตัวพี่จากน้องให้หมองหมาง
ชะนีเพรียกเรียกชายอยู่ปลายยาง      พี่เรียกนางนุชน้องอยู่ในใจ


ส่วนตัวเราแปลไม่ค่อยได้อ่ะได้นิดเดียว
ต่อจากนั้นถึงศรีมหาราชา  ขึ้นจากเรือเดินเท้าผ่านป่าเขาอันร่มรื่น และก็ค่อยๆเดินตรงเนินภูเขา  แซ็งแซ่ด้วยเสียงจักจั่นน่าวังเวงใจ สองข้างทางนางไม้เงียบสงัด และนกจนถึงทุ่งสาขลา เมื่อถึงชะวากชากลูกหญ้า ธรรมชาติเป็นป่ายางยูง สุนทรภูและคณะเดินทางถูกตัวทากรุมเกาะดูดกินเลือด น่าขยะแขยง พอถึงชากขาม เห็นร่องรอยคนขัดห้างแรมคืนบนต้นไม้ มีลิงข้างบ่างชะนีส่งเสียงวังเวงใจ

ฮือช่วยเราหน่อยนะ
                                                                                                                                           ขอบคุณล่วงหน้านะจ๊ะ