ผม อายุ25-26ปี สูง 163 หนัก 60 (ล่ำๆหน่อย) ผิวขาวเหลือง หน้าตาบ้านๆ(สมัยเรียนมหาลัยเคยประกวดบุคลิกภาพ ระดับคณะ ได้ที่1)
ฐานะไม่รวย เพิ่งเริ่มทำงานจริงๆจังๆ
เป็นมนุษย์เงินเดือน หยุดงานทุกๆเสาร์อาทิตย์ เป็นคนค่อนข้างมองโลกในแง่ดี ถือศีล5(ไม่ถึงกับเคร่ง) พูดได้เลยว่า ไม่เที่ยว(อาจมีนานๆทีถ้าเพื่อนชวน) ไม่ดื่ม ไม่สูบ.. ทำอาหารบ้านๆเป็นเกือบทุกอย่าง(อ้างอิงจากกุเกิลนะ อิอิ) กินเก่ง ชอบออกกำลังกาย (อะไรที่คนรักสุขภาพทำ ผมทำหมด)
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมเคยมีความรักนะ แต่ก็ไม่สมหวัง เป็นรักแบบต้องหลบๆซ่อนๆ ไม่เคยได้ เดินควงแขนแบบไครเค้า
มีแฟนก็เหมือนไม่มี ใช้ชีวิตลำพังตลอดไม่เคยกินข้าว ดูหนัง หรือไปเที่ยวไหนด้วยกัน แค่คุยทางมือถือ
อาจมีเจอกันบ้าง(แล้วแต่เค้าจะว่าง) ถ้าไม่ว่างก็รอต่อไป...(ไม่เคยเจอไคร รวมๆ เกิน 2อาทิตย์) แต่คุยด้วยบ่อยๆทางมือถือ
ไม่เคยได้ขึ้นสเตตัสกับเค้า (จะเรียกว่ารักแบบเด็กๆก็ได้)
เวลาผมคบไคร ผมชอบทำให้เค้ายิ้มและก็หัวเราะ
กล้าพูดเลยว่า ไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนเสียใจที่คบผม แต่ที่เลิกกันไปเพราะเค้าเจอคนใหม่ที่เค้าชอบมากกว่า แต่เท่าที่ทราบมาตอนนี้ก็เลิกกันคนๆนั้น เพราะเจ้าชู้บ้าง นู่นนี่นั่น ฯลฯ
และผมไม่ใช่สายเปย์ ให้เท่าที่มี อาจไม่ใช่สิ่งของเงินทอง แต่ เป็นความจริงใจ เชื่อใจ และ เข้าใจ
ส่วนมากที่เลิกกันไปทุกวันนี้ เค้าก็คุยกับผมปกติเหมือนเพื่อน เหมือนคนรู้จัก มีบางคนบอกว่าผม
ดีเกิน
และผมเป็นคนมองโลกง่ายๆ รู้จักที่จะให้อภัยมากกว่าทำอะไรให้เกิดความบาดหมาง เพราะ มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียด
เรื่องนี้แหละที่แฟนผมแต่ละคน ไม่ค่อยมี คือพวกเธอจะไม่ค่อยยอมคนเท่าไหร่ ผมเหนื่อยมากเวลา อยากช่วยให้เธอหยุดความโกรธ เพราะความโกรธมันมีแต่จะสร้างปัญหา แต่ส่วนอื่นๆเธอก็มีข้อดีอยู่ เลยมองข้างไป เพราะอยากให้อยู่กับเราไปนานๆ ไม่อยากบอกมาก สอนมาก กลัวเธอเบื่อ ความคิดผมมันจะโตๆกว่าคนรุ่นๆเดียวกันหน่อยนึง เลยเข้ากับคนรุ่นเดียวกันยากเพราะผม ใช้ชีวิตเหมือนคนที่มีครอบครัวแล้ว จะไม่ทำหรือมองอะไรเหมือนวัยรุ่นสมัยนี้(เพราะผมเข็งแรงที่สุดในบ้านแล้ว)
ทุกวันนี้ ผมไม่มีพ่อ(พ่อตายตอนเด็กมากๆ) เลยอยู่กับแม่ และยาย+พ่อใหม่ที่พิการ ผมเลยต้องสู้และอยู่เพื่อคนเหล่านี้(ครอบครัว) เพราะท่านมีพระคุณ แต่บางทีก็อยากมีคนไว้ดูแลหัวใจเหมือนคนอื่นบ้าง
แต่มันจะมีไหม ผู้หญิงที่ใจดี ใช้ชีวิตง่ายๆ รู้จักคำว่าพอดีเหมือนกัน เพราะเหนื่อยแล้ว กับการต้องเจอแต่คนไม่พอสักที
บางทีความธรรมดา มันอาจน่าเบื่อ ผมเข้าใจ แต่เชื่อผมเถอะ อยู่กับผมแล้วจะมีแต่รอยยิ้ม ^ ^
ปล.บ่นไปงั้นเผื่อเจอเนื้อคู่ในนี้ 555+ ไม่มีโอกาสเจอผู้หญิงที่ไหนเลย เลิกกงาน ก็นอนบริษัท เสาร์อาทิตย์กลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว ^ ^
