🌼🌼🌼 /// " ค่าว " บทกวีแห่งล้านนา /// 🌼🌼🌼

ขอสวัสดี                     เปื้อนปี้น้องน้อง       กู้คนในห้อง                      กวีนี้หนา
หวางเจ๋หรือแอ๊ด          แวดหวั๋นมาจ๋า         โคลงกาพย์กลอนลอง      แต่งไว้บ่น้อย
ฉันท์นั้นมีพ่อง              บ่คล่องกำถ้อย        มันย่อยล้ำไป                   ลึกล้ำ

วันนี้กึ๊ดใจ๋                   จะได้ตอกย้ำ          ว่าตั๋วของเปิ้น                    คนเมือง
กวีมีใจ๊                       เวลาบ่เปื๋อง            ค่าวซอดำเนิน                    โบราณทั่วหน้า
บ่ว่าเป๋นคน                 รวยจ๋นขี้ข้า            เปิ้นปากั๋นมา                      เฮียนไว้

ก็เป๋นกวี                      แบบมีหื้อใจ๊          ฮ่ำเฮียนหื้อได้                     แต๊นา
หื้อผ่อกั๋นแล้ว              ลองแต่งกำจ๋า       ลองกอยผ่อไป                    ซักกำเน้อเจ้า
วันศุกร์สบาย               จิตใจ๋บ่เศร้า          แต่งไปมาก็                        ม่วนล้ำ

จื้อว่า "ค่าว" นี้             กวีจ้วยก้ำ             จดจ๋ำทั่วหน้า                     เป๋นดี
เป๋นคนเมืองแล้ว          จะไปหลีกหนี        กวีล้านนา                          ต้องเฮียนหื้อได้
โคลงฉันท์กาพย์กลอน  ยังบ่เป๋นใบ้           ก็หื้อเฮียนไป                     ปี้น้อง              

บอกหื้อคนเมือง           เป๋นเรื่องหื้อฮ้อง    เฮียนเขียนถูกต้อง               เน้อนาย
ปี้น้องญิงจาย              ขอจบเต้าอี้           วันนี้ขอลาจร                        ก่อนแลนายเหย ฯ               




หมายเหตุ : วรรณยุกต์ที่กำหนดนั้น กำหนดด้วย "เสียง" ดังนั้น ต้องอ่านออกเสียงเพื่อตรวจเช็คหลังจากแต่งเสร็จครับ เช่น คำว่า "ช้ำ" เสียงคำเมือง เป็นเสียงตรี, "ปี้" คือ "พี่" เสียงเอก ดังนี้เป็นต้น ฯ

ขอขอบคุณ ข้อมูลจากคนเมืองตวยกั๋น http://www.khonmuang.com/pages/kao.html
และ คุณ "พิราบขาว" ที่เคยส่งลิ้งค์มาให้ครับ
****************************************************************************************************
คำแปล ศัพท์ที่ยาก :
เปื้อนปี้น้องน้อง...เพื่อนพี่น้องๆ
กู้คน....ทุกคน
แวดหวั๋น.........เทียวไล่เทียวขื่อ
มาจ๋า........มากล่าว,มาพูด
มีพ่อง........มีบ้าง
กำ....คำ
ย่อยล้ำไป.......ละเอียดเกินไป
กึ๊ดใจ๋.............นึกขึ้นได้,นึกขึ้นมา
ตั๋วของเปิ้น......ตัวของเค้า (หมายถึงตัวเอง)
มีใจ๊...............มีใช้
บ่เปื๋อง...........ไม่เปลือง
บ่ว่า...............ไม่ว่าจะ...
เปิ้น................เขา (คนอื่นๆ)
ปากั๋นมา..........พากันมา
เฮียนไว้...........เรียนไว้
แบบมีหื้อใจ๊......แบบมีให้ใช้
ฮ่ำเฮียน...........ร่ำเรียน
หื้อผ่อ.............ให้ดู
กำจ๋า...............คำพูด
ลองกอยผ่อไป ซักกำ........ลองดูซักที
ม่วนล้ำ.............สนุกเหลือล้น
จื้อว่า...............ชื่อว่า
จ้วยก้ำ..............ช่วยค้ำ(ชู)
จะไปหลีกหนี.....อย่าหลีกหนี, คำว่า "จะไป" เป็นคำห้าม แปลว่า "อย่า"
หื้อฮ้อง............ให้ร้อง
เต้าอี้................เท่านี้