ถ้าคุณได้อ่านชื่อเรื่อง ก็คงจะด่าผม และตอบแทนได้ว่า...... " ก็แกกินเองไงล่ะ "
ใช่ครับ ผมกินเอง

สวัสดีครับ วันนี้ขอพามาเที่ยวและทานบุฟเฟ่ต์ผลไม้ ที่ สวนแสงแดด ต.เพ จ. ระยอง
ค่าเข้าในราคา 350 บาท โซนนี้มีสวนมากมายให้เที่ยว แต่ผมเลือกที่นี่
ถามว่าคุ้มมั้ย ก็ถือว่าสนับสนุนการท่องเที่ยวไทยละกันเนอะ
ถึงผมจะชอบกินผลไม้ทุกชนิดได้ แต่ก็กินได้จำนวนจำกัดตามลิมิตของตัวเอง
ชิมอย่างละนิดละหน่อย ทุเรียนก็กินมากสุดครั้งละ 2 พลู
ก็ถือว่ามาพักผ่อนถ่ายรูปเล่นละกัน


ขอบอกเลยว่า พี่ๆทีมงาม มารยาทงามมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทักทายปราศรัยประดุจลูกหลานตั้งแต่ตอนเข้าประตูและตอนกลับ
ที่นี่มีบุฟเฟ่ต์ผลไม้ให้ทานแบบไม่จำกัดเวลา ทั้งทุเรียนชะนี มังคุด เงาะ สละ ลองกอง ขนุน
และมีมะม่วงน้ำปลาหวาน ข้าวเหนียวน้ำกะทิทุเรียนให้ทาน ผมชอบทานส้มตำและผัดซีอิ้วด้วย
หยิบผลไม้ที่ต้องการใส่ตะกร้า แค่นี้ก็กินไม่หมดแล้วล่ะ
โซนที่ได้รับความนิยมสุด ก็คงต้องเป็นการปอกทุเรียนแบบมืออาชีพ
ต้องสตรองแค่ไหนถามใจเธอดู



แอ๊บเป็นชาวสวนขนส่งทุเรียน

หอมทุเรียนยิ่งได้กลิ่นยิ่งหอมฉุย


เปลือกทุเรียนควรจะยืดหยุ่นแบบฟองน้ำ เพราะจะได้เดาะเล่นได้ ว่ามั้ย
อิ่มแล้วก็ไปเดินสำรวจ พื้นที่สวนกว้างมากๆ มีโต๊ะรับรองการทานผลไม้ทั่วทุกทิศ
แยกมุมสงบส่วนตัว บ้างกิน บ้างนอนพัก คนกำลังพอดี คิดว่าเหมือนไปเที่ยวน้ำตกอ่ะเนอะ
แต่นี่คิดว่าควรจะมีมุมถ่ายรูปเยอะๆนะ แบบครีเอทๆ คงจะเพลิดเพลินกว่านี้


ธรรมชาติยังงามอาบแสงแดดสมชื่อ ผีเสื้อดอกไม้ ออกมารับแขกผู้คลั่งไคล้การถ่ายรูป



ไม่เก็บอะไรออกไปนอกจากความประทับใจและเสียตังค์นิดหน่อยเท่านั้นเอง แต๊งกิ้ว^^
เงาะหายไปไหน ที่...สวนแสงแดด
ใช่ครับ ผมกินเอง
สวัสดีครับ วันนี้ขอพามาเที่ยวและทานบุฟเฟ่ต์ผลไม้ ที่ สวนแสงแดด ต.เพ จ. ระยอง
ค่าเข้าในราคา 350 บาท โซนนี้มีสวนมากมายให้เที่ยว แต่ผมเลือกที่นี่
ถามว่าคุ้มมั้ย ก็ถือว่าสนับสนุนการท่องเที่ยวไทยละกันเนอะ
ถึงผมจะชอบกินผลไม้ทุกชนิดได้ แต่ก็กินได้จำนวนจำกัดตามลิมิตของตัวเอง
ชิมอย่างละนิดละหน่อย ทุเรียนก็กินมากสุดครั้งละ 2 พลู
ก็ถือว่ามาพักผ่อนถ่ายรูปเล่นละกัน
ขอบอกเลยว่า พี่ๆทีมงาม มารยาทงามมากๆๆๆๆๆๆๆๆ
ทักทายปราศรัยประดุจลูกหลานตั้งแต่ตอนเข้าประตูและตอนกลับ
ที่นี่มีบุฟเฟ่ต์ผลไม้ให้ทานแบบไม่จำกัดเวลา ทั้งทุเรียนชะนี มังคุด เงาะ สละ ลองกอง ขนุน
และมีมะม่วงน้ำปลาหวาน ข้าวเหนียวน้ำกะทิทุเรียนให้ทาน ผมชอบทานส้มตำและผัดซีอิ้วด้วย
หยิบผลไม้ที่ต้องการใส่ตะกร้า แค่นี้ก็กินไม่หมดแล้วล่ะ
โซนที่ได้รับความนิยมสุด ก็คงต้องเป็นการปอกทุเรียนแบบมืออาชีพ
ต้องสตรองแค่ไหนถามใจเธอดู
แอ๊บเป็นชาวสวนขนส่งทุเรียน
หอมทุเรียนยิ่งได้กลิ่นยิ่งหอมฉุย
เปลือกทุเรียนควรจะยืดหยุ่นแบบฟองน้ำ เพราะจะได้เดาะเล่นได้ ว่ามั้ย
อิ่มแล้วก็ไปเดินสำรวจ พื้นที่สวนกว้างมากๆ มีโต๊ะรับรองการทานผลไม้ทั่วทุกทิศ
แยกมุมสงบส่วนตัว บ้างกิน บ้างนอนพัก คนกำลังพอดี คิดว่าเหมือนไปเที่ยวน้ำตกอ่ะเนอะ
แต่นี่คิดว่าควรจะมีมุมถ่ายรูปเยอะๆนะ แบบครีเอทๆ คงจะเพลิดเพลินกว่านี้
ธรรมชาติยังงามอาบแสงแดดสมชื่อ ผีเสื้อดอกไม้ ออกมารับแขกผู้คลั่งไคล้การถ่ายรูป
ไม่เก็บอะไรออกไปนอกจากความประทับใจและเสียตังค์นิดหน่อยเท่านั้นเอง แต๊งกิ้ว^^