โลกนี้จะมีผู้หญิงที่เหมาะกับเรามั้ยนะ เห้อ...โสดจริงโสดจังมาตั้งแต่เกิด ไม่เคยมีแฟนเป็นตัวเป็นตนสักที T^T
ฐานะไม่รวย เพิ่งเริ่มทำงานจริงๆจังๆ
เป็นมนุษย์เงินเดือน หยุดงานทุกๆเสาร์อาทิตย์ เป็นคนค่อนข้างมองโลกในแง่ดี ถือศีล5(ไม่ถึงกับเคร่ง) พูดได้เลยว่า ไม่เที่ยว(อาจมีนานๆทีถ้าเพื่อนชวน) ไม่ดื่ม ไม่สูบ.. ทำอาหารบ้านๆเป็นเกือบทุกอย่าง(อ้างอิงจากกุเกิลนะ อิอิ) กินเก่ง ชอบออกกำลังกาย (อะไรที่คนรักสุขภาพทำ ผมทำหมด)
เข้าเรื่องเลยแล้วกัน ผมเคยมีความรักนะ แต่ก็ไม่สมหวัง เป็นรักแบบต้องหลบๆซ่อนๆ ไม่เคยได้ เดินควงแขนแบบไครเค้า
มีแฟนก็เหมือนไม่มี ใช้ชีวิตลำพังตลอดไม่เคยกินข้าว ดูหนัง หรือไปเที่ยวไหนด้วยกัน แค่คุยทางมือถือ
อาจมีเจอกันบ้าง(แล้วแต่เค้าจะว่าง) ถ้าไม่ว่างก็รอต่อไป...(ไม่เคยเจอไคร รวมๆ เกิน 2อาทิตย์) แต่คุยด้วยบ่อยๆทางมือถือ
ไม่เคยได้ขึ้นสเตตัสกับเค้า (จะเรียกว่ารักแบบเด็กๆก็ได้)
เวลาผมคบไคร ผมชอบทำให้เค้ายิ้มและก็หัวเราะ กล้าพูดเลยว่า ไม่เคยทำให้ผู้หญิงคนไหนเสียใจที่คบผม แต่ที่เลิกกันไปเพราะเค้าเจอคนใหม่ที่เค้าชอบมากกว่า แต่เท่าที่ทราบมาตอนนี้ก็เลิกกันคนๆนั้น เพราะเจ้าชู้บ้าง นู่นนี่นั่น ฯลฯ
และผมไม่ใช่สายเปย์ ให้เท่าที่มี อาจไม่ใช่สิ่งของเงินทอง แต่ เป็นความจริงใจ เชื่อใจ และ เข้าใจ
ส่วนมากที่เลิกกันไปทุกวันนี้ เค้าก็คุยกับผมปกติเหมือนเพื่อน เหมือนคนรู้จัก มีบางคนบอกว่าผม ดีเกิน
และผมเป็นคนมองโลกง่ายๆ รู้จักที่จะให้อภัยมากกว่าทำอะไรให้เกิดความบาดหมาง เพราะ มีคนรักดีกว่ามีคนเกลียด
เรื่องนี้แหละที่แฟนผมแต่ละคน ไม่ค่อยมี คือพวกเธอจะไม่ค่อยยอมคนเท่าไหร่ ผมเหนื่อยมากเวลา อยากช่วยให้เธอหยุดความโกรธ เพราะความโกรธมันมีแต่จะสร้างปัญหา แต่ส่วนอื่นๆเธอก็มีข้อดีอยู่ เลยมองข้างไป เพราะอยากให้อยู่กับเราไปนานๆ ไม่อยากบอกมาก สอนมาก กลัวเธอเบื่อ ความคิดผมมันจะโตๆกว่าคนรุ่นๆเดียวกันหน่อยนึง เลยเข้ากับคนรุ่นเดียวกันยากเพราะผม ใช้ชีวิตเหมือนคนที่มีครอบครัวแล้ว จะไม่ทำหรือมองอะไรเหมือนวัยรุ่นสมัยนี้(เพราะผมเข็งแรงที่สุดในบ้านแล้ว)
ทุกวันนี้ ผมไม่มีพ่อ(พ่อตายตอนเด็กมากๆ) เลยอยู่กับแม่ และยาย+พ่อใหม่ที่พิการ ผมเลยต้องสู้และอยู่เพื่อคนเหล่านี้(ครอบครัว) เพราะท่านมีพระคุณ แต่บางทีก็อยากมีคนไว้ดูแลหัวใจเหมือนคนอื่นบ้าง
แต่มันจะมีไหม ผู้หญิงที่ใจดี ใช้ชีวิตง่ายๆ รู้จักคำว่าพอดีเหมือนกัน เพราะเหนื่อยแล้ว กับการต้องเจอแต่คนไม่พอสักที
บางทีความธรรมดา มันอาจน่าเบื่อ ผมเข้าใจ แต่เชื่อผมเถอะ อยู่กับผมแล้วจะมีแต่รอยยิ้ม ^ ^
ปล.บ่นไปงั้นเผื่อเจอเนื้อคู่ในนี้ 555+ ไม่มีโอกาสเจอผู้หญิงที่ไหนเลย เลิกกงาน ก็นอนบริษัท เสาร์อาทิตย์กลับบ้านไปอยู่กับครอบครัว ^ ^